Gate of God - ตอนที่ 509
ตอนที่ 509 ทางเลือก
”ออกมาต้อนรับ?!”
จางหยางปิง และคนอื่นต่างตกใจเมื่อได้ยิน น้ำเสียงของ ฉือ เฮา ค่อนข้างแปลก
พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อจับฟาง เจิ้งจือ หรอกหรือ
ทำไมพวกเขาถึงบอกคนที่ควรจะถูกจับให้ออกมาต้อนรับพวกเขา!
เกิดอะไรขึ้น?!
หรือว่า…
กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์จะให้ฟาง เจิ้งจือ หนี?
จางหยางปิง และเหล่าชาวบ้านเริ่มมีความหวังขึ้นเรื่อยๆ
ขณะที่พวกเขากำลังจะแสดงความขอบคุณนั้นเอง…
พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลัง
”ในเมื่อท่านมาในฐานะของญาติผู้ใหญ่ทำไมให้ญาติพี่น้องของข้าต้องคุกเข่าลงด้วยล่ะ?” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากในหมู่บ้าน
”ญาติ?”ฉือ เฮา หันไปมองเหล่าชาวบ้านที่คุกเข่าอยู่ ก่อนจะเผยยิ้มออกมา…
จางหยางปิง และชาวบ้านคนอื่นๆต่างยืนนิ่ง
พวกเขารู้ว่ามันเป็นเสียงของฟาง เจิ้งจือ แต่พวกเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือน ฉือ เฮา จะปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือ หลบหนี
แล้วทำไมฟาง เจิ้งจือ อยู่ดีๆถึงโผล่ออกมาล่ะ?
ทำไมฟาง เจิ้งจือ ถึงเรียกพวกเขาว่าญาติ
พวกเขาเป็นแค่ชาวบ้านจะเทียบกับ ฉือ เฮา ได้ยังไง?
คุกเข่า?
พวกเขาโชคดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ถูกฆ่า!
ทุกคนต่างเป็นกังวลพวกเขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ฉลาด แต่สิ่งที่เขาทำตอนนี้กลับดูโง่เง่ามาก
แต่ทันใดนั้น…
”ในเมื่อพวกเจ้าเป็นญาติของฟาง เจิ้งจือ พวกเจ้าก็เป็นญาติของข้าเช่นกัน ลุกขึ้นเถอะ!” เสียงนั้นไม่ดังมาก แต่มันก็ชัดเจน
”ญาติ?”
”ลุกขึ้น?”
ชาวบ้านมองหน้ากันด้วยความสับสนไม่มีใครยืนขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง
”พวกเจ้ายังจะคุกเข่าอยู่อีกงั้นหรือ?หรืออยากให้ข้าคุกเข่าเป็นเพื่อนพวกเจ้าด้วย?” ฉือ เฮา เตรียมจะนั่งลงไป
”ไม่พวกเราไม่กล้า พวกท่านคือกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ พวกเราเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาจะกล้าเอาตัวเองไปเทียบกับท่านได้ยังไง?”
”อืมก็จริง”
”ทุกคนลุกขึ้น”
ทุกคนค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างเป็นกังวล
ฉือเฮา พยักหน้าเมื่อเห็น จากนั้นเขาก็กวาดตามองไปทั่วหมู่บ้าน ก่อนที่จะหยุดอยู่บริเวณรูปปั้นไม้
”เจ้าไม่คิดจะออกมาต้อนรับข้าจริงๆงั้นรึ?”เสียงของฉือ เฮา แฝงไว้ด้วยความโกรธ
ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็เดินออกมาจากหลังรูปปั้นเขาเดินช้าด้วยความจงใจ
ฉือเฮา มองไปที่ร่างนั้น ก่อนที่เขาจะเดินไปที่ประตู เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา เขารอให้ ฟาง เจิ้งจือ เข้ามาใกล้
ฉิงยี่จับดาบในมือแน่น นางกำลังรออยู่เช่นกัน แต่นางไม่ได้รอ ฟาง เจิ้งจือ
จางหยางปิง และชาวบ้าน ต่างเป็นกังวลเช่นกัน พวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
ที่สำคัญสิ่งที่ฉือ เฮา พูดล้วนทำให้พวกเขาแปลกใจ ญาติ? เป็นไปได้ยังไง?
ฟางเจิ้งจือ หยุดต่อหน้า ฉือ เฮา
”ยินดีที่ได้พบท่านฉือ เฮา!” ร่างนั้นโค้งคำนับต่อ ฉือ เฮา
”อืมเยี่ยม!” ฉือ เฮ่า พูดขึ้นหลังจาก ฟาง เจิ้งจือ โค้งคำนับให้ จากนั้นเขาก็หันไปทางหน่วยปีกสีชาด “จิ้งเฟิง!”
”ข้าอยู่นี้แล้ว!”
”ให้หน่วยปีกสีชาดรออยู่นอกหมู่บ้านถ้าไม่มีอะไรสำคัญอย่าเข้ามารบกวนพวกเรา” ฉือ เฮา ออกคำสั่ง
”รับทราบ!”จิ้งเฟิง พยักหน้า ก่อนจะหันไปสั่งกับหน่วยปีกสีชาดทั้งหมด “ตั้งค่ายบริเวณนี้”
”รับทราบ!”ทหารต่างตอบรับ
จางหยางปิง และเหล่าชาวบ้านต่างตกตะลึง พวกเขาจะไม่เข้ามาในหมู่บ้านจริงๆงั้นหรือ?
เป็นไปได้อย่างไร?
”ว่ายังไงล่ะเจ้าเด็กสารเลว ไม่คิดจะหาอะไรมาต้อนรับข้ามั่งเลยรึ?” ฉือ เฮา มองดู ฟาง เจิ้งจือ
”ท่านอยากทานอะไรล่ะ?”
”ข้าได้ยินมาจากฉือ กูเหยียน ว่าเจ้าย่างเนื้อได้อร่อยมาก ข้าอยากจะลิ้มลองสักหน่อย ”
”เนื้อของข้าราคาแพงนะ”ปากของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุก
”ราคาไม่ใช่ปัญหาแต่ข้าไม่ได้นำเงินติดตัวมาด้วย”
”…” ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็เข้าใจว่าทำไมผู้คนมักบอกว่า ฉือ เฮา เป็นคนที่รับมือได้ยาก
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ใครจะออกจากบ้านโดยไม่ได้พกเงินติดตัวมา?
เหลือเชื่อ!
…
ชาวบ้านเริ่มทำอาหารให้เหล่าทหารที่ตั้งค่ายอยู่ด้านนอก
หลี่จิ้งเฟิง ไม่ได้หยุดพวกเขา เขากล่าวขอบคุณ ก่อนจะวางเงินจำนวนหนึ่งลงในมือของ จาง หยางปิง
”ไม่เอาของมึนเมา!”เขาพูด
”ตกลง…ตกลง!”จางหยางปิง รู้ดีว่าไม่ควรดื่มระหว่างทำงานอยู่ เขาบอกชาวบ้านให้เก็บเหล้าให้หมด
ในบ้านครอบครัวฟาง…
ฉินซูเหลียน ตกตะลึง
ฟางเจิ้งจือ บอกกก่อนที่เขาจะออกไปว่าจะมีแขกมาทานอาหารที่บ้าน
แต่
นางไม่คิดว่าจะเป็นฉือ เฮา!
ทำไมหัวหน้าของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ถึงต้องมากินข้าวที่นี่?
นางไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น เขายืนอยู่ต่อหน้านาง ฟาง เฮ่าเตอ เองก็ตกใจไม่แพ้กัน
เขาเห็นฉือ เฮา ที่ทางเข้าหมู่บ้าน เขายังได้ยิน ฉือ เฮา บอกว่าอยากทานเนื้อที่ ฟาง เจิ้งจือ ย่าง
แบบฟรีๆ!
…
เนื่อจากเนื้อต้องใช้เวลาทำพอสมควรพวกเขาจึงมีอาหารรองท้องก่อน
เนื้อสัตว์กำลังถูกย่างอยู่บนไม้
ฉือเฮา และ ฟาง เจิ้งจือ นั่งอยู่ข้างกองไฟ
”ขอบคุณที่ท่านให้การดูแลหมู่บ้านภูเขาทางเหนือเป็นอย่างดีในหนึ่งปีที่ผ่านมา”ฟาง เจิ้งจือ กล่าว
”นั่นคือสิ่งที่ฉือ กูเหยียน ต้องการทำ ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า” ฉือ เฮา ส่ายหัว
”ข้าเข้าใจงั้นข้าไม่ขอบคุณท่านละกัน” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”ไม่ขอบคุณข้า?เจ้ามันสารเลวจริงๆ ฉือ กูเหยียน อยู่ที่ศาลาเต๋าสวรรค์ คิดว่าใครเป็นคนทำให้ความคิดของนางเป็นจริงกันหา?” ฉือ เฮา หงุดหงิด
”ก็คงไม่ใช่ท่านหรอกมั้ง”
”…” ฉือ เฮา ตกตะลึง จากนั้นเขาก็หัวเราะเบาๆ”ได้ เจ้าไม่ขอบคุณข้าเรื่องนั้นไม่เป็นไร แต่เจ้าจะต้องขอบคุณกับสิ่งที่ข้าจะพูดต่อไปนี้แน่นอน!”
”ข้าคิดว่าการที่ท่านมาเยือนนี้คงไม่เกี่ยวกับฉือ กูเหยียน” ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
”ฮ่าฮ่าแน่นอน ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่มาด้วยตัวเอง!” ฉือ เฮา หัวเราะเบาๆ
”เพราะราชาต้วน?”
”โอ้?่เจ้าฉลาดขึ้นมาก!” ดวงตาของ ฉือ เฮา เป็นประกาย “ราชาต้วนส่งจดหมายให้ข้า!”
”ไว้ชีวิตถ้าข้าเข้าร่วมกับท่านถ้าข้าพูดอย่างอื่นให้ฆ่าขาทิ้งทันที”ฟาง เจิ้งจือ กล่าวเสริม
”ใช่แล้ว!”
”ถ้าข้าเลือกที่จะไม่ทำตามล่ะ?ท่านจะฆ่าข้าเลยไหม?”
”ฆ่าเจ้า?ข้าไม่เคยคิดเรื่องนั้น ถ้าเจ้าไม่รับข้อเสนอ ข้าก็แค่จับตัวเจ้าไปส่งให้ทางการ!” ฉือ เฮา ส่ายหน้า
”ดังนั้นข้าควรรับข้อเสนอของท่าน?”
”ใช่ เพราะเจ้าไม่มีทางเลือก!” ฉือ เฮา ยืนยัน
”งั้นจับข้าไปได้เลย”
”เจ้าอยากให้เป็นอย่างนั้นจริงๆงั้นรึ?ข้า ราชาต้วน รวมถึงตัวเจ้ารู้ดีในสิ่งที่เกิดขึ้นที่ดินแดนภูเขาทางใต้ อย่างไรก็ตามพวกเรารู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เจ้าที่รู้มันดีที่สุด!” ดวงตาของ ฉือ เฮา เป็นประกาย
”การต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์?”
”นั่นเป็นเพียงด้านเดียวของมันมันยังเป็นการต่อรอง! องค์รัชทายาทเป็นผู้สืบทอดอย่างถูกต้อง! แต่ถ้าเขาฆ่า ฉาน หลิง มันจะกลายเป็นเรื่องระหว่างอาณาจักร องค์จักรพรรดิไม่มีทางปล่อยให้มันเกิดขึ้นแน่นอน เว้นแต่ว่า…”
”เขาต้องการกำจัดองค์รัชทายาท”ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
”แน่นอนจักรพรรดิจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด จนกว่าเขาต้องการจะกำจัดองค์รัชทายาท ดังนั้นเจ้าต้องรอ ถ้าเจ้าอยากมีชีวิตรอด” ฉือ เฮา พยักหน้า
”รอให้องค์รัชทายาทถูกกำจัดงั้นหรือ?”
”ใช่”
”แต่ข้าได้เปิดเผยตัวเองออกมาแล้วข้าจะมีชีวิตรอดได้ยังไง?” ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”เหตุผลที่ข้าเดินทางมาที่นี่เพื่อเปิดโอกาสให้เจ้าหลบหนีเมื่อเจ้าหลบหนี้เจ้าจะถูกปรับเปลี่ยนตัวตนและรูปลักษณ์ใหม่ ราชาต้วนจะจัดการเรื่องนี้ในสภาเอง”
”สภา?ท่านคิดจะส่งข้าไปตายหรือไง?”
”ฮ่าฮ่าแน่นอนว่าไม่! เจ้าก็รู้ว่างองค์จักรพรรดิเป็นคนฉลาด ฉลาดกว่าที่พวกเราคิดนัก” ฉือ เฮา หัวเราะ
”สิ่งทีท่านพูดคือ…องค์จักรพรรดิจะไม่ฆ่าข้า ต่อให้รู้ว่าข้าเป็นใครก็ตาม?” ฟาง เจิ้งจือ ยิ้ม
”แน่นอนหากเขาต้องการจะฆ่าเจ้า เจ้าคงไม่มีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้หรอก องค์จักรพรรดิให้ความสำคัญกับเจ้ามาก เจ้าอาจจะกลายเป็นรัฐมนตรีก็ได้ในอนาคต!” ฉือ เฮา ยืนยัน
”อะไรที่ทำให้ท่านแน่ใจ”ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”เจ้าไม่ได้เป็นคนฉลาดหรอกรึ?ข้าคิดว่าเจ้าก็รู้!” ฉือ เฮา จิบชาในถ้วย
”เพราะข้าเป็นคนเดียวที่สามารถตรวจสอบองค์รัชทายาทได้?”
”แน่นอนองค์รัชทายาทมีพวกมากมายทั้งในกองตรวจการและสภา มันทำให้ความสมดุลในสภาพังทลาย องค์จักรพรรดิ ไม่ได้ว่าอะไร แต่เขาไม่ต้องการให้องค์รัชทายาทไร้เทียมทานเกินไป”
”ดังนั้นเขาจึงต้องการคนที่เต็มใจเป็นศัตรูกับองค์รัชทายาท?”ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”ใช่ตราบใดที่เจ้าปรากฎตัวในสภาเจ้าจะกลายเป็นอุปสรรคที่องค์รัชทายาทต้องพยายามใช้ทุกวิธีเพื่อกำจัดเจ้า นั่นหมายความว่าเขาจะถูกเจ้าดึงความสนใจ แทนที่จะไปสนใจด้านการรวมอำนาจ…” ฉือ เฮา พยักหน้า
”และข้าจะไม่ถูกฆ่างั้นรึ?”
”มั่นใจได้ข้าจะพาเจ้าไปเมืองหลวงด้วยตัวเอง พร้อมกับราชาต้วนและกองทัพ เจ้าจะปลอดภัยแน่นอน!”
”ท่านคิดจะเข้าไปในเมืองหลวงเพื่อข้ออภัยที่ท่านจับข้าไม่สำเร็จงั้นหรือ?”
”ฮ่าฮ่าฮ่า… เจ้าโตขึ้นมากจริงๆ ใช่ข้าจะไปที่นั่นเพื่อขออภัยที่ไม่สามารถจับตัวเจ้าไปได้”
”ท่านไม่กลัวว่ามันจะทำให้ท่านเสียอำนาจเหนือกองตรวจการทั้งห้าบนแดนเหนืองั้นหรือไม่กลัว ซู ฉิง แย่งเอาตำแหน่งท่านไปหรือไง?”
”ข้าดูเหมือนกลัวหรือเปล่าล่ะ?”ฉือ เฮา ถาม
”ท่านมาที่นี่เพื่อช่วยข้าหลบหนีจากนั้นก็ไปที่เมืองหลวงเพื่อขออภัย และลักลอบเอาข้าเข้าไปในเมืองหลวง และเปิดเผยข้าต่อนหน้าสภา แผนที่ดี ข้าสงสัยจริงๆว่าใครเป็นผู้คิดขึ้นมา?” ฟาง เจิ้งจือ ประทับใจ
”ฮ่าฮ่านั่นมันไม่สำคัญหรอกจุดสำคัญคือเจ้าก็ไม่ได้เสียหายอะไร พลังของเจ้าถูกทำลายไปหมดแล้ว เจ้าไม่สามารถเดินกลับไปยังเส้นทางเดิมได้อีกแล้ว สภาเป็นเพียงทางเลือกเดียวของเจ้า!” ฉือ เฮา ตอบอย่างจริงจัง
YOU MAY ALSO LIKE
