Cultivation Online อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 198

ตอนที่ 198 ของปลอม?

“ใครคือคู่หูของเจ้านางฟ้าเฟย” พนักงานลงทะเบียนถามเธอ

เฟยยู่หยานชี้ไปที่หยวนที่ยังสวมหน้ากากหยกดําของเขาและพูดว่า

“คู่หูของข้าเป็นเพื่อนศิษย์นามว่าหยวน”

พนักงานหันไปมองหยวนพร้อมกับเลิกคิ้ว

“คู่ของเธอเป็นผู้ชาย? โชคดีเป็นบ้า!” พนักงานสาปแช่งหยวนด้วยความรู้สึกอิจฉา

หลังจากเขียนชื่อลงในสมุดบันทึกแล้วพนักงานก็มอบเหรียญให้พวกเขาสองอันโดย เลข 5163 สลักอยู่

“เหรียญเหล่านี้จะระบุว่าเจ้าเป็นผู้เข้าร่วมการแข่งขันและคะแนนของเจ้าจะถูกเพิ่มลงในนี้”

เมื่อหยวนยอมรับเหรียญการแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

กําลังเข้าร่วมใน การแข่งขันพิณสวรรค์และโลก’>

<กิจกรรมพิเศษ: เข้าถึง 3 อันดับแรกเพื่อรับรางวัลพิเศษ>

“สามอันดับแรกเหรอ? เนื่องจากฉันพยายามที่จะให้ได้อันดับสามอยู่แล้วนี่ก็สมบูรณ์แบบไปเลย”หยวนยิ้มในใจหลังจากเห็นการแจ้งเตือนด้วยความสงสัยว่าเกมจะให้อะไรกับเขาถ้าเขาไปถึง 3 อันดับแรก

“ตอนนี้เราลงทะเบียนสําหรับการแข่งขันแล้วที่เหลือเราแค่ต้องรอให้การแข่งขันเริ่มขึ้นเท่านั้นเจ้าต้องการทําอะไรจนกว่าจะถึงเวลานั้น”เฟยยู่หยานถามหยวนหลังจากนั้น

“ข้าอยากไปที่ไหนสักแห่ง ที่ข้าสามารถเล่นพิณบ่วงวิญญาณได้” หยวนตอบหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“อยากเล่นพิณเหรอ แล้วการพักก่อนการแข่งขันล่ะ” เฟยยู่หยานมองเขาพร้อมกับเลิกคิ้ว

“ช่วยไม่ได้ ตั้งแต่ที่ได้รับพิณบ่วงวิญญาณ ข้าก็รู้สึกคันไม้คันมือมากเลย!” หยวนถอนหายใจ

“เจ้าเป็นอะไร เป็นคนติดยาหรือไง?” เฟยยู่หยานส่ายหัวพร้อมกับรอยยิ้มที่สิ้นหวังบนใบหน้าของเธอ

“ถ้าเจ้าต้องการเล่นพิณ ข้ารู้สถานที่นั้นและมีผู้ชมที่นั่นด้วย”

“จริงเหรอไปกันเถอะ” หยวนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

ดังนั้นเฟยยู่หยานจึงออกจากพื้นที่รับสมัคร และพาหยวนกับคนอื่นๆไปที่สวนสาธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมืองแห่งนี้

แต่ที่นี่มีคนมาเล่นเครื่องดนตรีต่างๆในสวนสาธารณะเต็มไปหมดให้ความรู้สึกเหมือนพวกเขากําลังแข่งขันกันเล่นดนตรีอยู่ยังไงยังงั้น

“เกิดอะไรขึ้น ทําไมถึงมีคนเล่นเครื่องดนตรีอยู่ที่นี่มากมายเลยละและมันจะไม่หยาบคายไปหน่อยหรอถ้าจะเล่นที่ที่มีคนอื่นเล่นอยู่แล้ว”หยวนถามเฟยยู่หยาน

“ปกติจะเป็นเช่นนั้น แต่สถานที่แห่งนี้มีความพิเศษเล็กน้อยนักดนตรีมาที่นี่เพื่อรับการยอมรับและแทบจะเหมือนกับการแข่งขันกันเพื่อให้ผู้คนที่นี่เห็นว่าใครมีผู้ชมมากที่สุด”

“แล้วเจ้าจะได้อะไรจากการทําแบบนั้นล่ะ?” หยวนเลิกคิ้ว

“ก็ถือว่าเป็นการฝึกสําหรับในที่ที่มีคนจํานวนมาก เนื่องจากสมาธิของเจ้าอาจถูกรบกวนได้ง่ายในบรรยากาศที่วุ่นวายนี้ที่มีผู้คนจํานวนมากเล่นอยู่ในคราวเดียวได้รับการยอมรับเป็นเพียงของแถมจากเรื่องนี้เท่านั้น”

“ข้าเข้าใจแล้ว…” หยวนพยักหน้า

“เพียงแค่หาที่ว่างแล้วลองดู เจ้าอาจจะแปลกใจว่าการเล่นในสถานที่นี้ยากแค่ไหน”

ไม่กี่อึดใจต่อมาหยวนก็เข้ามานั่งที่หน้าโต๊ะหินโต๊ะหนึ่ง และนําพิณบ่วงวิญญาณออกมาจากแหวนมิติของเขา

หลังจากวางมันลงบนโต๊ะหิน หยวนก็หายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์และใช้เวลาสักครู่ในการทําความคุ้นเคยกับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสียงรบกวน

ในขณะเดียวกันเฟยยู่หยานและคนอื่นๆก็เข้ามานั่งใกล้ๆกันอย่างอดทน รอให้หยวนเริ่มเล่นพิณด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

“นี่ไม่ใช่เรื่องใหม่สําหรับฉัน ฉันได้รับการฝึกฝนให้ไม่สนใจต่อสิ่งรอบข้างและมุ่งความสนใจไปที่เครื่องดนตรีเพียงอย่างเดียวเราเคยผ่านการเล่นที่แม้แต่แผ่นดินไหวมารบกวนก็ยังเล่นต่อได้… หยวนคิดกับตัวเอง

ไม่กี่อึดใจต่อมา หยวนแยกเสียงรอบข้างออกและเสียงเดียวที่เขาได้ยินคือเสียงหายใจของเขาเองและเสียงหัวใจที่เต้นรัว

ติ้งษ

หยวนเริ่มเล่นพิณในเวลาต่อมาและเติมเสียงของพิณที่เหมือนมาจากสวรรค์ในสวนสาธารณะแห่งนี้

ทันใดนั้นเมื่อคนอื่นๆในสวนแห่งนี้ได้ยินเสียงอันศักดิ์สิทธิ์นี้ พวกเขาก็เริ่มพยายามค้นหาต้นตอของเสียงทันทีว่ามันดังมาจากที่ไหน

“ใครเป็นคนเล่นเสียงพิณนี้กัน?! ข้าไม่เคยได้ยินอะไรที่ไพเราะขนาดนี้มาก่อนเลย!”

“นี่มัน..ไพเราะมากเลย…”

“ข้าต้องดูให้เห็นด้วยตาของตัวเองว่าใครเป็นคนสร้างโน้ตวิเศษเช่นนี้ออกมา แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้าได้ทําในชีวิตนี้ก็ตาม!”

เร็วมาก ทุกคนในสวนเริ่มเข้าใกล้ตําแหน่งของหยวนและแม้แต่นักดนตรีคนอื่นๆในสวนก็หยุดเล่นเครื่องดนตรีเพื่อชื่นชมเพลงของหยวน

“ใครที่กําลังเล่นพิณอยู่นี้ต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอด! ข้าไม่ควรพลาดโอกาสที่จะได้พบกับผู้เชี่ยวชาญพิณชั้นนําคนนี้!”

ดังนั้นแม้แต่นักดนตรีคนอื่นๆในสวนก็เริ่มเดินทางไปยังที่นั่งของหยวน

หนึ่งนาทีหลังจากที่หยวนเริ่มเล่นพิณก็มีผู้คนกว่าหนึ่งร้อยคนมารวมตัวกันที่สถานที่ของเขาเพื่อชมการแสดงของเขา

“นะ…นั่นใครน่ะ หน้ากากหยกนั้นปิดใบหน้าของเขาอยู่ ข้าไม่สามารถระบุตัวตนของเขาได้ แต่เขาเป็นผู้ชายอย่างแน่นอน! ข้าไม่รู้จักผู้เชี่ยวชาญพิณ ที่เป็นผู้ชายคนไหนที่สามารถเล่นพิณได้อย่างสมบูรณ์แบบแบบนี้เลยแม้แต่ปรมาจารย์ชก็คงเล่นไม่ได้เท่านี้!”

“นั่น…มองไปที่เครื่องดนตรีที่เขาใช้! ข้าตาฝาดไปหรือเปล่านั่นมัน พิณบ่วงวิญญาณ?!”

“อะไรนะ! พิณบ่วงวิญญาณงั้นหรอ?! เป็นไปไม่ได้”

ผู้ชมที่นั่นสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วถึงพิณที่สวยงามของหยวน และพวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่พวกเขากําลังเห็น

“นั่นต้องเป็นของปลอมแน่ๆ! ไม่มีใครสามารถเล่นพิณบ่วงวิญญาณได้ นอกจากเทพธิดาแห่งพิณมันเป็นเช่นนั้นมาหลายพันปีแล้ว!”

“ไม่มีใครที่อาศัยอยู่ในสวรรค์ชั้นล่างเคยได้ยินเสียงของพิณบ่วงวิญญาณมาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เราจะบอกได้ว่านั่นเป็นของจริงหรือแค่ของปลอม แต่ถึงแม้จะไม่มีหลักฐานใดๆ ข้าก็สามารถพูดได้ด้วยความมั่นใจว่าพิณบ่วงวิญญาณนั้นต้องเป็นของปลอม!”

แม้ว่าผู้ชมจะไม่เชื่อแม้แต่วินาทีเดียวว่าเครื่องดนตรีที่หยวนกําลังเล่นเป็นเครื่องดนตรีต้องสาปในตํานานแต่พวกเขาก็ไม่สามารถตั้งคําถามเกี่ยวกับศิลปะพิณของเขาได้ พวกเขาเลิกสนใจเครื่องดนตรีที่เขากําลังใช้อยู่อย่างรวดเร็วและกลับไปสนใจเสียงดนตรีแทน

และในขณะที่ทุกคนดื่มกับเสียงเพลงของหยวน จนไม่สนใจสภาพแวดล้อมข้างๆของพวกเขาร่างสูงเพรียวร่างหนึ่งที่สวมผ้าคลุมศีรษะก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังฝูงชนเพื่อชมการแสดงเช่นกัน

“นั่นคือพิณบ่วงวิญญานของแท้แน่นอน…แต่เป็นไปได้ยังไง…? คนๆนี้เป็นใครกัน?” ร่างที่ใส่ผ้าคลุมหน้าสงสัยและรู้สึกตกใจอย่างมากกับสิ่งที่เธอกําลังเห็นอยู่ตอนนี้