Complete Martial Arts Attributes – คุณสมบัติแห่งนักสู้ - ตอนที่ 78

บทที่ 78: คืนที่นอนไม่หลับ!

 

ผู้เข้าสอบที่ถูกต่อยกระเด็นกลับไปนั้นเป็นศิษย์นักสู้ขั้นสูงประเภทพละกําลัง

 

แต่ในขณะนี้ แม้แต่มันก็ยังรู้สึกถึงกับความแข็งแกร่งของหวังเต็ง

 

เมื่อกี้หวังเต็งได้รับการโจมตีของมันด้วยมือเปล่า และมาคราวนี้หวังเต็งก็ยังสามารถต่อยมันกระเด็นโดยที่มันไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ลย

 

นี่เป็นความสามารถของศิษย์นักสู้ชั้นยอดแน่หรอ?

 

ความแตกต่างนั้นมันมากเกินไป!

 

ในตอนแรก มันรู้สึกหมั่นไส้หวังเต็งและอยากที่จะเตะเขาออกจากการแข็งขันเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อตีดภาพมาที่ปัจจุบัน มันก็รู้ตัวแล้วว่ามันคิดผิด

 

ในเวลาเดียวกัน มันก็รู้สึกเกลียดหลี่หรงเฉิงเป็นอย่างมาก “ ไอ้เวรนี่ ทําไมมันต้องลากฉันมาหาเรื่องสัตว์ประหลาดเช่นนี้ด้วยนะ”

 

ตอนนี้มันไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแย่ เพราะตอนนี้หลี่หรงเฉิงก็กําลังรู้สึกแย่เช่นเดียวกัน

 

ครั้งสุดท้ายมันได้แพ้ให้กับหวังเต็งด้วยกระบวนท่าเดียว แล้วมาตอนนี้มันก็ยังจะแพ้หวังเต็งด้วยกระบวนท่าเดียวอีก!

 

ช่องว่างระหว่างมันกับหวังเต็งเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ อย่างงี้แล้วมันควรจะต่อสู้กับหวังเต็งยังไงดี?

 

หวังเต็งเหลือบมองไปที่ทั้งคู่ มันมีฟองสบู่ค่าคุณมบัติดรอปอยู่รอบตัวพวกมัน

 

ความเร็ว*5

 

ความแข็งแกร่ง*12

 

ทักษะคทาขั้นพื้นฐาน*5

 

หวังเต็งส่ายหัว ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องธรรมดามาก สําหรับทักษะคทาขั้นพื้นฐาน อืม… เขาพยายามนึกภาพตัวเองโบกคทาขนาดใหญ่ไปรอบๆ

 

ลืมมันไปเถอะ อาวุธนี้ไม่เหมาะกับเขา!

 

หวังเต็งขี้เกียจเกินกว่าจะเก็บค่าคุณสมบัตินี้

 

ฉันเก่งหรือพวกมันอ่อนแอเกินไป?

 

พวมันคงจะอ่อนแอเกินไป!

 

หวังเต็งถามตัวเองเป็นครั้งที่สอง สายตาของเขาจับจ้องไปที่ผู้เข้าสอบที่ดรอปพรสวรรค์ธนขั้นเริ่มต้นออกมา

 

นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนดรอปพรสวรรค์ประเภทอาวุธ!

 

“ คนๆนี้จะต้องมีพรสวรรค์อย่างแน่นอน” ในขณะนั้นเอง แววตาชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหวังเต็ง

 

ในอีกด้านหนึ่ง แม้ว่าผู้เข้าสอบจะหมดสติไปแล้ว แต่ในวินาทีนั้นมันก็สัมผัสได้ถึงลางร้ายในทันที

 

หวังเต็งเดินไปหาผู้เข้าสอบโดยไม่ปลุกมัน

 

เขาลูบหัวของมันอย่างเอ็นดูจากนั้นก็ตบหัวของมันสองสามครั้ง!

 

พลังวิญญาณ*0.2

 

พรสวรรค์ธนขั้นเริ่มต้น*1

 

ทักษะธนูขั้นพื้นฐาน*2

 

ทักษะธนูขั้นพื้นฐาน*1

 

พรสวรรค์ธนขั้นเริ่มต้น*1

 

พลังวิญญาณ*0.1

 

หวังเต็งทิ้งชายคนนั้นไว้ตามลําพังเมื่อฟองสบู่ค่าคุณสมบัติหยุดดรอปออกมา

 

ผู้เข้าสอบตื่นขึ้นจากความเจ็บปวด มันรู้สึกราวกับว่ามันกําลังฝัน และในฝันของมัน มันก็มีคนมาทรมานมันอย่างแสนสาหัส.. นี่มันน่าสงสารจริงๆ!

 

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่มันตื่นขึ้น มันก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัว และมันก็อดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

 

หลี่หรงเฉิงและผู้เข้าสอบอีกคนได้เห็นการกระทําที่โหดร้ายนี้เต็มสองตา กล้ามเนื้อบนใบหน้าของพวกมันกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ และความหนาวเย็นก็พุ่งเข้ามาในหัวใจของพวกมัน

 

พระเจ้า เขาจะต้องเป็นปีศาจแน่

 

เขาไม่ปล่อยแม้แต่คนที่หมดสติไปแล้ว นี่คนๆหนึ่งจะโหดร้ายถึงขนาดนี้ได้ยังไง!

 

น่ากลัว!

 

ถ้าพวกเขาไม่ได้บาดเจ็บหนัก พวกเขาก็คงจะหนีไม่คิดหน้าคิดหลังไปแล้ว

 

ในวินาทีที่พวกมันทั้งสองกําลังคิดอยู่นั่นเอง หวังเต็งก็ได้หันศีรษะทันทีและเหลือบไปมองพวกมันทั้งสอง สิ่งนี้ทําให้พวกมันสั่นสะท้านไปด้วยความกลัวและการแสดงออกของพวกมันก็บิดเบี้ยว

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพวกมันเห็นหวังเต็งเดินเข้ามาหาพวกมัน ปีศาจตนนี้

 

“ หวังเต็ง เจ้าต้องการะทําอะไร?”

 

หวังเต็งไม่ได้พูดอะไร

 

“ เราก็หมดสภาพกันขนาดนี้แล้ว แกยังจะต้องการอะไรอีก อย่าให้มันมากเกินไปนะ หวังเต็ง!”

 

“ หึๆ!”

 

เมื่อมันได้ยินหวังเต็งหัวเราะอย่างเย็นชา ใบหน้าของหลี่หรงเฉิงก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว มันมองไปที่หวังเต็งที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันและตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “ หวังเต็ง แกอย่าได้ใจให้มากไปหน่อยเลย แกควรจะรู้ว่าอะไรดีสําหรับแกเอง!”

 

หวังเต็งเดาะลิ้นของเขา เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าหลี่หรงเฉงจะมีฝีปากที่แก่กล้าเช่นนี้

 

เขายกกําปั้นขึ้นและเล็งไปที่หัวของหลี่หรงเฉิง

 

เพียงแค่หมัดเดียว วิสัยทัศน์ทั้งหมดของหลี่หรงเฉิงก็ได้เปลี่ยนเป็นสีดํา

 

พลังวิญญาณ*0.5

 

โอ้? ไม่เลว!

 

ดําเนินการต่อ…

 

ปัก ปัก ปัก!

 

พลังวิญญาณ*0.1

 

พลังวิญญาณ*0.1

 

น่าเสียดายที่หลังจากครอปค่าคุณสมบัติพลังวิญญาณมาได้อีกสองครั้ง หลี่หรงเฉิงก็ได้ฉวยโอกาสในช่วงเวลานั้นและรีบกดปุ่มฉุกเฉิน มันยอมที่จะถอนตัวจากการประเมิน!

 

ในตอนแรกมันไม่ต้องการที่จะใช้ทางเลือกนี้ อย่างไรก็ตาม หากมันยังอยู่ที่นี่ต่อไปอีก มันก็อาจจะถูกทุบตีจนตายก็ได้!

 

หวังเต็งต้องการที่จะหันไปหาผู้เข้าสอบอีกคน อย่างก็ตาม ผู้เข้าสอบคนนั้นก็ได้กดปุ่มฉุกเฉินไปแล้วเช่นกัน

 

ผู้เข้าสอบที่แอบโจมตีหวังเต็งเองในที่สุดก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น และมันก็เลือกที่จะกดปุ่มฉุกเฉินด้วยอีกคน

 

ทั้งสามคนยอมแพ้!

 

หวังเต็งส่ายหัวและเพิกเฉยต่อพวกมัน เขาหันกลับและเดินจากไป

 

เมื่อเจ้าหน้าที่ของสถานที่สอบมาถึงและเห็นสภาพที่น่าเศร้าของนักเรียนทั้งสามเขาก็รู้สึกตกตะลึง “ เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”

 

“ เด็กคนนี้มันปาเถื่อนไปหน่อยนะ!”

 

ในห้องควบคุมส่วนกลาง ทุกคนกําลังมองไปที่ฉากบนหน้าจอด้วยเปลือกตาที่สั่นเทา

 

“ พวกนายสังเกตเห็นไหมว่าฟุตเวิร์คขั้นพื้นฐานของเขานั้นมาถึงขั้นผู้รู้แจ้งแล้ว?” กู่เหอเฟย อาจารย์ใหญ่ของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้ไปเหลียงถามขึ้น

 

“ นายพูดถูก หวังเต็งคนนี้เป็นอัจฉริยะ” เจียงหง อาจารย์ใหญ่ของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้เหล่ยติงพยักหน้า

 

“ สถาบันสอนศิลปะการต่อสู้ไปเหลียงของเราต้องการผู้เข้าสอบคนนี้ มันจะไม่มีใครแย่งเขาไปจากฉันได้” กู่เหอเฟยกล่าว

 

“ ฮึ่ม เรายังไม่ได้เปิดปากของเราเลย ทําไมนายถึงรีบร้อนเช่นนี้ล่ะ” เจียงหงบ่น

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่จําเป็นต้องสู้กันหรอก เพราะหวังเต็งคนนี้เป็นสมาชิกของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จีซินของเราต่างหาก” สู่เทียนเต่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างมีความสุข

 

“ แก!”

 

กู่เหอเฟยและเจียงหงรู้สึกผิดหวัง ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็จ้องไปที่ผู้เรียนเต่อย่างโกรธจัด

 

ในที่สุดพวกเขาก็สามารถหาต้นกล้าที่ดีได้ แต่ต้นกล้าต้นนั้นก็ดันเป็นของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จีซินไปซะแล้ว!

 

เวลาผ่านไป การสังหารหมู่ในปาเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

 

ผู้เข้าสอบหลายคนได้รับบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้ครั้งแรกกับสัตว์กลายพันธุ์ ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจะกดปุ่มฉุกเฉินและออกไปจากสถานที่สอบไปอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่คนที่บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็กัดฟันและอดทน พวกเขามีประสบการณ์การต่อสู้มาแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงค่อยๆชินกับมัน

 

สําหรับผู้สมัครหลายคน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เผชิญหน้ากับสัตว์กลายพันธุ์ พวกมันแข็งแกร่งเท่าๆกันกับพวกเขา ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในการฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ แต่พวกเขาก็เริ่มจะคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้หลังจากฆ่าพวกมันไปสองสามตัว

 

คนส่วนใหญ่เลือกสัตว์กลายพันธุ์ระดับต่ำเป็นเหยื่อรายแรก หลังจากคุ้นเคยกับสถานการณ์แล้ว พวกเขาก็จะเริ่มมองหาสัตว์กลายพันธุ์ระดับกลางและระดับสูง

 

โดยเฉพาะเหล่าศิษย์นักสู้ขั้นสูงเหล่านั้น นักเรียนเหล่านี้ต้องการที่จะได้เข้ามหาวิทยาลัยชั้นนํา ดังนั้นพวกเขาจึงจําเป็นต้องทําผลงานให้ออกมาดีที่สุด และนั่นก็เป็นวิธีเดียวที่จะทําให้พวกเขาได้รับความสนใจจากมหาวิทยาลัยชั้นนํา

 

กลางคืนตื่นขึ้นบนป่า

 

หลังจากการต่อสู้ในตอนกลางวัน นักเรียนส่วนใหญ่ต่างก็เริ่มเหน็ดเหนื่อยและหิวโหย อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ต้องหาอาหารและน้ำเพื่อทําให้ให้อิ่มท้อง

 

นอกจากนี้พวกเขาก็ยังต้องหาที่พักผ่อนสําหรับคืนนี้

 

ในตอนกลางคืน ปายิ่งอันตรายมากขึ้นไปอีก สัตว์กลายพันธุ์ทุกชนิดจะเริ่มออกมาค้นหาเหยื่อของมัน…

 

จํานวนสัตว์กลายพันธุ์ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน หวังเต็งยืนอยู่บนต้นไม้ใหญ่และมองไกลออกไป เงาของสัตว์กลายพันธุ์จํานวนมากสามารถพบเห็นได้ในป่าทึบ

 

เขาไม่ใช่คนเดียวที่สังเกตเห็นความผิดปกตินี้ ผู้เข้าสอบคนอื่นๆเองก็ได้สังเกตเห็นเช่นกัน

 

“ ดีเลย อย่างนี้ฉันก็จะสามารถหาค่าคุณสมบัติเปล่าได้ง่ายขึ้น”

 

หวังเต็งยิ้มเล็กน้อย วันนี้เขาได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ระดับสูงไปแล้วหกตัว นอกจากนี้เขาก็ยังกําจัดสัตว์กลายพันธุ์ระดับกลางไปอีกเก้าตัว และรวบรวมค่าคุณสมบัติเปล่าไปได้ทั้งหมด 43 คะแนน

 

“ เอาล่ะ งั้นหาของกินกันก่อนและค่อยล่าต่อดีกว่า”

 

ขณะที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้นในใจของเขา ทันใดนั้นหมูปากลายพันธุ์ก็ได้ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

 

“ อืม… ดูเหมือนจะกินได้นะ”

 

หวังเต็งกระโดดลง จากนั้นตาบของเขาก็ทําให้เกิดแสงแววในอากาศ

 

ฉับ!

 

เลือดกระเซ็น และหมูปาที่มีผิวหนังหนาตัวนี้ก็ถูกตัดหัวหลุด

 

ในตอนแรก หวังเต็งตั้งใจออมแรงและฝีมือของเขาไว้เพื่อการฝึก

 

อย่างไรก็ตาม อะไรจะสําคัญไปกว่าการรวบรวมค่าคุณสมบัติ?

 

ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงตัดสินใจที่จะปลดปล่อยศักยภาพอย่างเต็มที่และฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ให้ได้มากที่สุด

 

ด้วยความสามารถของเขา สัตว์กลายพันธุ์ระดับกลางก็จะถูกทําลายได้ในครั้งเดียว

 

หวังเต็งสับเนื้อต้นขาชิ้นใหญ่และถือมันไว้ในมือ

 

จากนั้นเขาก็พบถ้ำบนภูเขาและฝนฝนเพื่อจุดไฟ ใน “การสอบศิลปะการต่อสู้ห้าปี เอกสารจําลองสามปี” นี่ก็นับเป็นความรู้พื้นฐาน เขาฝนฟื้นสองครั้งจากนั้นเปลวไฟเล็กๆก็ปรากฏขึ้น

 

หวังเต็งย่างต้นขาหมูป่าและกินมันจนอิ่มท้อง หลังจากพักผ่อนไปครู่หนึ่ง เขาก็เดินออกจากถ้ำและออกไปล่าสัตว์กลายพันธุ์ต่อ

 

คืนที่นอนไม่หลับ

 

มันเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

 

ในห้องควบคุมส่วนกลาง ผลการล่าของผู้เข้าสอบจะถูกฉายบนผนังผ่านโปรเจ็กเตอร์

 

ผู้นําทั้งหมดมองดูผลลัพธ์อย่างเงียบๆ

 

“ หยานเผิงจากฮุยหยิงได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไปแล้ว 13 ตัว ระดับสูงสามตัว, ระดับกลางสี่ตัวและระดับต่ำหกตัว ผลงานนี้ดีมาก” กู่เหอเฟยกล่าว

 

“ โจวหรูจากตงไห้ก็ไม่เลวเหมือนกัน เขาฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไป 13 ตัว ระดับสูง 3 ตัว,ระดับกลาง 3 ตัวและระดับต่ำ 7 ตัว เขาอยู่ข้างหลังเพียงหนึ่งก้าวเท่านั้น” เจียงหงกล่าว

 

“ นอกจากนี้ก็ยังมีตงเฟยจากซีหยานด้วย เขาฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไป 14 ตัว ระดับสูงสี่ตัว,ระดับกลางห้าตัวและระดับต่ำห้าตัว”

 

เหล่าผู้นําพูดถึงนักเรียนเด่นๆจากโรงเรียนต่างๆ อย่างไรก็ตาม ความสนใจส่วนใหญ่ก็อยู่ที่ผู้เข้าสอบอันดับหนึ่ง หวังเต็ง!

 

พวกเขาจะดูผลลัพธ์ของเขาเป็นครั้งคราว

 

มันขึ้นอีกแล้ว!

 

ความคิดแบบเดียวกันนี้ปรากฏขึ้นในหัวของผู้นําเกือบจะพร้อมๆกัน

 

เขาได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไปทั้งหมด 28 ตัว เดี๋ยวก่อนนะ! มันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ 29 ตัวแล้วในตอนนี้! สัตว์กลายพันธุ์ระดับสูงอีกตัวหนึ่งเสียชีวิตด้วยดาบของเขา!

 

ในหมู่พวกเขา 18 ตัวก็เป็นถึงสัตว์กลายพันธุ์ระดับสูง

 

ผู้นําไม่รู้จะอธิบายหวังเต็งอย่างไร มันดูเหมือนง่ายสําหรับเขาที่จะฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ ส่วนใหญ่เขาจะจบการต่อสู้โดยการเหวี่ยงดาบครั้งเดียว หรือถ้าใจดี เขาก็จะเพิ่มหมัดเข้ามาอีกหนึ่งหมัด

 

แน่นอนว่าเมื่อย้อนกลับไปดูตอนแรกที่หวังเต็งฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ กับตอนนี้ที่เขาฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ มันก็แตกต่างกันอย่างริบลับ

 

ตอนเด็กๆเราทําแบบนี้ได้ไหม? ผู้นําทั้งหมดเริ่มถามตัวเอง

 

คําตอบคือ “ไม่!” หากพวกเขาต่อสู้กับสัตว์กลายพันธุ์เข้าจริงๆ พวกเขาก็อาจจะถูกทรมานอย่างบ้าคลั่ง

 

แม้แต่ผู้ว่าราชการเจียงก็ยังรู้สึกว่ามุมตาของเขากระตุก

 

ศักยภาพที่เด็กคนนี้แสดงออกมานั้นเกือบจะเทียบเท่ากับบุคคลชั้นนําในสังคม

 

แต่มันก็เป็นเพียงศักยภาพของเขา

 

การเติบโตนั้นมีผลตามมา เป็นไปไม่ได้ที่จะทํานายว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต

 

สองชั่วโมงผ่านไป ปานั้นมืดและเงียบ แต่บางครั้งเสียงคํารามของสัตว์กลายพันธุ์ก็จะทําลายภาพลวงตาอันเงียบสงบนั้น

 

ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร

 

แม้ว่าสภาพแวดล้อมนี้จะน่ากลัวและส่งผลกระทบต่อร่างกายของพวกเขา แต่ผู้เข้าสอบทุกคนก็กัดฟันและอดทน

 

ผู้เข้าสอบบางคนได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไปแล้วห้าตัว ดังนั้นพวกเขาจึงมีคุณสมบัติเพียงพอแล้ว สําหรับการสอบผ่านหลักสูตรศิลปะการต่อสู้ และเพื่อความปลอดภัย ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะซ่อนตัวอยู่ในที่เปลี่ยวและไม่ออกไปข้างนอก

 

ในทางกลับกัน หวังเต็งก็ยังคงออกล่าต่อไป เขากําลังมีช่วงเวลาที่สนุกสนานในการสอบครั้งนี้ เขาได้รวบรวมค่าคุณสมบัติเปล่ามา 85 คะแนนแล้ว มันเป็นกําไรมหาศาล

 

ในปัจจุบัน ร่างสีดําว่องไวจํานวนมากรายล้อมเขา พวกมันปรากฏตัวจากทุกทิศทุกทาง

 

ขนของสัตว์กลายพันธุ์เหล่านี้เป็นสีเทาอมดํา พวกมันสามารถซ่อนตัวได้ดีภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน ดวงตาของพวกมันเปล่งแสงสีเขียวที่น่าขนลุก และมันก็ได้ยินเสียงคํารามต่ำจากปากของพวกมัน

 

กลิ่นเหม็นโชยพุ่งเข้ามาในจมูกของหวังเต็ง

 

ร่างของหวังเต็งเคลื่อนไปรอบๆราวกับผีเสื้อเต้นรําท่ามกลางหมู่ดอกไม้ หมาจิ้งจอกและหมาปากลุ่มนี้ยังคงไล่ตามเขา แต่ทุกครั้งที่ดาบของเขาถูกฟันออกไป หนึ่งชีวิตก็จะต้องสูญเสียไป

 

หลังจากนั้นไม่กี่นาที พื้นดินก็เต็มไปด้วยซากหมาจิ้งจอกและหมาป่า มันมีสัตว์กลายพันธุ์เพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่รอดจากฝันร้ายนี้ไปได้ และก็นับเป็นโชคดีขอพวกมันที่หวังเต็งขี้เกียจจะไล่ตามไป

 

เขาได้เก็บสัตว์กลายพันธุ์ระดับกลางไปอีกแปดตัว!

 

ค่าคุณสมบัติเปล่า +16!

 

หวังเต็งกําลังจะหันหลังและจากไป แต่ทันใดนั้น พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและรอยร้าวเล็กๆเริ่มปรากฏบนพื้น