GM ไปต่างโลก - ตอนที่ 0
“คนที่ยังว่างอยู่น่ะ ไปเช็คให้หน่อยได้ไหมว่ามีคนลืมจัดกิจกรรมหรือว่า NPC กิจกรรมมันหายไปหรือเปล่า?”
“ไม่หรอก มันเป็นไปไม่ได้….ไม่ใช่เหรอ?”
“หืมมม? เดี๋ยวก่อนนะ นั่นมัน…….”
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว และผมกำลังนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ภายในออฟฟิศเพียงคนเดียว
Gm หรือที่เรียกว่า Game Master นั่นคืออาชีพของผม ผมมีความสุขที่อาชีพของผมได้ทำงานเกี่ยวกับเกมแม้บางครั้งผมจะต้องทำงานทั้งคืนเพราะพวกเรามีคนไม่เพียงพอก็ตาม แต่ผมก็ชินแล้วล่ะ
“ดูเหมือนว่านายจะลืมจัดกิจกรรม ไปขอบคุณเขาที่ช่วยเช็คสิ”
“อา…. ขอบคุณมากๆครับ เดี๋ยวผมจะรีบเข้าไปทดสอบกิจกรรมทันทีครับ”
“สู้ๆ ล่ะ!”
“ไม่เป็นไรหรอก ดูเหมือนว่า จะแก้ไขปัญหาได้แล้วสินะ งั้นก็ขอโชคดีละกัน”
ปัญหาเรื่องนี้ค่อนข้างง่ายดายมากเลย เพราะมักจะมีคนลืมจัดกิจกรรมอยู่บ่อยๆ หรือมักจะลืมเข้าไปทดสอบสู้กับบอสบ้างล่ะ แต่บางครั้งก็มีผู้เล่นบางคนที่เล่นได้ห่วยมากๆ แล้วก็มาบ่นกับ GM ที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลย
ผมก็ไม่อยากจะพูดว่าร้ายคนอื่นมากนักหรอก เพราะเพื่อนร่วมงาน GM ของผมก็ดูไม่ค่อยเป็นมืออาชีพเช่นกัน แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ต้อนรับผมเป็นอย่างดีเลยล่ะนะ
บางคนก็เป็นเหมือนกับแพนด้าที่สวนสัตว์เลยล่ะ มักจะเข้ามาฟังเวลาพวกผมคุยอะไรกันอยู่เสมอ และเมื่อผมโบกมือไปเขาก็โบกมือกลับมาและพวกเขายังมักจะแปะรูปหน้าจอ(screenshot)ของพวกเขาไว้ตามบอร์ดด้วย
ผมไม่รู้ว่าพวกเขาเห็นว่าผมเป็นสัตว์หายากหรือไงกัน?
TL:ดำน้ำครับ ถึงผมจะแปลจากญี่ปุ่นแต่พอผมอ่านเนื้อเรื่องผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคนเขียนหมายถึงอะไร แม้แต่คนแปลEngก็ไม่เข้าใจเช่นกัน
“เฮ้ นี่กาแฟของนาย”
ในขณะที่ผมกำลังนั่งพักอยู่ ก็ได้มีเสียงเรียกผมจากด้านหลัง เขาเป็นรุ่นพี่ของผมเอง เขาอายุมากกว่าผม 5ปี และเขายังเป็นรุ่นพี่ที่ดีมากๆเลยด้วย เขามักจะซื้อน้ำผลไม้และกาแฟให้ทุกคนอยู่เสมอ
“ขอบคุณมากครับ ดูเหมือนว่าวันนี้จะยังไม่มีปัญหายากๆ ที่ต้องให้พวกเราจัดการนะครับ”
ผมนั่งพักดื่มกาแฟต่อในขณะที่มองไปยังหน้าจอควบคุม แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่มีสายเรียกGM ดังนั้นผมจึงใช้ช่วงเวลานี้เพื่อผ่อนคลายต่อไป
“ตอนนี้ฉันคงต้องพักผ่อนบ้างล่ะนะ แต่… ฉันสงสัยเรื่องที่ผู้เล่นเล่ากันว่ามีคนหายตัวไปขณะเล่นเกมน่ะสิ”
นั่นสินะ… เรื่องที่มันดูเหมือนตำนานประจำเมืองแบบนี้ มันดูไร้สาระชะมัด คนหายตัวในขณะที่เล่นเกมออนไลน์เนี้ยนะ
“ผมคิดว่า มันคงเป็นแค่เรื่องไร้สาระน่ะครับ ถึงแม้จะมีคนมาขอให้ช่วยตามหาก็ตาม แต่มันก็ไม่ใช่งานของGM งานแบบนั้นคงต้องให้ตำรวจช่วยล่ะมั้งครับ”
ผมได้ยินมากจากGM คนอื่นๆ ว่าข่าวลือนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับแค่เกมMMOที่ผมดูแลอยู่ แต่ยังเกิดขึ้นกับเกมMMOอื่นๆ และยังมีเกมVRMMOบางเกมด้วย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ข่าวลือก็เถอะ
“นายยังไม่ได้กินข้าวเลยไม่ใช่เหรอ? ฉันจะช่วยจัดการแทนเอง นายไปกินข้าวก่อนเถอะ”
เมื่อเขาพูดจบ ผมก็นึกขึ้นได้ ดูเหมือนว่าผมจะตั้งใจทำงานมากจนเกินไปจนลืมกินข้าว ตอนนี้ผมรู้สึกหิวมากๆ…
“ขอบคุณมากครับ งั้นผมจะไปกินข้าวแล้วนะครับ”
“โอ้ ระวังตัวด้วยนะ”
ผมขอบคุณเขาแล้วเริ่มเดินไปตามทางเดินซึ่งไร้แสงไฟ
ผมคิดว่าวันนี้ผมจะกินอะไรเป็นอาหารเย็นกัน ผมควรจะกินราเม็งดีไหมนะ?
เมื่อคิดได้เช่นนั้นผมจึงเดินไปยังร้านอาหารครอบครัวที่อยู่ใกล้ๆ… แต่ขาของผมกลับไม่ขยับเลย เกิดอะไรขึ้น? ผมลองส่งเสียงออกมาแต่กลับไม่มีเสียงออกมาเลย!?
ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่! มันมืดลงเรื่อยๆ แล้ว…! (ส-สติของผมมัน…. ราเม็งของผม..!)
ในขณะที่ผมกำลังคิดถึงราเม็ง ผมก็ได้สลบไป