Earth’s Best Gamer - ตอนที่ 118

[เนี่ยเสี่ยวเชี่ยน]

[ระดับ : วิสามัญอันดับ 2]

[การประเมิน : กึ่งผู้บัญชาการ]

[รายละเอียด : เธอเกิดในตระกูลขุนนางและถูกฝังในวัดหลานรั่วหลังจากที่เธอถูกสังหาร.. เมื่อเธอมาถึง เธอก็เลือกที่จะละทิ้งตัวตนที่เป็นของเธอและฟื้นฟูร่างกายมนุษย์ เธอเก่งในด้านดนตรีและการวาดภาพ!]

จีเย่ไม่ได้แปลกใจมากเกินไปที่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนสามารถมาถึงได้ผ่านวิญญาณแห่งอารยธรรมกึ่งผู้บัญชาการ

นั่นเป็นเพราะเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน “ชั้นยอด” ในสนามรบแห่งโชคชะตาเป็นเวอร์ชั่นที่อ่อนแอของเธอ หลังจากรอดชีวิตจากการโจมตีของหยายซีเซียซึ่งเป็นระดับเหนือธรรมชาติในทางทฤษฎีหลายครั้ง เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนจึงต้องแข็งแกร่งกว่าที่เธอแสดงออกมา

แม้ว่าการประเมินของเธอจะลดลงเล็กน้อยเนื่องจากบทลงโทษสําหรับความตายของเธอ แต่มันก็เพียงพอแล้วสําหรับเธอที่จะชดใช้การสูญเสียเมื่อเธอประสบความสําเร็จในการดูดซับพลังจิตทั้งหมดของมอนเตอร์ลวงตาถึงผู้บัญชาการหลังจากถูกอัญเชิญมา

การดูดซับที่ประสบความสําเร็จของเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนต้องเกี่ยวกับสถานะผีของเธอก่อนที่เธอจะมาถึง ท้ายที่สุดผีก็สร้างภาพล่วงตาได้ดี ดังนั้นเธอจึงไม่ได้รับแรงกดดันมากนักเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของมอนเตอร์ลวงตา!

“มันคือเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนจริงด้วย…”

“ทําไมเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนถึงปรากฏในถิ่นฐานซ้องกั๋ง?”

“เป็นเพราะเครื่องบูชายัญหายากงั้นเหรอ? แต่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนดูเหมือนจะรู้จักกับท่านหัวหน้าและแม้กระทั่งพูดคุยกับเขา…”

ผู้มาใหม่นอกวัดแห่งโชคชะตาต่างกระซิบกัน แต่ผู้เล่นเก่าส่วนใหญ่คาดเดาเหตุผลได้แล้ว

อย่างไรก็ตามการสนทนาก็หยุดลงในไม่ช้า

นั่นเป็นเพราะมังกรแห่งโชคชะตาได้เปล่งแสงสีทองให้กับเครื่องบูชายัญชิ้นที่สองแล้วซึ่งก็คือ “ฟันมังกรลวงตา” ขั้นสมบูรณ์ระดับวิสามัญอันดับ 4!

เมื่อแสงสีทองกระทบกับมัน มุมมองภายในฟันมังกรลวงตาก็ขยายใหญ่ขึ้นและปรากฏอยู่ในทั้งวัดแห่งโชคชะตา ชั่วขณะนั้นทั่วทั้งวัดก็กลายเป็นทะเลเมฆสีขาวที่พลุ่งพล่าน

ในใจกลางทะเลเมฆ สิ่งมีชีวิตที่มีร่างกายส่วนบนเป็นมังกร และส่วนล่างเป็นมอนเตอร์ลวงตากําลังต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตหลายสิบตัวที่ดูเหมือนมอนเตอร์ลวงตา

นอกเหนือจากพวกมัน วิญญาณแห่งอารยธรรมก็ยังลอยอยู่กลางทะเลเมฆโดยเปล่งแสงสีขาวซึ่งแสดงถึงความพิเศษ

“ หมวกของฉันประดับด้วยหยก ชุดคลุมของฉันบดบังเมฆ ฉันเรียนรู้เคล็ดวิชาวิญญาณสายฟ้าสวรรค์ทั้งห้าจากเทพแท้จริง และฉันก็จะกลายเป็นเทพด้วยตัวเอง…”

ในเวลาเดียวกัน การประกาศบทกวีที่ชัดเจนและงดงามก็ดังก้องท่ามกลางหมู่เมฆจากทุกทิศทุกทาง

มันฟังดูต่างจากวีรบุรุษคนก่อนมาก

“เขาเป็น… ลัทธิเต๋าอีกคนงั้นเหรอ?”

ลุงเก้าประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินประกาศ

จากนั้นความตื่นเต้นก็ปรากฏในแววตาของเขา

เขาเป็นทายาทของลัทธิเหมาซานและเป็นลัทธิเต๋าเต็มตัว เขาเป็นวีรบุรุษที่มีชื่อเสียงและโด่งดังของภูเขามังกรคู่ ผู้เล่นชาวโลกหลายคนพยายามที่จะเป็นศิษย์ของเขาหลังจากที่พวกเขามาถึง

อย่างไรก็ตามลุงเค้ามักจะรู้สึกเหงาอยู่เสมอ

ท้ายที่สุดแล้วในขณะที่วีรบุรุษและชนพื้นเมืองจํานวนมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาเกือบทุกคนต่างก็เป็นนักศิลปะการต่อสู้เต็มตัว!

เขาเป็นนักบวชลัทธิเต๋าที่สังหารภูติผี เขาแทบจะไม่สามารถพูดคุยกับใครเกี่ยวกับความเชี่ยวชาญของเขา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากการลดระดับของเขา แม้ว่าศิลปะสายฟ้าทั้งห้าซึ่งเป็นสกิลที่สําคัญที่สุดของนิกายเหมาซานก็เหลือเพียงวิธีการสลักอักษรรูน พวกมันสามารถใช้จัดการกับภูติผีได้ แต่ไม่ใช่กับมนุษย์ต่างดาวอย่างมอนเตอร์โคลนหรือมอนเตอร์พงไพร

ดังนั้นแม้ว่าหลายคนจะอยากเป็นศิษย์ของเขา แต่เขาก็ยอมรับแค่คําขอของคุณชายบักเพราะเขาไม่ต้องการให้พวกเขาเสียเวลา

ในตอนนี้เมื่อพิจารณาจากการประกาศบทกวี ใครก็ตาที่มาถึงจะต้องเป็นลัทธิเต๋าอีกคนหนึ่งและชายผู้นี้ก็ได้เรียนรู้เคล็ดวิชาวิญญาณสายฟ้าสวรรค์ทั้งห้า!

แม้ว่ามันจะไม่เหมือนกับสายฟ้าทั้งห้าของนิกายเหมาซาน แต่ก็เป็นสกิลสายฟ้าอีกอย่างหนึ่งของลัทธิเต๋าและทั้งสองสกิลก็จะต้องคล้ายคลึงกัน หลังจากที่ผู้นับถือลัทธิเต๋ามาถึง เขาก็สามารถพูดคุยกับคนคนนั้นและพยายามทําให้ลัทธิเต๋าเติบโตบนภูเขามังกรคู่!

“เหมือนที่ฉันคิดไว้”

จีเยู่ไม่รู้ว่าลุงเก้ากําลังคิดอะไรอยู่

เขาคาดการณ์แล้วว่าใครจะถูกอัญเชิญมา แต่ถึงอย่างนั้นแววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น!

วีรบุรุษได้ถูกยืนยันตัวตนผ่านการประกาศบทกวีนั้นมีความพิเศษเฉพาะตัวในบึงเหลียงซาน

ในฐานะที่เป็นโลกที่มีองค์ประกอบทางประวัติศาสตร์ กําลังภายในและปีศาจ ซ้องกั๋งจึงไม่เพียงแค่รวมนักรบและแม่ทัพเท่านั้น แต่ยังรวมถึงนักเวทย์ที่สามารถร่ายคาถาได้

ตัวอย่างเช่น หม่าหลิงและเฉียวได้ชิงผู้ที่ทํางานกับเที่ยนฮเปาได้จือภายใต้คําสั่งของฟางล่าเกาเหลียนซึ่งเป็นน้องชายของเกาเชี่ยวและทํางานในศาล

ในบรรดาคนเหล่านี้ มังกรดั้นเมฆผู้ที่อยู่ในอันดับสี่ในบึงเหลียงซานนั้นแข็งแกร่งที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องจากเขาไม่เคยพ่ายแพ้ให้กับนักเวทย์คนคนอื่นแม้แต่ครั้งเดียว เขาสามารถเรียกได้ว่า “ขั้นสมบูรณ์” ได้เลย!

ที่สําคัญกว่านั้น อาจารย์ของกงซุนเซิ่งก็คือ “ปรมจารย์หลัว” ผู้ที่มีการบ่มเพาะในสูงสุดในซ้องกั๋งนอกเหนือจากเทพแท้จริงอย่างสตรีลึกลับแห่งเก้าสวรรค์

ปรมจารย์หลัวรู้อดีต อนาคตและชะตากรรมของกงซุนเซิ่ง เขาสามารถเปลี่ยนน้ำเต้าในกลายเป็นคนที่มีชีวิตและเปลี่ยนผ้าเช็ดหน้าให้กลายเป็นเมฆได้ และเขาก็มีหุ่นเชิดหนึ่งพันตัวที่สามารถจับหลี่กุยทั้งเป็นได้

ในทางทฤษฎีแล้ว ปรมจารย์หลัวอย่างน้อยก็เป็นระดับเหนือธรรมชาติ หากไม่ใช่ก็ระดับตํานานบนดินแดนแห่งมรดก ด้วยเคล็ดวิชาวิญญาณสายฟ้าสวรรค์ทั้งห้าที่เขาสอน กงซุนเซิ่งนั้นมีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะท้าทายฟันมังกรลวงตาซึ่งเป็นเครื่องบูชายัญขั้นสมบูรณ์

ในขณะที่จีเย่กําลังครุ่นคิด วิญญาณแห่งอารยธรรมในเมฆก็กลายเป็นบุคคลหนึ่ง

“…”

เมื่อดูมังกรลวงตาต่อสู้กับมอนเตอร์ลวงตา คนคนนั้นก็คิดสักพักก่อนที่จะร่ายคาถา

“เร็ว!”

แสงสีทองส่องออกมาจากเมฆ และแม่ทัพสูงสิบฟุตที่สวมเกราะสีทองก็ปรากฏขึ้นในเมฆพร้อมกับจิ้งจอกสีทอง มันโจมตีมอนเตอร์ลวงตาร่วมกับมังกรลวงตา

การต่อสู้บนเมฆกลายเป็นยอดเยี่ยมยิ่งขึ้น มังกรลวงตาและนักรบศักดิ์สิทธิ์ต่อสู้กับมอนเตอร์ลวงตานับสิบตัวอย่างดุเดือดจนจเมฆพลุ่งพล่าน

อย่างไรก็ตามฟันมังกรลวงตาสมควรเป็นเครื่องบูชายัญขั้นสมบูรณ์ มังกรลงตาไม่สามารถชนะได้แม้ว่านักรบเกราะทองกําลังช่วยเหลือมัน

เป็นการยากที่จะปราบปรามเครื่องบูชายัญขั้นสมบูรณ์ที่มีพลังระดับเหนือธรรมชาติ การต่อสู้ใกล้จะถึงจุดจบแล้ว!

หวูดดดด!

ในใจกลางของการต่อสู้ ทันใดนั้นมอนเตอร์ลวงตาสองตัวก็ขว้างแผ่ยกลมที่แหลมคมของพวกมันไปที่คนที่ก่อตัวขึ้นโดยวิญญาณแห่งอารยธรรม เห็นได้ชัดว่าพวกมันพยายามจบการต่อสู้โดยการสังหารเขา!

อย่างไรก็ตาม พวกเขาเลือกเป้าหมายผิดอย่างชัดเจน คนที่ก่อตัวขึ้นโดยวิญญาณแห่งอารยธรรมตอบสนองอย่างรวดเร็วและหลบหลีกแผ่นกลมที่แหลมคมสองอันได้อย่างง่ายดาย

เขายังฉวยโอกาสนี้เมื่อมอนเตอร์ลวงตาทั้งสองตัวโจมตีเขา

ฉัวะ!

นักรบเกราะทองผ่ามอนเตอร์ลวงตาตัวหนึ่งด้วยขวานของเขา ทําให้มันกลายเป็นควัน

กงซุนเซิ่งไม่เพียงแค่ร่ายคาถาเท่านั้น เขาก็ออกกําลังกายด้วยหอและไม้เท้าตั้งแต่เด็ก และเขาก็รู้จักศิลปะการต่อสู้หลายแขนง

มอนเตอร์ลวงตาตัวปลอมที่สร้างขึ้นจากพลังของมอนเตอร์ลวงตาสูญเสียข้อได้เปรียบทั้งหมดของพวกมัน!

ตอนนี้ที่หนึ่งในมอนเตอร์ลวงตาหายไป สถานการณ์บนสนามรบก็เปลี่ยนไปทันที

มังกรลวงตาและแม่ทัพเกราะทองก็ได้เปรียบและในไม่ช้าก็กําจัดมอนเตอร์ลวงตาตัวอื่นทุกตัว!

ฉัวะ!

เมื่อมอนเตอร์ลวงตาตัวสุดท้ายถูกทําลายด้วยขวานของนักรบเกราะทอง นักรบก็หายไปในแสงสีทองด้วยตัวมันเอง

หลังจากนั้นเมฆทั้งหมดก็เริ่มม้วนตัวเข้าหากัน และมังกรลวงตาที่อยู่ตรงกลางซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากพลังแห่งโชคชะตาของภูเขามังกรคู่ก็ได้เปลี่ยนจากมังกรลวงตากลายเป็น “กลิ่นอายมังกร” สีขาว!

ในตอนท้าย เมฆและกลิ่นอายมังกรก็หลอมรวมเป็นดาบสีขาวที่ปกคลุมด้วยสายหมอกแห่งมังกรและตกไปอยู่ในมือของผู้มาใหม่

ในขณะนั้นเองกงซุนเซิ่งก็ได้เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเขาในที่สุด เขาสวมชุดคลุมลัทธิเต๋าและแววตาของเขานั้นเปร่งกระกายระยิบระยับ!

“ยินดีที่ได้พบท่านหัวหน้า ขอบคุณที่มอบดาบเล่มนี้ให้ฉัน!”

กงซุนเซิ่งถือดาบมังกรเมฆาไปหาจีเยู่และทําความเคาระเขาในแบบของลัทธิเต๋าพร้อมกับรอยยิ้ม

[Gongsun Sheng]

[โกงซุนเซิ่ง]

[ระดับ : วิสามัญอันดับ 4]

[การประเมิน : ผู้บัญชาการ]

[รายละเอียด : ฉายามังกรดั้นเมฆ เขาเป็นรองที่ปรึกษากองทัพในบึงเหลียงซาน เขาสามารถแปลี่ยนสภาพอากาศและเปลี่ยนอักษรรูนเป็นทหารได้ เขาเก่งกาจวิชาวิญญาณสายฟ้าสวรรค์ทั้งห้า!]

“กงซุนเซิ่ง!”

วีรบุรุษคนอื่นทุกคนจากซ้องกั๋งโค้งคํานับกงซุนเซิ่ง

ไม่ใช่เพียงเพราะอันดับของกงซุนเซิ่งนั้นสูงกว่าเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะเขาเป็นคนที่ขาดไม่ได้อย่างแท้จริงในบึงเหลียงซานและได้ช่วยเหลือทุกคนที่นี่

หลังจากเขาบรรลุเป้าหมาย กงซุนเซิ่งนั้นก็ไม่ได้หมกมุ่นกับอํานาจ แต่กลับมายังภูเขาและฝึกฝนลัทธิเต๋าต่อไปตามอาจารย์ของเขา

ผู้ช่นคนนี้ช่างน่าชื่นชมอย่างแท้จริง!

หลังจากฟื้นฟูความทรงจําของพวกเขา หลู่จือเซ็น อู่ซงและคนอื่นอาจไม่เคารพซึ่งเจียงมากเกินไป แต่พวกเขายังเคารพกงซุนเซิ่ง

“ฉันจะออกไปก่อน จะมีคนอื่นมาที่นี่!”

หลังจากพูดคุยเล็กน้อย กงซุนเซิ่งก็สะบัดแขนเสื้อและเดินออกจากวัดแห่งโชคชะตาด้วยรอยยิ้ม

นั่นเป็นเพราะเครื่องบูชายัญชิ้นสุดท้ายในวัดแห่งโชคชะตาได้เปิดใช้งานโดยพลังแห่งโชคชะตาและตอนนี้ก็ได้ตอบสนองต่อบางสิ่ง!

Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน