Gate of God - ตอนที่ 491
ตอนที่ 491 เอื้อมมือ
ฟางเจิ้งจือ ไม่ขยับ
ทำไมเขาไม่ขยับล่ะ?
นั่นเพราะ
ใบหน้าขององค์ราชาได้บอกทุกอย่างหมดแล้วรวมถึงท่าทีขององค์หญิง ฉาน ยู่
เขาต้องการฟาง เจิ้งจือ เป็นลูกเขย
พวกเขาคิดว่าข้าโง่จริงหรือ?
ฟางเจิ้งจือ สามารถพูดออกมาได้เลยว่าพวกเขา…
”ไร้เดียงสามาก!?”
พวกเขาคิดว่าข้าโง่มาก?
แต่งงานกับองค์หญิงฉาน ยู่?
มันเป็นสิ่งที่หลายคนฝันถึงเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์?
แต่ความจริงก็คือ…
การแต่งงานกับเจ้าหญิงไม่ได้มาพร้อมกับความรุ่งโรจน์
ความจริงแล้วผู้ที่แต่งงานกับเจ้าหญิงจะพบกับความยากลำบากเป็นอย่างมาก
โดยเฉพาะองค์หญิงของดินแดนภูเขาทางใต้
องค์หญิงฉาน ยู่ จะไม่กลับไปที่อาณาจักรเซี่ยพร้อมกับเขา นั่นหมายความว่าเขาต้องอยู่ที่นี่
เขาไม่สามารถเลือกนามสกุลของลูกๆได้
นอกจากนี้…
ที่นี่เป็นดินแดนขององค์หญิงฉาน ยู่ แม้แต่ ฟาง เจิ้งจือ ก็ไม่สามารถทำอะไรนางได้ แต่นางล่ะ? นางจะรังแกเขายังไงก็ได้!
มีบางเรื่องที่เขาจำได้ถึงทุกวันนี้
เขาตบนางที่เมืองภูเขาเซียนไปเขาไม่ได้ตั้งใจ…
แต่คงไม่มีใครฟังคำอธิบายของเขา?
ไม่!
พวกเขาพยายามจะฆ่าข้าด้วยซ้ำ
องค์หญิงฉาน ยู่ และ ฉาน หลิง ในตอนนั้นเดือดดาลเป็นอย่างมาก
ใครจะรู้ว่าเขาจะโดนทำร้ายอะไรอีกไหมในอนาคต
ต่อให้ตอนนี้นางจะดูน่าดึงดูดขนาดไหน
แต่ความจริงคือนางอารมณ์ร้อนเป็นอย่างมาก
นางต่างจากหญิงสาวในฝันเป็นอย่างมาก…
นางมีความสามารถ…
แต่…
นางมีมันมากเกินไป
เขาต้องปฎิเสธ
ร่างกายของฟาง เจิ้งจือ ไม่เคลื่อนไหว ดวงตาของเขาจ้องเขม็งไปที่เนื้อ
”อึก!”
เขากลืนน้ำลายหนึ่งครั้งมันยั่วยวนเป็นอย่างมาก
เขาสงสัยว่าแกะตัวนี้จะอร่อยแค่ไหนผิวจะกรอบมากไหม? ลูกแกะตัวนี้ต้องอายุน้อยมากแน่ๆ เนื้อมันต้องนุ่มมากแน่นอน! เนื้อในมือของ ฉาน ยู่ ดูยอดเยี่ยมกว่าเขาเป็นอย่างมาก!
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเครื่องปรุงวัตถุดิบที่ใช้ยังยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก
เขาจะลองกินมันฟรีได้ไหม?
ก่อนที่ฟาง เจิ้งจือ จะเพ้อไปไกลกว่านั้นเขาก็รีบหยุดความคิดทันที
เขาต้องไม่หลงกล!
แต่…
เนื้อนั้นมันเยี่ยมจริงๆ!เขาจะชิมมันโดยที่เขาไม่ต้องรับผิดชอบอะไรได้ไหมนะ
ฟางเจิ้งจือ คิดถึงความเป็นไปได้ต่างๆนาๆ แต่ตอนนี้มีสายตาคนจำนวนมากกำลังมองอยู่ ถ้าเขาก้าวไปข้างหน้า..
เขาจะตกลงไปในกับดักทันที!
เขากัดฟันและตักข้าวที่อยู่ในจานของเขาขึ้นมันก็ใช้ได้ แต่มันยังห่างชั้นจากเนื้อแกะตรงนั้นเป็นอย่างมาก
ยิ่งเขากินเนื้อในโต๊ะไปมากเท่าไรความโหยหาต่อเนื้อแกะของเขาก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
หากที่นี่ไม่ใช่พระราชวงแต่เป็นกระโจมขององค์หญิง เขาคงมีหลายร้อยวิธีที่จะได้ชิมมัน
”อาข้าทำไม่ได้!”
ข้าต้องทนให้ได้!
เขาต้องทนต่อการล่อลวงให้ได้!ถ้าไม่ เขาต้องทนทุกข์ทรมารไปกว่าสิบปีและกับความสุขชั่วคราว
เดี๋ยวก่อน!
เขาจะมีอายุถึงตอนนั้นงั้นรึ?
ฟางเจิ้งจือ ไม่รู้ เขามีโอกาสที่จะตายได้ตลออดเวลา
เขาควรใช้ความสุขไปกับตอนนี้ไหม?
ไม่!
มันไม่ยุติธรรมกับองค์หญิงฉาน ยู่
ถ้าเขาตายนางต้องกลายเป็นแม่หม้ายแน่นอนนางจะไม่สามารถแต่งงานใหม่ได้!
เดี๋ยวก่อน…
โอ้ใช่!
ถ้าเขาไม่ยอมรับองค์ราชาแห่งแดนใต้จะคิดยังไง? แล้ว ฉาน หลิง ล่ะ? พวกเขารัก ฉาน ยู่ เป็นอย่างมาก…
พวกเขาจะยอมให้อะไรแบบนั้นเกิดขึ้นไหม
”เยี่ยมมาก!แผนนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ!”
ตาของฟาง เจิ้งจือ เป็นประกายขณะมองไปที่องค์ราชา
เขาถือขวดเหล้าในมือขณะยืนขึ้น
ฝูงชนต่างนั่งเงียบขณะมองดูเขา…
เขาเป็นที่เคารพอย่างมากรวมถึงอิจฉา
ฟางเจิ้งจือ เมินเฉยต่อสายตาคนรอบข้าง เขากลืนเหล้าจนหมด
”เยี่ยม!”
”เจ้าหน้าที่ฟางสามารถทนกับเหล้าของแดนใต้ได้!”
”ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าหน้าที่ฟางจะยอดเยี่ยมขนาดนี้ เขาเยี่ยมยอดไม่แพ้นักรบของพวกเรา! ไม่เลยเขาเยี่ยมยิ่งกว่าเสียอีก!”
”ฮ่าฮ่าฮ่า… จริง!”
หัวหน้าถิ่นฐานต่างส่งเสียงชื่นชมฟาง เจิ้งจือ
ผู้เข้าสอบทุกคนมองหน้ากัน
งั้น…
นี่คือวิธีที่จะได้แต่งงานกับองค์หญิง?
เหลือเชื่อพวกเขาทำผิดพลาด!
ผู้เข้าสอบทุกคนเสียใจกับสิ่งที่พวกเขาทำพวกเขาคิดว่าควรสร้างความประทับใจให้องค์หญิงด้วยความฉลาดหรือความแข็งแกร่ง… แต่ ฟาง เจิ้งจือ กลับเหนือกว่านั้น
การกระทำที่เรียบง่ายทำให้เขามีแต้มต่อ
ผู้เข้าสอบต่างอิจฉาพวกเขาต้องยอมรับในวิธีการของ ฟาง เจิ้งจือ
องค์ราชาชื่นชมเมื่อเห็นสิ่งนี้
สำหรับผู้คนแดนใต้…
ความสามารถในการรับมือกับเครื่องดื่มมึนเมานั้นเป็นสิ่งที่พวกเขาชื่นชมเป็นอย่างมาก!
พวกเขายังชื่นชมการแสดงออกและความกล้าหาญเป็นอย่างมากด้วยการกระทำของ ฟาง เจิ้งจือ สอดคล้องกับเรื่องพวกนี้ทั้งหมด
แน่นอนว่า…
สิ่งสำคัญที่สุดคือองค์ราชาเขารู้ว่า ฉาน ยู่
คิดอะไรอยู่
”ต้องเป็นเขา!”องค์ราชาคิดกับตัวเองเมื่อเห็นสายตาที่ตอบทุกอย่างขององค์หญิง ฉาน ยู่
ไม่ต้องสนใจอะไรอีกแล้ว!
ฟางเจิ้งจือ เห็นหน้าขององค์ราชา เขายิ้มออกมา ก่อนจะเดินไปทางองค์หญิง ฉาน ยู่
”มันเป็นเหล้าที่ดี…แต่ข้ายังไม่มีเนื้อสัตว์ชั้นดีเลย!” ฟาง เจิ้งจือ ถอนหายใจขณะเดินออกไป
”เขาจะพยายามอีกงั้นหรือ?”
”ข้าเดาว่าเขากำลังพยายามใช้ความมึนเมาของเขาเป็นข้อแก้ตัวเพื่อที่จะปัดตัวเองให้พ้นจากข้อครหาต่างๆ… ”
”ไร้ยางอาย!”
ผู้เข้าสอบทุกคนเริ่มพูดคุยกันเอง
ตาขององค์หญิงเป็นประกายเมื่อมองดูฟาง เจิ้งจือ นางกัดริมฝีปาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแปลกใจหรือความรังเกียจ
แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ…
นางไม่ได้ว่าอะไรเขา…
”เนื้อนี้… ” ฟาง เจิ้งจือ ชี้ไปที่เนื้อแกะก่อนจะเลียริมฝีปากตัวเอง ก่อนที่จะทำท่าทางราวกับตัวเองกำลังมึนเมาอยู่
”เจ้าคิดว่าเขาจะปัดความรับผิดชอบที่หลังไหม?”ผู้เข้าสอบคนหนึ่งถามออกมา
”โอ้?ก็เป็นไปได้!” ผู้เข้าสอบอีกคนพูดขึ้นมา
ผู้เข้าสอบทุกคนต่างมองไปด้วยความรังเกียจ
”เจ้าคิดว่าคนของที่นี่โง่งั้นรึ?หาก ฟาง เจิ้งจือ กล้าทำแบบนั้นเขาจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อถึงพรุ่งนี้แน่!”
”ใช่!”
”แต่… เขาต้องการแต่งงานกับองค์หญิงจริงๆงั้นหรือ?”
ผู้เข้าสอบทุกคนต่างคิดกับตัวเอง…
ตอนนี้มือของฟาง เจิ้งจือ เอื้อมไปหาเนื้อแกะแล้ว
ทั้งห้องต่างตกอยู่ในความเงียบ
เป็นเพราะว่า…
องค์หญิงไม่ได้พูดอะไร
หรือก็คือนางไม่ได้หยุดฟาง เจิ้งจือ
”ฟางเจิ้งจือ กำลังจะทำมันจริงๆงั้นรึ?”
ทุกคนต่างกลั้นหายใจ
ฟางเจิ้งจือ กังวลเช่นกัน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวว่าเขาจะได้กินลูกแกะหรือไม่ เขากังวลเพราะแผนของเขาจะสำเร็จหรือไม่…
ขึ้นอยู่กับช่วงเวลานี้
เขามองทุกคนจากนั้นก็มุ่งความสนใจไปยังชายร่างกกำยังที่นั่งอยู่ข้างๆองค์ราชา
ฉานหลิง!
”ทำไมเขาถึงใจเย็นเหลือเกิน?”ฟาง เจิ้งจือ สงสัยเล็กน้อย องค์ราชาอาจจะชอบเขา แต่ ฉาน หลิง ไม่ใช่
เขาคิดไปต่างๆนาๆ
แต่ความจริงก็คือ…
ฉานหลิง ไม่ได้พูดอะไรออกมา
มาเลย!
มาทำให้เรื่องต่างมันยากขึ้นสำหรับข้า!
ข้าคิดถึงวิธีโต้กลับไว้แล้วแต่เจ้ากลับไม่คิดจะมีส่วนร่วมอะไรเลย? ฟาง เจิ้งจือ พยายามชะลอความเร็วแล้ว แต่…
มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยความเงียบของ ฉาน หลิง ทำให้เขาอับอาย
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก
แต่ประตูเปิดกว้างสำหรับเขาแล้ว!
งั้น..
ฟางเจิ้งจือ เลิกมอง ฉาน หลิง เขายื่นมือและก้าวขาไปข้างหน้า…
มันราบลื่นเกินไป
”เขาหยิบมันแล้ว!”
”เขาเอามันมาได้จริงๆงั้นรึ?”
”ใครจะคิดว่าเขาจะโชคดีขนาดนี้?อ่า นางออกห่างจากข้าไปแล้ว…”
ผู้เข้าสอบทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นเนื้อแกะในมือของฟาง เจิ้งจือ
พวกเขาไม่เข้าใจ
ทำไมองค์หญิงถึงไม่พูดอะไรออกมาเลยนางไม่ได้แสดงความต้องการที่จะหยุด ฟาง เจิ้งจือ แม้แต่น้อย แม้แต่คนงี่เง่าก็รู้ว่านางอนุญาติให้เขากิน
เขาจะกินมันไหมนั่นคือ คำถามในใจของทุกคน
องค์ราชามองไปที่ฟาง เจิ้งจือ ด้วยสายตาให้กำลังใจ
เวลาดูเหมือนจะหยุดลง
องค์หญิงกำมือแน่น หน้าขึ้นสีเล็กน้อย ขณะมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
ราวกับว่านางกำลังตัดสินใจอย่างยากลำบาก
”พวกเจ้าทุกคนเป็น…หมูหรือไงกันหา? แค่กินเนื้อนี่มันง่ายมาก แต่พวกเจ้ากลับทำไม่ได้? พวกเจ้าอยากให้ข้าทำแทนงั้นหรือ?!”
มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
มันได้ทำลายความเงียบทั้งหมดลงดวงตาของทุกคนแทบถลนออกมาจากเบ้า
”เขาพูดว่าอะไร?”
”เขา…ด่าพวกเรา?”
”เพียงเพราะเขากำลังจะได้แต่งงานกับองค์หญิงไม่ใช้ว่าเขาจะมีสิทธิ์ด่าพวกเราได้นะ!”
ผู้เข้าสอบทุกคนต่างตอบโต้โดยทันทีพวกเขารู้ว่ามันเป็นเสียงของ ฟาง เจิ้งจือ และเขาหมายความว่ายังไง
ฟางเจิ้งจือ เยาะเย้ยพวกเขา…
คำพูดที่เรียบง่ายแต่ก็เจ็บปวดมาก
”ทำไมกัน?พวกเจ้าบ้าไปแล้วรึ? พวกเจ้าจะสนอะไรมากมาย แค่ทำมัน? ” ฟาง เจิ้งจือ ยังพยายามสุมไฟต่อไป
เขาโบกเนื้อแกะไปมาขณะตะโกนด่าผู้เข้าสอบคนอื่นๆ
”ฟางเจิ้งจือ! แม้ว่าเจ้าจะเป็นคนที่ทำให้พวกเราชนะสงคราม ก็ใช่ว่าเจ้าจะมาด่าว่าอะไรพวกเราได้นะ!”
”ใช่เจ้ายังไม่ได้แต่งงานกับนางเลย!บางที่องค์หญิงอาจจะแค่สงสารเจ้าก็ได้ นางอาจจะแค่อยากให้รางวัลเจ้า!”
”ใช่แล้ว!”
ผู้เข้าสอบทุกคนทนไม่ไหวอีกต่อไป
ฟางเจิ้งจือ ยิ้ม
เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมากเขารอมานานแล้ว
แผนแรกคือทำตัวเองให้เป็นเหยื่อแต่ ฉาน หลิง กลับทำให้ทุกอย่างยากขึ้น
เขาไม่ต้องการรับเนื้อลูกแกะมาได้อย่างง่ายดาย…
เนื่องจากฉาน หลิง ไม่ทำตามบทที่เขาวางไว้…
ฟางเจิ้งจือ ไม่มีทางเลือกนอกจากเปลี่ยนแผน!
YOU MAY ALSO LIKE
