Cultivation Online อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 164

ตอนที่ 164 ท่านรู้จักศิษย์ชั้นนอ…

“เจ้า! เจ้ามาทําอะไรที่นี่?!”

นางฟ้าเฟยชี้ไปที่หยวนด้วยนิ้วที่สั่นระริก และใบหน้าที่ตกตะลึงของเธอ ทําให้เหล่า ศิษย์ชั้นในตกตะลึงไปด้วย

“ผู้อาวุโสเฟย ท่านสบายดีไหม ท่านรู้จักศิษย์ของนิกายชั้นนอกคนนี้ด้วยงั้นหรือ?”

ศิษย์หญิงตัดสินใจถามเธอ

“ข้า…ข้า…”

นางฟ้าเฟยพูดไม่ออก เธอควรจะตอบคําถามดังกล่าวอย่างไร? บอกพวกเขาว่าเธอพ่ายแพ้ต่อศิษย์ชั้นนอกในสาขาความเชี่ยวชาญของเธอเอง?

“นี่ศิษย์ชั้นนอกคนนี้…เป็นผู้ช่วยของข้า!”

นางฟ้าเฟยพุ่งออกไปโดยไม่ต้องคิด

“ผู้ช่วยของท่าน?”

พวกเขาทั้งหมดมองเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

‘ศิษย์พี่เฟยต้องการผู้ช่วยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?’ ศิษย์เฟิงสงสัยในตัวเอง

‘ข้ากลายเป็นผู้ช่วยของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?’ หยวนถามตัวเองพร้อมกับเลิกคิ้วด้วยท่าทางขบขัน

นางฟ้าเฟยตื่นตระหนกทันที และเธอก็แก้ตัวใหม่

” หมายถึงว่าเขาเป็นนักเรียนของข้า ถูกต้องแล้ว! ตอนนี้ข้ากําลังสอนวิธีเล่นพิณให้เขา!”

“อะไรนะ! ท่านรับศิษย์ชั้นนอกคนนี้เป็นลูกศิษย์ของท่านหรอ?!”

ศิษย์เฟิงอุทานด้วยเสียงงุนงง เหตุใดนางฟ้าเฟยจึงรับศิษย์ชั้นนอกเป็นลูกศิษย์ของเธอ ชายคนนี้มีอะไรดี ในเมื่อพวกเธอก็ขอให้ศิษย์พี่เฟยสอนให้พวกเธอเหมือนกัน

”เขาอาจดูเหมือนไม่เหมือน แต่เขามีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม และข้าเชื่อว่าในที่สุดเขาก็จะเหนือกว่าข้าในวันหนึ่ง…”

นางฟ้าเฟยพูดในขณะที่พยายามอย่างเต็มที่ ที่จะไม่สําลักคําพูดของเธอเอง เนื่องจากมันฟังดูไร้สาระสําหรับเธอ

นางฟ้าเฟยมองไปที่หยวนด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง แต่เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าหยวนไม่ได้พูดอะไรเลยแม้แต่น้อย เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“ถ้าเจ้าคิดว่าข้าทําผิดที่ข้ายอมรับเขาเป็นลูกศิษย์ของข้า ทําไมเราไม่ปล่อยให้เขาเล่นพิณเพื่อที่เจ้าจะได้พิจารณาว่าเขามีค่าควรหรือไม่”

ทันใดนั้นนางฟ้าเฟยก็แนะนํา

เหล่าศิษย์ที่นั่นหันไปมองหยวนด้วยสายตาสงสัย

‘เขาจะเล่นพิณได้ไหม’ พวกเขาสงสัยในใจ เพราะโดยปกติแล้วจะมี แต่ผู้หญิงเท่านั้นที่จะหยิบพิณ

“เจ้าคิดว่าอย่างไรศิษย์หยวน เจ้าช่วยเล่นพิณให้พวกเราได้ไหม เพียงแค่เพลงเดียวก็เพียงพอแล้ว…”

นางฟ้าเฟยมองไปที่หยวนด้วยรอยยิ้มที่แข็งกระด้างบนใบหน้าของเธอ

“ข้าไม่ปฏิเสธ เพราะข้าอยากจะเล่นพิณอีกครั้งอยู่แล้ว…”

หยวนพยักหน้าหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

”เยี่ยม! งั้นเข้ามาข้างในเถอะ!”

ใบหน้าของนางฟ้าเฟยเปล่งประกายด้วยความยินดีหลังจากเห็นการยอมรับของหยวน

“หื้ม…”

ศิษย์หยิงและศิษย์เฟิงมองไปที่นางฟ้าเฟยด้วยสีหน้าตกตะลึง ขณะที่นางฟ้าเฟยดูเหมือนจะตื่นเต้นที่สุดด้วยเหตุผลบางประการ

ในเวลาต่อมาหยวนเข้าไปในบ้านของนางฟ้าเฟย และปิดประตูด้านหลังเขาก่อนจะเดินตามนางฟ้าเฟย และเหล่าศิษย์ในนิกายไปที่สนามหลังบ้าน ซึ่งมีศิษย์ของนิกายชั้นในอีกสองคนรออยู่

ยินดีต้อนรับกลับมาผู้อาวุโสเฟย ท่านใช้เวลานานขนาดนี้เลยหรือ หูของข้าหายหนาวแล้วจากการรอเพลงถัดไปของท่าน!”

ศิษย์คนหนึ่งที่นั่นกล่าวว่า

“หืม? ใครกัน? เอ๊ะศิษย์ชั้นนอกเหรอ และผู้ชายคนนั้นทําไมเขาถึงมาที่นี่”

ศิษย์คนอื่นๆถามหลังจากเห็นร่างของหยวน

“น้องสาวจ่าว, น้องสาวคู่, นี่คือศิษย์หยวน ศิษย์ชั้นนอก และเป็นลูกศิษย์ของข้าด้วย” นางฟ้าเฟยแนะนําหยวนให้กับเด็กสาวทั้งสองคน และในทางกลับกัน

“ศิษย์? งั้นเหรอ? ศิษย์พี่เฟย นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ยินเรื่องนี้ได้ยังไง”

ศิษย์กู่พึมพำใน ขณะที่เธอรู้จักศิษย์เฟยมาหลายปีแล้ว

” เพราะเพิ่งรับเขาเป็นลูกศิษย์ไม่นาน” ศิษย์เฟยกล่าว

“ยังไงก็ตามศิษย์หยวนจะเล่นหนึ่งเพลง ให้พวกเราฟัง”

” จะใช้พิณตรงนั้นก็ได้”

ศิษย์เฟยชี้ไปที่พิณที่สวยงามซึ่งนั่งอยู่บนโต๊ะห่างออกไปไม่กี่เมตร

หยวนพยักหน้า และนั่งลงด้านหลังพิณสักครู่

‘ผู้อาวุโสเฟยกําลังปล่อยให้ชายคนหนึ่งแตะพิณของเธอจริงหรือ? นี่คือสิ่งที่น่าตกใจคงจะอธิบายเรื่องนี้ออกมาเป็นคําพูดไม่ได้…’เหล่าศิษย์ที่นั่นมองไปที่หยวนที่นั่งอยู่ด้านหลังพิณ ด้วยความตกตะลึงบนใบหน้าสวยๆของพวกเขา

พวกเขาทุกคนรู้ดีว่าศิษย์เฟยรักพิณอันมีค่าของเธอมากเพียงใด มากถึงขนาดที่พวกเขาไม่เคยสัมผัสพิณของเธอมาก่อน

ในขณะเดียวกันหยวนจ้องไปที่พิณสีฟ้าที่สง่างามเบื้องหน้าเขาด้วยสายตาสงบ

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หยวนเงยหน้าขึ้นมองศิษย์เฟยแล้วถามเธอว่า

“ข้าควรเล่นเพลงไหนดี”

“เจ้าจําเพลงแรกที่เจ้าเล่นในวันนั้นได้ไหม เจ้าสามารถเล่นเพลงนั้นได้”

หยวนพยักหน้าและหายใจเข้าลึกๆก่อนจะยกแขนขึ้นด้วยท่าทางช้าๆแต่นุ่มนวล

ติ๊ง~ !

เชือกบนพิณสั่นสะท้านสร้างเสียงที่ใสสะอาด ซึ่งดึงหัวใจของเหล่าศิษย์ที่นั่งอยู่ไม่ไกลออกไปในทันที

อีกเสียงหนึ่งที่สวยงามดังก้องอยู่ในบริเวณนั้นไม่ถึงครึ่งวินาทีต่อมา

‘ความรู้สึกนี้คืออะไร?’ พวกเขาต่างสงสัยในความรู้สึกสุดจะพรรณนาในใจ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าพวกเขาเพิ่งถูกเสกด้วยทักษะพิณของหยวน

ในขณะเดียวกันศิษย์เฟยก็หลับตาลงเป็นเวลานานเพื่อดื่มกับเสียงดนตรีของหยวนอย่างเต็มที่

เวลาผ่านไปเร็วมาก และก่อนที่เหล่าศิษย์จะรู้ตัวหยวนก็เล่นโน้ตตัวสุดท้ายจบลง

”เจ้าคิดอย่างไร?”

หยวนถามเหล่าศิษย์ และพวกเขากําลังงุนงง

“ข้า…อื้อ..”

เหล่าศิษย์ต่างพูดไม่ออก พวกเขาหันไปมองศิษย์เฟยด้วยสีหน้างุนงง แม้ว่าจะเห็นได้ชัดว่าการแสดงของหยวนนั้นเหนือกว่า เมื่อเทียบกับการแสดงของศิษย์เฟยที่เกิดขึ้นก่อนการปรากฏตัวของหยวน แต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะพูดต่อหน้าเธอ เพราะนั่นอาจทําให้เธอโกรธ และถูกห้ามไม่ให้ฟังการแสดงของเธอในอนาคต

“เจ้าเล่นเพลงอื่นได้ไหม ข้าไม่คิดว่าข้าจะบอกทักษะของเจ้าได้จากเพลงเดียว…”

ศิษย์จ่าวกล่าวอย่างกะทันหัน

เมื่อศิษย์คนอื่นๆได้ยินคําพูดของศิษย์จ่าว พวกเขาก็ตอบตกลงกับเธออย่างรวดเร็วว่า

“เย้! เล่นเพลงอื่นให้เราฟังเพื่อที่จะได้ตัดสินกันได้อย่างถูกต้อง!”