Dragon tamer - ตอนที่ 402

บทที่ 402: ต้นหยกสําริดปีศาจ

เหยียบย่ําใบไม้หลากสีที่ร่วงหล่นลงพื้น

ความรู้สึกมาจากฝ่าเท้าราวกับเหยียบต้นสนและหิมะ จากนั้นใบไม้ที่ถูกบีบอัดก็ไม่ถูกบดขยี้หรือบีบลงดิน แต่กลายเป็นก๊าซเน่าเสียล่องลอยไปในอากาศ

ความรู้สึกวิงเวียนของการหายใจไม่ออกลึกอีกครั้ง

จู มิงหลาง คว่าลูกปัดหญ้าที่คอของเขาโดยไม่รู้ตัว แต่เขาพูดในใจ

เจ้าเป็นแค่ต้นไม้ เจ้าไม่สามารถดูดซับแสงแดดและฟอกอากาศที่สวยงามในโลกนี้? หากเจ้าต้องรับมือกับพวกนอกรีต

เหล่านี้ เจ้าจะได้อะไรอีกนอกจากดึงดูดคําสาป? ?

ใบไม่ไม่เพียงย่อยสลายได้เมื่อสัมผัสเท้าเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหนองน้ําโคลนที่มองไม่เห็นด้วย

เมื่อเขาเดินมาที่นี่ มันก็ยังคงเป็นป่าที่สวยงาม แต่เมื่อก้าวเข้าไป เขาสัมผัสได้ถึงป่าที่ไม่เป็นมิตรอย่างยิ่ง

พวกมันผลิตก๊าซแปลก ๆ ซึ่งไม่เป็นพิษแต่ดีกว่าพิษอย่างมาก และยากต่อการป้องกัน ดินเป็นโคลน หนอ งบึงเต็มไปด้วย

สาหร่ายต่าง ๆ ทําให้ทุกครั้งที่เดินอาจลื่นล้ม ให้ระวังเป็นพิเศษ เพราะเมื่อเหยียบลงไปในอากาศตัวของเขาจะตกลงไปในหล่มปีศาจนี้และจะต้องหมดแรงที่จะคลานออกไป อาจถึงกับหมดแรงและจมดิ่งลึกลงไป

ในหนองน้ําดังกล่าว มังกรและสัตว์ขนาดใหญ่กว่าจะผ่านไม่ได้อย่างแน่นอน

เขาไม่สามารถบินในอากาศได้ พื้นดินเคลื่อนที่ไม่ง่าย อากาศแย่มาก และสภาพแวดล้อมค่อนข้างแย่

ข่าวดีเพียงอย่างเดียวคือไม่มีสัตว์ประหลาดที่ดุร้ายในป่าพรุแห่งนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องมุ่งความสนใจไปที่การเอาชนะธรรมชาติเท่านั้น

“กลิ่นของกลิ่นหอมแปลก ๆ ที่อยู่ตรงหน้านั้นแรงเกินไป และเม็ดหญ้าของข้าก็ไม่เพียงพอที่จะให้พวกเราทุกคนก้าวไป

ข้างหน้าได้” อาจารย์ใหญ่หลินจ้าวขมวดคิ้ว

ลูกปัดหญ้าค่อนข้างหายาก และต้องใช้เวลาหลายวันในการรวบรวม

แต่ต้นไม้สามสีชนิดนี้ที่มีกลิ่นหอมแปลก ๆ มีเพียงช่วงปลายฤดูหนาวสองสามวันเท่านั้น กลิ่นหอมแปลก ๆ ที่ปล่อยออกมา

ในอากาศค่อนข้างเบา พวกเขายังสามารถอยู่ที่นี่ได้บางครั้ง หากมาในฤดูกาลอื่น ๆ ประมาณว่า จะหาเจิ้นไห่หลิงไม่ได้

“งั้นก็ไปเอาเจิ้นไห่หลิงมาคนเดียว แล้วคนอื่นๆจะรออยู่ที่นี่” ฮันวานกล่าว

“เอาล่ะ พวกเจ้าทุกคนรอข้าอยู่ที่นี่ คอยสอดส่อง จักรพรรดิอินทรีทะเลอยู่เสมอ” หลินจ่าวกล่าว

แต่ทันทีที่ประโยคนี้ถูกพูด เสียงร้องอันแหลมคมก็ดังขึ้นทั่วป่าเกาะ ราวกับฟ้าร้องโดยไม่มีการเตือน ทันใดนั้นก็กระแทกกับ

พื้น จากนั้นก็ระเบิดด้วยเสียงที่ดังทะลุทะลวงทําให้ผู้คนปวดหัว !

แค่เสียงร้องก็น่ากลัวมาก จูมิงหลาง เงยหน้าขึ้นมองและเห็นอินทรีทองคําที่มียอดขนนกกลับหัว ทรงพลัง และดุร้าย โฉบเฉียวและหยิ่งผยองอยู่เหนือป่า

ใบหน้าของหลินจ้าวค่อนข้างเคร่งเครียด

ทําไมเขาพูดถึง จักรพรรดิอินทรีทะเลนี้? มันก็ปรากฏตัว!

โชคดีที่ จักรพรรดิอินทรีทะเล เพียงพยายามข^jสิ่งมีชีวิตอื่นๆบนเกาะ และไม่พบสิ่งมีชีวิตจากภายนอก

ปัญหาคือป่าข้างหน้าไม่หนาแน่น หากจักรพรรดิอินทรีทะเล ตระเวนเช่นนี้ พวกเขาจะไม่มีวันไปถึงต้นหยกสําริด

เห็นได้ชัดว่า จักรพรรดิอินทรีทะเลกําลังปกป้องต้นหยกสําริดนี้

จักรพรรดิอินทรีทะเล อยู่เหนือหัวของเขาและทุกคนไม่กล้ากระทําการที่หุนหันพลันแล่น

หลังจากรอซักพัก จักรพรรดิอินทรีทะเล ก็ยังไม่มีความตั้งใจที่จะจากไป

“อาจารย์ใหญ่ หากพวกเราไม่เดินต่อไป ในไม่ช้ลูกประคําหญ้าจะถูกใช้จนหมดและอาจไม่สามารถปกป้องพวกเราได้

ด้วยซ้ํา ใครก็ตามที่เข้าใกล้ต้น หยกสําริดจะเกิดอันตรายแน่นอน” ฮันวานกล่าว

“เจ้าต้องดึงจักรพรรดิอินทรีทะเลออกไป” ในเวลานี้ อาจารย์ใหญ่หลินจ้าวตั้งเป้าไปที่จู มิงหลาง

“ถ้าข้าจะเรียก มังกรอสูรสวรรค์ และดึง ราชาอินทรีทะเล ออกไป มันจะรู้สึกว่าพวกเรากําลังปรับเสือให้ห่าง จากภูเขา แต่

ท่านเคยต่อกรกับมันมาก่อน ราชาอินทรีทะเล จําท่านได้ ท่านสามารถไปและเบี่ยงเบนความสนใจได้ และ ข้าจะเข้าไปในป่าเวทมนตร์เพื่อรับ เจิ้นไห่หลิง” จู มิงหลาง แนะนํา

ไม่ใช่ว่า จู มิงหลาง กลัวจักรพรรดิอินทรีทะเล ส่วนใหญ่เป็นเพราะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์อายุนับหมื่นปีเช่นจักรพรรดิอินทรี

ไม่ได้ดูโง่เขลานัก นอกจากนี้ จู่ๆ มันก็บินวนอยู่เหนือป่าแห่งนี้เป็นเวลานานเพราะมันไวต่อการดมกลิ่น มีลมหายใจบางอย่างที่ทําให้ตื่นตัว

หากจักรพรรดิอินทรีทะเลไม่ถูกหลอก พวกเราจะถูกเปิดโปง และจะยากต่อการได้รับเฉินไห่หลินอีกต่อไป อาจารย์หลินจ่าวพยักหน้า

อันที่จริง เป็นการเหมาะสมกว่าสําหรับเขาที่จะนําจักรพรรดิอินทรีทะเลออกไป

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องระวังครั้งสุดท้ายที่พวกเรามาไม่ได้มาถึงต้นปีศาจหยกสําริด ข้าไม่แน่ใจเกี่ยวกับอันตรายที่อยู่

ใกล้เคียงแน่นอน งานนี้คาดว่าจะมีความสามารถสําหรับเจ้าเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้ว ราชามังกรก็มีราชามังกร ความแข็งแกร่งของเจ้าสามารถเผชิญกับวิกฤตที่ข้าไม่คาดคิดได้” อาจารยNหลินจ้าวพยักหน้าและมอบหมายงาน

หลินจ้าว ล่อจักรพรรดิอินทรีทะเลออกไป ในขณะที่ฮันวานและหมูหยวนซุน ได้ค้นหาลูกปัดหญ้าป่า.กล้ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้สถานการณ์พิเศษที่อยู่ในเกาะนี้

จู มิงหลางหยิบลูกปัดหญ้าในปริมาณที่เพียงพอแล้วเดินไปที่ส่วนลึกของป่าพรุ

ใบไม้ผุแม้ว่าจะไม่จําเป็นต้องถูกเหยียบย่ํา แต่ก็จะระเหยก๊าซที่ผิดปกติชนิดรุนแรงนั้นออกไปหากสัมผัสน้ําในบึง

หลังจากเดินทางประมาณหนึ่งกิโลเมตร มังกรพิษบางตัวก็ปรากฏขึ้นเหนือบึง เมื่อพวกมันเห็น จู มิงหลางก็เหมือนกับแมลงวันเห็นของเน่าในหลุม

“ข้ากําลังคิดถึงเรื่องยุ่งๆ อยู่ ชิงจั่ว ฆ่าพวกมันซะ” จู มิงหลาง ดูจริงจังเล็กน้อย

มังกรฟ้าศักดิ์สิทธิ์ โผล่ออกมาจากแสงสีฟ้าที่พันกัน และแสงที่บริสุทธิ์ได้ขจัดความขุ่นที่ซึมซับหนองน้ําอย่างรวดเร็ว

กลุ่มของอสูรมังกรพิษได้รับการฝึกฝนมาโดยพื้นฐานเป็นเวลาสองถึงสามพันปี

สิ่งมีชีวิตบนเกาะปีศาจมีฐานการเพาะปลูกที่แย่มาก อันที่จริง มังกรพิษเหล่านี้เกิดมาเพียงสี่หรือห้าปีเท่านั้น เนื่องจากก๊าซที่เป็นเอกลักษณ์และสภาพแวดล้อมที่รุนแรง พวกมันจึงกลายเป็นช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่ปี เนื้องอกขนาดใหญ่ที่ศีรษะเป็น

สีเขียวทั่วตัว และคาดว่าแม้แต่เลือดก็มีฤทธิ์กัดกร่อนรุนแรง!

มังกรฟ้าศักดิ์สิทธิ์ เคลื่อนไหวได้อย่างยืดหยุ่นท่ามกลางวิญญาณอสูรมังกรพิษเหล่านี้ และแสงที่เบ่งบานของมัน

เหมือนกับหอกที่ถูกเผาเป็นรูปร่างหลอมเหลวด้วยเปลวเพลิงอันร้อนแรง และมันเจาะวิญญาณอสูรมังกรพิษเหล่านี้อย่างแม่นยํา

กลุ่มปีศาจสองหรือสามพันปีได้รับการกําจัดอย่างรวดเร็วโดยมังกรฟ้าศักดิ์สิทธิ์

แม้แต่ มังกรอสูรสวรรค์ ยังมีเวลาจํากัดที่จะอยู่ในเกาะก๊าซประหลาดนี้ ดังนั้นสัตว์ประหลาดเหล่านี้บนท้องถนนยังคงปล่อยให้มังกรฟ้าศักดิ์สิทธิ์จัดการ พระเจ้ารู้ว่าสิ่งชั่วร้ายอยู่ใกล้ต้นไม้สําริดสีเขียวคือปีศาจตัวใหญ่

ประสบการณ์บอก จู มิงหลาง ว่าต้องมีสิ่งชั่วร้ายใหญ่โตรอบๆสิ่งประดิษฐ์โบราณ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ และดินตhองห้าม!

สิ่งมีชีวิตที่พบระหว่างทางนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถปรับตัวให้เข้ากับลมหายใจประหลาดนี้ได้ และส่วนใหญ่อาศัยอยู่เป็นกลุ่ม

มังกรฟ้าศักดิ์สิทธิ์ ฆ่าสัตว์ประหลาดในหนองน้ําเป็นจํานวนมาก แต่ไม่นานนัก มังกรฟ้าศักดิ์สิทธิ์ก็รู้สึกวิงเวียน

ความแข็งแรงทางกายภาพลดลงอย่างมากและการหายใจจะลําบากมาก แสงศักดิ์สิทธิ์ของมังกรฟ้าศักดิ์สิทธิ์ สามารถชําระล้างมลทินของหนองน้ําได้ แต่ไม่สามารถชําระล้างกลิ่นหอมของต้นไม่ได้

โชคดีที่ต้นสําริดสีเขียวอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว จู มิงหลาง ปล่อยให้มังกรฟ้าศักดิ์สิทธิ์ กลับไปพักผ่อนและเดินไปทางต้นสําริดสีเขียวเพียงลําพัง

ลมหายใจของมังกรนั้นรุนแรงเกินไป ถ้าเขาสามารถพาเฉินไห่หลิงออกไปได้โดยมันไม่รู้ตัว ไม่จําเป็นต้องต่อสู้