Gate of God - ตอนที่ 517

ตอนที่ 517 กัดฟัน

 

ว่าน ฉง ส่ายหัวขณะหันไปมองรอบๆตัว

 

ฟาง เจิ้งจือ อาจจะติดสินบนใครเอาไว้ก็ได้…

 

แต่ว่าน ฉง ก็ปัดความคิดนี้ทิ้งไปทันทีพยานไม่สามารถเป็นคนทั่วไปได้

 

พยานจําเป็นต้องเชื่อถือได้

 

นั่นเป็นเงื่อไขหนึ่ง

 

แค่ชาวบ้านธรรมดาไม่มีทางส่งผลอะไรพยานจําเป็นต้องมีอํานาจพอสมควร

 

ชาวบ้านอาจเป็นพยานในการก่ออาชญากรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างไรก็ตาม การฆาตกรรมนั่นไม่ใช่เรื่องเล็ก

 

สําหรับกรณีของ ฟาง เจิ้งจือ ต่อให้เป็นพ่อค้าที่ร่ํารวยหรือคนจากตระกูลขุนนางก็ไม่เพียงพอ

 

ว่าน ฉง มองไปรอบๆ ฟาง เจิ้งจือ

 

มีสี่คนที่ปกปิดใบหน้าเอาไว้…ไม่มีทาง!

 

พวกเขาทําตามคําสั่งของ ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถเป็นพยานได้ คนเดียวที่เหลือคือ เหยียน ซิว

 

เหยียน ซิว มาจากตระกูล เหยียน และน่าจะได้เป็นผู้สืบทอดของ เหยียน เฉียนหลี่

 

ดังนั้น…

 

เขาน่าจะมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นพยาน

 

อย่างไรก็ตามทุกคนรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนกับ ฟาง เจิ้งจือ เขาไม่สามารถเป็นพยานได้

 

“ฟาง เจิ้งจือ ข้ารู้ว่านายน้อยเหยียน เป็นสหายเจ้า เจ้าควรรู้ว่าทั้งครอบครัวและมิตรสหาย ไม่สามารถเป็นพยานให้เจ้าได้!” ว่าน ฉง หัวเราะเยาะ

 

“ข้ารู้” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า

 

“โอ๋? แล้วใครจะเป็นพยานของเจ้ากันล่ะ?” ว่าน ฉง เริ่มสงสัย

 

ไม่ใช่ เหยียน ซิว งั้นหรือ?

 

ใครอีกที่จะเป็นพยานให้เขาได้?

 

ว่าน ฉง ไม่คิดว่ามีใครโง่พอที่จะทําแบบนั้น

 

เฉือ เฮา เองก็สับสนเช่นกัน เขาขมวดคิ้ว คนแรกที่น่าจะเป็นพยานให้เขาคือ เหยียน ซิวแต่

 

ฟาง เจิ้งจือ พูดเป็นนัยแล้วว่าไม่ใช่ เหยียน ซิว

 

หรือเป็น องค์หญิงปิงหยาง?

 

อาจเป็นไปได้

 

อย่างไรก็ตามนางก็สนิทกับฟางเจิ้งจือเช่นกัน…

 

ฉือ เฮา มองข้ามหัวเหล่าฝูงชนออกไป เขาขมวดคิ้วเพราะเขาไม่เห็นทีท่าว่าองค์หญิง ปิง หยาง จะปรากฎตัวออกมา

 

พยานจะเป็นใครได้อีก?

 

ใครที่จะช่วยยืนยันคําโกหกของ ฟาง เจิ้งจือ ได้? ใครโง่พอที่จะช่วยเขายืนยัน?

 

ฉือ เฮา มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความสงสัย

 

เหยียน ซิว เองก็มีท่าที่คล้ายกัน อย่างไรก็ตาม เหยียน ซิว ไม่ได้ถามออกมา เขารอให้ ฟาง เจ๋งพูด

 

สําหรับ ฟาง เจิ้งจือ …

 

เขายิ้มแล้วหันไปมองที่ ฉือ เฮา

 

ฉือ เฮา ตกใจมาก เขาไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะมองมาที่เขาทําไม ฟาง เจิ้งจือ ควรจะมองไปที่พยานของเขาสิ?

 

ขณะที่เขากําลังคิดนั้นเอง ฟาง เจิ้งจือ ก็ชี้นิ้วมาที่เขา

 

“พยานของข้าคือ ฉือ เฮา แห่งกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์!

 

“พยานของข้าคือ…”

 

“ฉือ เฮา แห่งกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์!”

 

เสียงนี้ดังก้องไปทั่ว…

 

ทุกคนตกตะลึง

 

ไม่มีใครคิดว่า ฉือ เฮา จะเป็นพยานให้ ฟาง เจิ้งจือ ทําไมเขาถึงกล้าเป็นพยานให้เรื่องไร้สาระแบบนี้?

 

ฟาง เจิ้งเจิ้ง!

 

เป็นไปได้ยังไง?

 

ฉือ เฮา กล้าที่จะให้การเท็จจริงๆงั้นหรือ?

 

“เขาพูดว่า … ฉือ เฮา เป็นพยาน?

 

“ใช่ ฉือ เฮา?! เป็นไปได้ยังไงกัน?”

 

“ไม่มีทาง กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์เป็นคนพาเขามาที่นี่ ทําไม ฉือ เฮา ต้องช่วยเขาด้วย? “

 

ทุกคนต่างมองหน้ากันและมองไปที่ ฉือ เฮา พวกเขาไม่เชื่อว่า ฉือ เฮา จะทําแบบนี้

ว่านฉงเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันฉือเฮาเป็นพยานจริงๆงั้นหรือ?

 

เอิ่ม…

 

จะเป็นไปได้ยังไง?

 

ว่าน ฉง พบว่าท่าทีของ ฉือ เฮาดูอึมครึมลง เขาสามารถพูดได้ว่า ฉือ เฮา เองก็ไม่คาดคิดถึงเรื่องนี้เช่นกัน

 

ฉือ เฮา โกรธมาก!

 

เขาอยากจะสบถออกมามาก

 

เขาต้องการจะตะโกนด่าออกมาโดยไม่สนอะไร อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขากําลังคิดถึงมัน…

 

เขาพบว่ามันไม่ได้ช่วยอะไร

 

เขาเป็นขุนนาง ขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ มาจากครอบครัวชาวนา

 

ฉือ เฮา ไม่อาจะสบถออกมาต่อหน้าผู้คนจํานวนมากได้ มันจะเป็นผลเสียต่อภาพลักษณ์ของเขา

 

เขาหันไปมองที่ ฟาง เจิ้งจือ ที่หันมามองเขาด้วยความไร้เดียงสา ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่า ฟางเจิ้งจือคิดอะไรอยู่

 

ถ้าเขายังเดาไม่ได้ เขาก็ไม่ควรเป็นผู้นําของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์แล้ว

 

นี่คือกับดัก! ฟางเจิ้งจือ วางแผนเอาไว้แล้ว

 

สามวันก่อนเขาได้บอกให้ ฟาง เจิ้งจือ อย่าทําตัวเด่น ขณะเข้าเมือง เขายังบอกเป็นนัยๆว่าราชาตัวนจะช่วยเรื่องนี้ด้วย

 

สิ่งที่เขาต้องการคือให้ ฟาง เจิ้งจือ ทําตามแผนของเขา ตราบใดที่ ฟาง เจิ้งจือ ทําตามนั้นสุดท้ายเขาต้องยอมภักดีกับราชาตัวนแน่นอน

มันเป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ

 

ฉือ เฮา ลองทบทวนแผนนี้หลายครั้ง และไม่พบปัญหาใดๆ

 

ถ้า ฟาง เจิ้งจือ เข้ามาในเมืองหลวง เหมือนตอนที่เขาปรากฏตัวขึ้นมาในเมืองฮวายอันเขาไม่มีทางมีชีวิรอดแน่นอนถ้าไม่มี ฉือ เฮา หรือราชาตัวนช่วยเหลือแต่ตอนนี้

 

แผนการของเขาพังยับเยินอย่างสมบูรณ์ มันถูกทําลายทันทีที่ฟางเจิ้งจือบอกว่าเขาเป็นพยาน

 

ตอนนี้ ฉือ เฮา มีสองทางเลือก

 

หนึ่งคือเป็นพยานให้ ฟาง เจิ้งจือ อย่างที่สองคือไม่ช่วยยืนยัน และวางตัวไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ต่อไป

 

ทั้งสองตัวเลือก ไม่มีทางเลือกไหนที่ดีเลยแม้แต่น้อย!

 

ฉือ เฮา กัดฟันแน่น เขากําลังจะพูดว่า “ฝันไปเถอะ” แต่เขากลืนคําพูดกลับไปทันที

 

เขายืนเห็นร่างทั้งสีที่ยืนปกปิดตัวตนอยู่รอบๆ ฟาง เจิ้งจือ เขาเห็นทหารยามที่นอนจมกองเลือดอยู่เช่นกัน

 

หากเขาไม่เป็นพยาน …

 

เขาสามารถทํานายได้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปได้

 

ฉือ เฮา รู้ว่าถ้าเป็นคนอื่น เขาคงสามารถแก้ไขสถานการณ์ในตอนนี้ได้

 

แต่เมื่อพูดถึง ฟาง เจิ้งจือ …

 

เขาต้องคิดย้อนไปถึงตําแหน่งของเขา

 

ฟาง เจิ้งจือ สามารถต่อต้านการจับกุมได้อย่างแน่นอน

 

ฉือ เฮา ไม่สนใจว่า ฟาง เจิ้งจือ ต้องการสร้างสถานการณ์เช่นนี้ต่อไปหรือไม่ แต่เขาเป็นคนพา ฟาง เจิ้งจือมาที่นี่ เขาควรจะเป็นผู้รับผิดชอบ

 

นอกจากนี้ ฟาง เจิ้งจือ ยังมีพวกนิกายเงาอยู่เบื้องหลังอีก

 

มีคนไม่มากที่รู้เรื่องนี้ แต่ ฉือ เฮา เป็นหนึ่งในคนที่รู้ ถ้านิกายเงาตัดสินใจช่วย ฟาง เจิ้งจือ …

 

อะไรจะเกิดขึ้น?

 

เมืองหลวงจะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย!

 

แน่นอนว่ายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่พวกเขาต้องคิด ถ้า ฟาง เจิ้งจือ สร้างความวุ่นวายที่นี่ องค์รัชทายาทอะจะกลายเป็นผู้ได้เปรียบอีกครั้ง

 

หาก อาชญากร” ที่เขาพามา ก่อความวุ่นวาย …

 

แผนการของราชาตัวนจะสําเร็จหรือไม่?

 

ถ้าไม่มี ฟาง เจิ้งจือ ก็จะไม่มีหนามไว้ที่มแทงองค์รัชทายาท ไม่มีใครที่คิดจะต่อสู้กับองค์รัชทายาท

 

“มันเกินกําลังไป!”

 

เขานั้นมีอํานาจอยู่ในมือมากมาย แต่ ฉือ เฮา ไม่คิดเลยว่าจะถูกมัดมือชกแบบนี้!

 

ฟาง เจิ้งจือ ข่มขู่เขาให้ยอมจํานน

 

ฉือ เฮา พา ฟาง เจิ้งจือ เข้ามาในเมืองหลวงโดยตั้งใจจะพาให้มาติดกับดัก อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดเลยว่าฟางเจิ้งจือจะวางกับดักใส่ตัวเขาเอง!

 

เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าไป

 

“ข้า…ข้าสามารถเป็นพยานได้ว่า…ชื่อของชายคนนี้คือ ฟาง เจิ้งเจิ้ง!”ฉือ เฮา กล้ํากลืนพูดคําเหล่านั้น

 

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พูดออกไปเขารู้สึกราวกับแบกภูเขาลูกใหญ่

 

“ชื่อของเขาคือ ฟาง เจิ้งเจิ้ง!”

 

“ฟาง เจิ้งเจิ้ง?!”

 

เสียงของ ฉือ เฮา ดังก้องไปทั่ว

 

ฝูงชนตกตะลึงเมื่อได้ยินอย่างนี้ พวกเขาไม่สามารถทําให้เชื่อได้ว่าผู้นํากองตรวจการศักดิ์สิทธิ์จะเป็นพยานยืนยันว่าชายคนนี้ชื่อฟางเจิ้งเจิ้งจ

 

พวกเขาทั้งหมดเริ่มสับสน

 

หรือว่า..

 

คนๆนี้ อาจจะเป็น ฟาง เจิ้งเจิ้ง ไม่ใช่ ฟาง เจิ้งจือ งั้นหรือ? ถ้าไม่ใช่งั้นทําไมผู้นํากองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ต้องโกหก?

 

การโกหกนี้คุ้มค่างั้นหรือ?

 

เขาเป็นผู้นําของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นหนึ่งใน 13 กองตรวจการ! เขาเป็นผู้นําของแดนเหนือ! เขาจะโกหกได้ยังไง?

 

ดวตาของ ว่าน ฉง จ้องเขม็งจนแข็งค้าง

 

ฉือ เฮา…

 

ฉือ เฮา เป็นพยาน?

 

ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขา ว่าการให้พยานเท็จนั้นจะเป็นอย่างไร

 

อย่างไรก็ตาม ฉือ เฮา ยังคงทํา เขาเป็นพยานให้เรื่องนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย

 

ใครจะสามารเชื่อสิ่งที่กําลังเกิดขึ้นนี้ได้บ้าง?

 

ว่าน ฉง ทําอะไรไม่ถูก

 

เขาจะกล่าวหาว่า ฉือ เฮา ให้การเท็จได้หรือไม่?

 

ไม่มีทาง ฉือ เฮา เป็นผู้นําของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ จะมาให้การเท็จได้อย่างไร?

 

ว่าน ฉง เป็นคนที่รู้กฎหมายดี กฎหมายกําหนดให้มีหลักฐานและเขาไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ว่าคําให้การของ ฉือ เฮา นั้นเป็นเรื่องโกหก

 

เขาจะพูดยังไงดี?

 

“ท่าน … ท่านรู้ไหมว่าเพิ่งพูดอะไรออกมา?”ว่าน ฉง ได้ยินอย่างชัดเจน แต่เขาก็ยังไม่เชื่อ

 

ฉือ เฮา ต้องโกหกเพื่อช่วย ฟาง เจิ้งจือ เลยงั้นหรือ?

 

“แน่นอน ข้ารู้ เจ้าหน้าที่ว่าน สงสัยในคําพูดของข้างั้นหรือ?”ฉือ เฮา กัดฟันพูด เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดในทุกๆคําพูด

 

อย่างไรก็ตามเขาต้องสงบใจลง

 

เขาพูดออกไปแล้ว

 

ไม่มีทางที่จะกลับคําได้ เขาต้องยืนยันว่าชายคนนี้คือ ฟาง เจิ้งเจิ้ง เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

 

“ท่าน เต็มใจจะเป็นพยานให้ชายผู้นี้จริงๆ หรือ? ท่านกําลังจะบอกว่าเขาคือ ฟาง เจิ้งเจิ้งไม่ใช่ฟางเจิ้งจืออย่างนั้นใช่หรือไม่?”ว่านฉงถามอีกครั้ง

 

“ใช่แล้ว!”ฉือ เฮา พยักหน้า

 

ว่าน ฉง ไม่ได้พูดอะไรอื่นอีก เขารู้ว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ฉือ เฮา เต็มใจจะให้การเท็จเพื่อฟางเจิ้งจือ?

 

เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น

 

อย่างไรก็ตาม

 

เขารู้ว่าเขาต้องแก้ไขมัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น องค์รัชทายาทต้องการจับกุม ฟาง เจิ้งจือเขาจึงต้องทําให้เสร็จ

 

ตอนนี้เขาไม่สามารถถอยกลับได้

 

ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือ ฟาง เจิ้งจือ

 

“ข้าเชื่อไม่ลง! โปรดหลบไป ให้ข้าจับตัวเขาเสียดีๆเถอะ!” ว่าน ฉง กัดฟัน

 

“ว่าน ฉง เจ้าคิดว่าเจ้ากําลังทําอะไรอยู่? ข้าเป็นเจ้าหน้าที่ระดับหนึ่ง!ต่อให้เจ้าเป็นรัฐมนตรีเจ้ากล้าที่จะสงสัยในคําพูดของข้า?” ฉือเฮาโกรธ

 

“ที่นี่คือเมืองหลวงไม่ใช่แดนเหนือ ท่าน ลื้อ เฮา โปรดเข้าใจด้วย!”

 

“แล้วยังไง?”

 

“กฎหมายนั้นอยู่เหนือตําแหน่ง ข้าเป็นรัฐมนตรีกรมกฎหมายมีสิทธิจับกุมผู้ต้องสงสัย หากท่านมีปัญหาสามารถร้องเรียนไปที่สภาในวันพรุ่งนี้ได้!”

 

“ข้าเป็นพยานให้เขาแล้ว เขาไม่ใช่ผู้ต้องสงสัยที่เจ้าหาตัวอยู่”

 

“แต่ข้าเชื่อสายตาตัวเอง ถ้าข้าจับผิดคน ข้ายินดีควักลูกตาออกมาเลย!” ว่าน ฉง ตอบกลับด้วยความโกรธเช่นกัน

 

“ว่าน ฉง เจ้า … “ฉือ เฮา ตกตะลึง เขาไม่คิดว่า ว่าน ฉง จะแน่วแน่ในการจับตัว ฟาง เจิ้งจือ ขนาดนี้

 

เขากล้าเอาดวงตาของเขาเป็นประกันต่อหน้าคนจํานวนมาก! ฉือ เฮา คาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย

 

“จับกุมเขา!”

“เจ้าไม่กล้าหรอก!”

 

“ท่านยืนอยู่ตรงนั้นซะ พาตัว ฟาง เจิ้งจือ ไปที่กรมกฎหมายเดี๋ยวนี้! ให้ทหารยามรักษาเมืองช่วยพวกเราด้วย! เอาตราประจําตัวข้าไปด้วย ลองดูสิใครจะกล้ามาขวางทางข้าอีก!” ดวงตาของว่านฉงเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

 

ฝูงชนต่างเต็มไปด้วยความตกใจ

 

พวกเขาไม่เคยเห็นรักฐมนตรีกล้าเผชิญหน้ากับแม่ทัพที่เป็นเจ้าหน้าที่ระดับหนึ่งอย่างเปิดเผยเช่นนี้มาก่อน

 

ทั้ง ฉือ เฮา และ ว่าน ฉง ต่างทรงพลัง

 

แม้แต่ในเมืองหลวง ยังมีไม่กี่คนที่กล้าเผชิญหน้ากับพวกเขา

แต่ตอนนี้…

 

หนึ่งคนยินดีที่จะให้การเท็จ ส่วนอีกคนเอาตราประจําตัวออกมาเพราะ ฟาง เจิ้งจือ

 

ทุกคนต่างคาดเดาว่าพรุ่งนี้ เมืองหลวงคงเต็มไปด้วยข่าวเรื่องนี้แน่นอน

 

ท่าที่ของ ฉือ เฮา เปลี่ยนไป ความจริงแล้ว ท่าทีของเขายังคงเหมือนเดิมตั้งแต่เขาก้าวเข้าประตเมืองหลวงมาในฐานะผู้นําของกองตรวจการแดนเหนือทั้งห้า

 

ไม่มีใครเคยสงสัยในคําพูดของเขามาก่อน!

 

รัฐมนตรีกฎหมาย?

 

เจ้าหน้าที่ระดับสองกล้าท้าทายเขาได้อย่างไร!

 

ฉือ เฮา กํามือแน่น ถ้พวกเขาไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง ถ้าไม่มีพยานรู้เห็นอยู่รอบๆ ว่าน ฉง คงไม่มีทางได้ยนอยู่อย่างเป็นสุขแน่

 

มือของ เหยียน ซิว กระตุกเพราะเขาเดาได้ถึงสิ่งที่กําลังเกิดขึ้น

 

ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงมือที่ไหล่ของเขา ขณะเดียวกันเสียงก็ดังก้องก็เกิดขึ้น

 

“เจ้าหน้าที่ว่าน! ทําไมท่านต้องทําเช่นนั้น?! ท่านอยากจับกุมข้าจริงๆงั้นหรือ? ท่าน ลื้อเฮาโปรดหลบไปก่อนเข้ามาข้าจะอยู่ตรงนี้แหละถ้าท่านลากตัวข้าไปได้ก็เข้ามาเลย ท่านว่ายังไงล่ะ?”