Dragon tamer - ตอนที่ 308

บทที่ 308: เสื้อคลุมนกยูง

หลังจากกลับมาโดยไม่ประสบความสําเร็จ เหลียนเฟยหลิง ต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ถูกมังกรสามตัวล้อมอยู่ทันที

มังกรวิญญาณดาบ ขวางด้านหลังของเขา ขณะที่มังกรน้ําแข็งขาว และ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง ขนาบข้างเขาจากซ้ายไปขวา

อย่างไรก็ตาม แม้แต่ เหลียนเฟยหลิง ก็ยังแข็งแกร่งราวกับนกกระเรียน บางครั้งเบาราวกับนกนางแอ่น ในการรุกของมังกร

ทั้งสาม เขาก็ไม่แพ้ในทันที

ในที่สุดเขาก็พบโอกาส เหลียนเฟยหลิง เปิดทางไกลพร้อมกับมังกรทั้งสาม เขากางแขนและ ทะยานเหมือนนกอินทรีเมื่อ

ขึ้นไปถึงอากาศ ผ้าผืนงามบนตัวเขา เสื้อคลุมนกยูงก็ส่องประกายแสงต่าง ๆ อยู่ตลอดเวลา

แสงและสีต่างๆ ถูกรวมเข้าด้วยกันและหลอมรวมเข้าด้วยกัน จนสุดท้ายกลายเป็นลวดลาย นกยูงที่เจิดจ้าลวดลายนกยูงนี้

ถูกกดลงบนพื้นโลก เทียบได้กับขุนเขาอันงดงามที่กระทบทุกสิ่งบนพื้นอย่างดุเดือด

จู มิงหลาง ไม่รู้ด้วยซ้ําว่าพลังเหนือธรรมชาตินี้ที่ เหลียนเฟยหลิง มีอยู่แม้ว่าจะค่อนข้าง แปลก แต่การโจมตีที่ทรงพลัง

แบบนี้อาจไม่สามารถเขย่ามังกรทั้งสามของเขาได้ ท้ายที่สุดในแง่ของการเพาะปลูกพวกเขาทั้งหมดสูงมาก

มังกรน้ําแข็งขาว หลีกเลี่ยงภาพนกยูง บินขึ้นไปในอากาศและดําดิ่งสู่เมฆโดยตรง

ดินแดนแห่ง เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง ได้ขยายออกไปบนโลกโดยพลการ และเขาสามารถเห็นเถาวัลย์ ที่ลอยอยู่บนฟ้าซึ่งพบได้ใน

ซากปรักหักพังโบราณเท่านั้นที่แตกออกจากพื้นดิน พวกมันเติบโตรอบ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง ภายใต้การควบคุมของเฉินมู่ฉิง

เฉิงหลง มันบีบอัดพื้นที่กิจกรรมของ เหลียนเฟยหลิง อย่างต่อเนื่อง

เหลียนเฟยหลิง ไม่กล้าลงจอดอีกต่อไป เถาวัลย์ที่แข็งแกร่งเหล่านั้นไม่สามารถถูกทําลายได้เลย และพวกมันก็

เจริญเติบโตมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับป่าปีศาจที่ค่อยๆ กลืนกินทุกสิ่งรอบตัว

“ชู่ว!”

พลังงานดาบเป็นแนวตั้งและแนวนอน มังกรวิญญาณดาบเริ่มต้นขึ้น ไม่มีอะไรทํา: ดาบแห่งกฎหมายที่พร่างพรายพูด

ง่ายๆ ก็คือที่ ที่ศัตรูอยู่ มันแค่พุ่งเข้าหาที่นั่น พอแสดงพลังดาบที่แข็งแกร่งแล้วยิ่งเร็ว ยิ่งดี

เขาได้รับการฝึกฝนดาบที่สมบูรณ์แบบเช่นมังกรบินโบราณ และมังกรวิญญาณดาบก็พอใจกับความเร็วของดาบของเขา

มากขึ้น ดังนั้นเทคนิคดาบอันตระการตานี้จึงเร็วเท่ากับลมเคียว เหลียนเฟยหลิง ไม่กล้าที่จะดูถูกเลย

ในเวลานี้ เหลียงสีฟาน นักเรียนหญิงยังสามารถเห็นได้ว่าแม้ เหลียนเฟยหลิน จะไม่พ่ายแพ้ใน ทันที แต่เขาก็ยังพยายาม

อย่างมากที่จะจัดการกับมังกรสามตัวของ จู มิงหลาง เพียงอย่างเดียว และเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายยังไม่เข้าใจ ถึง

ความสามารถของเขาเอง

ถึงจะมองผ่านก็คาดว่าคณบดีคงอยู่ได้ไม่นาน

เขาบอกว่าเขาจะนําผู้เชี่ยวชาญมาเพิ่มเติม ทําไมคณบดีไม่ฟัง

หากยังดําเนินต่อไป สถาบันเฉินฟาน จะเสียชื่อเสียง!

บนหัวของ เหลียนเฟยหลิง ความหนาวเย็นที่พลุ่งพล่าน

เสื้อคลุมนกยูงของเขาขาดไปหลายที่ แต่เขาก็ยังพยายามดิ้นรนที่จะค้ําจุนมัน

เขายังคงบินต่อไปโดยตั้งใจจะใช้เมฆเพื่อปกปิดที่อยู่ของเขา เพื่อจะได้มีโอกาสหายใจบ้าง

อากาศเย็นนั้นขมเล็กน้อย และเฟยหลิงก็ ยังรู้สึกสับสนมาก แม้ในฤดูหนาว เมฆเหล่านี้ก็ไม่เหมือนหมอกน้ําแข็ง รู้สึกว่า

ไม่ได้อยู่บนก้อนเมฆเหมือนตกลงไปในถ้ําน้ําแข็ง

“บูม!!”

ทันใดนั้น เหลียนเฟยหลิง ก็กระแทกเข้ากับวัตถุที่แข็งมาก จ้องมองไปที่ดวงดาวสีทอง และหน้าผากของเขาเป็นสีแดงและ

บวมโดยตรง!

“อะไร!” เหลียนเฟยหลิง ตะโกน เขาเงยหน้าขึ้นและพบว่าไม่รู้เมื่อไรที่ที่เมฆควบแน่นจนกลายเป็นน้ําแข็ง บินขึ้นไปบน

ก้อนเมฆด้วยตัวคนเดียวก็เท่ากับเอาหน้าผากชนกับภูเขาน้ําแข็งอย่างแรง

ลมพัดจากทิศตะวันออกมา และหมอกที่เย็นยะเยือกบนท้องฟ้าก็ยกขึ้นอย่างสมบูรณ์ เผย ให้เห็นภาพเต็มของเมฆบน

ท้องฟ้า เมื่อเหลียนเฟยหลิงเห็นเมฆทั้งหมดกลายเป็นน้ําแข็ง และน้ําแข็งทั้งหมดก็ต่อเนื่องกันหลังจากผ่านธารน้ําแข็งอัน

งดงาม ใบหน้าของคนทั้งหมดก็ซีด และร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว

ความสดใสของดวงอาทิตย์เต็มไปด้วยธารน้ําแข็งที่ลอยอยู่อย่างน่าตกใจ ทําให้ธารน้ําแข็งเหมือนเมฆน้ําแข็ง และภาพลวง

ตานั้นช่างตระการตาและน่ากลัวมาก!

เมฆน้ําแข็งขนาดใหญ่กดลงและตกลงมาในเวลานี้ เหลียนเฟยหลิง ยังมองเห็นแสงตะวัน มังกรน้ําแข็งขาว ยืนอยู่บน

และมันกําลังแสดงให้เห็นว่าอะไรทําให้ธารน้ําแข็งในเมฆถล่มล

ยอดของธารน้ำแข็งที่ลอยอยู่นี้ และม้นกำลังแสดงให้เห็นว่าอะไรทำให้ธารน้ำแข็งในเมฆถล่มลงมา เทคนิคล้ําลึกของมังกร

น้ําแข็งขาว! !

แม้ว่า เหลียนเหยหลิน จะว่องไว แต่เขาก็ไม่มีทางหลบเลี่ยงเทคนิคมังกรฟ้าเช่นนี้

เมื่อธารน้ําแข็งถล่ม แม้แต่ เหลียนเฟยหลิง ก็ยังถูกกระแทกกับพื้น

มีปาปีศาจที่เกิดจากเถาวัลย์บนโลก แม้แต่เหลียนเฟยหลิน ก็ยังถูกธารน้ําแข็งถล่มทับ จนถล่มทลายเมื่อผูกเถาวัลย์

ปีศาจไว้ มันจะเป็นเรื่องยากที่จะใช้ความสามารถทั้งหมดชั่วขณะหนึ่ง สามารถจับระหว่าง สองเทคนิคมังกรที่น่ากลัว !

แรงที่เกิดจากการยุบตัวของธารน้ําแข็งนั้นน่ากลัวมาก และแม้แต่กระดูกของ เหลียนเฟยหลิน ก็ไม่รู้ว่ากระดูกหักไปกี่ชิ้น

ผิวหนัง กล้ามเนื้อ และเส้นผมของเขาก็แข็งกระด้าง และน้ําแข็งกัดทําให้ร่างกายของเขาสูญเสียความมีชีวิตชีวา

เหลียนเฟยหลิน รู้ว่าเขาไม่สามารถถือมันได้เลย และในที่สุดเขาก็ทําได้เพียงกัดฟัน ดูเหมือนว่าเขากําลังรอที่จะถูกทรมาน

ไม่นานหลังจากนั้น เหลียนเฟยหลิน ก็เห็น จูมงหลาง เดินอย่างเย่อหยิ่งด้วยดวงตาสีดําคู่หนึ่งมองมาที่หนูที่ตกหลุมพราง

ด้วยการเสียดสีและดูถูกเหยียดหยาม!

เหลียนเฟยหลิน รู้สึกละอายใจในทันที ในฐานะที่เป็นคณบดีของสถาบันแห่งเทพเจ้า เขาควรจะเป็นโรงไฟฟ้าชั้นนําของ

โลกสีน้ําตาลนี้ ยกเว้นการดํารงอยู่อันห่างไกลและเป็นระเบียบบางอย่าง เขาไม่ปล่อยให้ใครพ้นจากสายตา

เข้าไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะแพ้ จู มิงหลาง ได้ง่ายๆ เป็นคนที่กําหลาบได้แค่นักเรียนและลูกศิษย์

เหลียนเฟยหลิน ก็รู้ดีว่า จู มิงหลาง เป็นชายในจักรพรรดิ และเขาก็ถูกขนานนามว่าแข็งแกร่งที่สุดในหมู่สาวกของกองกําลังหลัก แต่ เหลียนเฟยหลิน ก็ไม่เคยเห็น จู มิงหลาง อยู่ในสายตา

ถึงตอนนี้เขายังไม่เต็มใจ

ทําไมเขาถึงแพ้รุ่นลูกศิษย์! !

“ อาจารย์เหลียง ดูเหมือนว่าเจ้าต้องไปกลับที่ สถาบันเฉินฟาน อีกครั้งเพื่อหาคนที่สามารถเอาชนะข้าได้ คณบดีไม่ได้ทํา

ให้มังกรของข้ามีความสุข” จู มิงหลาง กล่าว

“แต่คณบดีของพวกเราแข็งแกร่งมากแล้ว และหากข้าวมองหาอีกครั้ง ข้าสามารถหาคนในระดับคณบดีเท่านั้น แต่คณบดี

ของพวกเราเพิกเฉยต่อเรื่องทางโลก และคณบดีคนที่สองคือผู้สั่งการ เขาไม่ได้อยู่ในสถานศึกษาในเวลานี้ คณบดีคนที่สาม” เหลียงซีฟาน ไปโรงเรียนเพื่อนับผู้ที่แข็งแกร่งกว่าคณบดี เหลียนเฟยหลิง

“พอแล้ว อย่าพูดให้รู้สึกละอายเลย!” เหลียนเฟยหลิน โกรธจัด

“ คนขี้แพ้ไม่ใช่ข้า ” เหลียงซีฟาน พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“พวกเราคือ สถาบันเฉินฟาน และศักดิ์ศรีของสถาบันเฉินฟาน นั้นละเมิดไม่ได้!” เหลียนเฟย หลิง กล่าว

“จากคณบดีและการกระทําของครูและเพื่อนร่วมชั้น โรงเรียนศาสนศาสตร์ของพวกเราไม่มี ศักดิ์ศรีที่จะพูดถึงมานานแล้ว” เหลียงสีฟาน กล่าว

ด้วยคําพูดเหล่านี้ เหลียงสีฟาน โกรธมากจนแทบจะกระอักเลือดออกมา

เด็กหญิงตัวเหม็นคนนี้ ศอกของนางเป็นมากกว่าแค่การโผล่ออกมา และนางรู้สึกว่าต้องการที่หลบภัยจากคนอื่น!

“ข้าขอถามเจ้าเมือง ถ้าโรงเรียนขอพวกงเราสามารถเอาชนะท่านได้ แต่เป็นพ่อของข้า เขาควรมาหรือไม่” เหลียงสีฟาน

หันศีรษะและพูดกับ จู มิงหลาง

“พ่อของเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้หรือไม่” จู มิงหลาง ถาม

“เขาเป็นคนฉลาด”

“อื้ม ไม่เป็นไร” จู มิงหลางพยักหน้า