Dragon tamer - ตอนที่ 320

บทที่ 320: เติ้งหยูหุยหยิง ตะเกียงหยกโคมโบราณ

ต่างจากมังกรหลงทาง ที่เคยเห็นมาก่อน มังกรดารามาร ดูไม่น่าเกลียดเป็นพิเศษ นับประสาความอัปลักษณ์ที่น่าขนลุกยัง

หนาวเหน็บเหมือนคืนที่มืดมิด ราชาแห่งมารคลานอยู่บนยอดเขา อย่างเกียจคร้านและมีเกียรติ

มีวิญญาณชั่วร้ายที่น่าเกรงขามอยู่ในนั้น เหมือนกับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลกที่เกี่ยวข้องกับความมืดจะยอมจํานนต่อมัน

ปีกของมันวิจิตรงดงามเกินไป กางออก ราวกับค่ำคืนที่แสงดาวเจิดจ้าอย่างยิ่ง เพชรที่หรูหราและสวยงามที่สุดในโลกนั้น

ด้อยกว่าขนนกเกล็ดเล็กๆ บนปีกของมันมาก!!

เมื่อมองไปที่มังกรดารามาร จู มิงหลาง ไม่กล้าที่จะหายใจ

แม้ว่ามังกรตัวนี้จะไม่ใช่ราชามังกร แต่ก็อยู่ไม่ไกลจากอาณาจักรของราชามังกร

สิ่งมีชีวิตดังกล่าวได้ยืนอยู่ที่ด้านบนสุดของทวีปขั้วโลกแล้ว คนธรรมดาจะสู้กับมันได้อย่างไร?

“ มันบาดเจ็บมั้ย?” จู มิงหลาง ลดเสียงของเขาและถาม

หลี่ซิงหัว และ น่านหลิงชา ส่ายหัวพร้อมกัน

ยากที่จะบอกได้ว่า มังกรดารามาร ได้รับบาดเจ็บ และถึงแม้ว่ามันจะแสดงความเชื่องช้าเล็กน้อย พวกเขาอาจถูกมังกร

ดารามารฆ่า ตายในทันที!

เหล่าผู้สั่งการในภูเขา ฉิงนีอู กําลังจับตามองพวกเขาอยู่จริงๆ

“ซิงหัว ทําไมร่างกายเจ้าถึงมีแสงสว่าง?” น่านหลิงชา สังเกตุว่ามีแสงจาง ๆ อยู่ระหว่างคอและหน้าอกของ หลี่ซิงหัว ซึ่ง

ค่อยๆส่องสว่างและค่อยๆหรี่ลงเรื่อย ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หลี่ซิงหัว ไม่ได้สังเกตุตัวเอง เมื่อนางมองลงมา นางเห็นแสงลอดผ่านเสื้อผ้าของตัวเองจริงๆ

เมื่อมองไปที่ จู มิงหลาง นางรู้สึกว่าจังหวะของแสงและความมืดนี้ดูเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนจะของแสงและคนสักแห่งหางมังกรดารามาร!

ปลายหางที่เรียวและอ่อนนุ่มของ มังกรดารามาร ณ เวลานี้ ก็เปล่งแสงเช่นนี้ออกมา ค่อยๆ สว่างขึ้น และหรี่ลงอย่างช้าๆ

เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่ เฝ้าดู มังกรดารามาร เริ่มต้นขึ้นของมัน หางยังคงรักษาจังหวะของแสงและความมืดไว้

หลี่ซิงหัว เอื้อมมือเข้าไปในแขนเสื้อของนางและหยิบเครื่องประดับหยกที่ผูกด้วยเชือกสีเงินอ่อนออกมา

นี่คือโคมไฟหยกโบราณของเหล่าทวยเทพ ประกอบด้วยชิ้นส่วนจากเจดีย์โบราณของ เหมียนซานเจียนสง และหยกโคม

ไฟสองชิ้นที่ตกแต่งโดยเจ้าหญิงแห่ง ลุยชิ มันมีขนาดประมาณนิ้วก้อยและบางมาก

ในวันธรรมดาของ หลี่ซิงหัว จะสวมใส่ นี่เป็นเครื่องรางที่สามารถหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณได้อย่างช้าๆ หากปราศจาก

ตะเกียงและหยกโบราณนี้ หลี่หยุนซี คงไม่มีวันตื่น

“มันคือหยกตะเกียง แม้ว่าหยกตะเกียงโบราณตัวเดียวกันจะแตกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วน เมื่อเข้าไปใกล้ หยกตะเกียงก็จะ

ปรากฏขึ้น ที่หางของ มังกรดารามาร มีหยกตะเกียงโบราณ! “ใบหน้าของ หลี่หยุนซีเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และมีความยินดีในดวงตาของนาง

ปรากฏว่ามีชิ้นส่วนของหยกตะเกียงโบราณอยู่ในวัตถุโบราณนี้ และมันอยู่ที่หางของ มังกรดารามาร !

จู มิงหลาง ก็ยิ้มเช่นกัน

ด้วยการเพิ่มตราประทับของเจ้าเมืองและมังกรดารามาร พวกเขาจะมีเงื่อนงําที่สมบูรณ์เกี่ยวกับหยกตะเกียงโบราณสี่ชิ้น!

รวบรวมทั้งสี่ชิ้น เขาสามารถปลุก หลี่หยุนซี

อย่างไรก็ตาม มันใช้เวลาไม่นานสําหรับเขาที่จะมีความสุข และหวังว่าความคิดของเขาจะกลับมาสู่ความเป็นจริงอย่าง

ช้าๆ

มังกรดารามาร

สิ่งมีชีวิตที่มีความน่าจะเป็นสูงสุดในการเป็นราชามังกร

ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเอาหยกโคมโบราณชิ้นนั้นออกจากหางของมัน! !

ข้าจะทําอย่างไร!

หยกตะเกียงโบราณของเทพเจ้าอยู่ตรงหน้าเขา แต่เขาไม่สามารถที่จะคว้ามาได้

จู มิงหลาง ถูขมับของเขา

หากวิธีการยากเกินไป เขาทําได้คือต้องเอาชนะมันเท่านั้น

แต่เนื่องจาก มังกรดารามาร เป็นอีกรูปแบบหนึ่งของมังกร สติปัญญาของมันไม่ต่ำเลย หากปราศจากแผนการที่สมบูรณ์

แบบ พื้นฐานก็เท่ากับเอาตัวเองเข้าไปหาความตาย

“เฮ้~~~~~~”

มังกรดารามาร กําลังหวีขนปุยคล้ายหญ้าดาวสีเข้ม เมื่อมันก้มศีรษะลง มันก็บังเอิญเห็นหางของมันพันอยู่กับหินที่ปลาย

มีแสงส่องลงมา

ในเวลานี้ ดวงตาที่กว้างใหญ่ราวกับดวงดาวของ มังกรดารามาร กลายเป็นสิ่งที่น่าเกรงขาม มันสแกนหน้าผาที่ลอยอยู่

เหล่านี้ราวกับกําลังมองหาอะไรบางอย่าง

หัวใจของ จู มิงหลาง สั่นไหว

มังกรดารามาร ก็สังเกตุเห็นแสงนี้เช่นกัน! !

มันรู้ดีว่าคนที่มีหยกโบราณอยู่ใกล้ ๆ !

“ว้าว!!”

ปีกบนท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวของ มังกรดารามาร ก็เปิดออก เมื่อกางออกจนสุดปีกก็จะสวยงามยิ่งขึ้น ดูเหมือนว่า

สามารถแทรกเข้าไปในท้องฟ้าลึกได้

ลําตัวยาวของมันได้หลุดพ้นจากยอดเขาที่ลอยอยู่ มันเรียวและนุ่ม!

มันไม่มีกรงเล็บ ไม่มีกรงเล็บด้านหน้าหรือขาหลัง ลักษณะที่ปรากฏค่อนข้างคล้ายกับ ชิรอน ของ น่านหยูซู ยกเว้นว่า

เกล็ดและขนของมันเป็นผลึกสีเข้ม และปีกของมันก็สว่างไสวและชวนฝันมากกว่า เขามังกรที่ตรงและสง่างามเป็นเหมือน

หอคอยคริสตัลขนาดเล็กที่มีสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบ

มังกรดารามาร กําลังทะยานขึ้นไปในอากาศ เห็นได้ชัดว่ากําลังมองหาคนที่กําลังมองหาตะเกียงหยกโบราณ

จู มิงหลาง , หลี่ซิงหัว และ น่านหลิงชา ไม่กล้าหายใจ พวกเขารอจนกระทั่ง มังกรดารามารบินไปที่หน้าผาสูงอีกแห่งหนึ่ง

พวกเขาทั้งสามก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ พวกเราไปจากที่นี่กันก่อน” จู มิงหลาง กล่าว

ไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป ทั้งสามคนรีบหนีจาก มังกรดารามาร

หากมังกรดารามาร รู้วิธีใช้ ตะเกียงหยกโบราณ เพื่อล็อคระยะ พวกเขาจะค่อนข้างอันตราย

เมื่อพิจารณาถึงปัญหาของ ตะเกียงหยกโบราณ พวกเขาไม่ได้อยู่ในซากปรักหักพังโบราณแห่งนี้ต่อไป

ออกจากซากปรักหักพังแล้ว และ จู มิงหลาง พบว่ามีแสงอยู่บนขอบฟ้า

พวกเขาอยู่ที่นี่สองวันแล้ว?

เขาจําได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เข้าไปในซากปรักหักพัง เวลาภายนอกแทบจะไม่ผ่านเลย

และครั้งนี้เขาสงสัยว่าเวลาผ่านไปนานเกินไปในรอยแตกยาวหรือว่าเวลานี้ผ่านไปเร็วกว่านี้จริง ๆ !

“อ๊ะ กองทัพธงสีน้ำตาลของ ตูกัว กําลังจะมาเร็ว ๆ นี้” จู มิงหลาง กล่าว

“คงทําได้แค่ยอมแพ้” หลี่ซิงหัว กล่าวอย่างเด็ดขาด

“เอาล่ะ มาพิจารณาแผนระยะยาวกัน” จู มิงหลาง พยักหน้า

เมือง รันยู นี้ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดไว้มาก ตอนนี้ที่กองทัพสังหารหมู่ต้องการจะยึดครองโดยบังคับก็ควรจะมอบให้กับพวก

เขาก่อน

หลังจากมาถึงรัฐสภาแล้ว จู มิงหลาง ก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ดูเหมือนว่าจะมีคนนอกนะ ข้าจะไปดูก่อน” จู มิงหลาง พูดกับหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเขา

“ได้ ” หลี่ซิงหัว พยักหน้า จากนั้นจึงนํา น่านหลิงชา ไปซ่อนก่อน

จู มิงหลาง เดินเข้าไปในศาลา และเมื่อเขาก้าวเข้าไปข้างใน เขาเห็นพี่น้องตระกูล หู , ฟางเนี่ยเหนียน , ชิโรว , จ้าวรุยจิน ,

เหยาจุนซี , หยูกัวเจี้ย และคนอื่นๆ นั่งที่โต๊ะยาว ทุกคนดูเคร่งขรึมเกินไป .

บรรยากาศค่อนข้างตกต่ำและแปลก จู มิงหลาง เหลือบมองออกไปและเห็นว่ามีอีกคนหนึ่งในศาลา คนผู้นี้สวมชุดคลุม

ธรรมดาและนั่งอยู่ในที่นั่งของเจ้าเมือง ขาตั้งคู่หนึ่งมาถึงบนโต๊ะ มีหญ้าหางของสุนัขห้อยอยู่ที่ปากของมัน ดูถูกเหยียด

หยามเล็กน้อย แต่ก็ทําให้ผู้คนรู้สึกถึงการกดขี่อย่างแรงกล้า

บรรยากาศในศาลาหดหูมาก กลัวจะเป็นเพราะคนนี้!

“ ท่านผู้นี้คือ ?” จู มิงหลาง ถาม

“ ชางหง ภูเขาเฉียนนีอู ผู้สั่งการของดินสีน้ำตาลนี้” ชายคนนั้นยิ้ม เผยให้เห็นฟันที่ไม่เป็นระเบียบ

“ยินดี ยินดี” จู มิงหลาง กล่าว

“ เจ้าเคยเห็น มังกรดารามาร ไหม” ชางหง ผู้สั่งการถาม