Dragon tamer - ตอนที่ 401

บทที่ 401: เกาะมหัศจรรย์

แม่มดขาว หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย พายุฝนฟ้าคะนองยังกระทบเมืองและทะเล?.

ฟีนิกซ์สีขาว ในตํานานบินผ่านไปด้วยความน่าตกใจ และผู้คนก็ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของมันได้ไม่มี

ความยินดี มีแต่ความตื่นตระหนก

ผู้คนมุ่งมั่นที่จะฝึกฝน? พวกเขากระตือรือร้นที่จะแข็งแกร่งอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นเทพเจ้าหรือมนุษย์หรือผู้เลี้ยงมังกร

ทุกคนต้องการก้าวขึ้นไปบนหลังคาของโลกนี้ แล้วมองลงมาที่ชีวิตหลายร้อยล้านคนที่ดิ้นรนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขา

แต่ดูเหมือนว่าจะมีการดํารงอยู่ที่น่าเกรงขาม ลึกลับ เก่าแก่ ทรงพลัง และค้นหาอยู่ตลอดเวลาแต่ไม่มีที่สิ้นสุด?

ไม่ว่านก ฟินิกซ์สีขาว นี้จะแข็งแกร่งกว่าหรือนางฟ้าภูเขาที่กวาดล้างกวงชานซีสงหลิน นั้นแข็งแกร่งกว่าจมิงหลาง ยังไม่มี

คําตอบในหัวใจของเขา ในระยะสั้นมันเป็นอาณาจักรที่เขายังไม่ได้สัมผัส

ทวีปที่เขาเห็นเป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของภูเขาน้ำแข็งในโลกนี้

สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกันที่ผู้คนรู้จักอาจเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของโลกที่มีชีวิตอันกว้างใหญ่

มีโลกที่กว้างกว่าและมีปรมาจารย์ที่ไม่มีใครเทียบได้มากกว่านี้อีก?!

……ที่

พายุฝนฟ้าคะนองกินเวลาตลอดทั้งวัน กระแสน้ำขึ้น และน้ำตื้นที่แห้งแล้งบางส่วนปกคลุมเมือง

จ มิงหลาง เดินออกจากบ้าน ตาโตของ เสี่ยวหยิงหลิง เป็นประกายด้วยแสงที่น่าสมเพชและมันก็ดูไม่เต็มใจ

“ข้าจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน ครูดวนหลาน จะดูแลเจ้าเอง อย่าขี้เกียจและฝึกฝนอย่างหนักเมื่อข้าไม่อยู่”

จ มิงหลาง กล่าว

หากไม่มีมังกร ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะลงนามในพันธสัญญาฝ่ายวิญญาณ และยิ่งไม่สามารถนําพวกเขาเข้าสู่อาณาจักรฝ่ายวิญญาณได้

การเพิ่มจิตวิญญาณของหนุ่มสาวเป็นปัญหาเล็กน้อยในจุดนี้ เดินทางไกลแล้วต้องหาคนดูแล

มี มังกรแม่น้ำ อยู่ข้างๆ ดวนหลาน , มังกรป่า มองขึ้นไปที่ มังกรแม่น้ำเช่นเดียวกับ ฟันสีดําใหญ่ในตอนเริ่มต้น

มันเกิดขึ้นที่ มังกรแม่น้ำ ยังสามารถสอนเทคนิคบางอย่างให้ มังกรป่าตัวน้อย ได้

“ข้าจะดูแลพวกเขาเอง ไม่ต้องห่วง” ดวนหลาน พูดด้วยรอยยิ้มที่ละเอียดอ่อน

เมื่อเดินไปที่หอหินมังกรบิน จ มิงหลาง เห็นว่ามีแท่นบินขึ้นที่นี่ เพื่อให้สัตว์มังกรบางตัวสามารถรับรู้ลมที่พัด มาจาก

มหาสมุทรได้เร็วขึ้น จากนั้นจึงใช้กระแสลมนี้เพื่อให้ไปถึงระดับความสูงได้ง่ายยิ่งขึ้น

อาจารย์ใหญ่หลินจ้าว กําลังรออยู่ที่เจดีย์หินมังกรบิน และ ฮันวาน และทัวลาน ที่อ้วนก่อนหน้านี้ก็ไปด้วย

ทัวลาน ออกลาดตระเวน เรซเซอร์ ลม และหลายคน ขี่เรชัวร์ ลมไปยังทะเลอันไกลโพ้นของ หนีไฟ!

เป็นเส้นทางเดียวกับที่ จ มิงหลาง เคยไปกับ ราชามังกรอสูรสวรรค์ ไปจนถึงส่วนที่ลึกที่สุดของมหาสมุทรผ่านเกาะและประเทศต่างๆ นับไม่ถ้วน

จนกระทั่งทะเลสีฟ้าครามล้อมรอบท้องฟ้าสีฟ้าที่แขวนอยู่นั้น จ มิงหลาง จําเกาะปะการังที่คนเหล่านี้ได้รับการช่วยเหลือ

มีเกาะปะการังมากมาย เช่นเดียวกับกลุ่มดอกไม้ที่กระจายอยู่ตามทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ในฤดูใบไม้ผลิเมื่อมองลงมาจากที่

สูง หมู่เกาะเหล่านั้นก็เป็นเพียงดอกไม้ที่ดูงดงามยิ่งกว่า

ไม้ตลอดทาง หลังจากเติมอาหารและ

เทอโรแดคทิล มีความอดทนสูง และหยุดอยู่เพียงเกาะเล็กๆ น้ำเพียง

เล็กน้อยก็พาทุกคนไปที่ทะเลสีเขียวแล้ว

ไม่เพียงแต่มีเกาะปะการังหลากสีสันนับไม่ถ้วนในทะเลสีฟ้าครามเท่านั้น แต่ยังมีเกาะสาหร่ายสีเข้มเหมือนทุ่งหญ้าบนบก

ด้วย จริงๆ แล้วหมู่เกาะสาหร่ายสีดําเหล่านี้อยู่ต่ํากว่าระดับน้ำทะเล แต่ก็ไม่ได้จมอยู่ใต้น้ำทั้งหมดจะเห็นว่ามีต้นปะการัง

ยักษ์ขึ้นมากมายบนเกาะมืดของสาหร่าย ในเวลากลางคืนเมื่อดวงดาวส่องแสง ต้นไม้ยักษ์ปะการังเหล่านี้จะเรืองแสงเงา

ที่ชวนฝันและงดงามทําให้บริเวณทะเลแห่งนี้เปรียบเสมือนดินแดนมหัศจรรย์ในตํานาน

หลังจากคืนหนึ่ง ทุกคนก็พักผ่อนและออกเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้น

คราวนี้พวกเขาไม่ได้บินอีก แต่กลับขี่สัตว์เต่ามังกรทะเลและแล่นไปยังส่วนลึกของทะเลสีฟ้าครามเป็นการเดินทางที่ค่อนข้างชํา

“ท่านกังวลเกี่ยวกับจักรพรรดิอินทรีทะเลผู้ยิ่งใหญ่หรือไม่” จ มิงหลาง ถาม

หลินจ่าวพยักหน้า

ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาประมาทเกินไป พวกเขาเข้าไปในเกาะปีศาจแห่งทะเลทางอากาศจากนั้นพวกเขาก็ถูก

จักรพรรดิแห่งอินทรี จ้องมองด้วยความสามารถในการติดตามอันทรงพลัง

แม้ว่าครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะมีเพียง หลินจ้าว ซึ่งเป็นปรมาจารย์ระดับราชา แต่คราวนี้มี ราชามังกรสวรรค์เพิ่มเติมแต่

พวกเขาสามารถหลีกเลี่ยงได้ ก่อนที่จะพบ เจิ้นไห่หลิง พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อแก้แค้นจักรพรรดิอินทรีทะ

เมื่อลงจอดบนเกาะจากส่วนต่อขยายของภูเขาที่แปลกประหลาดมากบนเกาะมหัศจรรย์พอไปถึงเกาะก็มีกลิ่นแปลกๆ

กลิ่นนี้ไม่เป็นที่พอใจ อันที่จริง มันยังมีกลิ่นหอมแปลก ๆ หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ ก็ทําให้คนเวียนหัว!

“แขวนนี่” หลินจ้าว เตรียมพร้อมเต็มที่ และเขาได้มอบสร้อยคอที่ทําจากลูกปัดหญ้าให้ทุกคน

“มีต้นไม้แปลก ๆ ที่เติบโตบนเกาะมหัศจรรย์ทั้งเกาะ พวกมันดูดซับแสงแดดและอากาศที่ผิดปกติที่เกิดจากใบไม้ก็เข้ามา

เติมเต็มเกาะเวทย์มนตร์ทั้งหมด เฉพาะสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานานเท่านั้นที่สามารถหายใจได้ตามปกติหนึ่ง

ชั่วโมงที่เม็ดหญ้าที่ห้อยอยู่บนร่างกายของเจ้าสามารถขจัดกลิ่นที่ฉุนเฉียวนี้ได้?” ฮันวาน อธิบายกับจมิงหลางอย่างจริงจัง

“ใช่ และผู้ที่มีระดับการฝึกฝนในระดับสูงจะได้รับผลกระทบ” ผู้ดูแลอ้วน กล่าว

จู มิงหลาง รู้สึกถึงอันตรายเล็กน้อย

ฐานการเพาะปลูกก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน หากพวกเขาติดอยู่บนเกาะนี้ พวกเขาจะหายใจไม่ออกตายหรือ?

ตามพวกเขาไปยังเกาะมหัศจรรย์ เลือกสถานที่ ที่ค่อนข้างห่างไกลบนเกาะ ซึ่งหมายความว่าพวกเขาต้องปีนเขาเป็นระยะทางไกล

ลูกปัดหญ้ามีจํานวนจํากัด เพื่อให้แน่ใจว่าสัตว์มังกรจะไม่สูดดมกลิ่นนี้ในการต่อสู้ พวกเขาไม่กล้าที่จะเรียกสัตว์มังกรมากเกินไปที่จะคุ้มกัน

ยิ่งกว่านั้นการระงับกลิ่นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับระดับการเพาะปลูก

การเดินในเกาะเวทย์มนตร์นี้จะสะดวกกว่าที่จะเรียกมังกรที่อ่อนแอกว่ามาติดตาม

ทุก ๆ ชั่วโมง มังกรจะต้องถูกนํากลับเข้าสู่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ

การเดินทางดําเนินไปอย่างราบรื่น และเห็นได้ชัดว่า หลินจ้าว เตรียมการเพียงพอสําหรับการมาครั้งนี้

ไม่นานพวกเขาก็ติดอยู่ในป่าฝนของเกาะมหัศจรรย์แห่งนี้แล้ว เพราะพวกเขาไม่กล้าบิน จ มิงหลาง ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่

ไหน มีพืชแปลก ๆ มากมายในเกาะเวทมนตร์ ในหมู่พวกเขา ต้นไม้ที่ส่งกลิ่นออกมาจะดูเย้ายวนอย่างยิ่งลําต้นกิ่งก้าน

และใบก็มีสีต่างกัน

ในธรรมชาติยิ่งสีสว่างยิ่งมีพิษ

เช่นเดียวกับพืช ทุกครั้งที่ 3 มิงหลาง เข้าใกล้ต้นไม้แปลก ๆ นี้ จ มิงหลาง รู้สึกวิงเวียน หายใจลําบากมาก เขารู้สึกเหมือน

อยู่บนที่ราบสูง และเขารู้สึกทรุดตัวลงเล็กน้อยหลังจากออกกําลังกายอย่างหนัก

“เจิ้นไห่หลิง อยู่ในป่าเอเลี่ยนนั้น ที่มีต้นหยกสีบรอนซ์ ตั้งตระหง่านอยู่อันที่จริง เจิ้นไห่หลิงแขวนอยู่บนต้นไม้ปีศาจหยกสีบรอนซ์นี้หรือไม่?” หลินจ้าว กล่าว

“แขวนอยู่ที่นั่นเหรอ” จู มิงหลาง ค่อนข้างสับสน

เนื่องจากเป็นสิ่งประดิษฐ์โบราณจึงควรเกี่ยวข้องกับบรรพบุรุษ มันจะแขวนอยู่ในป่าเกาะเวทมนตร์โบราณและดึกดําบรรพ์

ด้วยเหตุผลบางอย่างได้อย่างไร?

“ข้าไม่ทราบข้อมูลเฉพาะ แต่กลิ่นหอมแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นทั่วทั้งเกาะดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเจิ้งไห่หลิงนี้หลินจ่าวกล่าว