Gate of God - ตอนที่ 518

ตอนที่ 518 จุดสีแดง

 

ทุกคนเงียบลง

 

ทั้ง ฉือ เฮา ,ว่าน ฉง รวมไปถึงผู้คนโดยรอบทั้งหมด และแม้แต่ เหยียน ซิว เองก็มอง ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาทั้งหมดต่างมีนงงกับสิ่งที่ได้ยิน

 

มันเริ่มถึงทางตัน

 

ว่าน ฉง และ ฮือ เฮา ต่างทําอะไรไม่ถูก แต่ ฟาง เจิ้งจือ กลับดึงตัวเองออกจากสถานการณ์ได้อย่างงดงาม

 

ฉือ เฮา จะไม่ปล่อยให้ ว่าน ฉง จับตัว ฟาง เจิ้งจือ

 

มันไม่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย มันเป็นเรื่องของเกียรติและศักดิ์ศรีของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์

 

ถ้าเขาถอยตอนนี้ …

 

เขาจะต้องเสียเปรียบในอนาคตดังนั้น จือ เฮา ไม่สามารถหันหลังกลับได้อีกแล้ว

 

สําหรับผลที่จะตามมา …

 

ด้วยความช่วยเหลือของเขาที่มีต่ออาณาจักรเซี่ย สิ่งที่เขาต้องทําคือยอมรับความผิดและขอโทษองค์จักรพ รรดิ จากนั้นเขาจะถูกลดโทษลง

 

นอกจากนี้ เขามีลูกสาว ลูกสาวที่เป็นอัจฉริยะจนได้อยู่ในศาลาเตสวรรค์ นางเป็นคนในคําพยากรณ์จากสวรรค์และจะเป็นผู้นํากองทัพของอาณาจักรเซียในอนาคต

 

เฉือ เฮา จะไม่ยอมให้รัฐมนตรีกฎหมายมาขวางทางเขา! เขาคือคนที่ทรงพลัง และมีอิทธิพลมากในอาณาจักรเซีย

 

ฉือ เฮา รู้สึกขัดแย้งเป็นอย่างมาก

 

ฟาง เจิ้งจือ ต้อนเขาจนมุม เขาเตรียมที่จะเผชิญหน้ากับการตัดสินใจของเขาแล้ว อย่างไรก็ตามสิ่งที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น

 

ฟาง เจิ้งจือ!

 

เขาจะทําอะไร?

 

ยืนนิ่งๆ ให้ ว่าน ฉง เข้ามาจับ? เขาไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

 

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเขาจะไม่ได้ไร้พลัง แต่เขาก็ไม่สามารถป้องกันด้วยการยืนอยู่เฉยๆได้แน่นอน

 

ว่าน ฉง ไม่ได้อ่อนแอ

 

จือ เฮา ไม่เข้าใจ

 

ว่าน ฉง เองก็เช่นกัน เขาไม่เข้าใจจริงๆว่า ฟาง เจิ้งจือ กําลังพูดเรื่องอะไร หรือว่า ฟาง เจิ้งจือ จะยอมจํานน?แต่คนที่ได้อย่างอายอย่าง ฟาง เจิ้งจือ จะยอมแพ้จริงๆงั้นหรือ?

 

“ฟาง เจิ้งจือ เจ้าเอาจริง?”ว่าน ฉง ไม่เชื่อ

 

“เจ้าหน้าที่ว่าน ท่านคงมีปัญหากับความจํา ข้าบอกท่านแล้วว่าข้าคือ ฟาง เจิ้งเจิ้ง และ ฉือ เฮา ก็ได้เป็นพยานยืนยันเรื่องนั้นแล้ว!”ฟาง เจิ้งจือ โบกมือให้เขา

 

“ข้าไม่สนหรอกว่าชื่อของเจ้า คือ ฟาง เจิ้งจือ หรือ ฟาง เจิ้งเจิ้ง ข้ามีเพียงคําถามเดียว เจ้าจะไม่ต่อต้านจริงๆใช่หรือไม่?”ว่าน ฉง พยายามเดาแผนการของ ฟาง เจิ้งจือ

 

“อย่างที่ข้าพูดไปแล้ว ข้าจะยืนอยู่นิ่งๆ ข้าจะไม่ต่อต้าน คําถามตอนนี้คือ ท่านมีความกล้าพอจะเข้ามาหรือไม่”

 

“ความกล้า? ฮีม ข้าเป็นรัฐมนตรีกฎหมาย ทําไมข้าต้องไปกลัวอาชญากรเช่นเจ้ากัน?”ว่านฉงตอบอย่างมั่นใจ

 

“ถ้าอย่างนั้น ก็ก้าวเข้ามา!” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าและมองไปที่ร่างทั้งสี่ที่สวมผ้าคลุมหน้า

 

พวกเขาทั้งสี่โค้งคํานับต่อ ฟาง เจิ้งจือ และถอยไปด้านหลังเขา

 

ว่าน ฉง ขมวดคิ้ว เขาอยากรู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ วางแผนอะไรอยู่ แต่เขานึกไม่ออก

 

หรือว่า..

 

ผู้ชายคนนี้ยอมแพ้แล้วจริงๆ?

ว่านฉงไม่สามารถทําใจให้เชื่อเรื่องนั้นได้

 

ผู้คนต่างก็ไม่เชื่อสายตาตัวเองเช่นกัน

 

“ฟาง เจิ้งจือ กําลังทําอะไร?”

 

“ข้าไม่รู้”

 

“เขายอมแพ้จริงๆเหรอ? ทําไมกัน ข้าคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้?”

 

“ใช่ ข้าเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน!แต่เขาพูดอย่างนั้นจริงๆ”

 

ประชาชนทุกคนไม่สามารถทําใจให้เชื่อได้ แต่ความจริงกําลังเกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขา คนทั้งสี่ที่ยืนรอบตัวฟางเจิ้งจือนั้นถอยกลับไป

 

แม้แต่ ฉือ เฮา ก็ก่าวไปด้านข้าง

 

เหลือเพียงแค่ ว่าน ฉง กับ ฟาง เจิ้งจือ มันไม่กว้างนัก แต่ก็กว้างพอ

 

ว่าน ฉง ไม่เคลื่อนไหวในทันที

 

เขายังไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเขารู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง

 

“ท่านว่าน ให้ข้าเข้าไปก่อนไหม?” ทหารผู้หนึ่งระซิบข้างๆเขา

 

“ไม่จําเป็น ดูสิว่าเขาจะทําอะไรข้าได้!” ว่าน ฉง โบกมือ ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมาชัดเจนว่าให้เขาเป็นคนจับกุมเขาไม่มีทางกลัวฟางเจิ้งจือแน่นอน

 

“ข้าเข้าใจแล้ว นี่คือกุญแจและโซ่ตรวน “ผู้นําส่งมันให้กับ ว่าน ฉง

 

“อืม” ว่าน ฉง พยักหน้าและรับกุญแจมือ

 

มันเป็นของที่เอาไว้จับตัวผู้ต้องสงสัย ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหนี

 

ฉือ เฮา มองไปที่กุญแจมือในมือของ ว่าน ฉง จากนั้นก็หันกลับไปมอง ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้ง เขาอยากรู้ว่าฟางเจิ้งจือจะทํายังไง

 

ทันใดนั้น…

ว่าน ฉง ก็เคลื่อนไหว

 

เขาค่อยก้าวขึ้นไปด้านหน้า…

 

ฟาง เจิ้งจือ ยังคงไม่เคลื่อนไหว เขาทําเพียงแค่มองไปที่ ว่าน ฉง นิ่งๆ ราวกับว่า ว่าน ฉงไม่สามารถทําอะไรเขาได้

 

ว่าน ฉง จับกุญแจมือเอาไว้แน่น เขาไม่ได้เดินเข้าไปเร็วมากนัก เพราะคิดว่า ฟาง เจิ้งจือคงไม่อยู่เฉยๆแน่นอน

 

อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ กลับไม่เคลื่อนไหว ราวกับเขารอให้ ว่าน ฉง เข้ามาจับตัวเขาไป

 

“เจ้าคงบ้าไปแล้ว คิดว่าข้าจะกลัวเจ้างั้นหรือ?” ว่าน ฉง กัดฟันแน่น เขาเตรียมเข้าไปจับ ฟาง เจิ้งจือด้วยความรวดเร็ว

 

เขาเข้าใกล้มากแล้ว…

 

เขาหยุดยืนอยู่ห่างออกไปหนึ่งเมตร ก่อนที่เขาจะยิ้มเยาะออกมา

 

ฟาง เจิ้งจือ ยอมแพ้แล้วสินะ?

 

ทันใดนั้นเสียงดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน

 

“ท่านว่าน ฉง! มีจดหมายถึงท่าน!”

 

“จดหมาย? จดหมายอะไร?”ว่าน ฉง หยุดนิ่งทันที เขาสามารถบอกได้ว่าเสียงที่ตะโกนมานั้นเป็นเสียงของผู้ดูแลบ้านของเขา

 

“ข้าไม่กล้าเปิด A ที่ส่งมันมาให้ข้าบอกว่าต้องให้ท่านเปิดด้วยตัวเอง” ผู้ดูแลบ้านพูดพร้อมกับหอบออกมา

 

“เจ้าไม่เห็นหรือว่าข้าทําอะไรอยู่? จดหมายอะไร รอข้ากลับไปก่อนไม่ได้หรือไง?” เสียงของ ว่าน ฉง เต็ม ไปด้วยความเย็นชา

 

“ผู้ส่งบอกว่ามันเกี่ยวพันกับความเป็นหรือตาย ข้า…ข้าไม่กล้ารอ…เช่นนั้น…”

 

ว่าน ฉง ตกตะลึง จากนั้นเขาก็หันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยเหตุผลบางอย่างเขารู้สึกว่า ฟางเจิ้งจือต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับจดหมายนั้นแน่นอน

 

“เอามันมาให้ข้า” ว่าน ฉง พยักหน้าหลังจากลังเลไปครู่หนึ่ง

 

มันเป็นจดหมายที่เรียบง่าย ไม่มีอะไรเขียนอยู่ที่ด้านหน้าซอง

 

เขาเปิดมันออก

 

มีกระดาษอยู่แผ่นหนึ่งด้านใน มันไม่ใช่จดหมาย แต่มันเป็นภาพร่าง

 

จากมุมมองทางศิลปะ

 

มันเป็นภาพที่น่ากลัวภาพหนึ่ง ลายเส้นไม่ได้งดงาม ความเป็นจริงมันดูสับสนและไม่ชัดเจนมันไม่ได้เป็นภาพวิวทิวทัศน์

 

อย่างไรก็ตามภาพนี้ทําให้การแสดงออกของ ว่าน ฉง เปลี่ยนไป มือของเขาเริ่มสั่น

 

มีคําเขียนอยู่ด้านบนภาพนั้น

 

“แผนที่บ้านตระกูลว่าน!”

 

แน่นอนว่า…

 

นั่นไม่ใช่ประเด็นที่สําคัญที่สุด มีจุดสีแดงทําเป็นเครื่องหมายอยู่บริเวณมุมขวาบน

 

มันทําให้ ว่าน ฉง หน้าซีด เขาร่นสะท้านไปทั้งตัว

 

เขารู้ว่าจุดสีแดงนี้เป็นตัวแทนของอะไร นี่เป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเขา

 

เขาอยู่ในสภามานานหลายปี

 

ทุกคนรู้ดีถึงการต่อสู้เพื่ออํานาจ

 

ในฐานะรัฐมนตรีกรมกฎหมาย เขามีความลับที่ไม่อาจพูดออกมาได้ กว่าเขาจะมายืนอยู่จุดนี้ได้เขาได้ผ่านการวางแผนมามากมาย

 

เงินและสมบัติเป็นเพียงส่วนหนึ่งของข้อตกลง มีบางอย่างที่แย่กว่านั้น

 

ว่าน ฉง ใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อสืบสวนอาชญากรรมรวมถึงรวบรวมหลักฐาน ไม่มีใครคิดว่าเขาจะทําผิดพลาดในการเก็บเอกสารเหล่านั้นไว้

 

อย่างไรก็ตาม บางครั้งเรื่องต่างๆก็ไม่แน่นอน

 

ว่าน ฉง ได้เข้ามาทํางานในสภาหลังจากทําการทดสอบกฎแห่งเต๋า เขาต้องการจะพิสูจน์ความสามารถของเขาในศาล

 

อย่างไรก็ตามมีเพียงไม่กี่

 

าเขาต้องการเป็นนักปราชญ์

 

เขาสอบได้อันดับหนึ่งในการทดสอบด้านปัญญา แต่ในด้านการต่อสู้นั้นไม่ใช่ เขาจึงต้องละทิ้งความฝันในการเป็นผู้ฝึกตนของเขาไป

 

ตอนแรกความฝันของเขาคือเข้าโรงเรียนหลวงให้ได้

 

อย่างไรก็ตามมันเป็นความฝันที่ไม่มีทางเป็นจริง

 

ว่าน ฉง ถูกส่งไปอยู่กรมกฎหมาย

 

กรมกฎหมาย!

 

เขาต้องเผชิญหน้ากับอาชญากรทุกวัน เขาเห็นมาแล้วทุกคุกในอาณาจักร

 

มันไม่ใช่ชีวิตที่เขาต้องการ

 

แต่เมื่อเขาต้องเลือกระหว่างความจริงกับความฝัน เขาฉลาดพอที่จะเลือกความจริง

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยละทิ้งความฝันของเขา

 

ความกระหายในความรู้ของ ว่าน ฉง นั้นหาได้ยากยิ่งที่ใครจะมี เขาจึงมีนิสัยเก็บเอกสารต่างๆไว้ต่อให้รู้ว่ามันจะต้องกลับมาทําร้ายเขาในสักวันหนึ่ง

 

เขาเก็บมันทั้งหมดไว้

 

พวกมันเป็นเอกสารที่ทําให้ว่าน ฉง ละทิ้งความฝันและเริ่มไขว่คว้าสู่ตําแหน่งอันสูงสุดในกรมกฎหมายซึ่งมันไม่ใช่วิธีที่ขาวสะอาดนัก

 

เขาเปลี่ยนจากหัวหน้าเรือนจําไปเป็นผู้ช่วยรัฐมนตรี และสุดท้าย…

เขาได้กลายเป็นรัฐมนตรีกรมกฎหมาย!

 

เมื่อว่าน ฉง เห็น ตรารัฐมนตรี วางอยู่ด้านหน้าเขา เขารู้ดีว่าความฝันของเขาไม่มีวันเป็นจริงอีกแล้ว

 

เขามองเอกสารเหล่านั้นขณะที่อยู่ในห้องหนังสือ เขาได้เล่นกับไฟ ทําเรื่องเสียงมาหลายครั้งหลายคราสุดท้าย…

 

เขาตัดสินใจที่จะฝังเอกสารเหล่านั้นทั้งหมด เขาฝังในที่ที่ไม่มีใครรู้ มันเป็นเวลาห้าปีแล้วตั้งแต่วันนั้นแม้แต่ตัวเขาเองก็ลืมเกี่ยวกับการมีอยู่ของเอกสารเหล่านั้น

 

แต่ตอนนี้จุดสีแดงอยู่ตรงหน้าเขา

 

“ฟาง เจิ้งจือ!” หน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนจะกัดฟันแน่น ไม่มีจุดไหนในภาพที่บอกว่าใครเป็นผู้เขียนได้แต่ก็เดาได้ไม่ยาก

 

เขาไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ รู้ได้ยังไงว่ามีเอกสารฝังอยู่ที่นั่น แต่เขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ วางแผนจะทําอะไร

 

“เจ้าหน้าที่ว่าน ข้าคือ ฟาง เจิ้งเจิ้ง” ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มออกมา

 

“เจ้าคิดว่าแค่นี้จะหยุดข้าได้งั้นหรือ? เจ้ามันก็เป็นแค่เด็กไร้เดียงสา เจ้าคิดว่าเป็นเรื่องง่ายงั้นรีที่จะเข้าไป คนบ้านของรัฐมนตรี?” เสียงของ ว่าน ฉง นั้นดังพอที่จะให้ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยินเท่านั้น

 

เขาโมโห แต่เขาไม่ได้ตื่นตระหนกเพราะ…

 

เขารู้ว่ายังมีทางออกอยู่ ที่เขาต้องทําคือจับตัว ฟาง เจิ้งจือ และกลับไปเผาเอกสารเหล่านั้นทิ้งซะเขายังสามารถควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้อยู่

 

“อย่างนั้นงั้นรึ? มันยากที่จะค้นบ้านท่านจริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นไปไม่ได้” ฟาง เจิ้งจือยิ้ม

 

“เจ้าหมายความว่าอะไร?” ว่าน ฉง กําหมัดแน่น

 

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ตอบคําถามทันที เขาเพียงแค่ทอดสายตาไปไกล มองคน

 

มองมาทางพวกเขา

 

ทันใดนั้นมีเสียงตะโกนดังขึ้นมา

 

“ท่านว่าน ฉง มีเรื่องร้ายเกิดขึ้น!”

 

“คราวนี้อะไรอีก?!” ร่างกายของ ว่าน ฉง สั่นสะท้าน ขณะมองไปยังคนรับใช้ที่วิ่งเข้ามาหาเขา