Earth’s Best Gamer - ตอนที่ 152

ตอนที่ 152 การผสาน : ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลหนัก 

 

“แต่สิ่งนี้ไม่เพียงพอที่จะรับมือกับมนุษย์อินทรีระดับวิสามัญใช่มั้ย?” จีเย่เอ่ยถาม

 

แม้ว่า “ไวเปอร์” อาจเป็นภัยคุกคามต่อสิ่งมีชีวิตระดับวิสามัญภายในระยะ 100 เมตร แต่แสงเขียวที่ถูกใช้โดยมนุษย์อินทรีสามารถยิงลูกศรจากระยะ 200 เมตรได้ ดังนั้นปืนเพียงกระบอกเดียวจึงไม่เพียงพอที่จะปราบปรามพวกมันได้

 

“ใช่แล้วครับ สําหรับมนุษย์อินทรีระดับวิสามัญ เราเชื่อมั่นในสิ่งนี้เป็นหลัก”

 

หลี่ชิงพยักหน้าและวางปืนไวเปอร์ลง จากนั้นก็หยิบปืนอีกหนึ่งกระบอกที่อยู่ข้างๆ

 

[งูแห่งความตาย]

 

[ระดับ : วิสามัญอันดับ 5]

 

[ขั้น : ทั่วไป]

 

[รายละเอียด : ปืนที่สร้างขึ้นโดยภูเขามังกรคู่โดยมีบาร์เร็ตต์M82A1 อันโด่งดังเป็นต้นแบบ มันทรงพลังมากพอที่จะสังหารเป้าหมายจากระยะไกลได้ แต่ในบางแง่มุม ปืนกระบอกนี้ค่อนข้างธรรมดา]

 

เมื่อเทียบกับไวเปอร์ งูแห่งความตายนั้นมีความงดงามทั้งชื่อและรูปลักษณ์

 

ตัวปืนเป็นสีเทาเข้มซึ่งสามารถดูดซับแสงได้ ความหยาวรวมเกือบ 1.5 เมตรและลํากล้องปืนก็มีขนาดใหญ่กว่าอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งทําให้นึกถึงงูเหลือมที่ดุร้ายตัวหนึ่งที่พร้อมจะโจมตี เมื่อมองมันจีเย่ก็บอกได้เลยว่าเป็นอาวุธที่ร้ายกาจมาก!

 

“บาร์เร็ตต์?”

 

แม้ว่าจีเย่จะไม่ค่อยรู้เรื่องปืนมากนักเพราะการควบคุมปืนในประเทศบ้านเกิดของเขา แต่เขาก็เคยได้ยินเกี่ยวกับปืนนี้มาก่อน

 

นอกจากนี้เขาเคยเล่นเกมยิงปืน และพลังของปืนกระบอกนี้ก็ทําให้เขาประทับใจมาก

 

“ท่านหัวหน้าอยากลองมันมั้ยครับ?”

 

เมื่อเห็นแววตาของจีเย่เปล่งประกาย หลี่ซิงก็ส่งอาวุธที่น่าเกรงขนามให้กับเขาทันที

 

มีเสียงดังขึ้นมา เสียงนั้นดังกว่าเสียงของไวเปอร์มาก และกระสุนเจาะเกราะของลํากล้องขนาดใหญ่และมีปลายที่แหลมคมถูกยิงออกมาจากกระบอกปืนพร้อมกับไฟและควัน

 

“ท่านหัวหน้า นั่นเป็นปืนที่ดีมาก…”

 

คุณชายบักได้ยินเกี่ยวกับการทดสอบปืนและรู้สึกตื่นเต้น เขาประจบประแจงจีเย่ทันทีที่จีเย่ทดสอบปืน

 

อย่างไรก็ตามที่ชายทะเลที่อยู่ห่างออกไป 300 เมตร เกราะทองอ่อนที่ใช้เป็นเป้าหมายนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย

 

เนื่องจากกระสุนปืนสไนเปอร์พลาดเป้าไปสองเมตรและพุ่งไปในทะเลหมอกในระยะไกล!

 

“ทําไมจึงเรียกว่างแห่งความตาย?”

 

คุณชายบักแสร้งทําเป็นว่าสายตาไม่ดีทันทีและไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นเขาก็หันกลับมาถามหลี่ชิงด้วยความสงสัย

 

“ไม่ง่ายเลยที่จะยิงให้แม่น”

 

จีเย่ยิ้มและไม่พบว่ามันน่าอาย

 

มันฟังดูง่ายในฟอรั่มที่จะยิงเป้าหมายด้วยปืนสไนเปอร์ไรเฟิลจากระยะหลายร้อยเมตร แต่เขาก็ไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับปืน และไม่มีอุปกรณ์ทดสอบความเร็วลม เขาจะต้องพึ่งพาโชคของเขาเพื่อให้โจมตีโดนเป้าหมาย

 

ต้องขอบคุณความแข็งแกร่งทางกายภาพที่ยอดเยี่ยมของเขา การควบคุมกล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายอย่างแม่นยํา และสายตาที่ยอดเยี่ยมของเขา ความคลาดเคลื่อนจึงมีเพียงสองเมตรจากระยะ 300 เมตร

 

“ผู้อาวุโสเจี้ยวตั้งชื่อมันขึ้นมา เขากล่าวว่าเนื่องจากถิ่นฐานของเราถูกเรียกว่า “ภูเขามังกรคู่ เราจึงสามารถตั้งชื่ออาวุธหนักได้ตามสิ่งมีชีวิตที่ใกล้ชิดกับมังกร เริ่มแรกอาจเป็นงู ต่อมาพัฒนาเป็นงูเหลือม มังกรน้ํา และมังกร!” หลี่ชิงกล่าวออกมา

 

นั่นเป็นวิธีที่ค่อนข้างตรงไปตรงมาในการตั้งชื่อ

 

ปืนลูกโม่งูดําที่หลี่ชิงเคยใช้ก่อนหน้านี้เป็นเพียงปืนระดับวิสามัญอันดับ 1 และมันก็สูญเสียความสามารถในการสังหารเป้าหมายระดับสามัญอันดับ 5 จากระยะ 50 เมตร

 

ไวเปอร์เป็นระดับวิสามัญอันดับ 3 ในโหมดสไนเปอร์ ระยะการยิงนั้นอยู่ที่ประมาณ 300 เมตร

 

สําหรับงูแห่งความตายตามคํากล่าวของหลี่ชิง มันควรจะมีประสิทธิภาพในระยะ 100 เมตร!

 

ปัง!

 

จีเย่ใช้เวลาประมาณ 10 วินาทีเพื่อยิงเป้าหมายอีกครั้ง

 

กระสุนปลายแหลมสีเงินพุ่งออกจากงูแห่งความตาย มันหมุนด้วยความเร็วสูงและพุ่งเป็นระยะทาง 300 เมตร ก่อนที่มันจะกระทบกับเกราะทองอ่อนที่ท้องทางด้านซ้าย

 

เนื่องจากความเร็วและแรงทะลุทะลวง แม้แต้เกราะทองอ่อนซึ่งสามารถกระจายแรงกระแทกก็ถูกกระะสุนเจาทะลุ

 

“อืม มันคือปืนที่ทรงพลังอย่างแท้จริง มันแข็งแกร่งพอที่จะทําลายบาร์เรียสีทองของผู้บัญชาการมนุษย์อินทรี!”

 

“ตอนนี้เราสามารถสร้างสิ่งนี้ในการผลิตจํานวนมากได้หรือไม่?”

 

จีเย่พยักหน้า เขารู้สึกพึงพอใจกับพลังของปืนสไนเปอร์ไรเฟิลหนักอย่างมาก

 

อย่างไรก็ตาม เกราะทองอ่อนนั้นไม่ใช่รุ่นที่ดีที่สุด

 

แต่จีเย่สามารถกล่าวได้อย่างไม่ต้องสงสัยว่าปืนนี้จะสามารถสังหารผู้บัญชาการมนุษย์อินทรีได้ในระยะ 500 เมตร

 

“ยังครับ… เพราะยังมีบางเรื่องที่ต้องถูกแก้ไข”

 

หลี่ชิงส่ายหัวเมื่อเขาได้ยินคําถาม

 

เมื่อเทียบกับลูกศรของมนุษย์อินทรี ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลของมนุษย์มีระยะการยิงที่ไกลกว่า แต่ก็มีจุดอ่อนเช่นกัน เมื่อยิงจากระยะไกล มันไม่แม่นยําเท่ากับลูกศรแสงสีเขียวที่มนุษย์อินทรีใช้และยากต่อการยิง

 

ด้วยบาร์เร็ตต์ที่เป็นต้นแบบ งูแห่งความตายยังคงมีปัญหาบางด้านซึ่งเป็นเหตุผลที่ว่าทําไมมันถึงยังไม่สามาถรผลิตออกมาได้เป็นจํานวนมาก

 

จีเย่ยิงพลาดเพียงเพราะเขาไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับปืน

 

“นายทํามาได้กี่กระบอกแล้ว?”

 

จีเย่เอ่ยถามหลี่ชิงเมื่อเขาได้ยินเรื่องนั้น

 

“สามกระบอกครับ แต่พวกมันทั้งหมดมีขั้นทั่วไป และที่ระยะ 500 เมตร มีการกระจาย ครึ่งเมตรซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เราคาดไว้ อาจเป็นเพราะเขาใช้วัสดุทางเลือก” หลี่ชิงกล่าวออกมา

 

“บาร์เร็ตต์ควรจะแม่นยําอย่างมากไม่ใช่เหรอ?”

 

“ฉันอ่านในฟอรั่มว่าจะมีคนสามารถยิงฝาขวดเบียร์จากระยะ 1,800 เมตรด้วยปืนบาร์เร็ตต์” คุณชายบักเอ่ยถามด้วยความสงสัยพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง

 

“นายเชื่อสิ่งที่นายอ่านในฟอรั่มงั้นเหรอ?”

 

หลี่ชิงส่ายหัวของเขา

 

“ถ้าโม้กัน แม้แต่ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลที่ดีที่สุดในโลกก็จะมีเส้นผ่านศูนย์กลางการกระจายมากกว่าครึ่งเมตรที่ระยะ 1,000 เมตร จากระยะ 1,800 เมตร นายจะโชคดีมากที่ยิงกล่องเบียร์ได้ นับประสาอะไรกับฝาขวด”

 

“ยิ่งไปกว่านั้น พูดตามตรง บาร์เร็ตต์ไม่ใช่ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลที่แม่นยําที่สุดเช่นกัน เพราะมันไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อกําจัดมนุษย์ มันคือปืนไรเฟิลที่ไว้จัดการกับเครื่องจักร จุดประสงค์คือเพื่อทําลายเป้าหมายขยาดใหญ่ เช่น รถหุ้มเกราะ เครื่องบิน บังเกอร์ และเรือรบ”

 

“และเราเลือกปืนนี้เพราะเราต้องการความสามารถในการทําลายการป้องกันสีทองของมนุษย์อินทรีจากระยะ 500 เมตร

 

หลี่ชิงให้บทเรียนแก่เขาเกี่ยวกับข้อมูลเบื้องหลัง

 

“อย่างไรก็ตามมันมีความแม่นยําโดยประมาณเพียงพอแล้ว ตราบใดที่มันสามารถโจมตีเป้าหมายได้ แม้ว่ามันจะไม่สามารถโจมตีจุดสําคัญได้ มันก็ยังสามารถทําให้มนุษย์อินทรีบาดเจ็บสาหัสด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ของมัน หลังจากที่มันทําลายแสงสีทองของพวกมันและทําลายความสามารถในากรต่อสู้ของพวกมันไป!”

 

“แต่เราก็พบปัญหาบางอย่าง…”

 

หลี่ชิงขมวดคิ้ว

 

“ผู้อาวุโสเจี้ยวกําลังยุ่งกับปัญหาเมื่อเร็วๆนี้ เมื่อวานนี้เราออกจากระบบและใช้เกียรติยศของเขาเพื่อค้นหานักวิชาการในสาขา เขายังปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธของบริษัทบาร์เร็ตต์”

 

“แต่ท้ายที่สุด คนเหล่านั้นก็ไม่ได้อยู่ในดินแดนแห่งมรดก ดังนั้นจึงใช้เวลาสักพักในการแก้ปัญหา”

 

ดวงตาของหลี่ซิงนั้นแดงก่ํา

 

ด้วยเหตุนี้ ทีมวิจัยเกี่ยวกับปืนจึงมีช่วงเวลาที่ยากลําบากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา พวกเขากินไม่ได้นอนไม่หลับ และแม้กระทั่งผู้ช่วยผู้เล่นที่มีวุฒิการศึกษาขั้นสูงยังมีดวงตาที่แดงก่ํา

 

พวกเขาอดไม่ได้ ไวเปอร์สามารถใช้ได้กับมนุษย์อินทรีทั่วไปเท่านั้น หากพวกเขาไม่สามารถปราบปรามผู้บัญชาการมนุษย์อินทรีจากระยะไกลได้ มนุษย์จะต้องสูญเสียครั้งใหญ่หลังจากการต่อสู้เริ่มต้น

 

งูแห่งความตายนั้นมีความสําคัญมากในเชิงกลยุทธ์

 

“เอา งูแห่งความตาย” มาให้ฉันสองกระบอก ฉันจะพยายามแก้ไขมันด้วยพรสวรรค์ของฉันเอง” ทันใดนั้นจีเย่ก็กล่าวออกมา

 

จีเย่ไม่ได้บอกคนอื่นถึงคุณสมบัติเฉพาะของพรสวรรค์การผสานของเขา

 

แต่เขาก็ไม่ได้พยายามที่จะซ่อนมันจากคนของเขา

 

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ใช้พรสวรรค์ของเขามากกว่าหนึ่งครั้ง และคนอย่างผู้อาวุโสเจี้ยวและหลี่ชิงก็คาดเดาได้บางส่วนแล้ว

 

อันที่จริงยังมีปัญหาอีกอย่างเกี่ยวกับปืนสไนเปอร์ไรเฟิลซึ่งนอกจากหลี่ชิงแล้ว ก็ไม่มีสมาชิกคนอื่นของภูเขามังกรคู่ยิงปืนกระบอกนี้โดนเป้าหมายเลย

 

โชคดีที่นั่นไม่ใช่ปัญหาที่ใหญ่เกินไป

 

เนื่องจากในดินแดนแห่งมรดก เราสามารถใช้ค่าประสบการณ์ของพวกเขาเพื่อฝึกยิงปืนได้ด้วยมืออาชีพอย่างหลี่ชิงและการใช้ค่าประสบการณ์มหาศาล แม้กระทั่งทหารชนพื้นเมืองในสมัยโบราณก็สามารถเป็นนักยิงสไนที่ยอดเยี่ยมได้

 

แน่นอนว่าหากพวกเขาต้องการก้าวหน้าต่อไป พวกเขาต้องการพรสวรรค์บางอย่าง

 

ผ่านไปไม่กี่วันนับตั้งแต่ที่จีเย่ผสานหน้ากากวิญญาณ

 

หลังจากที่เขาก้าวหน้าไปอีกอันดับ คูลดาวน์สําหรับการผสานวัตถุที่มีพลังระดับเหนือธรรมชาติก็ลดลง

 

“ผสาน!”

 

ในห้องที่ปิดสนิทในโรงงานโลหะ จีเย่กล่าวในใจในขณะที่ถืองแห่งความตายไว้ในมือแต่ละข้าง

 

แสงสีขาวสองเส้นพุ่งขึ้นก่อนที่จะขยับเข้าใกล้กันมากขึ้น

 

ประมาณ 10 นาทีต่อมา แสงสีขาวก็หายไป และปืนทั้งสองก็ยังคงอยู่ในมือของจีเย่ พวกมันดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย

 

อย่างไรก็ตามคุณสมบัติของปืนในมือซ้ายของเขาถูกแสดงว่า “เสียหาย” ในขณะที่ปืนอีกกระบอกในมือขวาของเขา…

 

[งูแห่งความตาย]

 

[ระดับ : วิสามัญอันดับ 5]

 

[ขั้น : เหนือชั้น]

 

[รายละเอียด : ปืนใหม่ถูกสร้างขึ้นหลังจากการผสานงูแห่งความตายสองกระบอกซึ่งเพิ่มความแม่นยําของมัน กระสุนที่ยิงจากปืนสามารถสังหารศัตรูได้ราวกับอสรพิษ]

 

มันยังคงเป็นระดับวิสามัญอันดับ 5 แต่ขั้นถูกเพิ่มเป็นขั้นเหนือชั้น

 

แม้ว่ามันจะยังไม่ถึงขั้นสมบูรณ์ แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันถูกพัฒนาอย่างมากจากขั้นทั่วไปซึ่งเป็นขั้นเดิมของมัน

 

เช่นเดียวกับเมื่อผสานหน้าไม้ทลายดินสองกระบอกเข้าด้วยกันในตอนนั้น จีเย่รู้ทุกรายละเอียดของปืนสไนเปอร์ไรเฟิลที่ถูกผสานในมือของเขา ตั้งแต่น้ําหนักและปริมาตร ไปจนถึงโครงสร้างของชิ้นส่วนและเส้นเล็กๆของกระสุนแต่ละนัด

 

ตอนนี้เขารู้จักปืนดีกว่าผู้ออกแบบและผู้ผลิตอย่างผู้อาวุโสเจี้ยวและหลี่ชิง

 

ข้อบกพร่องของความแม่นยําต่ํานั้นถูกแก้ไขโดยความตั้งใจของเขาในระหว่างการผสาน ซึ่งเป็นสาเหตุที่ปืนนี้กลายเป็นขั้นเหนือชั้น

 

สามารถกล่าวได้ว่าระยะกระจายของปืนนี้ในระหว่างการซุ่มยิงระยะไกลลดลงได้ด้วยโครงสร้างของปืนกระบอกนี้ ด้วยความได้เปรียบของ “การประสานกับปืน” ที่ทําได้ระหว่างการผสาน แม้แต่มือปืนที่เฉียบแหลมที่สุดของมนุษย์อินทรีก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!

 

“งั้นฉันจะลองกับมนุษย์อินทรีด้วยตัวเองมั้ย? ท้ายที่สุดแล้วอาวุธควรถูกทดสอบในการต่อสู้จริงก่อนการผลิตจํานวนมาก”

 

จีเย่ยิ้มออกมาในขณะที่เขาถือปืนสไนเปอร์ไรเฟิลหนักในมือของเขา