Complete Martial Arts Attributes – คุณสมบัติแห่งนักสู้ - ตอนที่ 57

บทที่ 57: ไก่อ้วนหน้ากลม รับประกันภารกิจ!

หลังจากออกจากบ้านของหลินซัวหานแล้ว หวังเต็งก็ขับรถไปที่สถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จีซิน

ก่อนหน้านี้เขาได้โทรไปหาครอบครัวของเขาแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้บอกออกไปตามตรงว่าเขามากินข้าวที่บ้านของหลินซัวหาน

ถ้าพ่อแม่ของเขารู้เรื่องนี้ เขาก็ไม่อยากะนึกภาพว่าพวกเขาจะนินทาซุบซิบเรื่องนี้ลับหลังเขามากขนาดไหน

เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้!

ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็มาถึงสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จีซิน

หวังเต็งเดินตรงไปที่ชั้นสามของอาคารฝึก เขาเริ่มรวบรวมฟองสบู่ค่าคุณสมบัติ

หลังจากการเก็บตลอดทั้งคืน ในที่สุดฟุตเวิร์คขั้นพื้นฐาน ,ทักษะดาบขั้นพื้นฐาน ,ทักษะมีดพื้นฐาน และทักษะหมัดขั้นพื้นฐานก็ได้มาถึงขั้น ‘ผู้รู้แจ้ง’

ตอนนี้เขาก็มีพลังมากพอที่จะทำให้คู่ต่อสู้ของเขาหวั่นไหวได้จากการปรากฎตัวของเขา

แม้แต่ฟุตเวิร์คของเขาก็ยังมีความสามารถในการสร้างภาพลวงตา ซึ่งนี่มันก็ทำให้คู่ต่อสู้ทำการคาดเดาการเคลื่อนไหวของเขาได้ยากยิ่งขึ้นไปอีก

แม้ว่าพวกมันทั้งหมดจะเป็นเทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐาน แต่เมื่อะพวกมันไปถึงขั้น ‘ผู้รู้แจ้ง’ พวกมันก็จะสามารถปลดปล่อยศักยภาพที่น่าสะพรึงกลัวออกมาได้

หวังเต็งรู้สึกโล่งใจมาก ตอนนี้เทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานทั้งหมดของเขาก็ได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว และเขาก็ไม่สามารถอัพเกรดพวกมันได้อีกต่อไปแล้ว!

นอกจากนี้เขาก็ยังตระหนักได้ว่าฟองสบู่ค่าคุณสมบัติของเทคนิคการต่อสู้เหล่านี้นั้นก็ไม่ปรากฏออกมาให้เห็นอีกเลย ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาไม่สามารถเก็บมันได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม

ลาก่อน… ฉันจะคิดถึงเธอ.. ตลอดไป~

นอกจากนี้ หลังจากผ่านการเก็บค่าคุณสมบัติมาหลายวัน ในที่สุดวันนี้ทักษะกระบองของเขาก็ได้มาถึงขั้นผู้สัมฤทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่แล้วเช่นกัน

ต่อไปก็จะเป็นขั้นผู้เชี่ยวชาญและก็ผู้รู้แจ้ง

…

เวลา 23.00 น.  หวังเต็งออกจากสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จีซินและกลับบ้าน

เขาทานอาหารมื้อเย็นที่หลี่ซิ่วเหม่ยเตรียมไว้และขึ้นไปชั้นบนเพื่ออาบน้ำ เขารู้สึกสบายมากและเตรียมที่จะนอนลงเพื่อพักผ่อน

ทันใดนั้น มันก็มีเสียงเคาะหลายครั้งดังมาจากนอกหน้าต่างของเขา

“ มันคืออะไรกัน?”

หวังเต็งลุกขึ้นและใช้สายตาแห่งจิตวิญญาณเพื่อมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่รู้ตัว

มันมีลูกบอลแสงสีฟ้า!

มันไม่ได้ทรงพลัง แต่มันก็เป็นแสงจากพลังฟอร์สจริงๆ

สีฟ้า มันหมายถึงอะไรกัน?

หวังเต็งถอนหายใจด้วยความโล่งอก พลังระดับนี้ไม่ใช่ภัยคุกคามต่อเขา ในขณะเดียวกันเขาก็สับสน เขาไม่เคยเนอะไรแบบนี้มาก่อน

“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก!”

สิ่งมีชีวิตที่อยู่นอกหน้าต่างเคาะหน้าต่างอย่างเร่งรีบ

“ ฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นนก แต่มันจะบินมาที่นี่ได้อย่างไร?” เขาไปที่หน้าต่างในขณะที่เขาตื่นตัวเต็มที่

หวังเต็งเปิดหน้าต่าง

มันเป็นไก่อ้วนหน้ากลมของสกอตแลนด์!

เขาตกใจเล็กน้อย หวังเต็งเลื่อนสายตาลงไปและเห็นวัตถุรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าวางอยู่ข้างเท้าของไก่อ้วนหน้ากลมตัวนี้ วัตถุชิ้นนี้ถูกห่อหุ้มอย่างแน่นหนา

มันมีข้อความบนแพ็คเกจเขียนว่า “ บริการขนส่งนกฮูก รับประกันภารกิจ

??

มันบอกว่ารับประกันภารกิจ!

นี่คือยุคแห่งศิลปะการต่อสู้จริงหรอ?

โลกแห่งนี้ไม่ได้ถูกรุกรานโดยโลกเวทย์มนตร์แน่นะ?

หวังเต็งตระหนักได้ว่าเขาเป็นกบในบ่อน้ำจริงๆ เขาใช้เวลาพอสมควรในการฟื้นสติก่อนที่จะยอมรับความจริงที่ว่านี่เป็นการขนส่ง

ทันใดนั้น เขาก็จำบางอย่างขึ้นมาได้และรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อติดต่อ ‘มาสเตอร์ลู’ เขาถ่ายรูปและส่งไปให้มาสเตอร์ลู

หวังเต็ง: นี่คือการจัดส่งของคุณอย่างงั้นหรอ?

มาสเตอร์ลู: ใช่แล้วที่รัก คุณแปลกใจไหม? คุณอัศจรรย์ใจไหม คุณมีความสุขไหม~

อีกฝ่ายตอบกลับภายในไม่กี่วินาที

แม้จะเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่เขาก็ยังตอบได้ในทันที

เจ้าของร้านนี้อยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตลอด 24 ชั่วโมงอย่างงั้นหรอ?

เขาหมายความว่าอย่างไรกันที่บอกว่าประหลาดใจ อัศจรรย์ใจ และมีความสุข? นี่เขาเห็นฉันเป็นเพื่อนเล่นอย่างงั้นหรอ?

ในตอนนี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไม ‘มาสเตอร์ลู’ ถึงมีความลับมากมาย ใครจะไปคิดกันว่าเขาจะใช้นกฮูกในการส่งของ

โลกของนักสู้มีเวทมนตร์ด้วยอย่างงั้นหรอ?

นอกจากนี้ ‘มาสเตอร์ลู’ ก็ยังไม่ได้โกหก การจัดส่งนี้รวดเร็วจริงๆ!

นี่เป็นการส่งของข้ามเมือง แต่มันก็สามารถจัดส่งมาได้ความเร็วไม่ถึงครึ่งวัน!

นี่มันน่าทึ่งมาก!

หวังเต็งตอบว่า : ไก่อ้วนหน้ากลมนี่กินได้ไหม จู่ๆฉันก็อยากกินบาร์บีคิว!

มาสเตอร์ลู: ไก่อ้วนหน้ากลม?

มาสเตอร์ลู: บาร์บีคิว?

อีกฝ่ายก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง ในช่วงเวลาเช่นนี้ มันไม่ใช่ว่าเขาควรจะรู้สึกประหลาดใจและปลาบปลื้มใจอย่างงั้นหรอ? ทำไมเขาถึงอยากกินไก่อ้วนหน้ากลมกัน? นี่มันเป็นความคิดแบบไหนกัน?

แล้วก็อีกอย่างไก่อ้วนหน้ากลมอะไร… นั่นมันนกฮูก!

มาสเตอร์ลู: ทำไมไม่ให้ฉันช่วยสั่งอาหารให้ล่ะ?  =*=

หวังเต็ง :  … อีกฝ่ายเชื่อฉันจริงๆด้วย

ในเวลานี้ ไก่อ้วนหน้ากลมก็เริ่มหมดความอดทนมากขึ้น มันเริ่มขันออกมา

ตลอดระยะเวลาการทำงานของมัน มันก็ไม่เคยพบเจอใครที่คิดจะจับมันไปทำบาร์บีคิวมาก่อน

“ ฉันขอโทษด้วย และก็ขอบคุณที่รอนะ!”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็จำขึ้นมาได้ว่านี่ไม่ใช่คนส่งของ มันเป็นนกฮูก อย่างไรก็ตาม นกฮูกตัวนี้ก็มีสีหน้าที่กำลังดูถูกเหยียดหยาม!

หน้าตาดูหมิ่น…

ไอ้บ้าเอ้ย ใครจะไปจินตนาการกันว่าจะถูกนกฮูกดูถูกเหยียดหยามได้?

หวังเต็งหายใจเข้าลึกๆและพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อรวบรวมสติของเขา จากนั้นเขาก็แก้มัดที่เท้านกฮูก

“ คู คู~”

มันมีถุงเล็กๆห้อยอยู่รอบๆตัวนกฮูก ในเวลานี้ นกฮูกก็ได้ใช้กรงเล็บดึงใบเสร็จและปากกาออกมาจากกระเป๋าแล้ววางไว้ที่หน้าหวังเต็ง

ไก่อ้วนหน้ากลมตัวนี้ฉลาดมากจนทำให้หวังเต็งตกตะลึง

เขาตรวจสอบใบเสร็จก่อนจะเซ็นชื่อลงบนใบเสร็จ นกฮูกนรับใบเสร็จและปากกากลับเข้าไปในกระเป๋า จากนั้นมันก็บินออกไป

มันเร็วมากจนหายไปในท้องฟ้ายามค่ำคืนในพริบตา

หวังเต็งมองไปที่ด้านหลังของไก่อ้วนหน้ากลม จิตใจของเขาเต็มไปด้วย ‘บริการขนส่งนกฮูก รับประกันภารกิจ!’ มันยังคงกระพริบอยู่ในใจของเขา

เขาส่ายหัวอย่างรวดเร็ว!

หวังเต็งปิดหน้าต่างและกลับไปที่เตียงของเขา จากนั้นเขาก็เปิดบรรจุภัณฑ์อย่างตื่นเต้น กล่องไม้สีดำถูกเปิดเผย

“ โลงศพบรรจุอาวุธ!”

หวังเต็งลูบอักษรรูนสีเงินบนกล่องบรรจุอาวุธ ยิ่งดูก็ยิ่งชอบ

เจ้าของใจดีมากและมอบกระเป๋าถือสีดำให้เขาเป็นของขวัญ เขาสามารถถือมันไว้ในมือหรือบนหลังของเขาเป็นกระเป๋าเป้สะพายหลังก็ได้

ถ้าเขาใส่กล่องบรรจุอาวุธลงในกระเป๋าแล้วรูดซิป คนอื่นๆก็จะไม่สามารถบอกได้ว่ามันมีอะไรอยู่ข้างใน

สมบูรณ์แบบ!

…

วันรุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์

หวังเต็งยังคงไปที่สถาบันสอศิลปะการต่อสู้จีซินตามปกติ ระหว่างทางเขาก็ทักทายเหล่าศิษย์ที่เขาคุ้นเคย…

“ พี่เผิง พี่มาเร็วจริงๆ! จะฝึกหนักไปไหนกัน!”

“ เฮ้ หนุ่มน้อย การออกกำลังกายคือความเยาว์วัย เร็วเข้าเริ่มฝึกได้แล้ว!” เผิงไห่มีเหงื่อออกทั่วใบหน้า เขาเปิดเผยผิวสีบรอนซ์ของเขาและยกนิ้วโป้งในขณะที่เขายิ้มให้หวังเต็ง

เขาเป็นศิษย์พี่ที่สอนหวังเต็งเกี่ยวกับการบริหารร่างกายเก้าชุด

เมื่อหวังเต็งขึ้นไปที่ชั้นสามเป็นครั้งแรก เขาก็ได้พบกับเผิงไห่หลังจากนั้นไม่นาน ในขณะเดียวกัน เมื่อเขาเห็นหวังเต็ง ผู้ชายคนนั้นก็ตกใจมาก

ท้ายที่สุดแล้ว ย้อนกลับไปในในตอนที่เขาเจอกับหวังเต็งเป็นครั้งแรก หวังเต็งก็ยังไม่รู้วิธีกสารบริหารร่างกายด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้สิ่งนั้นมันกลายเป็นอดีตไปแล้ว เพราะตอนนี้หวังเต็งได้กลายเป็นศิษย์นักสู้ขั้นสูงไปแล้ว

เมื่อต้องเผชิญกับคำถามนี้ หวังเต็งก็ยังคงใช้เหตุผลเดิมในการหลบหนี เขาบอกทุกคนว่าเขาเคยฝึกศิลปะการต่อสู้มาก่อน

สำหรับการบริหารร่างกายเก้าชุดแล้ว มันก็กลายเป็นประวัติศาสตร์ไปแล้ว…

เด็กหลายคนที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยนั้นไม่ชอบทำสิ่งนี้ เพราะท้ายที่สุดแล้วมันก็น่าอายมาก

ด้วยเหตุนี้เอง เผิงไห่จึงไม่ได้คิดเรื่องนี้มากเกินไป

“ วันนี้เจ้าหนูน้อยมาสายนะ เร็วเข้า มาต่อสู้กับฉันได้แล้ว!” เมื่อจางเส้าหยางเห็นหวังเต็ง ดวงตาของเขาก็กลายเป็นหลอดไฟ เขาดึงหวังเต็งเข้ามาและต้องการฝึกทักษะหมัดของเขากับหวังเต็ง

“ นายลืมไปแล้วอย่างงั้นหรอว่าครั้งที่แล้วนายแพ้ฉันยังง? ครั้งนี้ยังมีหน้ามาท้าฉันอีกอย่างงั้นหรอ” หวังเต็งล้อเลียนเขา

นับตั้งแต่ทักษะหมัดพื้นฐานของหวังเต็งเข้าสู่ขั้นผู้เชี่ยวชาญ จางเส้าหยางก็ไม่เคยเอาชนะเขาได้อีกนับตั้งแต่นั้น

และตอนนี้ทักษะหมัดขั้นพื้นฐานของเขาก็ได้มาถึงขั้นผู้รู้แจ้งแล้ว ดังนั้นถ้าได้ดวลกันอีกล่ะก็ ฮิฮิ…

“ ทักษะหมัดของฉันพัฒนาขึ้นอย่างมากหลังจากฝึกกับนาย และตอนนี้มันก็ใกล้จะถึงขั้นผู้เชี่ยวชาญแล้ว และครั้งนี้ฉันก็จะไม่ยอมแพ้นายอีกแล้ว” จางเส้าหยางเย้ยหยันและพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ

“ ในเมื่อนายอยากแพ้ งั้นฉันก็จะสนองให้” หวังเต็งไม่ได้พูดอะไรอีก เขาส่ายหัวและมองไปที่จางเส้าหยางราวกับคนงี่เง่า

“ มันยังบอกไม่ได้หรอกว่าใครจะแพ้!” จางเส้าหยางโกรธมาก เขากำหมัดและโจมตีหวังเต็ง…

ไม่กี่นาทีต่อมา!

จางเส้าหยางปิดตาของเขา “ บัดซบ นายเล่นหน้าฉันเลยอย่างงั้นหรอ? ทำไมนายถึงใจร้ายอย่างนี้!”

“ นายควรจะรู้สึกโชคดีนะที่ฉันแค่ตบหน้านายเท่านั้น นายโจมตีส่วนล่างของร่างกายของฉันเมื่อสักครู่นี้ ถ้าเป็นคนอื่นที่ฉันไม่รู้จัก ฉันก็คงจะทุบตีพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะขอร้องชีวิตไปแล้ว!” หวังเต็งเยาะเย้ย

จางเส้าหยางหัวเราะอย่างเชื่องช้า “ ก็นายเล่นมาถึงขั้นผู้รู้แจ้งแล้ว อย่างงี้ใครมันจะไปทำอะไรนายได้กัน ถ้าฉันไม่โมตีออกไปแบบนั้น ฉันก็คงจะไม่มีทางโจมตีนายได้หรอก”

“ หึ นี่ความผิดฉันหรอ? ใครมันเป็นคนท้าฉันกัน?” หวังเต็งมองดูเขาด้วยความรังเกียจ

“ ไอ้เวรนี่!”  จางส้าหยางพูดไม่ออก ใช่แล้ว มันก็เขาเองนั่นแหละ

เขาไม่กล้าที่จะขอหวังเต็งสู้อีกต่อไป เขาพึมพำกับตัวเองขณะเดินไปด้านข้างและเริ่มฝึกทักษะหมัดด้วยตัวเอง

หวังเต็งส่ายหัว ช่องว่างระหว่างพวกเขาทั้งสองนั้นเริ่มกว้างขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นมันจึงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะฝึกกับเขา

เขาหันกลับมาและเห็นฟองสบู่ค่าคุณสมบัติที่เพิ่งหายไป หัวใจของเขาเจ็บปวดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเริ่มรวบรวมฟองอื่นๆทั้งหมดในทันที

ฉันหวังเต็ง และฉันไม่เคยหยุดที่จะแข็งแกร่งขึ้น

ความแข็งแกร่ง*2

ความเร็ว*1

พลังวิญญาณ*0.3

ทักษะกระบองขั้นพื้นฐาน*3

ค่าคุณสมบัติเปล่า*3

พลังวิญญาณ*0.5

…

“ ห้ะ?” หวังเต็งตกใจ

มันออกมาแล้ว! ค่าคุณสมบัติเปล่ามันออกมาแล้ว!

ค่าคุณสมบัติว่างเปล่า*3!

หวังเต็งคิดอยู่ครู่หนึ่งและเพิ่ม 3 คะแนนของค่าคุณสมบัติเปล่าไปที่สายตาแห่งจิตวิญญาณของเขาโดยตรง

จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่เคยค้นพบค่าคุณสมบัติใดๆที่จะสามารถยกระดับพรสวรรค์สายตาแห่งจิตวิญญาณของเขาได้เลย ดังนั้นเขาจึงมีแต่ต้องใช้ค่าคุณสมบัติเปล่า

วันหนึ่งจบลง ก่อนที่เขาจะหลับ หวังเต็งก็ได้เรียกหน้าต่างค่าคุณสมบัติออกมา

ความรู้แจ้ง: 93

ค่าพลังวิญญาณ: 31

พรสวรรค์: พรสวรรค์ไฟขั้นเริ่มต้น (11/300) พรสวรรค์น้ำแข็งขั้นเริ่มต้น (13/300), พรสวรรค์ดินขั้นเริ่มต้น (12/300), สายตาแห่งจิตวิญญาณ (ขั้นเริ่มต้น 1.4/10), ร่างปีศาจดอกบัวพิษ (15/10000)

พลังฟอร์ส: ไฟ 64/100  (นักสู้ระดับทหารหนึ่งดาว)

น้ำแข็ง 8/100  (นักสู้ระดับทหารหนึ่งดาว)

ดิน 7/100  (นักสู้ระดับทหารหนึ่งดาว)

พิษ 30/100  (นักสู้ระดับทหารหนึ่งดาว)

คัมภีร์: คัมภีร์เพลิงแดง (รากฐาน 20/100), คัมภีร์เหมันค์เร้นลับ (รากฐาน 12/100), ทักษะปฐพีเหลือง ‘โล่ปฐพี’ (รากฐาน 15/100)

เทคนิคการต่อสู้: เทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐาน (หมัด,ดาบ,มีด,ฟุตเวิร์คขั้นผู้รู้แจ้ง) ทักษะกระบองขั้นพื้นฐาน (ผู้สัมฤทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่) ทักษะปืน (ผู้สัมฤทธิ์) ทักษะดาบเพลิงคิริน (พื้นฐาน 43/100) หมัดปีศาจเหมันต์ (พื้นฐาน 13) /100)

ความรู้: วิชาพื้นฐาน (คะแนนเต็ม), ‘การสอบศิลปะการต่อสู้ห้าปี เอกสารจำลองสามปี’ (80 คะแนน)

พลังการต่อสู้โดยรวม: 221

ค่าคุณสมบัติเปล่า: 0

หวังเต็งรู้สึกพอใจในขณะที่เขามองไปที่การเปลี่ยนแปลงด้านบน

เมื่อเร็วๆนี้ ทั้งความรู้แจ้งและพลังวิญญาณของเขาก็ได้เพิ่มขึ้น และมันก็มีผลโดยตรงต่อเขา จิตใจของเขารู้สึกชัดเจนและเฉียบคมขึ้น และดูเหมือนว่าเขาจะคิดได้เร็วขึ้น

หลังจากเพิ่มค่าคุณสมบัติเปล่า 3 คะแนนไปสายตาแห่งจิตวิญญาณของเขาแล้ว ตอนนี้มันก็ได้มาถึง 1.4 คะแนน ตัวเลขนี้ดูน่าเศร้าเล็กน้อย แต่อย่างน้อยมันก็ยังเพิ่มขึ้น

นอกจากนี้ เนื่องจากวันนี้หวังเต็งเน้นไปที่ทักษะกระบองขั้นพื้นฐานของเขา ดังนั้นเทคนิคนี้จึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมาก และหลังจากสะสมมาได้หนึ่งวัน มันก็ได้เพิ่มขึ้นไปอีกระดับหนึ่งและไปถึงขั้นผู้สัมฤทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่

ในทางกลับกัน ทักษะปืนของเขาก็ยังคงเท่าเดิม นับตั้งแต่ที่ฆ่าพวกโจรปล้นธนาคาร เขาก็ไม่เคยเห็นค่าคุณสมบัติทักษะปืนอีกเลย

ปืนรูนฟอร์สนั้นเป็นอาวุธยอดนิยม นักสู้หลายคนฝึกฝนทักษะปืนและพลังของมันก็ช่างน่าอัศจรรย์

หวังเต็งไม่ได้ดูถูกการใช้ทักษะปืน ทักษะนี้เคยช่วยเขาในการฆ่านักสู้ในอดีต

ด้วยเหตุนี้เอง ถ้าเขามีโอกาส เขาก็อยากจะเพิ่มค่าคุณสมบัติทักษะปืนของเขาด้วย

การเป็นนักแม่นปืนนั้นเป็นสิ่งที่ใครๆก็ชอบ~

ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว~

ถ้าเขาพบปัญหาที่ไม่สามารถจัดการได้ด้วยการยิงปืนนัดเดียว สิ่งที่เขาต้องทำก็มีแค่ยิงมันออกไปอีกนัดนึง…