ตอนที่ 775 อาภรณ์หลวมโพรกมิเสียดาย เพื่อเจ้าข้าผ่ายผอมยอมอิดโรย
……….
ผีเสื้อรักบุปผา?
ชาวเน็ตนึกไม่ถึงว่าฉู่ขวงจะเขียน ‘ผีเสื้อรักบุปผา’ ออกมา!
หากพอมีความรู้อยู่บ้าง ย่อมรู้ว่าผีเสื้อรักบุปผาคือชื่อประเภทของกวีนิพนธ์สือ ไม่ใช่ชื่อเฉพาะของผลงานชิ้นใดชิ้นหนึ่ง!
ไม่มีใครหัวเราะเยาะว่าฉู่ขวงลอกเลียนหัวข้อผลงานของอี้อัน
สิ่งที่ทำให้ทุกคนขบขันจริงๆ ก็คือ เจ้าแก่ฉู่ขวงถึงกับตอบโต้คำสัพยอกของชาวเน็ตกวนประสาทเหล่านั้น และเขียนกวีนิพนธ์สือผีเสื้อรักบุปผารูปแบบเดียวกันออกมาซะเลย!
‘อุกก!’
‘ขำปอดโยก!’
‘การยั่วยุของชาวเน็ตจอมกวนได้ผลจริงด้วย?’
‘มีงานเขียนระดับเทพของอี้อันวางอยู่ตรงหน้า เขายังกล้าเขียนผีเสื้อรักบุปผา นี่คือเชื่อมั่นในตัวเองหรือมั่นใจเกินเหตุ!’
‘เป็นนักเขียนนิยาย จะมาเริ่มเติบโตสายกวีนิพนธ์?’
‘เติบโตสายกวีหมายความว่ายังไง บทกวีในบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศยังไม่มากพออีกหรือไง ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าแก่ฉู่ขวง บางทีเขาอาจเขียนผีเสื้อรักบุปผาออกมาได้ดีจริงๆ ก็ได้นะ!’
‘ฉันไม่สงสัยเรื่องนี้หรอก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาชนะอี้อัน’
‘บทกวีของอี้อันคลาสสิกสุดๆ !’
‘เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนบทกวีรูปแบบเดียวกับอี้อันออกมาจริงๆ ยกโทษให้ผมด้วยที่หัวเราะดังไปหน่อย งั้นมาดูกันว่าคุณเขียนออกมาเป็นยังไง!’
‘…’
ระหว่างการสนทนาในวงเล็กๆ ชาวเน็ตคลิกเข้าไปยังผีเสื้อรักบุปผาของฉู่ขวง!
ในที่สุดกวีนิพนธ์บทนี้ก็ถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน
ยืนเคียงหอสูงลมโชยเบา ทอดมองสุดสายตา วสันตฤดูอาดูร ขอบฟ้าหม่นหมอง หญ้าเขียวสูญสิ้นแสงอัสดงในหมู่เขม่า ใครเล่าจะเข้าใจปณิธาน
ใคร่เมามายตามใจ ร่ำสุราเพลงขับขาน ฝืนยิ้มไร้ความหมาย อาภรณ์หลวมโพรกมิเสียดาย เพื่อเจ้าข้าผ่ายผอมยอมอิดโรย
ในชั่วพริบตา!
ตกตะลึง !
ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นกวีนิพนธ์สือบทนี้!
ไม่ทันไร ความตกใจก็ปรากฏบนใบหน้าชาวเน็ตทุกคน!
‘นี่คือความแข็งแกร่งของเจ้าแก่ฉู่ขวงเหรอเนี่ย?’
‘ฉันรู้ว่าถ้าเจ้าแก่ฉู่ขวงกล้าเล่นแบบนี้ จะต้องเขียนออกมาได้ไม่ธรรมดา ถึงยังไงฝีมือด้านวรรณกรรมก็อยู่ถึงระดับนั้น แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะเขียนได้ดีขนาดนี้!’
‘กวีนิพนธ์สือนี้สุดยอดมาก!’
‘อาภรณ์หลวมมิเสียดาย เพื่อเจ้าข้ายอมผ่ายผอมอิดโรย สายสง่างามแบบคลาสสิก ทั้งเศร้าโศกและสง่างาม!’
‘นี่เทียบได้กับบทกวีคลาสสิกที่ตกทอดมาจากสมัยโบราณแล้ว!’
‘ประโยคสุดท้ายเทพมาก ไม่ได้ด้อยไปกว่าอี้อันเลย!’
‘ผีเสื้อรักบุปผาของทั้งสองคนนี้มีข้อดีของตัวเอง!’
‘ผมชอบของฉู่ขวงมากกว่า!’
‘ฉันกลับคิดว่าของอี้อันตรงจริตมากกว่า แต่รสนิยมของคนก็แตกต่างไม่จำเป็นต้องเถียงกัน บทกวีนี้ของฉู่ขวงยอดเยี่ยมมากอย่างไม่ต้องสงสัย!’
‘ยังไงเจ้าแก่ฉู่ขวงก็เก๋ากว่า!’
‘หลังจากนี้เจ้าแก่ฉู่ขวงควรมุ่งมั่นกับการเขียนบทกวี ด้วยฝีมือที่แสดงออกผ่านผีเสื้อรักบุปผา เขาสามารถคว้าตำแหน่งที่โดดเด่นในวงการกวีนิพนธ์ได้!’
‘เร็วๆๆ ฉันยังรอหนังสือเล่มใหม่ของเจ้าแก่ฉู่ขวงอยู่นะ!’
‘เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนนิยายคือสายหลัก แต่ฝีมือในการเขียนนิยายนั้นสูงกว่าที่พวกเราจินตนาการไว้มาก กวีนิพนธ์สือบทนี้ของอี้อันนับว่าเป็นผีเสื้อรักบุปผาที่คลาสสิกที่สุดได้อย่างแน่นอน!’
‘…’
ชาวเน็ตต่างฮือฮา!
อี้อันไม่เป็นที่รู้จัก ดังนั้นอิทธิพลของเขาจึงมีจำกัด แต่ฉู่ขวงชื่อเสียงโด่งดัง เมื่อกวีนิพนธ์สือนี้ออกมา เขาจึงได้รับเสียงชื่นชมในทันที!
สุดยอดมาก!
ไม่ต้องให้อู๋ตุนโพสต์ กวีนิพนธ์สือนี้เผยแพร่ไปทั่ว ดึงดูดความสนใจของแวดวงกวี และนักประพันธ์บทกวีมืออาชีพล้วนต้องตกตะลึง!
‘กวีนิพนธ์สือนี้สุดยอดมาก!’
‘วรรคสุดท้ายคือวรรคทองเลย!’
‘อาภรณ์หลวมโพรกมิเสียดาย เพื่อเจ้าข้าผ่ายผอมยอมอิดโรย ต้องฝีมือระดับไหนถึงเขียนออกมาแบบนี้ได้!’
‘นี่คือพรสรรค์ที่แท้จริงของฉู่ขวง!’
‘อี้อันไม่เลวแล้ว ฉันถึงขั้นที่คิดว่าอี้อันเหลือเชื่อยิ่งกว่าอีก ทั้งที่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร แต่กลับเขียนบทกวีออกมาในระดับที่ทัดเทียมกับฉู่ขวงได้!’
‘บ้าไปแล้ว!’
‘เซี่ยนอวี๋กับฉู่ขวงเป็นคู่ที่ลงตัวกันมาก คนหนึ่งเขียนนิยายและสามารถเขียนบทกวีออกมาได้อย่างปอกกล้วยเข้าปาก อีกคนหนึ่งเล่นดนตรีและทำได้เหมือนกัน ทำไมบนบลูสตาร์มีสัตว์ประหลาดเยอะขนาดนี้ จะให้พวกเราที่เป็นกวีมืออาชีพสู้ไหวได้ยังไง!’
‘ฝีมือระดับแนวหน้า!’
‘ทำนองวารีของเซี่ยนอวี๋ไร้เทียมทานก็จริง แต่สองคนนี้ก็ไม่ได้แย่เลย เขียนได้คลาสสิกมาก!’
‘บทกวีนี้ยอดเยี่ยมเพราะเข้าใจถึงความโศกเศร้าในฤดูใบไม้ผลิได้เป็นอย่างดี แต่กลับไม่เปิดเผยออกมาตามตรง เพียงแต่เปิดเผยคำใบ้ต่อผู้ชมอย่างแยบยล ขณะที่กำลังจะแสดงอารมณ์ออกมากลับหยุดลง และเปลี่ยนจุดโฟกัส จนเกิดความรู้สึกคลุมเครือและสับสน หลังจากพลิกผันมาหลายครั้งจนกระทั่งท้ายที่สุดความจริงปรากฏ และแตะถึงจุดสูงสุดในสองประโยคสุดท้ายก่อนจะหยุดอย่างฉับพลัน ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกที่ก้องกังวาน!’
‘อ่านแล้วผมคันไม้คันมือ อยากเขียนสักบทเหมือนกัน!’
‘ในเมื่อคึกคักอย่างที่ไม่ได้หาได้บ่อยนัก ฉันก็เขียนผีเสื้อรักบุปผาบ้าง ขอโทษด้วยถ้าออกมาไม่ดี!’
‘…’
วงการกวีต่างตื่นตกใจ!
ต้องเข้าใจว่าผีเสื้อรักบุปผานี้คือหนึ่งในสามผลงานชิ้นเอกของหลิวหย่งยอดกวีสายสง่างามสมัยราชวงศ์ซ่ง บนโลกสองประโยคสุดท้ายมีชื่อเสียงเหลือกาลเวลา!
ถ้าหากบทกวีในลักษณะนี้ได้รับเสียงตอบรับปานกลาง ที่นี่คงไม่ใช่บลูสตาร์!
ยิ่งไปกว่านั้น ผีเสื้อรักบุปผาที่หลินเยวียนเลือกนับว่าเป็นหนึ่งในผลงานที่คลาสสิกที่สดในผลงานประเภทเดียวกัน!
ความตกตะลึงของวงการกวีนิพนธ์ เป็นสิ่งที่อยู่ในความคาดหมาย!
บางคนถึงกับมีคนแสดงความชื่นชมต่อผีเสื้อรักบุปผาบนโลกออนไลน์โดยตรง!
ข้อสรุปนั้นสอดคล้องกัน
ไม่ว่าจะเป็นผีเสื้อรักบุปผาของฉู่ขวงหรืออี้อัน ล้วนเป็นตัวอย่างคลาสสิกภายใต้กวีนิพนธ์ประเภทนี้!
พรึบๆๆ !
บทกวีนี้มีจำนวนการรีโพสต์สูงมาก!
สิ่งเดียวที่เหนือความคาดหมายคือ ขาใหญ่บางคนในวงการกวีได้เกิดอาการคันไม้คันมือ และเขียนผีเสื้อรักบุปผาออกมา!
สิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่านั้นคือ
ยังมีกวีชื่อดังหลายคนได้เขียนบทกวีภายใต้ชื่อผีเสื้อรักบุปผา พร้อมทั้งเผยแพร่ลงบนแพลตฟอร์มออนไลน์!
ไม่นาน ผีเสื้อรักบุปผานับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้น!
ในบรรดาบทกวีเหล่านี้ มีบทกวีส่วนหนึ่งซึ่งได้รับเสียงชื่นชมจากชาวเน็ต วงการกวีบลูสตาร์นับว่ามีฝีมือจริงๆ
ต่างจากพวกพิลึกบางคนในแดนมังกนที่ที่บิดเบือนคำว่ากวี[1]ให้เป็นความหมายเชิงลบ
ชาวเน็ตต่างตื่นเต้นที่ได้อ่าน
‘ผีเสื้อรักบุปผาที่เหล่าอันจากฉู่โจวเรา ท่อนจบมีความหมายลึกซึ้งมาก!’
‘อาจารย์หานจากฉินโจวก็สุดยอดเหมือนกัน’
‘พวกคุณไปอ่านบทของอาจารย์อี้หลงจากฉู่โจว มีบรรยากาศฤดูใบไม้ผลิ บรรยายความหมายได้งดงามมาก’
‘โอ้ว ดูที่ปรมาจารย์จากเยี่ยนโจวเขียนซะก่อน!’
‘ผีเสื้อรักบุปผาของอาจารย์หลิวหยางจากฉีโจวน่าสนใจที่สุด ทั้งที่ใช้คำเรียบง่ายไม่หรูหรา แต่กลับทำให้รู้สึกดื่มด่ำ!’
‘…’
ดูเหมือนว่าจะเป็นการจุดกระแสโดยไม่ทันตั้งตัว
นับตั้งแต่อี้อันและฉู่ขวงปรากฏตัว กระแสของผีเสื้อรักบุปผาก็เริ่มต้นขึ้น!
แม้แต่ความขัดแย้งระหว่างพื้นที่ก็เริ่มปะทุขึ้นแล้ว
เมื่อเห็นว่ามีกวีชั้นนำอีกหลายคนยังไม่เคลื่อนไหว ชาวเน็ตจอมปั่นก็ล่งเสียงเรียกร้องให้พวกเขาเขียนผีเสื้อรักบุปผา!
ท่ามกลางบรรยากาศเช่นนี้
ทั่วทั้งวงการกวีนิพนธ์มีชีวิตขึ้นมา
ในฐานะผู้ริเริ่มกระแสนี้ อี้อันมีแฟนคลับเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม
บริษัทหลายแห่งต้องการร่วมมือกับอี้อันในการโฆษณา นี่คือสิทธิพิเศษซึ่งบัญชีใหญ่ระดับวีไอพีซึ่งมีจำนวนแฟนคลับถึงระดับหนึ่งบนแพลตฟอร์มจึงจะได้รับ
แน่นอนว่าหลินเยวียนปฏิเสธ
เขาเห็นว่าชาวเน็ตบางคนเรียกร้องให้เซี่ยนอวี๋เขียนผีเสื้อรักบุปผาออกมาด้วยซ้ำ!
หลินเยวียนเพิกเฉย
ให้ไปสองบทแล้ว
ผมไม่ใช่พวกบ้ายอสักหน่อย!
[1] กวี บางครั้งใช้เป็นคำสแลง สื่อถึงผู้ที่ไม่มีงานมีการทำ
