Gate of God - ตอนที่ 484
Gate of God ตอนที่ 484 เซียนก็ยังคงเป็นเซียน
ตาของปิง หยาง เบิกกว้าง นางไม่เชื่อ เป็นการแสดงออกที่หาได้ยากจาก ปิง หยาง
นางพยายามแทงปิง หยาง
นางมั่นใจมากว่าไม่มีใครจะหยุดหอกของนางได้
แม้คังหยางจะบาดเจ็บ แต่ ปิง หยาง ก็อยู่เพียงระดับผนวกดารา …
อย่างไรก็ตามปิง หยาง ก็ตกใจมาก…
ดวงตาของนางแทบถลนออกมาจากเบ้า
”เจ้า… ” ปิง หยาง ต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ทุกครั้งที่นางอ้าปาก นางไม่สามารถหาคำมาอธิบายความตกใจของนางได้
ปิงหยาง ไม่ใช่คนเดียวที่ตกใจ
แม้แต่หนานกง เฮา, ฉือ กูเหยียน หรือแม้แต่ ซิง หยวนกัว เองก็ตกใจเช่นกัน
คนที่จับหอกฉีหลินของปิง หยาง ไม่ใช่ คังหยาง…
แต่เป็น..
ฟางเจิ้งจือ!
มือที่เปื้อนเลือดของเขาดูเหมือนจะไม่ได้รับผกระทบจากพลังโจมตีของหอกเลยแม้แต่น้อย
”เป็นไปได้ยังไง?”
”เขายังไม่ตายใช่ไหม?!”
”แต่เขาไปเอาพลังมาจากไหน?มิติพิเศษของเขาไม่ได้พังไปแล้วหรือ? เขาไม่มีผลไม้แห่งเต๋าแล้วด้วย เขาทำได้ยังไง?”
ปีศาจต่างไม่สามารถเชื่อสายตาตัวเองได้พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น …
ฟางเจิ้งจือ ไม่ตาย …
มันน่าตกใจมากไม่เพียงแต่เขาจะมีชีวิตรอด เขายังมีพลังพอที่จะหยุดหอกฉีหลินได้!
อะไรกัน?!
ทุกคนต่างตกใจ…
แม้แต่พวกมนุษย์ก็เช่นกัน
”เกิดอะไรขึ้น?”
”ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้เชื่อมโยงมิติพิเศษ เข้ากับกลืนกินโลกงั้นหรือ? ตอนนี้มันพังทลายไปแล้ว ฟาง เจิ้งจือ ยังมีพลังอยู่ได้ยังไง?!”
”เกิดอะไรขึ้น?”่
ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความสับสน
มันไม่ใช่เรื่องแย่สำหรับพวกเขา…
อย่างไรก็ตาม…
มันไม่สมเหตุสมผลอย่างมาก…
พลังงานของมนุษย์มาจากมิติพิเศษฟาง เจิ้งจือ ได้เชื่อมโยงมันเข้ากับกลืนกินโลก ซึ่งตอนนี้กลืนกินโลกได้ถูกทำลายไปแล้ว…
ฟางเจิ้งจือ ควรจะได้รับบาดเจ็บสาหัส
การพัฒนาพลังในอนาคตของเขาย่อมเป็นปัญหาไม่มีใครคิดว่าเขาจะหยุดหอก ฉีหลินได้ ที่สำคัญเขาได้กินผลไม้แห่งเต๋าไปทั้งหมดแล้ว
เกิดอะไรขึ้น?
ไม่มีใครเข้าใจ
แสงอาทิตย์สะท้อนกับชุดเกราะของปิง หยาง เป็นประกาย มันเป็นภาพที่สวยงาม แต่ไม่มีใครมองไปที่นาง
ทุกคนต่างมองไปยังร่างที่ยืนอยู่ด้านหน้านาง
ร่างนั้นเคลื่อนไหว
…
เขาดึงหอกฉีหลินมาไว้ในมือ
จากนั้นก็เอามาถือไว้
การแสดงออกของเขาอธิายทุกอย่างทั้งหมดแล้ว…
เขาลังเลก่อนที่จะยิ้มอย่างขมขื่น
ดวงตาของเขากลับเป็นปกติแล้ว
แสงสีม่วงหายไป
แสงหลากหลายสีก็หายไปเช่นกัน
ปิงหยาง ตกตะลึงเมื่อเห็นดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ จากนั้นนางก็จำบางอย่างได้…
เดี๋ยวก่อน…
เขากำลัง…
เอาหอกฉีหลินของนางไป?
ปิงหยาง รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ พยายามทำอะไร นางเริ่มรู้สึกโกรธ…
ถ้าไม่ใช่ว่ากระจกป้องกันใจถูกทำลายหอกของนางคงถูก ฟาง เจิ้งจือ เอาไปแล้ว
”เจ้ากล้ามากนะ!เจ้ากล้าขโมยหอกของข้า?” ปิง หยาง เดือดดาลเป็นอย่างมาก นางต้องการจะคว้ามันกลับมา
อย่างไรก็ตามเมื่อนางมองไปที่คังหยาง…
นางก็สงบลง…
หอกฉีหลินจะมีประสิทธิภาพมากกว่าในมือของฟาง เจิ้งจือ
ขณะที่นางกำลังคิดนางก็เห็น ฟาง เจิ้งจือ ส่งหอกคืนมา
”ข้าคืนให้เจ้า”เสียงของ ฟาง เจิ้งจือ ดังออกมา
”คืน?”ปิง หยาง กระพริบตาด้วยความตกใจ นางไม่เข้าใจว่าทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงคืนหอกมาในตอนนี้
หรือเขาตกลงอะไรกับคังหยางไว้?
พูดถึงคังหยาง…
ปิงหยาง มองหาเขาโดยไม่รู้ตัว
เขามองไปยังดวงตาอันว่างเปล่าที่อยู่บนใบหน้าอันอ่อนเยาว์สัญลักษณ์สีทองบนหัวเขาจางลงอย่างเห็นได้ชัด
แต่มันยังคงอยู่และมีแสงสลัวๆนั่นแปลว่า …
เขายังคงเป็นเซียน!
เซียนที่ทรงพลัง
แล้วฟางเจิ้งจือ ล่ะ?
ปิงหยาง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ก่อนที่นางจะนึกได้ ตอนนี้นางอยู่ใกล้ ฟาง เจิ้งจือ และคังหยาง มากเกินไป
เป็นเพราะว่า…
การต่อสู้ยังไม่จบ!
ปิงหยาง ต้องการวิ่ง
แต่ตอนนั้นฟาง เจิ้งจือ ก็พูดขึ้นมา
”เฮ้เจ้ามีชุดใหม่ให้ข้าไหม?”
”ชุด?”ปิงหยาง ตกตะลึง จากนั้นนางก็มองไปที่ตัวของ ฟาง เจิ้งจือ ก่อนที่ใบหน้าของนางจะขึ้นสีทันที “เอ่อ ข้า เอ่อ ข้ามีกระโปรงอยู่ .. ”
”กระโปรง?งั้นเจ้าเก็บไว้ให้ตัวเองเถอะ” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัวก่อนจะหันไปมองรอบๆ
ไม่นานเขาก็พบบางสิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขา
เขาเดินไปที่ศพปีศาจใกล้ๆ
ปิงหยาง บอกได้เลยว่ามันเป็นปีศาจระดับสูง เกราะและหมวกของมันต่างจากคนอื่นอย่างชัดเจน
มันสดใสและแข็งแกร่ง…
แต่…
นั่นไม่ใช่ประเด็น…
ทำไมฟาง เจิ้งจือ ถึงกล้าเดินไปที่ศพนั้นอย่างเปิดเผย?
เขาไม่กลัวคังหยาง จับเขา?
ปิงหยาง รู้สึกแปลกๆ เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ เดินไปที่ศพ คังหยางก็เคลื่อนไหวเช่นกัน
เขาเริ่มเดินไปที่ปิง หยาง
”หยุดอยู่ตรงนั้น!อย่าคิดว่าข้าจะให้เจ้าทำตามใจชอบนะ ต่อให้เจ้าจะเป็นเซียนก็ตาม!” ปิง หยาง แผดเสียง
นางรู้ว่าคังหยางไม่คิดจะสนใจนาง
ความตั้งใจของนางเพียงเพื่อจะเตือนฟาง เจิ้งจือ ว่าตอนนี้นางอยู่ในอันตราย
อย่างไรก็ตาม…
สิ่งที่นางไม่คาดคิดก็คือ…
ฟางเจิ้งจือ เมินต่อเสียงของนาง เขาเดินไปที่ศพและถอดชุดเกราะออก จากนั้นก็สวมใส่มันช้าๆ
เหงื่อไหลลงมาบนหน้าผากปิง หยาง
นางไม่อยากตายที่นี่ถ้านางตายนางจะคอบตามหลอกหลอน ฟาง เจิ้งจือ ไปตลอดชีวิต
คังหยางเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
ปิงหยาง ทนไม่ไหวแล้ว
นางจับหอกในมือแน่นกัดฟัน จากนั้นก็เล็งไปที่คอคังหยาง
”แกร้ง!”
หอกหล่นลงกับพื้น
ราวกับปิง หยาง ไม่ได้ถือมันแน่นพอ อย่างไรก็ตาม ปิง หยาง รู้ว่าความจริง…นางถูกบังคับให้ปล่อยหอกนั้นทิ้ง
คังหยางอยู่ใกล้ ปิง หยาง
หัวไหล่ของพวกเขาเกือบจะชิดกันแล้ว!
ปิงหยาง ไม่ขยับ
อย่างไรก็ตามคังหยาง ยังเดินหน้าต่อไป
สำหรับฟาง เจิ้งจือ …
เขายังคงฮัมเพลงเบาๆขณะพยายามจัดชุดเกราะให้เข้ากับตัวเอง
ปิงหยาง โกรธมาก
ผู้ชายคนนี้กำลังทำอะไรอยู่?
เขาไม่รู้ผลลัพธ์ของการเมินข้าใช่ไหม?เขามั่นใจได้ยังไงว่า คังหยาง จะไม่โจมตี?
ที่สำคัญกว่า…
เขาได้รับพลังทั้งหมดจากที่ใด?เกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับคังหยาง?
ปิงหยาง มีคำถามมากเกินไป …
อันที่จริงคำถามเหล่านี้เกิดขึ้นในใจของทหารทุกคนพวกเขาดู ฟาง เจิ้งจือ และ ปิง หยาง ด้วยความสับสน …
พวกเขาไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เห็นได้
แม้แต่ปีศาจก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ตอนนี้…
หยุนชิงวู อยู่กับ ฉือ กูเหยียน และ ปิง หยาง อยู่กับ คังหยาง ทำไมคังหยางถึงไม่จับตัว ปิง หยาง เพื่อแลกกับ หยุน ชิงวู?
ปีศาจมองไปที่คังหยางด้วยความสับสน
ตอนนั้นเองที่คังหยางเดินไปทางฉือกูเหยียน สัญลักษณ์บนหน้าผากของเขาจางลงอย่างชัดเจน
”แลกเปลี่ยนตัวประกัน”เสียงของ คังหยาง ดังขึ้น
”…”
ทั้งสนามรบตกอยู่ในความเงียบ…
ทุกคนคาดหวังว่าคังหยางจะพูดอะไรที่แตกต่างออกไป แต่กลับพูดสิ่งที่พวกเขาคิดเป็นตัวเลือกสุดท้ายว่าคังหยางจะพูดออกมา
”แลกเปลี่ยนตัวประกัน?”
”นี่เป็นเวลาที่จะหารือเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนตัวประกันงั้นหรือ!่”
YOU MAY ALSO LIKE
