[ชื่อ] กิกิ
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 95
[คลาส] แรร์
[ทักษะ] <<ติดตาม>> << ขว้างปา>><<ความชำนาญการใช้ขวาน D +>><<กินไม่เลือก>> <<Jeer>> <<ความรู้สึกของสัตว์อสูร>> <<ผู้ฝึกสัตว์>>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] ไม่มี
[แอตทริบิวต์] ไม่มี
[สัตว์ใต้บังคับบัญชา] ดับเบิ้ลเฮด (นกกระจอกเทศสองหัว)
◇◆◇
เขารักการเลี้ยงสัตว์
กิกิผู้ขี่สัตว์เลี้ยงเชื่อเช่นนั้นมาโดยตลอด ในความเป็นจริงเขาเชื่อเช่นนั้นตั้งแต่พวกเขายึดหมู่บ้านของกิกูว และความเชื่อเหล่านั้นทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อเขาเห็นว่าก็อบลินเผ่าพาราดัวอาศัยอยู่อย่างไร
ก็อบลินเผ่าพาราดัวเป็นหนึ่งเดียวกับเสือดำของพวกเขา
ก็อบลินเผ่าพาราดัวสามารถพูดว่า “อะ! ” และเสือดำจะร้องว่า “ฮืม! “
ก็อบลินเผ่าพาราดัวสอดประสานกับสัตว์อสูรของพวกเขาอย่างแท้จริง
“ดังนั้นต้องมีความกลมกลืนกับสัตว์อสูร”
กิจิเพื่อนรักของเขาพยักหน้า
กิกิจึงมองไปที่สัตว์เลี้ยงของเขา
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถพูดคุยเป็นคำพูด แต่ความรู้สึกของพวกเขาก็ควรจะเกิดขึ้น ตราบเท่าที่พวกเขามีความรัก
กิกิพยายามคุยกับสัตว์เลี้ยงด้วยสายตา
“อะ” กิกิพยายามพูด แต่ที่สัตว์เลี้ยงของเขากลับเอียงศีรษะเท่านั้น ตาทั้งสี่ของมันมองไปที่กิกิอย่างเหม่อลอย
แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้
ความรักของเขาไม่เพียงพอ นั่นคือทั้งหมด
“อะ!” เขาพยายามตะโกนอีกครั้งและนกกระจอกเทศสองหัวก็โน้มหัวของมันให้มากขึ้น กิกิเริ่มกังวลว่าหัวทั้งคู่อาจล้มลงหากมันยังทำเช่นนั้น
เขาทำอะไรผิด? กิกิสงสัย
“อืม” กิกิพึมพำ “ข้าไม่เข้าใจว่าอะไรคือวิธีที่จะทำให้กลมกลืนกัน”
จากนั้นเขาก็ส่ายหัว อะไรคือจุดสำคัญ?
ทั้งกิกิและดับเบิ้ลเฮดเอียงหัวด้วยความสับสน จากนั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง ดับเบิ้ลเฮดก็ร้องอย่างมีความสุข ขณะที่มันพันหัวทั้งสองรอบคอของกิกิ
“พวกเจ้าเข้ากันได้ดีแล้ว! ” กิจิกล่าวอย่างเข้าใจผิดต่อสถานการณ์
“…อึก! ” กิกิอุทาน
“ไปออกล่ากัน!” ทันใดนั้นเสียงของกิจิก็พูดขึ้นมา ขณะที่กิกิขี่บนดับเบิ้ลเฮดซึ่งร้องอย่างมีความสุข “ไปข้างหน้า! “
และพวกเขาออกเดินทางโดยมีกิจิวิ่งเคียงข้าง
ราชาเพิ่งพิชิตป้อมปราการแห่งนรก และกำลังยุ่งอยู่กับพวกหัวหน้าเผ่า ในความเป็นจริงเขาแทบไม่เคยเจอกับความสงบสุขที่หาได้ยากเช่นนี้ …นี่เป็นโอกาสที่ดี
◇◆◆
ระบบนิเวศของป่าใกล้หมู่บ้านก็อบลินชนเผ่าแตกต่างจากหมู่บ้านทางตะวันออกอย่างสิ้นเชิง
ในพื้นที่นี้สัตว์อสูรก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน เหยื่อที่กิกิและกิจิที่จับตาดูคือหนอนสีเขียว ที่ขึ้นชื่อว่ามีผิวที่แข็งแกร่งและมีความสามารถในการคายเมือก หนอนสีเขียวที่มีขนาดใหญ่เท่าก็อบลินเมื่อมันโตเต็มที่
ดับเบิ้ลเฮดชอบกินหนอนยักษ์ตอนเด็ก มันมักจะเอาหัวมุดดินหรือมองหาบนต้นไม้เพื่อค้นหา ในฐานะตัวอ่อน ผิวของมันยังคงนุ่ม การกัดเพียงครั้งเดียวก็จะทำให้ลิ้มรสน้ำที่แสนอร่อยได้
ส่วนพวกหนอนที่โตเต็มวัย แม้แต่ก็อบลินยังกัดมันไม่เข้าด้วยซ้ำ เว้นแต่จะหั่นมันก่อน แต่มันก็ยังอร่อยเช่นกัน ในช่วงที่ราชาออกเดินทางไปยังเผ่าต่าง ๆ พวกเขาก็ออกล่ามันในระหว่างทาง
กิกิ กิจิและดับเบิ้ลเฮดใช้เวลาทั้งวันในการมองหาหนอนสีเขียวจากต้นไม้ที่ล้มลง
“เจอแล้ว!!” กิกิกล่าว
“อยู่ตรงนั้นอีกตัว!” กิจิตอบกลับ
กิกิและกิจิพูดพร้อมกัน แต่แล้วดับเบิ้ลเฮดก็วิ่งเข้าไปหากิกิแล้วกินหนอนสีเขียวจากทางที่เขาชี้
“เจ้ากำลังทำอะไร!? ” กิกิถาม
ดับเบิ้ลเฮดแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ขณะมันกินหนอนต่อหน้ากิกิ
“อึ่มมมมม…” กิกิคำรามและเลือกที่จะมองหาหนอนตัวอื่น
“ใจเย็น ๆ วันนี้เราอุตส่าห์มาออกล่ากันทั้งที!” กิจิร้องอุทานอย่างมีความสุข ขณะโยนหนอนสีเขียวที่เขาพบให้กับกิกิ
เขาพยักหน้าขอบคุณก่อนจะกินมัน
ในขณะเดียวกันดับเบิ้ลเฮดที่กินหนอนสีเขียว จู่ ๆ ก็พบว่าตัวเองไม่สามารถดึงหัวออกมาจากต้นไม้ได้ มันเริ่มกระพือปีกอย่างสิ้นหวัง
“…เจ้าจะไม่ช่วยเขาเหรอ” กิจิถาม
“เขาทำตัวเอง” กิกิตอบห้วน ๆ
“กี๋!? กี๋!?” ดับเบิ้ลเฮดร้อง
ก็อบลินสองตัวที่กำลังกินหนอนสีเขียวอย่างมีความสุข …ในขณะนั้นพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นภัยคุกคามที่ใกล้เข้ามา
“กิ๊ววววววว!” มีเสียงร้องจากข้างหลัง
เมื่อหันกลับไป สิ่งที่พวกเขาเห็นคือหนอนขนาดยักษ์ 10 ตัว
ด้วยความตกใจ กิกิสูญเสียการจับหนอนตัวเล็กที่อยู่ในมือ จากนั้นเขาก็มองไปที่กิจิ ทั้งคู่ยืนแข็งทื่อ
ในขณะนั้นดับเบิ้ลเฮดยังคงกระพือปีกอยู่
ก็อบลินทั้งสองเข้าใจกันโดยปริยาย
พวกเขาค่อย ๆ ถอยห่างออกไป ในขณะที่หนอนยักษ์จำนวนมากกำลังเลื้อยเข้ามา
จากนั้นในที่สุดเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ดับเบิ้ลเฮด ซึ่งหัวยังติดอยู่ในต้นไม้ พวกเขาก็หันกลับไปและวิ่งเข้าหามัน
“…สาธุ”
“ขออภัย มันเป็นกฎของป่า เจ้าเองก็รู้ว่ามันเป็นเช่นไร”
“กี๋!?”
พวกเขาวิ่งผ่านดับเบิ้ลเฮดไป ทำให้มันรู้สึกตื่นตระหนก
เขาทิ้งมันไว้ข้างหลังจริง ๆ! ด้วยความโกรธดับเบิ้ลเฮดพบว่าหัวของตัวเองหลุดออกมาได้ สิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือการสลัดหนอนยักษ์ทิ้งไป แต่ถ้าทำเช่นนั้นมันคงไม่พอใจ อย่างน้อยมันก็ต้องทำให้ก็อบลินทั้งสองทุกข์ทรมานเหมือนกัน มันจึงวิ่งผ่านป่าไปโดยให้พวกหนอนวิ่งตามมา
◇◆◆
กองทัพหนอนยักษ์กำลังไล่ตามก็อบลินแรร์สองตัว และนกกระจอกเทศสองหัวที่ดุร้ายเหมือนเกมแมวกับหนู แต่พวกมันก็ไม่คิดที่จะทำลายบ้านของตัวเองเช่นกัน กองทัพหนอนเรียงเป็นแถวตรง ขณะที่ไล่ตามดับเบิ้ลเฮดผ่านป่าไปเรื่อย ๆ
หนอนยักษ์ไม่ได้เก่งกาจในการไล่ล่า แต่พวกมันเสียสติไปนานแล้วด้วยความโกรธ และดิ้นรนสุดกำลังเพื่อที่จะลงโทษผู้รุกราน
น่าเสียดายที่ความเป็นจริงนั้นโหดร้าย และหนอนยักษ์ที่วิ่งไม่เก่งเริ่มพบว่าตัวเองหมดแรง
แต่แล้วดับเบิ้ลเฮดที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาก็ร้องออกมา
หนอนยักษ์และดับเบิ้ลเฮดไม่ได้ใช้ภาษาร่วมกัน แต่ก็มีบางอย่างที่สื่อถึงกันได้
– พวกมันคือก็อบลินที่น่ารำคาญ!
พวกเขาเข้าใจซึ่งกันและกัน ด้วยเหตุนี้ความตั้งใจของหนอนยักษ์จึงรวมเป็นหนึ่งเดียว ศัตรูอยู่ตรงหน้า!
– เราต้องตามก็อบลินให้ทัน!
แม้ว่าดับเบิ้ลเฮดจะหัวเสีย แต่ความเร็วของมันไม่ใช่สิ่งที่หนอนสามารถตามทันได้ แต่ในขณะที่พวกมันกำลังจะยอมแพ้ ดับเบิ้ลเฮดก็ร้องออกมา
‘พวกเจ้าสามารถทำได้!’ ราวกับมันกำลังพูด
หนึ่งในหัวสองทั้งสองกำลังคุยกับพวกเขาขณะที่วิ่งไป
“กี๋!” มันร้อง
‘เขาเป็นคนดีมาก’ หนอนคิด ในขณะที่ดับเบิ้ลเฮดร้องออกมาอย่างกล้าหาญ พวกเขาก็วิ่งผ่านป่าไป นี่คือภาพที่ราวกับว่ามีอัศวินกำลังกระโดดเข้าหาศัตรู
“กี๋!” พวกมันตะโกน
-ไปต่อข้างหน้า!
กองทัพหนอนดิ้นรนอย่างสุดกำลัง พวกเขาจะไปกับหัวหน้าดับเบิ้ลเฮดเพื่อจับก็อบลินที่น่ารำคาญเหล่านั้น
◇◆◆
ดับเบิ้ลเฮดได้เห็นผ่านรูบนต้นไม้ ซึ่งกิจิสามารถหยิบหนอนที่กิกิทำหล่นลงมาได้
และแน่นอนเขามีมันอยู่ในมือ จากนั้นมันก็เริ่มวิ่ง
– อยากกินจัง!
ใช่! เมื่อพวกเขาจับหนอนได้แล้ว แต่เขาจะสามารถกินหนอนชิ้นนั้นได้หรือไม่
ชิ้นเป็นของเขา!
เมื่อดับเบิ้ลเฮดหันไปหาหนอนตัวเต็มวัยก็อยู่ข้างหลัง
– กินไม่ได้ พวกมันมีเยอะเกินไป!
“กี๋!”
พวกหนอนยักษ์ไม่ได้ตระหนักถึงความขัดแย้งในจิตใจของเขา เช่นเดียวกับที่พวกมันวิ่งผ่านและหยุดพักในป่า ดับเบิ้ลเฮดจึงวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
-ถึงพวกเขาแล้ว!
“กี๋!”
แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าหนอนตัวเล็กยังอยู่ในมือของก็อบลินแรร์
“โอ้ เจ้ากลับมาแล้ว”
พวกก็อบลินลูบไล้ปีกของเขาอย่างมีความสุข แต่ดับเบิ้ลเฮดไม่สนใจและพุ่งไปหาหนอนตัวเล็กแทน
“เดี๋ยว พวกมันติดตามเขามา”
” ไปกันเถอะ”
ก็อบลินจับตัวหนอนล้วโยนมันไปในป่า
– ไม่นะ หนอนนั่น!
“กี๋!”
ดับเบิ้ลเฮดกระโดดจับหนอนกลางอากาศด้วยเทคนิคสุดงดงาม!
◇◆◇
เมื่อกองทัพหนอนออกจากป่าเข้าไปในทุ่งโล่ง สิ่งที่โจมตีพวกมันไม่ใช่ใครอื่น นอกจากดับเบิ้ลเฮดที่นำการไล่ล่าของพวกเขา
มันลงจอดด้านบน เหยียบย่ำหนอนตัวหนึ่งก่อนจะกระโดดขึ้นไป
– แต่ทำไม!?
พวกหนอนยักษ์สับสน ทำไมดับเบิ้ลเฮดถึงโจมตีพวกเขา? แต่แล้วหนึ่งในนั้นก็เห็นหนอนตัวเล็กซึ่งอยู่ในปากของมัน
– พวกเราโดนหักหลังเหรอ!?
“กิ๊วววววว”
แม้แต่เสียงครวญครางของพวกหนอนยักษ์ก็กลายเป็นบ้าคลั่ง
หนอนยักษ์ที่ถูกใช้ให้วิ่งผ่านป่า ตอนนี้พวกเขาหมดแรงและทำได้เพียงเฝ้าดูขณะที่นกบ้าที่ส่งพวกเขากระเด็นไปทางซ้ายและขวา
ในที่สุดก็อบลินสองตัวที่คาดว่าจะหนีไปก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
‘สารเลว’
‘พวกมันก็เป็นปีศาจเหมือนกันใช่ไหม’
สำหรับหนอนยักษ์ที่หมดแรง พวกมันก็อบลินทั้งสองไม่ต่างจากราชาปีศาจคู่หนึ่ง
◇◇◆
“…วันนี้มีหนอนยักษ์จำนวนมาก” ผมชี้ให้เห็น ขณะกินอาหารเย็นในป้อมปราการแห่งนรก
“พระเจ้า ลอร์ดกิกิและลอร์ดกิจิ สามารถจับกองทัพของหนอนยักษ์ได้ในวันนี้” คุซานกล่าว
ผมไม่ได้บอกพวกเขาเหรอว่าทั้งสี่เผ่าจะดูแลเรื่องอาหาร? หรือว่าพวกเขายังต้องการล่าเองอยู่? อืม…อย่างไรก็ตามความโลภนั้นไม่เลวสำหรับการเจริญเติบโตที่แข็งแกร่ง
“อีกไม่นานแล้ว…”
จากข้อมูลของนัยน์ตาปีศาจของงูตาเดียว ทั้งสองคนจะเลื่อนคลาสในไม่ช้า
“อีกไม่นาน?” คุซานถาม
“ไม่มีอะไรน่ะ” ผมยิ้ม “มากินกันต่อเถอะ”
วันรุ่งขึ้นผมได้รับรายงานว่า กิกิและสัตว์เลี้ยงของเขาเลื่อนคลาสแล้ว
◆◇◇◆◆◇◇◆
[ชื่อ] กิกิ
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 1
[คลาส] ชั้นสูง
[ทักษะ] <<ติดตาม>> << ขว้างปา>> <<ความชำนาญการใช้ขวาน D+>> <<กินไม่เลือก>> <<Jeer>> <<เลี้ยงสัตว์>> <<ความเข้าใจโดยปริยาย>> <<ผู้ฝึกสัตว์อสูรโบราณ>> <<ความร่วมมือ>> <<เพื่อนของฝูงชน>> << Bug Eater>>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] ไม่มี
[แอตทริบิวต์] ไม่มี
[สัตว์ใต้บังคับบัญชา] ทริปเปิ้ลเฮด (นกกระจอกเทศสามหัว)
