Gate of God - ตอนที่ 498
Gate of God ตอนที่ 498 เขาต้องตาย
เสียง…
ของฉาน หลิง ไม่ดังนัก ความจริงแล้ว เขาเกือบจะหมดลมหายใจแล้ว แต่เสียงของเขาทำให้ ซู ฉิง หวาดกลัว
”ที่จริงแล้วข้ายังพูดไม่จบ แม้แต่แผนการที่ว่าเยี่ยมที่สุด ก็ยังไม่สามารถทำอันตรายเขาได้ ข้าพูดถูกไหม?” องค์รัชทายาท? เจ้าหน้าที่ซู?”่
รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไปมือของเขาแข็งค้างอยู่กลางอากาศ
เขาเปิดประตูรถ้า…
มือของเขาแข็งค้างไป
เกิดอะไรขึ้น?มันเกิดขึ้นได้ยังไง?
ท่าทีของซู ฉิง เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาไม่อยากยอมรับว่าแผนการที่ยอดเยี่ยมของเขาอาจผิดพลาดได้
ความจริงแล้วแผนการดูเหมือนจะราบรื่นกว่าที่เขาคาดไว้
ความผิดของฟาง เจิ้งจือ เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาผู้คน รวมเข้ากับนิสัยปกติของเขา …
สำหรับเขาการฆ่า ฉาน หลิง ในตอนนี้นั้น …
เป็นไปได้แน่นอน!
แม้คนอื่นจะไม่เชื่อมันก็ไม่สำคัญ
คนตายไม่สามารถพูดอะไรได้ตราบใดที่เขาและ หลิน เทียนหลง ยังคงยืนยันว่านี่เป็นความจริง มันก็จะเป็นเช่นนั้น
แต่…
ถ้าเกิดฟาง เจิ้งจือ ไม่ตายล่ะ!
ร่างกายของซู ฉิง แข็งค้าง เขาหันไปมององค์รัชทายาท หลิน เทียนหลงที่ยืนอยู่ไกลๆ
ในฐานองค์รัชทายาทของอาณาจักรเซี่ยหลิน เทียนหลง ไม่อยากเสวนากับคนที่พ่ายแพ้เขา
อย่างไรก็ตาม…
เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ฉาน หลิง พูด ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์
เขาสามารถบอกได้จากสีหน้าของซู ฉิง ว่ามีบางอย่างผิดปกติ นอกจากนี้ เขายังมองเห็นภายในรถม้า
ที่ผ่านมาองค์รัชทายาทหลิน เทียนหลง เยือกเย็นมาตลอดเวลา ในฐานะองค์รัชทายาท เขาไม่คิดจะทำอะไร เว้นแต่ว่ามันเป็นงานที่เขาต้องทำ
ด้วยการทำเช่นนี้จะสามารถทำให้เขาได้ตำแหน่งในสภา
อย่างไรก็ตาม…
กุญแจสำคัญของแผนการนี้ก็คือฟาง เจิ้งจือ ต้องตาย! ความตายของเขาจะทำให้มันสำเร็จ!
”เจ้า…เจ้าปล่อยให้เขาหนีไปรึ?!”หลิน เทียนหลง พูดติดอ่าง เขาไม่คิดเลยว่า ฟาง เจิ้งจือ จะหนีรอดไปได้
เขาถูกวางยาและหมดสติไป!
การฆ่าเขาง่ายเหมือนตัดขนม!
องค์รัชทายาทหลิน เทียนหลง มีผู้ติดตามถึงแปดคน! เขาสมควรจะฆ่า ฟาง เจิ้งจือ ได้อย่างง่ายดาย
แต่ตอนนี้…
รถม้าว่างเปล่า!
มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวฉาน หลิง ปล่อย ฟาง เจิ้งจือ ไป มีเพียง ฉาน หลิง เท่านั้นที่มียาแก้พิษ
”ฮ่าฮ่าฮ่าเจ้าคิดว่ายังไงล่ะ?”ฉาน หลิง หัวเราะอย่างคลุ้มคลั่ง เขานอนแน่นิ่งพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากแผล อย่างไรก็ตาม เขามีความสุขมากกับการกระทำของเขา
”สวะ!ตายซะ!”หลิน เทียนหลง ตะโกน
ดาบในมือของเขาเปล่งแสงขณะที่ฟาดฟันไปที่ฉาน หลิง
ฉานหลิง ไม่ขยับ
เขามองดูคมดาบที่พุ่งเข้ามาจนลมหายใจสุดท้าย
จากนั้นโลกก็มืดดับไป
เขาตายแล้ว…
หลินเทียนหลง จ้องไปที่ ฉาน หลิง หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ความจริงแล้วเขาต้องรอให้ ฉาน หลิง ฆ่า ฟาง เจิ้งจือ ก่อนที่เขาจะเป็นคนฆ๋า ฉาน หลิง
แต่เขาไม่รอ
ฟางเจิ้งจือ ถูกวางยาจนเป็นอัมพาต มีอะไรที่ต้องไปกังวลอีก?
เขาหลงระเริง…
แต่ตอนนี้…
”ไล่ตามเขา!ตามล่า ฟาง เจิ้งจือ และจบชีวิตของเขาซะ!”หลิน เทียนหลง ร้องลั่น
”รับทราบ!”ผู้ติดตามทั้งแปดคนตอบรับทันทีที่ได้ยินคำสั่งพวกเขาพุ่งออกไปในทิศทางที่ต่างกัน
ค่ำคืนคลืบคลานเข้ามาถึง
เลือดเปรอะเปื้อนไปทั่วพื้นหิมะสีขาว
”ฟุ้บ!”
ดาบที่เสียบคอของฉาน หลิง ถูกดึงออก เลือดหยดลงสู่หิมะสีขาว คืนนี้อากาศหนาวเย็นมาก
ท่าทีขององค์รัชทายาทหลิน เทียนหลง มืดมน
มันเป็นการต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์เขาจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องผิดพลาด
เขารู้ด้วยว่าการติดตามใครบางคนในป่าทึบเช่นนี้เป็นเรื่องยากแค่ไหน
เขามองเข้าไปในป่าที่มืดทึบแล้วมองกลับไปที่ดาบอาบเลือด
”ฟุ้บ!”
เขาแทงอีกครั้ง
เลือดกระเซ็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
แต่คราวนี้เขาไม่ได้โจมตีไปที่ ฉาน หลิง หรือ ซู ฉิง เขาแทงตัวเองที่หน้าอก
”ฝ่าบาท!”ซูฉิง เข่าทรุดลง
”เขายังไม่ตาย?ฮ่าฮ่าฮ่า … เขายังไม่ตาย! เยี่ยม …เยี่ยมมาก! ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะยังกล้าเสนอหน้าไปที่อาณาจักรเซี่ยอีกไหม?!”องค์รัชทายาทหลิน เทียนหลง กระอักเลือดออกมา
”ด้วยความมุ่งมั่นที่ท่านมีบัลลังก์จะเป็นของท่านแน่นอน ข้ายินดีที่จะตายเพื่อท่าน!”ซู ฉิง เข้าใจในสิ่งที่ หลิน เทียนหลง กำลังทำ
ฟางเจิ้งจือ อาจจะคุกคามองค์หญิง!
แต่ด้วยความช่วยเหลือของเขาในสงครามเขาจะไม่ถูกประหารชีวิตอย่างไรกตาม ถ้าเขาฆ่าองค์รัชทายาทของแดนใต้ และทำให้องค์รัชทายาทแห่งอาณาจักรเซี่ยบาดเจ็บ …
เขาคงหนีไม่พ้นความตาย!
…
…
ยามเช้ามาถึงดินแดนภูเขาทางใต้ได้สัมผัสกับหิมะแรกของฤดูหนาว
มันเป็นเช้าที่หนาวเย็นและเต็มไปด้วยหิมะกองอยู่ที่พื้น
มีเหล่าทหารสวมชุดเกราะขี่สัตว์ร้ายอยู่ท่ามกลางหิมะ
มันเป็นหมาป่าเขาเงินพวกมันตัวใหญ่กว่าหมาป่าทั่วไปเกือบสองเท่า
พวกเขาเป็นหน่วยรบที่ยอดเยี่ยมของดินแดนใต้
หมาป่าเขาเงินรวดเร็วมากพวกมันสามารถวิ่งบนหิมะได้ราวกับมันเป็นพื้นธรรมดาๆ
อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกมันกลับเดินอย่างเชื่องช้ามาก
พวกมันเดินไปด้วยความเจ็บปวดทิ้งรอยเท้าลึกไว้บนหิมะ
มันกำลังเดินไปที่โถงบัลลังก์
หิมะตกหนักมาก
ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม
โถงบัลลังก์สีทองสามารถเห็นได้ชัดเจนอย่างไรก็ตามไม่มีสมาชิกหน่วยหมาป่าเขาเงินคนไหนดีใจที่ได้เห็นมัน
ท่าทีของพวกเขาอึมครึมเป็นอย่างมาก
ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
สุดท้าย…
พวกเขาก็หยุดอยู่หน้าพระราชวัง
ไม่มีใครถามอะไรพวกเขาทุกคนทำเพียงมองพวกเขาเงียบๆ
จากนั้นประตูก็เปิดออก
”เอี้ยดเอี้ยด!”
ประตูนั้นเปิดได้ยากยิ่งขึ้นเพราะกองหิมะที่วางขวางอยู่
”บรู๋ว!”
ทันทีที่ประตูเปิดออกหมาป่าเขาเงินก็หอนออกมา เสียงดังก้องไปทั่วเมือง
อย่างไรก็ตามพวกมันไม่ได้เคลื่อนไหว
มีบางคนยืนอยู่ตรงกลางประตู
เขาสวมชุดหนังสีขาวและหมวกหนังสัตว์หิมะปกคลุมทั่วตัวของเขา เขายืนอยู่ที่นี่มาสักพักหนึ่งแล้ว
ที่ด้านหลังขององค์ราชา…
มีผู้หญิงคนหนึ่งนางสวมชุดคลุมสีขาวเช่นกัน นางมีผิวอันงดงาม ดวงตาคมได้รูป และเหน็บมีดสั้นสองเล่มไว้ที่เอว
องค์หญิงฉาน ยู่!
หน่วยหมาป่าเขาเงินมองไปที่องค์ราชาและองค์หญิง รวมถึงเหล่าแม่ทัพและหัวหน้าถิ่นฐานที่ยืนอยู่
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อโค้งคำนับพวกเขายังคงเงียบและอยู่บนหลังสัตว์
มันเป็นภาพที่แปลกมาก
ทันใดนั้นร่างกายขององค์ราชาก็สั่นสะท้านก่อนที่เขาจะล้มลง
”ลูกข้า!”
องค์ราชาร้องอวดครวญผมสีขาวของเขาพริ้วไหวไปตามสามยลม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา
นี่คือชายชราที่เคยผ่านสงครามมาหลายครั้งเขาไม่เคยร้องไห้แม้ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าสะพรึงกลัว
แต่ตอนนี้…
น้ำตาไหลออกมาโดยไม่มีท่าทจะหยุด
”ตึง!”
องค์หญิงฉาน ยู่ รวมถึงเหล่าหัวหน้าถิ่นฐานต่างคุกเข่าลงเช่นกัน มันทำให้พื้นสั่นสะเทือน
”บรู๋ว!”เสียงหมาป่าดังขึ้นอีกครั้ง
ทันใดนั้นมันก็ค่อยๆย่อตัวลงกับพื้นแต่ทหารที่อยู่บนหลังพวกมันยังคงไม่ขยับ
เป็นเพราะว่า…
พวกเขาถือแผ่นไม้ขนาดใหญ่บ่าของพวกเขา
มันถูกตัดมาจากไม้โบราณบนนั้นมีลวดลายแกะสลักที่ซับซ้อน
มันเหมือนกับภาพบนผนังของพระราชวัง
หิมะที่อยู่ด้านบนให้มันมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นมาก
สิ่งสำคัญที่สุดคือมีใครบางคนนอนอยู่บนแผ่นไม้เขาถูกปกคลุมด้วยหนังสัตว์สีขาว แต่คราบเลือดก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
เขาคือฉาน หลิง
องค์รัชทายาทแห่งแดนใต้แต่ตอนนี้เขาได้ตายแล้ว
”องค์รัชทายาทของอาณาจักรเซี่ยอยู่ที่ไหนกัน?เขาอยู่ที่ไหน?! ทำไมเขาไม่กลับมา? เขากลัวว่าข้าจะฆ่าเขางั้นรึ!” องค์ราชาร้องตะโกน
”ฝ่าบาทเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ตอนนี้เขากำลังรู้สึกตัวและคงน่าจะใกล้ถึงอาณาจักรเซี่ยแล้ว!” หนึ่งในสมาชิกของหน่วยหมาป่าเขาเงินรายงานออกมา
”บาดเจ็บ?หนักมาก? เขาได้รับบาดเจ็บอะไร? ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกตัว?” สีหน้าขององค์ราชาเปลี่ยนไป
”เขาโดนดาบแทงที่หน้าอก!มันพลาดหัวใจของเขาไปไม่ถึงนิ้ว!”สมาชิกหน่วยหมาป่าเขาเงินตอบกลับ
”ไม่ถึงนิ้ว?!ฮ่าฮ่าฮ่า …พลาดแค่ไม่ถึงนิ้ว… ฮ่าฮ่าฮ่า … ” องค์ราชาหัวเราะออกมา เขาหัวเราะด้วยความโกรธเกรี้ยว มือของเขากำแน่น ร่างกายสั่นสะท้าน
จากนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมา
”อั้ก!”
เลือดสาดไปทั่วหิมะ
”ท่านพ่อ!”องค์หญิงรีบเข้าไปช่วยองค์ราชา สายตาของนางเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
นางไม่ได้พูดอะไรออกมา
นางรู้ดีว่าสถานการณ์เป็นยังไงนางรู้ดีว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด
”ฉานยู่ พี่ของเจ้าได้จากไปหมดแล้ว ตอนนี้แม้แต่พี่สามของเจ้า…” องค์ราชามองไปที่ ฉาน ยู่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า
”ท่านพ่อท่านยังมีข้าอยู่!” มือของนางจับไปที่มือขององค์ราชา
”ใช่ข้ายังมีลูกสาวที่สามารถปกครองแดนใต้ได้อยู่!” องค์ราชาค่อยๆลุกยืนขึ้นมา
ร่างของเขาค่อยๆเปล่งแสงสีแดงออกมาดวงตาเต็มไปด้วยความแน่วแน่ก่อนที่หิมะบนตัวของเขาจะค่อยๆละลายหายไป
”ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปองค์หญิงฉาน ยู่ จะเป็นผู้ปกครองดินแดนภูเขาทางใต้!”
”รับทราบ!”
”ท่านพ่อข้ายังเด็กเกินไป… ” ตัวของนางสั่นเทา ดวงตาของนางเบิกกว้าง
ในฐานะองค์หญิง…
นางเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฉานแต่นางไม่เคยคิดว่านางจะได้เป็นผู้ปกครองแดนใต้ มันเป็นงานสำหรับราชา
”พอไม่ต้องพูดแล้ว ข้าได้ตัดสินใจแล้ว หน่วยกาดำอยู่ที่ไหน” องค์ราชาส่ายหัวก่อนจะพูดขึ้นมา
”ฝ่าพระบาทข้าอยู่ที่นี่แล้ว!” ชายร่างผอมเดินออกมา
เขาคือหัวหน้าถิ่นฐานกาดำ
”อืมเจ้าจงเดินทางไปเมืองหลวง ขอของขวัญสำหรับการที่องค์หญิงจะขึ้นครองบัลลังก์ เสบียงแปดหมื่นตีน ทองคำหมื่นตัน เงิน … “องค์ราชาปัดหิมะขณะที่พูดออกมา
”ฝ่าบาท… เราเป็นรัฐบรรณาการของอาณาจักรเซี่ย เป็นพวกเราที่ต้องมอบมันให้กับพวกเขา ข้าคิดว่าเขาอาจจะให้ทองแก่พวกเรา แต่เสบียง?” หัวหน้าถิ่นฐานกาดำพูดขึ้นมา
เขารูว่าจำนวนเหล่านั้นเป็นจำนวนที่น่ากลัวมากมันเพียงพอที่จะสร้างกองทัพขึ้นมา
ไม่ใช่เขาคนเดียวที่คิดหัวหน้าถิ่นฐานคนอื่นเช่นกัน นี่เป็นประวัติการณ์ {/
”ใช่แต่พวกเขาจะมอบให้เราแน่นอน!”องค์ราชายืนยัน
”ข้าเข้าใจแล้ว!”อีกาดำพยักหน้า
”ท่านพ่อท่านกำลังขอทรัพยากรจำนวนมากจากอาณาจักรเซี่ย ท่านวางแผนที่จะ … “การแสดงออกขององค์หญิงเปลี่ยนไป
”ไม่!ลูกข้า สิ่งนี้เป็นของขวัญจากข้า เจ้ากำลังขึ้นครองบัลลังก์ เจ้าจำเป็นต้องใช้มันเพื่อซื้อใจประชาชน จักรพรรดิรู้เรื่องนี้ดี เขาจะมอบสิ่งเหล่านั้นให้เจ้าอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม เจ้ายังคงควบคุมทรัพยากรที่ได้มาตามที่เจ้าต้องการ เจ้าคือผู้ปกครอง!”่
องค์ราชาหันมองหัวหน้าถิ่นฐานและเหล่าแม่ทัพร่างของเขาเรืองแสงสีแดง
”พวกเราจะรับใช้องค์หญิงฉาน ยู่ จนลมหายใจสุดท้าย!”หัวหน้าถิ่นฐานและเหล่าแม่ทัพต่างคุกเข่า
องค์หญิงฉาน ยู่ ตัวสั่นเทา คราวนี้นางไม่ได้คุกเข่า
นางต้องปกครองดินแดนภูเขาทางใต้
นางไม่ได้พูดอะไรขณะที่มองไปยังพวกเขาจากนั้นนางก็มองไปยังที่ไกลๆ
พื้นดินถูกปกคลุมด้วยหิมะหนาต้นไม้โค้งงอเล็กน้อยเนื่องจากสายลมและน้ำหนักของหิมะ นางมองไปยังทิศทางของอาณาจักรเซี่ย
แน่นอนว่ามีบางอย่างนอกเหนือจากอาณาเซี่ยในทิศทางนั้น
มันมีถิ่นฐานใหญ่อยู่ทางนั้นนั่นคือถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง และมีดาบอยู่เล่มหนึ่ง…
ดาบที่ปักอยู่บนหน้าผาเฟิง ซู …
กว่าครึ่งเล่มถูกปักเสียบอยู่บนหน้าผาหิมะตกลงมาและสายลมอันรุนแรงพัดผ่าน
มันเป็นส่วนที่หนาวเย็นที่สุดของดินแดนภูเขาทางใต้อย่างไม่ต้องสงสัยเกล็ดน้ำแข็งปกคลุมตัวดาบ ถึงอย่างนั้นก็ยังมีแสงสีม่วงแปลกๆ ไหลผ่านตัวดาบอยู่ตลอดเวลา…
YOU MAY ALSO LIKE
