Earth’s Best Gamer - ตอนที่ 121

Earth’s Best Gamer ตอนที่ 121 การเก็บเกี่ยวและการออกจากระบบ

 

“ปรมจารย์หนุ่ม ไวน์พร้อมแล้ว!”

 

ในป้อมปราการภูเขามังกรคู่ ห้องของจีเย่ถูกเปิดจากด้านนอก และเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนก็เข้ามาพร้อมกับชุดที่เรียบง่ายบนตัวเธอ

 

มือที่เรียวยาวของเธอถือถาดไม้ที่ดูราวกับทํามาจากมรกต บนถาดมีหม้อไวน์ที่ทําจากไม้สีม่วงล้ำค่าและถ้วยที่แกะสลักจากไม้สีแดง

 

หลังจากเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนวางถาดลงบนโต๊ะ หม้อไวน์ที่เธอเทออกจากหม้อก็มีสีเดียวกับอําพัน

 

ทันใดนั้นทั้งห้องก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของไวน์!

 

[ไวนน์มอนเตอร์พงไพร]

 

[ระดับ : วิสามัญอันดับ 2]

 

[ขั้น : ขัดเกลา]

 

[รายละเอียด : นี่คือไวน์ที่น่าอัศจรรย์ที่มอนเตอร์พงไพรบ่มที่บริเวณต้นไม้สีแดงด้วยผลไม้หลายร้อยชนิด ความสามารถในการต่อสู้ของคุณจะเพิ่มขึ้นอย่างมากหากคุณดื่มไวน์จนเมา หากดื่มเป็นเวลานาน มันก็จะสามารถเสริมสร้างร่างกายและจิตใจได้ ว่ากันว่าไวน์มอนเตอร์พงไพรระดับสูงอาจสามารถให้สติปัญญาแก่สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีสติปัญญาได้!]

 

หลังจากพิชิตอาณาเขตของมอนเตอร์พงไพร นอกเหนือจากทรัพยากรไม้ในสีต่างๆ ที่พวกเขารู้จักอยู่แล้ว ภูเขามังกรียังได้รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ชั้นดีที่มีชื่อว่าไวน์มอนเตอร์พงไพรอย่างไม่คาดคิด

 

จากรายละเอียดของไวน์ จีเย่จึงเริ่มสงสัยว่าไวน์ที่ลิงทําในนิยายและหนังสือคลาสสิกโบราณนั้นมีพื้นฐานมาจากไวน์มอนเตอร์พงไพรจากดินแดนแห่งมรดก

 

ไวน์นี้ยังอธิบายด้วยว่าทําไมราชามอนเตอร์พงไพรจึงสามารถไปถึงระดับวิสามัญอันดับ 5 ได้เร็ว และทําไมมันถึงฉลาดกว่ามอนเตอร์พงไพรตัวอื่น

 

อย่างไรก็ตามเนื่องจากราชามอนเตอร์พงไพรได้ผูกขาดทรัพยากรหลัก จึงไม่มีมอนเตอร์พงไพรตัวอื่นที่ถึงระดับวิสามัญ!

 

การแข่งขันสิบสายพันธุ์เป็นการแข่งขันระหว่างสายพันธุ์ต่างๆ อย่างน้อยก็ในช่วงปัจจุบันจนกระทั่งคนที่กลายเป็นระดับเหนือธรรมชาติ มันเป็นไปไม่ได้ที่ใครจะชนะสงครามด้วยตัวพวกเขาเอง

 

ความล้มเหลวของมอนเตอร์พงไพรเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

 

“ไวน์นี้รสชาติดีกว่าเมื่ออุ่น!”

 

จีเย่เอื้อมมือไปหยิบถ้วยด้วยรอยยิ้ม เมื่อถึงเวลาที่เขายกถ้วยขึ้นมาเพื่อชิมไวน์ อากาศร้อนก็โผล่ออกมาจากไวน์

 

ในทางกลับกันไม้สามสีในอาณาเขตของมอนเตอร์พงไพรก็มีค่ามากสําหรับมนุษย์เช่นกัน

 

พวกมันกันน้ำ กันไฟ และสามารถรักษาตัวเองได้หลังจากที่พวกมันพัฒนาเป็นไม้สีแดง พวกมันเป็นวัสดุที่ดีที่สุดในการสร้างเรือ

 

มีการค้นพบว่าภูเขามังกรคู่นั้นอยู่ติดกับมหาสมุทร

 

ไม่ว่าจะเป็นบนเกาะหรือแนวชายฝั่งของทวีป แต่ก็ต้องมีกองทัพเรือและเรือรบในอนาคตอย่างแน่นอน!

 

“เมื่อเรากล่าวถึงเรื่องนี้ เรายังพพบไม้สีม่วงและสีแดงหลายชิ้นที่แกนกลางถิ่นฐานซึ่งมีสถานะเครื่องบูชายัญ” หากฉันผสานพวกมันเข้าด้วยกัน ฉันสงสัยว่าฉันจะส่งเพิ่งคังผู้ดูแลการสร้างเรือในบึงเหลียงซานมาที่นี้ได้หรือไม่?

 

จีเย่ครุ่นคิด

 

แน่นอนว่าจะไม่มีปัญหาแม้ว่าจะไม่สามารถอัญเชิญวีรบุรุษนักต่อเรือมืออาชีพเช่นนั้นได้ เนื่องจากในอีกสองสามวัน ผู้มาใหม่กลุ่มที่สองที่อยู่ในดินแดนแห่งมรดกเกือบทั้งเดือนจะสามารถออกจากระบบได้แล้ว

 

เมื่อถึงตอนนั้น คนเหล่านั้นก็จะออกจากระบบ และเป็นไปได้ที่จะพบกับผู้เชี่ยวชาญในโลกจริงและเรียนรู้วิธีการสร้างเรือรบจากพวกเขา!

 

อันที่จริงโลกเป็นที่พึ่งพาของถิ่นฐานมังกรคู่ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในช่วงปัจจุบัน

 

“เสี่ยวเชี่ยน เธออยู่ที่นี่และดูแลสิ่งต่างๆ ให้ฉันด้วย ฉันจะออกไปสักพัก”

 

หลังจากดื่มไวน์มอนเตอร์พงไพรที่อุ่นด้วยศิลปะเก้าหยางศักดิ์สิทธิ์และรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา จีเย่ก็สั่งเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนและออกจากระบบ

 

ตอนนี้มนุษย์โลหะเป็นเพียงมนุษย์ต่างดาวสายพันธุ์เดียวที่อยู่ใกล้ถิ่นฐาน

 

เนื่องพวกมันได้เปิดเผยว่าตนเองเป็นอารยธรรมที่ได้รับการพัฒนาอย่างสูงในระหว่างการลาดตระเวนสองครั้งก่อน จีเย่จึงต้องตรวจสอบข้อมูลของพวกมันในฟอรั่มของดินแดนแห่งมรดกและผ่านทางสํานักงานสมาพันธ์

 

แน่นอนว่าเขาจะไปหารุ่นพี่ของเขาและถามเกี่ยวกับการออกจากระบบของผู้เล่นกุ่มที่สอง 

 

…….

 

“รุ่นน้องจี เป็นเรื่องยากมากที่จะพบนาย!”

 

ในสํานักงานของผู้อํานวยการในฐานผู้เล่นเมืองหยาง ผู้อํานวยการโจวที่สูญเสียน้ำหนักจากการทํางานหนักก็ได้ชงชาให้กับจีเย่ด้วยตัวเอง

 

“อืม ขอบคุณครับ แต่ผมไม่ต้องการ… ช่วงนี้คุณยุ่งหรือเปล่ารุ่นพี่โจว?”

 

จีเย่ปฏิเสธอย่างสุภาพและเอ่ยถามผู้อํานวยการโจว

 

“หากฉันไม่ว่างก็ไม่มีใครว่าง พูดตามตรงนะรุ่นน้อง เราจะวุ่นวายมากขึ้นเพราะผู้เล่นกลุ่มที่สองจะกลับมาในอีกสองสามวันนี้” ผู้อํานวยการโจวตอบอย่างเหนื่อยอ่อนด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น 

 

ต่างจากกลุ่มแรก ผู้คนกลุ่มที่สองที่เข้าสู่ดินแดนแห่งมรดกคือชั้นยอดครึ่งหนึ่งและคนธรรมดาอีกครึ่งหนึ่ง

 

เช่นเดียวกับที่มีพวกอันธพาลที่ไม่เชื่อฟังในป้อมปราการภูเขามังกรคู่ สํานักงานสมาพันธ์ก็จะพบกับพวกอันธพาลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน

 

เนื่องจากดินแดนแห่งมรดกเปิดใช้งานมาเกือบสามเดือนแล้ว บางคนก็ได้รวบรวมแต้มเกียรติยศที่หายากมาเพียงพอและสามารถแลกเปลี่ยนเป็นไอเทมบางอย่าง หรือแม้แต่ความสามารถในดินแดนแห่งมรดกและนําพวกมันกลับมายังโลก

 

เมื่อคนเหล่านั้นกลับมา มันก็ยากมากสําหรับสํานักงานสมาพันธ์ในการจัดการพวกเขา

 

หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาจะไม่ต้องการการถูกจํากัดเมื่อพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น

 

นอกจากนี้พวกเขายังเป็นเพียงกลุ่มที่สอง และถึงแม้จะนับผู้ทดสอบเบต้า แต่ก็มีคนทั้งหมด เพียงไม่กี่ล้านคน

 

เมื่อถึงเวลาประกาศกลุ่มที่สามและสี่ และผู้คนหลายร้อยล้านกลายเป็นผู้เล่น แม้แต่สํานักงานสมาพันธ์ก็ไม่สามารถรวมพวกเขาไว้ในสถานที่เดียวเพื่อจัดการพวกเขาได้

 

“ถูกต้อง ระบบเกียรติยศที่ฉันบอกนายได้จัดตั้งขึ้นแล้ว คงจะมีการดําเนินการในเร็วๆ นี้”

 

เป็นที่ชัดเจนว่าสํานักงานสมาพันธ์ได้ตระหนักแล้วว่าฐานผู้เล่นเป็นเพียงข้อดีชั่วคราว และระบบเกียรติยศนั้นคือกุญแจสําคัญ!

 

“ปัจจุบัน นายเป็นผู้เล่นที่มีเกียรติยศมากที่สุดในเมืองหยาง ยินดีด้วยนะรุ่นร้อง!” ผู้อํานวยการโจวกล่าวกับจีเย่ด้วยรอยยิ้ม

 

แม้ว่าจีเย่จะไม่ออกจากระบบบ่อยครั้ง แต้ขาก็มักจะกลับมาพร้อมกับข้อมูลสําคัญทุกครั้งที่กลับมาเพราะการพัฒนาที่รวดเร็วของภูเขามังกรคู่

 

ตัวอย่างเช่น ข้อมูลของเขาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงเมื่อถิ่นฐานพัฒนาเป็นระดับวิสามัญอันดับ 3 และเมื่อคนก้าวเข้าสู่ระดับวิสามัญอันดับ 5 นั้นมีค่ามากสําหรับประเทศมังกรและรัฐบาลสมาพันธ์

 

ด้วยเหตุนั้น เขาจึงได้รับเกียรติยศมากมาย มันไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะได้รับอันดับหนึ่งในบรรดาผู้เล่นเมืองหยาง

 

“ครับ!”

 

จีเย่พยักหน้าโดยไม่แสดงความสุขที่มากเกินไป

 

“ฮ่าๆๆ รุ่นน้อง นายใจเย็นกว่าคนในวัยเดียวกันมาก เหมือนกับที่หลิงเฉินพูดเลย!”

 

ผู้อํานวยการโจวอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นการตอบสนองของจีเย่

 

จีเย่ไม่เคยอธิบายประสบการณ์ของเขาอย่างละเอียดเกี่ยวกับดินแดนแห่งมรดก แต่ผู้อํานวยการโจวก็สามารถบอกได้ว่า “รุ่นน้อง” ของเขามีสถานะสูงในถิ่นฐานจนถึงจุดที่จีเย่ได้พัฒนาความรู้สึกที่พิเศษในตัวเอง

 

คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจ แต่ในฐานะข้าราชการ เขาค่อนข้างอ่อนไหวกับเรื่องนั้น

 

จากข้อมูลที่จีเย่นํากลับมา เขาสามารถเดาได้ว่าถิ่นฐานของจีเยู่มีแนวโน้มที่จะชนะการแข่งขันสิบสายพันธ์!

 

“มีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันสามารถบอกนายได้ แม้ว่าจะมีผู้เล่นไม่มากนัก แต่นายสามารถลองรับ “เกียรติยศสะสม” ให้มากขึ้น “ระบบเกียรติยศ” จะมีความสําคัญมากกว่าที่นายจะจินตนาการได้!”

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น ผู้อํานวยการโฟวก็รู้สึกแย่และกล่าวกับจีเย่อย่างจริงจัง

 

“เอ๊ะ?”

 

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณครับรุ่นพี่โจว!”

 

จีเย่เลิกคิ้ว

 

ในฐานะคนที่ทํางานในสํานักงานสมาพันธ์ ผู้อํานวยการโจวต้องรู้ข้อมูลลับบางอย่าง

 

เขากล่าวอย่างจริงจังราวกับว่าระบบเกียรติยศที่รัฐบาลสมาพันธ์หารือกับประเทศอื่นนั้นซับซ้อนกว่าวิธีที่เรียบง่ายในการวัดเครดิตของผู้เล่น

 

“ผู้อํานวยการ…ฮะ-ฮู…”

 

อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะคิดให้ละเอียดมากขึ้น ก็มีคนมาเคาะประตูห้องทํางานของผู้อํานวยการโจว

 

หลังจากการตอบกลับของผู้อํานวยการโจว พนักงานของสํานักงานสมาพันธ์ก็เดินเข้า มาในขณะที่หายใจหอบ!

 

“ถิ่นฐานอื่นที่เป็นของเมืองหยางถูกมนุษย์ต่างดาวยึดครองอีกแล้วเหรอ?”

 

เมื่อเห็นพนักงาน ผู้อํานวยการโจวก็แสดงสีหน้าย่ำแย่

 

เขารู้สึกหมดหนทาง ท้ายที่สุดแล้วในการแข่งขันสิบสายพันธุ์ ในขณะที่เผ่ามนุษย์ต่างดาวส่วนใหญ่ไม่ได้พัฒนาเท่าโลก แต่บางเผ่าก็ทรงพลังมากกว่าโลก

 

ในตอนนี้เมืองหยางมีถิ่นฐานไม่เกินห้าสิบแห่ง แม้ว่าจะมีมากกว่า 150 แห่งในตอนแรกก็ตาม

 

“ถิ่นฐานของหนิงหลิง ผู้เล่นเมล็ดพันธุ์ของเรา!”

 

จีเย่กําลังจะไปที่ห้องนอนของเขาและกลับไปที่ดินแดนแห่งมรดก

 

แต่พนักงานที่มารายงานก็ตื่นตระหนกมากจนพูดข่าววออกไปก่อนที่เขาจะได้ออกไปจากห้อง!

 

ผู้เล่นที่ผ่านการทดสอบเบต้ามีข้อได้เปรียบด้าน “พรสวรรค์” พวกเขาส่วนใหญ่ถือว่าเป็นผู้เล่นเมล็ดพันธุ์ที่สามารถชนะการแข่งขันสิบสายพันธุ์ได้

 

เป็นเรื่องจริงจังสําหรับเมืองหยางที่ถิ่นฐานของเมล็ดพันธุ์แห่งหนึ่งถูกยึดครอง

 

“หนิงหลิง? เป็นไปได้ยังไงกัน? โจวจี้เยียกอยู่ในถิ่นฐานของเธอไม่ใช่เหรอ?” จีเย่อดไม่ได้ที่จะหยุดและเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจหลังจากที่ได้ยินเรื่องนั้น

 

หนิงหลิงเป็นเด็กสาวที่เคี้ยวหมากฝรั่งเมื่อเขาพบเธอในเมืองแห่งมนุษย์ เขาแลกเปลี่ยนศิลปะเก้าหยางจากโจวจี้เยียกผ่านเธอซึ่งช่วยให้เขาพัฒนาศิลปะเก้าหยางศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาได้!

 

ถิ่นฐานของเธอต้องพัฒนาเป็นอันดับ 2 แล้ว และเธอก็ได้รับความช่วยเหลือจากโจวจี้เยียกวีรสตรีระดับเหนือธรรมชาติ เธอน่าจะมีข้อได้เปรียบหลายอย่าง

 

เธอจะล้มเหลวได้ยังไง?

 

“ห้ะ รุ่นน้องรู้จักเธองั้นเหรอ?”

 

เมื่อได้ยินคําถามของจีเย่ ผู้อํานวยการโจวก็เอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

 

“เราเคยพบกันครึ่งหนึ่งในเมืองแห่งมนุษย์และเข้าสู่สนามรบแห่งโชคชะตาพร้อมกัน แต่เราไม่ได้ไปที่สนามรบแห่งโชคชะตาเดียวกัน!”

 

จีเย่หยักหน้า

 

“เห้อ เป็นเพราะสนามรบแห่งโชคชะตานี่เอง!”

 

“พวกเธอพ่ายแพ้หลังจากเข้าสู่สนามรบแห่งโชคชะตา แม้ว่าถิ่นฐานของพวกเธอจะถึงอันดับ 2 แต่พวกเธอก็สูญเสียพลังโชคชะตาและอุปกรณ์มากมายเนื่องจากความพ่ายแพ้ ดังนั้น…”

 

จีเย่ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากได้ยินคําอธิบายของผู้อํานวยการโจว

 

หลังจากเข้าสู่สนามรบแห่งโชคชะตาแล้ว ในขณะที่หนิงหลิงและโจวจี้เยียกแข็งแกร่ง แต่ศัตรูของพวกเธอก็สามารถเอาชนะด้วยการสนับสนุนจากกองทัพที่เป็นกลางและเอาชนะพวกเธอด้วยความช่วยเหลือจากภายนอก

 

เป็นผลให้พวกเธอไม่เพียงแค่สูญเสียอุปกรณ์ที่พวกเธอนําเข้าสู่สนามรบแห่งโชคชะตา แต่พวกเธอยังสูญเสียพลังโชคชะตาอย่างมากในถิ่นฐานของพวกเธอ

 

หลังจากที่พวกเธอกลับไปถิ่นฐาน พวกเธอก็ถูกปราบปรามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จาก ถิ่นฐานของมนุษย์ต่างดาวซึ่งมาถึงอันดับ 2 เช่นกัน สถานการณ์กลายเป็นเรื่องที่ยากลําบากสําหรับพวกเธอ!

 

ในกรณีนี้ แม้ว่าหนิงหลิงจะบอกว่าเธอสามารถจัดการทุกอย่างได้ด้วยตัวเองมาก่อน แต่เธอก็ละทิ้งความภาคภูมิใจของเธอและขอความช่วยเหลือจากสํานักงานสมาพันธ์

 

อย่างไรก็ตามแม้ว่าผู้อํานวยการโจวจะเรียกผู้เชี่ยวชาญหลายคนมาวางแผนเพื่อเธอ แต่ก็ไม่สามารถช่วยเหลือเธอได้

 

เมื่อสักพักที่ผ่านมา ถิ่นฐานที่เธออยู่ก็ถูกยึดครองโดยมนุษย์ต่างดาว!

 

นอกจากนี้ยังหมายความว่าเหมือนกับอู่เฉียว หนิงหลิงจะสูญเสียข้อได้เปรียบทั้งหมดที่เธอสะสมมาตั้งแต่บททดสอบเบต้า

 

สําหรับโจวจี้เยียก แม้ว่าเธอจะแข็งแกร่งพอที่จะสังหารวีรบุรุษมนุษย์ต่างดาวสองตัวติดต่อกัน แต่พลังของคนคนเดียวก็ไม่สามารถตัดสินผลของการต่อสู้ได้ในช่วงปัจจุบัน เธอไม่สามารถเอาชนะศัตรูทั้งหทดที่ล้อมเธอได้

 

วีรสตรีที่ไม่ค่อยมีคนพบเห็นคนนี้อาจจะสูญเสียความทรงจําทั้งหมดเกี่ยวกับตัวตนของเธอ แม้ว่าเธอจะเกิดใหม่ในภายหลังก็ตาม!

 

Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน

 

Link : https://www.facebook.com/translatemoth