Endless Path : Infinite Cosmos, อนันตวิถีจักรวาล - ตอนที่ 273

วาห์นพยักหน้าและถามกลับ

“ฉันเองก็มีเรื่องจะถามเหมือนกัน ว่าแต่เธออยากจะคุยเรื่องอะไรเหรอ?”

ก่อนจะเอ่ยตอบ โลกิก็เปลี่ยนมานั่งไขว่ห้างและวางคางไว้บนมือที่แปะอยู่บนเข่า

วันนี้เธอสวมชุดที่มักใส่เป็นประจำซึ่งประกอบไปด้วย กางเกงขาสั้นรัดรูป  เสื้อรัดรูปสีน้ำเงินตัวจิ๋ว แขนเสื้อแยกแบบมีฮู้ดด้านหลัง และถุงน่องสีดำยาวพร้อมรองเท้าบูทสีน้ำเงิน

เธอมักจะนั่งแบบตามใจตัวเอง และแม้จะไม่มีอะไรโผล่ออกมาเนื่องจากใส่กางเกงอยู่ แต่มันก็เรียกสายตาจากคนอื่นได้ทุกครั้ง

ว่ากันตามตรงแล้วกางเกงแนบเนื้อนั่นมันแย่ยิ่งกว่ากระโปรงเสียอีก เพราะคนมองแทบไม่ต้องจินตนาการสิ่งที่อยู่ข้างในเลย…

โลกิเห็นสายตาที่วาห์นใช้มองอยู่แวบหนึ่งแต่เธอก็แค่ยิ้มและพูดต่อ

“เราต้องคุยกันเรื่องงานเดนาตัสครั้งหน้า รวมถึงแผนที่จะใช้ในวันนั้น

เรื่องนี้ฉันคุยกับเทพคนอื่นมาบ้างแล้ว แต่ในฐานะผู้ที่ได้รับแต่งตั้งให้เป็น ‘ตัวแทน’ ของกลุ่ม ฉันเลยต้องมาคุยกับนายและทำการตัดสินใจเรื่องบางเรื่องโดยใช้ข้อมูลจากตรงนี้ด้วย

จากเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น… อืมมม บอกตรงๆ เลยนะว่าถ้ามีอะไรผิดพลาด เราคงได้ตามแก้กันอีกยาวเลย

นอกจากนี้ยังมีเรื่องของอิชทาร์… แต่ฉันไม่คิดว่ารายนี้จะมีพิษสงอะไรนักหรอก

ฉันอุตส่าห์ท้าวอร์เกมไปแล้ว แต่ยัยนั่นยังคิดจะท้วงเรื่องนี้ในงานประชุมอยู่เลย… คอขาดไปแล้วยังไม่รู้ตัวอีก”
(TL: วอร์เกมจะถูกจัดหลังเดนาตัส หมายความว่าต่อให้อิชทาร์พูดยังไง จบการประชุมเมื่อไหร่ก็โดนโลกิแฟมิเลียเฉ่งอยู่ดี)

วาห์นมีสีหน้าจริงจังกว่าเดิมขณะถามต่อ

“งั้นที่สำคัญกว่าก็คงเป็นเรื่องการตั้งครรภ์ของเฮเฟสตัสผ่านการใช้ [เอ็นคิดู] ใช่หรือเปล่า?”

โลกิพยักหน้ารับ

“อาจจะไม่ใช่แค่เฮเฟสตัสด้วยนะ… ฉันรู้สึกเหมือนโอกาสของตัวเองกำลังหดเล็กลงยังไงไม่รู้สิช

นี่ก็เรียกให้ทีมสำรวจรีบกลับมากันแล้วด้วย… อืม เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนละกัน

เดี๋ยวฉันจะอธิบายให้ฟังเป็นข้อๆ นะ

ตัวเลือกที่ดีที่สุดก็คือปล่อยให้เฮเฟสตัสท้องคนเดียวไปก่อน ส่วนสาเหตุก็บอกไปง่ายๆ เลยว่าเป็นแค่ ‘เรื่องบังเอิญ’…”

โลกิเงยหน้าขึ้นพลางถอนหายใจ

“แต่ต่อให้บอกไปแบบนั้น บางกลุ่มก็คงอยากเข้าหานายแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นอยู่ดี

ส่วนผลที่ตามมา… เรื่องนี้จะทำให้ชุมชนของทวยเทพและมนุษย์ปั่นป่วนกันยกใหญ่แน่นอน เพราะการตั้งครรภ์ของเฮเฟสตัสนั้นถือเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นที่ไหนมาก่อน…”

โลกิที่แม้จะตาปิดเกือบตลอดถึงกับต้อง ‘หรี่ตา’ ก่อนพูดต่อ

“นอกจากมันจะทำให้พวกนายทั้งคู่ตกอยู่ในอันตรายแล้ว… ฉันยังเชื่อด้วยว่าเฮเฟสตัสคงไม่อยากเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับแน่นอน

ทางแก้ทางเดียวก็คือหาหลักฐานมายืนยันว่านี่มันไม่ใช่ ‘ความบังเอิญ’ และอาจต้องใช้ ‘หลักฐาน’ มากกว่าหนึ่งหรือตัวอย่างด้วย

ข้อเสียก็คือ แหม อันนี้น่าจะรู้ๆ กันอยู่นะ… รับรองว่าหัวกระไดบ้านนายคงไม่มีทางแห้งไปอีกนานเลยล่ะ

เราควรซ่อนเรื่อง [เอ็นคิดู] ไว้ก่อน จากนั้นก็ทำการคัดสรรเทพธิดาที่อยากเข้าหานาย ต่อด้วยการใช้พิธีสาบานเพื่อทุกอย่างไว้เก็บความลับ…”

โลกิเอียงศีรษะเล่นไปมาขณะพูดต่อ

“แต่เพราะพิธีสาบานเพื่อเก็บความลับมีช่องโหว่อยู่เยอะ นี่จึงไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาแบบถาวร…

อีกวิธีก็คือเก็บทุกอย่างไว้เป็นความลับและใช้มันแทนโล่ไปเลย

ข้อเสียของวิธีนี้คือนายจะเคลื่อนไหวอะไรมากไม่ได้ จะทำอะไรก็ไม่สะดวก…

นอกจากนี้ยังมีในกรณีที่นายไม่ต้องเป็นคนลงมือเอง… อืม ก็ ฉันฟังขั้นตอนจากเฮเฟสตัสมาแล้วล่ะ  ประเด็นคือนายต้องอยู่แถวๆ นั้นด้วยใช่ไหม?”

เนื่องจากต้องใช้ทั้ง [เอ็นคิดู] [ดวงตาแห่งการรู้แจ้ง] และ [หัตถ์แห่งเนอร์วาน่า] ในระหว่างและหลังเสร็จกิจ วาห์นจึงต้องอยู่ในบริเวณใกล้เคียงตลอด

เขาพยักหน้ารับก่อนที่โลกิจะพูดต่อ

“ดังนั้นต่อให้เราปิดบังตัวตนของนายไว้ ไม่นานก็คงโป๊ะแตกอยู่ดี…”

โลกินิ่งเงียบไปหลายวินาทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา ‘สบตา’ กับวาห์นแบบตรงๆ

“วาห์น บอกฉันมาตามตรงเลยนะ ว่านายยังคิดจะเข้าดันเจี้ยนหลังจากที่ความลับถูกเปิดเผยไปแล้วหรือเปล่า?

วาห์นขมวดคิ้วเพราะเขาเองก็พอเข้าใจว่าทำไมโลกิถึงถามแบบนี้

หลังจากทุกอย่างถูกเปิดเผย เขาก็จะกลายเป็น ‘ที่ต้องการ’ ของเทพธิดาแทบทุกองค์ ไม่ว่าจะเป็นการขอให้ทำกระบวนการแบบทางตรงหรือทางอ้อมก็ตาม

การจะปล่อยให้บุคคลมีค่าลงไปเสี่ยงตายในดันเจี้ยนนั้น… เผลอๆ เขาจะโดนสั่งแบนหรือไม่ก็โดดกักตัวด้วยซ้ำ

นอกจากเหล่าเทพธิดาที่อยาก ‘ปกป้อง’ จนเกิดเหตุแล้ว วาห์นยังต้องเจอกับพวกที่อยากฆ่าเขาด้วยเหตุผลต่างๆ นาๆ

แต่ต่อให้วาห์นไม่ได้สนใจเรื่องดันเจี้ยนมากนัก เขาก็ยังสัมผัสได้ลางๆ ว่าโชคชะตาของตัวเองนั้นถูกผูกติดอยู่กับมัน

ราวกับมีแรงดึงดูดเบาๆ พยายามผลักดันให้เขาเข้าไปในนั้น

โลกิเห็นความมุ่งมั่นในสายตาของวาห์นก็เลยพูดต่อโดยไม่รอฟังคำตอบ

“ถ้างั้นเราก็ต้องให้ข้อมูลออกไปว่านี่คือกระบวนการที่ซับซ้อนและไม่ได้ทำกันง่ายๆ

ขณะเดียวกันก็ต้องผูกผู้ที่ผ่าน ‘การรักษา’ ด้วยพิธีสาบานต่ออีกชั้น…

แถมยังต้องคิดเรื่องการกำหนดค่ารักษาและออกกฎเกณฑ์มากำกับดูแลด้วย… ที่พูดมานี่นายคงไม่ชอบเลยใช่ไหม?”

การได้ยินโลกิพูดเรื่อง ‘จ่ายเงินเพื่อซื้อสิทธิ์ในการมีลูก’ ทำให้วาห์นขมวดคิ้วเล็กน้อย ถึงเขาจะเข้าใจเหตุผลอยู่บ้างก็ตาม

เมื่อเห็นสีหน้านั่นแล้ว โลกิก็เลยพูดออกมาตรงๆ

“ไม่ว่าจะเลือกทางไหน เราก็ต้องมาคัดสรรกันอยู่ดีว่าจะให้ใครท้องบ้าง… นี่นาย คงไม่ได้คิดเรื่องทำลายโลกอะไรแบบนี้อยู่ใช่ไหม?”

วาห์นถึงกับทำหน้างงเมื่อได้ยินความจริงจังในน้ำเสียงของเธอ

“นี่เธอพูดเรื่องอะไรกัน? ก็น่ะใช่สิ ฉันไม่ได้คิดจะทำลายโลก…”

โลกิพยักหน้าก่อนจะอธิบาย

“วาห์น นายรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเทพธิดาทุกคนตั้งครรภ์ได้?”

วาห์นครุ่นคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังจนกระทั่งพบกับคำตอบ

“จะมีลูกครึ่งเทพเพิ่มขึ้นมามากกว่าเมื่อก่อน…”

โลกิพยักหน้ารับ

“ถูกต้อง แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกครึ่งเทพพวกนั้นมีลูกต่อไปอีก อาจจะกับเทพ หรือลูกครึ่งเทพด้วยกัน หรือไม่ก็กับมนุษย์…?”

วาห์นค่อนข้างสับสนในตอนแรก ทว่าสิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวก็คือภาพของผู้ที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์เสมือนเดินกันอยู่ทั่วไปหมด…

สีหน้าของเขาดูเครียดกว่าเดิมเพราะเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมโลกิถึงถามเรื่อง ‘ทำลายโลก’…

โลกิยิ้มและพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ดีที่นายยังเป็นคนคิดรอบคอบอยู่บ้าง แบบนี้อนาคตยังพอมีหวังขึ้นมาหน่อย

อย่างที่นายคิดไว้นั่นแหละ จำนวนของลูกครึ่งเทพบนโลกจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เพราะมีความเป็นเทพมากกว่ามนุษย์ นายคงจะอยู่ได้อีกเป็นร้อยๆ หรือไม่ก็หลายพันปี

ในระหว่างนั้น ต่อให้นายมีลูกแค่ปีละคน กี่พันปีก็คูณเข้าไปสิ แถมยังไม่รวมพวกเด็กที่นายไม่ได้ทำเองอีก

ถ้าเด็กที่เกิดออกมาไม่ได้ถูกพลังศักดิ์สิทธิ์ผูกมัดแบบพวกเทพหรือลูกครึ่งเทพที่มีอยู่ในปัจจุบัน สมดุลของโลกก็จะเปลี่ยนไปแบบถาวร ทุกอย่างจะไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกเลย

ผ่านไปอีกสัก 4-5 รุ่น บางเผ่าพันธุ์อาจจะสูญพันธุ์ไปเลยก็ได้ ในขณะที่เลือดเนื้อเชื้อไขของนายกระจายออกไปทั่วทุกมุมโลก

นี่ไม่ใช่สิ่งที่นายตั้งใจเอาไว้หรอก แต่ทำไงได้ล่ะ เพราะเผ่าพันธุ์อื่นๆ แทบไม่มีทาง ‘แข่งขัน’ กับลูกๆ หลานๆ ของนายและลูกครึ่งเทพรุ่นใหม่ได้เลยนี่นะ”

มาถึงตรงนี้ สมองของเฮสเทียก็รับข้อมูลต่อไปไม่ไหวจนเริ่มมีควันออกมาให้เห็น

วาห์นกำลังทำท่าคิดหนักมากขณะพยายามนึกภาพตามที่โลกิเล่า

เขายังอธิบายให้ใครฟังไม่ได้เลยว่าหากต้องการ เขาสามารถอยู่ต่อไปได้เรื่อยๆ ไม่ต่างจากพวกเทพ

นี่เป็นเรื่องของอนาคตที่ยังอีกยาวไกลมาก แต่เอาเข้าจริงๆ เขายังนึกภาพที่ตัวเองออกมาห้ามนู่นห้ามนี่ใส่พวกลูกๆไม่ออกเลย

ผ่านไปอีกหน่อย พวกลูกๆ ก็จะมีลูกของตัวเอง ตามมาด้วยลูกของหลานและเหลน…

โลกิค่อยๆ อธิบายต่อแบบเน้นหนักทุกคำพูด

“เราต้องจำกัดจำนวนเทพธิดาที่นายเข้าช่วย… โดยเฉพาะพวกที่นายเข้าช่วยแบบตรงๆ

นายมีความเป็นเทพประมาณ 75 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้นลูกของนายกับเทพธิดาก็จะมีความเป็นเทพราวๆ 87.5 เปอร์เซ็นต์

ถ้าโชคชะตารู้เห็นเป็นใจให้เด็กพวกนั้นมีลูกกับเทพหรือเทพธิดาต่อ… รุ่นต่อมาก็จะกลายเป็น 93.75 เปอร์เซ็นต์…

ต่อให้อยากปกป้องทุกคนมากแค่ไหน แต่นายก็คงหนีไม่พ้นพวกที่คิดจะผลักดันสายเลือดเทพแบบไม่เลือกวิธี

ในอีกไม่กี่ร้อยปีข้างหน้า จะมีคนที่สามารถเทียบเคียงเทพบนสวรรค์อยู่เต็มไปหมด… ลูกๆ ของนายอาจอยู่ต่อไปอีกเป็นล้านๆ ปีแล้วมีทายาทนับไม่ถ้วน…”

นับเป็นครั้งแรกเลยที่วาห์นรู้สึกกลัวเรื่องการมีลูกเป็นของตัวเองและไม่แน่ใจว่าจะตัดสินใจยังไงต่อดี

เขาไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแล้ว ทว่าอนาคตมันช่างมืดมนซะเหลือเกิน ไม่ใช่แค่สำหรับตัวเขาคนเดียว แต่ยังรวมถึงลูกๆ หลานๆ ในอนาคตด้วย…

ผ่านไปอีกครู่ใหญ่ๆ วาห์นก็กลับมาสบตากับโลกิอีกครั้ง

“เธอคิดว่าฉันควรจะทำยังไงดี?  ฉันอยากจะช่วยถ้าทำได้… แต่ก็ไม่อยากทำลายสิ่งที่ริเริ่มไปแล้ว

ถึงจะรู้ว่าโลกิปรารถนาการ ‘ทำลายล้าง’ แต่เป้าหมายของเธอก็มีแค่แดนสวรรค์เท่านั้น ส่วนโลกมนุษย์น่ะไม่เกี่ยว

ถ้าพูดออกมาได้ขนาดนี้ เธอย่อมต้องคิดแผนรับมือไว้แล้วสิ…

โลกิตอบแบบจริงจังเหมือนเดิม

“เราจะจับเทพธิดาที่รู้เรื่อง [เอ็นคิดู] กับขั้นตอนต่างๆ เข้าร่วมกลุ่มพันธมิตรให้หมด

จากนั้นพวกเธอก็ต้องทำพิธีสาบานว่าจะเลี้ยงลูกภายใต้การสังเกตการณ์ของทางเราอย่างใกล้ชิด

นอกจากลูกๆ ของนายแล้ว เรายังต้องปกป้องเด็กๆ ทุกคนที่เกิดมาจากกระบวนการนี้จนกว่าจะได้รับข้อมูลเพิ่ม

เรายังต้องกำหนดเรื่องระยะเวลา ‘ฟื้นพลัง’ หลังจากที่นายใช้วิชานี้ รวมถึงการเพิ่มบางอย่างเข้าไปในกระบวนการ… ต้องเป็นบางอย่างที่นายเท่านั้นที่สามารถทำได้ด้วย… อืมมม ขั้นตอนส่วนใหญ่ พวกเทพกับเทพธิดาในกลุ่มพันธมิตรสามารถบริหารจัดการกันเองได้อยู่แล้ว

สิ่งที่นายต้องรับผิดชอบและจำใส่ใจให้ดีก็คือ… ต้องไม่ยอมอ่อนข้อให้ง่ายๆ เพียงเพราะว่านายรู้สึกเห็นใจใครเป็นพิเศษ

ขอยกเอาลาเวอร์น่ามาเป็นตัวอย่างละกันนะ นั่นคือเทพธิดาที่นายไม่ควรรู้สึกเห็นใจเด็ดขาด… ส่วนบางคนนั้นต่อให้มีลูกเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาแล้ว เธอก็ไม่มีวันเป็นแม่ที่ดีได้ ฉันเองก็จัดอยู่ในกลุ่มหลังนี่แหละ ถ้าไม่จำกัดหรือผูกมัดตัวเองไว้กับอะไรสักอย่างล่ะก็ มีหวัง…”

วาห์นพยายามทบทวนสิ่งที่โลกิพูดออกมาอยู่หลายนาทีในขณะที่เฮสเทียใช้มือลูบหลังอย่างเป็นห่วง

เทพตัวเล็กไม่ใช่พวกที่คิดอะไรไกลขนาดนั้น คำอธิบายของโลกิจึงส่งผลกับเธอค่อนข้างมากเช่นกัน

ถึงจะไม่ใช่ในเร็วๆ นี้ แต่เฮสเทียก็อยากมีลูกเป็นของตัวเองเข้าสักวัน… ตอนนี้เธอกลับรู้สึกลังเลไปหมด

บางทีธรรมชาติอาจจะสร้างข้อห้ามขึ้นมาด้วยเหตุผลเดียวกันล่ะมั้ง? ทุกอย่างก็เพื่อรักษาสมดุลและปกป้องกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ

ผ่านไปอีกพักหนึ่ง วาห์นก็ได้คำตอบในแบบของตัวเอง

“ฉันเห็นด้วยที่เราควรตั้งกฎเกณฑ์บางอย่าง… แต่งานวิจัยของฉันที่เกี่ยวกับวิธีเพิ่มอัตราการเกิดของเผ่าพันธุ์อื่นๆ ก็จะยังดำเนินต่อไป

เผ่ามนุษย์กับเทพ (เพศชาย) ไม่ควรจะเป็นกลุ่มเดียวที่มีลูกได้อย่างอิสระ ในขณะที่เทพธิดากับเผ่าลูกครึ่งต่างๆ ต้องแบกรับความผิดหวังอยู่ฝ่ายเดียว

ฉันไม่คิดว่าอนาคตที่เธอวาดไว้จะหมายถึงการทำลายล้างหรอกนะ แต่มันดูเหมือนวิวัฒนาการซะมากกว่า

มันอาจจะดูวุ่นวายไปหมด แต่ความวุ่นวายก็เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับโลกมาช้านานแล้ว

ฉันเชื่อว่าเราสามารถเปลี่ยนอนาคตได้ ผ่านการนำและสร้างตัวอย่างที่ดี รวมไปถึงความพยายามที่จะปรับปรุงคุณภาพชีวิตของทุกคน”

วาห์นไม่มีทางทำนายหรือวางแผนรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอีกพันๆ ปีได้ถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่สิ่งที่เขาเห็นว่าผิดเต็มประตูเลยก็คือการห้ามคนอื่นไม่ให้มีลูกเพียงเพราะความกลัวในสิ่งที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นจริง

นี่คือความเห็นแก่ตัวล้วนๆ และไม่มีทางเลยที่เขาจะออกมาห้ามไม่ให้ลูกมีครอบครัวเป็นของตัวเอง

จะให้เขาทำเรื่องโหดร้ายแบบนั้นกับคนที่อยากปกป้องได้ยังไงกัน?

วาห์นไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เขากำลังโอบเฮสเทียแน่นกว่าเดิมจนไม่เหลือช่องว่างระหว่างทั้งสอง

เทพตัวเล็กแหงนหน้าขึ้นไปและเห็นสีหน้าที่ดูจริงจังมาก มากเสียจนเธอกล้าคิดที่จะมีลูกอีกครั้ง

หลังจากได้ยินคำตอบนั่นแล้ว โลกิก็เริ่มหัวเราะเสียงดังแถมยังใช้มือตีเข่าตัวเองด้วย

“นั่นแหละ คือคำตอบที่ถูกต้องงงง~!

นี่สิคือความงดงามของการเป็นมนุษย์ ตัดสินใจทำโดยไม่สนผลที่ตามมาและสนุกไปกับชีวิต!”

เสียงหัวเราะของโลกิยิ่งฟังดูเฮี้ยนขึ้นเรื่อยๆ จนเจ้าตัวต้องยกมือขึ้นมาป้องปากก่อนจะพูดต่อ

“การเปลี่ยนแปลงคือความงดงามของชีวิต! ช่างหัวความซ้ำซาก ช่างแม่งกับความคาดหวัง เกิดมาทั้งทีก็ต้องใช้ชีวิตให้มันสุดเหวี่ยงสิเฟ้ย~!”

ดูเหมือนโลกิเริ่มจะนอตหลุดไปตัวสองตัวแล้ว

เธอลุกขึ้นจากโซฟาด้วยดวงตาลุกวาว ราวกับว่าได้เห็นอนาคตคตแบบใหม่ของโลกใบนี้

จากความตื่นเต้น (ที่น้อยกว่าอีกฝ่าย) วาห์นเองก็ลุกขึ้นด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ

อนาคตไม่ใช่สิ่งแปลกปลอมที่อยู่เหนือการควบคุมไปซะหมด แต่เป็นสิ่งที่เขาต้องสัมผัสด้วยตัวเอง

หากพยายามให้ถึงที่สุด วาห์นเชื่อว่าอนาคตคงจะไม่แย่เหมือนที่คุยกันในตอนแรกหรอก

อย่างน้อยๆ เขากับพวกผู้หญิงก็จะเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับพวกเด็กๆ เอง

การสั่งสอนอย่างเหมาะสมโดยไม่คาดหวังว่าพวกเขาจะต้องกลายเป็นคนที่เก่งกล้าสามารถ นี่คือความคิดขั้นต้นที่วาห์นวางเอาไว้

เขาต้องทำให้เด็กๆ เข้าใจว่าความสุขคือสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาและนำไปแบ่งปันกับคนอื่น ผ่านทางสายสัมพันธ์ที่ถูกหล่อหลอมจากเวลากับตัวเลือกที่เราเลือกเอง

เฮสเทียที่กำลังคลำทางตามกันมาเองก็รู้สึกตื่นเต้นไปกับคนอื่นเหมือนกัน

สิ่งที่เธอพอสรุปได้ในตอนนี้ก็คือวาห์นจะพยายามต่อไป เพื่อความสุขของสมาชิกในแฟเมิเลีย ในขณะเดียวกันเขาก็จะทำเพื่อยกระดับชีวิตของคนอื่นด้วย

โลกิมองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาแวววาวก่อนจะถามขึ้น

“นี่ๆ จะตามเอาใจเฮสเทียคนเดียวเลยเหรอ~?

รู้ไหมว่าช่วงนี้ฉันต้องทำงานเยอะขนาดไหน… แถมพอทำเสร็จแล้วก็มีของใหม่มาเพิ่มเฉยเลย?” ขณะพูด เธอก็ใช้สองมือนวดบั้นท้ายของตัวเองไปด้วย

“ดูสิ ต้องเดินไปนู่นไปนี่จนกล้ามเนื้อเกร็งไปหมดแล้วเนี่ย~?”

เพราะอยู่ห่างกันไม่มาก วาห์นที่แสดงสีหน้าสงสัยจึงยื่นนิ้วออกไปจิ้มเพื่อทดสอบว่ามันจริงหรือเปล่า

ดวงตาสีแดงเบิกกว้างขึ้นอีกนิดพร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้า

เทพธิดาจอมเจ้าเล่ห์หันมาสบตากับเฮสเทียเพียงแวบเดียว ก่อนจะเดินข้ามโต๊ะเตี้ยและเอื้อมแขนไปกอดวาห์นไว้

วาห์นเองก็กำลังทำแบบเดียวกันแต่ด้วยสีหน้าที่อ่อนโยนกว่ามาก จนกระทั่งเขาก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดก่อนที่เฮสเทียจะหงายหลังลงไปกับโซฟาเพราะโดนโลกิหยิกเอาที่ก้น

แต่ก่อนที่วาห์นจะได้หันไปดูเทพตัวเล็ก โลกิก็โน้มตัวมาข้างหน้าและมอบจูบที่ล้ำลึกและมากด้วยประสบการณ์ให้กับเขาเสียก่อน