Chronicles of Primordial Wars – ตำนานของสงครามแรกเริ่ม - ตอนที่ 391

ตอนที่ 391 : สะดุดตาเกินไป

บางคนที่อยู่รอบตัวเขาสังเกตเห็นชายร่างใหญ่ผู้ซึ่งเข้ามาใกล้ตัวเขา คนที่ถูกผลักออกไปยังคงต้องการสบดอะไรบางอย่าง เมื่อเขาเห็นการปรากฏตัวของอีกฝ่าย เขาได้เร่งรีบกลับไปที่ทางออกทันที

คนนี้ คนส่วนใหญ่รู้จัก เขาเป็นนักเดินทางที่มีชื่อเสียงค่อนข้างรู้จักกันในนาม “หมีดํา” และมันก็เหมาะสมกับรูปร่างหน้าตาของเขามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสวมหนังสัตว์สีน้ําตาลดํา รวมกับรูปร่างที่แข็งแรงและแข็งแกร่งเหมือนการแปลงร่างเป็นหมีดํา

ผลักทุกคนไปรอบๆ “หมีดํา” สงบและมั่นคง และเข้าหาฉาวซวนด้วยความเร็วที่สม่ําเสมอ

ฉาวซวนไม่ได้สังเกต “หมีดํา” และการเคลื่อนไหวของโตคัง ในเวลานี้ความสนใจได้ถูกวางลงบนหินในมือเขารู้ว่ามีคนอยู่รอบตัวเขา และมากกว่าที่เขาคาดไว้

ในตอนแรก ฉาวซวนคิดเพียงว่าเขาสามารถใช้การแกะสลักหินเพื่อดึงดูดนักเดินทางไม่กี่คนที่มองดูหนังสัตว์แม้ว่าจะไม่สามารถดึงดูดมันได้หินแกะสลักสิ่งที่แกะสลักออกมาสามารถโฆษณาได้ที่นี่จะมีคนที่อยากรู้อยากเห็นเสมอท้ายที่สุดแล้วไม่มีใครเคยใช้วิธีนี้

ทักษะการแกะสลักหินของฉาวซวนได้รับการพัฒนาจากเครื่องมือเจียรหิน เมื่อชายชราเค่อสอนความต้องการค่อนข้างเข้มงวดความผิดพลาดในตําแหน่งที่บอบบางจะถูกชี้ให้ฉาวซวนเห็นจากนั้นทําการขัดเงาต่อไปและแก้ไขต่อไปจนกว่าจะไม่มีข้อผิดพลาดอีกต่อไป

เนื่องจากผลของการดึงดูดความสนใจนั้นดีกว่าที่คาดไว้ มันจึงรุนแรงยิ่งขึ้นโครงร่างถูกสร้างขึ้นฉาวซวนนําก้อนหินมาแทนที่และหยิบมีดขึ้นมาเพื่อดําเนินการต่อ

หลังจากการแกะสลักอีกครั้ง ฉาวซวนก็เข้าสู่สมาธิจดจ่ออย่างรวดเร็ว

เสียงติ้งติ้งหายไป แต่ทุกคนมุ่งไปให้ความสนใจกับหินในมือของฉาวซวนแล้ว ด้วยผงหินที่ตกลงมาฆาตกรสังหารบนภูเขากําลังก่อตัว

พ่อค้านักเดินทางได้ละทิ้งชีวิตการล่าสัตว์ไปแล้ว และได้ถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น ผู้ประกอบการเดินทางบางรายได้หยุดการติดต่อกับสัตว์ร้ายและสัตว์ป่าขนาดใหญ่ใด ๆ โดยธรรมชาติแล้วเขารู้สึกแปลกมาก

“นี่คือหมียักษ์แกะสลัก!”ถัดจากฉาวซวนมีคนเขาเพลิงที่ตะโกน

การพูดออกไปมีคําว่า “ยักษ์” เพิ่มขึ้นมา ถูกบังคับให้ต้องแก้ไข และพิสูจน์ให้ผู้อื่นเห็นด้วยพวกเขาออกล่าหมียักษ์ไม่ ไม่ได้ออกล่าทําไมสามารถแกะสลักลักษณะหมียักษ์ได้เหมือนจริงเช่นนี้?

ถึงแม้ว่าบางคนจะแกะสลักบนโลหะหรือเครื่องใช้อื่น ๆ แต่พวกเขาไม่เคยเห็นประติมากรรมหินที่เหมือนจริงรูปสลักหินนี้มีขนาดเล็กมาก แต่มันสามารถทําให้ผู้คนรู้สึกถึงความดุเดือดของหมียักษ์ที่ดุร้ายคํารามในป่า

“จะแลกเปลี่ยนรูปสลักหินได้อย่างไร?”การแกะสลักหินยังไม่เสร็จ และบางคนถาม

คนของเผ่ามักต้องการแลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ โดยตรง คนส่วนใหญ่ตอนนี้เป็นนักเดินทาง พวกเขาคุ้นเคยกับความต้องการของชนเผ่า บางคนถึงกับใช้มีดทองแดง และต้องการแลกเปลี่ยนตอนนี้

คนอื่นๆ เห็นแบบนี้ คนที่ใจเดียวกันก็ขยับ และหยิบมีดที่มีขนาดใหญ่กว่าคนก่อนหน้าเล็กน้อยและไปที่โตคังเพื่อพูดคุยโดยตรง

ผู้คนที่นี่สมองมีความยืดหยุ่นและเจ้าสามารถเห็นได้ว่าผู้นําของเขาเพลิงเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆ คือโต ดัง การเจรจาต่อรองแน่นอนคือการหาคนที่มีอํานาจมากที่สุดโดยตรง สําหรับเด็กที่แกะสลักไม่ใช่ว่าจําเป็นต้องเชื่อฟังผู้นํารี?

ดังนั้นคนที่คิดว่าฉลาดนั้นมีเป้าหมายโดยตรงไปที่โตคัง

“หมีดํา” ที่เดินไปยังฉาวซวนไม่ได้พูดอะไร และดวงตาของเขาจ้องมองไปที่การแกะสลักหินที่ฉาวซวนกําลังจะทําเสร็จสมบูรณ์

การแกะสลักหินสามารถถ่ายทอดจิตวิญญาณของช่างแกะสลัก เมื่อมองอย่างใกล้ชิด “หมีดําสามารถพบได้ว่ารูปปั้นหินก้อนเล็ก ๆ นี้สื่อถึงอารมณ์ที่ดุร้ายและรุนแรง และมันก็เหมือนหมียักษ์ที่โบกฝ่ามือยักษ์เพื่อส่งเสียงคํารามก้องภูเขา!

หากฉาวซวนกําลังแกะสัตว์อื่นในเวลานี้ “หมีดํา” จะไม่ดูจริงจังขนาดนั้น ไม่มีทาง ใครจะให้เขาเป็นเหมือนหมี? บรรพบุรุษของพวกเขาบูชาหมี และนมัสการพลังของหมี แต่ในเวลาเดียวกันคนที่ไล่ล่าและฆ่าหมีจะเป็น “นักรบ” ตอนนี้ ชนเผ่าเหล่านี้ได้กลายเป็นคาราวานเดินทาง มีโอกาสน้อยมากที่จะไปที่ภูเขาเพื่อล่าหมียักษ์ สิ่งที่คล้ายหมียังคงสืบทอดลงมาซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของคาราวานมันเป็นสัญลักษณ์ – หมี!

จากการแกะสลักหินที่สร้างขึ้นด้วยมือของฉาวซวน สายตาของ “หมีดํา” ไม่สามารถลบออกได้

“ข้าต้องการหนังสัตว์ยี่สิบผืน”หมีดําพูดออกมาดังๆ

เปรียบเทียบโดยตรงกับคนอื่นๆ เพื่อซื้อหินแกะสลัก “หมีดํา ” มีความชํานาญมากกว่า

โตคัง ผู้ที่กําลังพูดคุยกับใครบางคนโดยไม่เลือกปฏิบัติเมื่อได้ยินเช่นนี้ สั่งคนในทันทีเพื่อตรวจสอบหนังสัตว์ยังคงเลือกชนิดของสัตว์ที่ยอดเยี่ยม”หมีดํา” มีชื่อเสียงที่ดี ไม่ว่าเขาจะมีรูปแบบแบบไหนกับสิ่งอื่นอย่างน้อยในแง่ของการซื้อขายมันยังคงเป็นเรื่องจริงมากจะไม่ตระหนี่

หนังสัตว์ถูกแบ่งออกอย่างดี ยังมีขนาดใหญ่ แต่โดยทั่วไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงหนังสัตว์ขนาดใหญ่มีการกล่าวว่ามีการแบ่งหนังสัตว์ให้เป็นขนาดเล็ก ร่างของสัตว์ร้ายมีขนาดใหญ่และหนังสัตว์ทั้งหมดมีขนาดใหญ่เกินไปมันไม่ง่ายเลยที่จะขาย ทุกคนซื้อกลับไปเพื่อทําเสื้อผ้ามันไม่สามารถใช้งานได้กับขนาดที่ใหญ่เช่นนั้นจึงมีการตัดแบ่ง

และเมื่อเวลาผ่านไป ทุกคนก็สร้างฉันทามติ ซึ่งเป็นขนาดโดยธรรมชาติ ขนาดของหนังสัตว์ที่แบ่งส่วนนั้นคล้ายกันเช่นเดียวกับการก่อตัวของระบบหน่วยเชิงปริมาณที่เข้าคู่กัน เมื่อเข้าไปในเมืองเจ้าต้องจ่าย “ค่าผ่านทาง” ส่งมอบให้กับผู้รักษาประตู แต่ละชิ้นเป็นหนังสัตว์ที่ถูกตัดของหน่วยดังกล่าว

หนังสัตว์ถูกแบ่งออกเป็นยี่สิบชิ้น และคนของโตคงได้รวบรวมพวกมันและส่งมอบให้กับ “หมีดํา”

หลังจากรับหนังสัตว์ไปแล้ว “หมีดํา” มองไปที่ฉาวซวน “หนังสัตว์ยี่สิบผืนแล้วงานแกะสลักหินหละจะส่งมาให้ข้าได้อย่างไร? ข้าสามารถชดเชยเป็นเครื่องทองโลหะได้”

“เครื่องทอง” ที่คนส่วนใหญ่กล่าวถึงที่นี่หมายถึงโลหะสัมฤทธิ์และเป็นเป้าหมายของคนเขาเพลิง

ในเวลานี้ งานแกะสลักบนมือของฉาวซวนก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว

เมื่อเขาได้ยิน “หมีดํา” ฉาวซวนเป่าลงบนก้อนหินเผยงานแกะสลัก และเงยหน้าขึ้นมอง “หมีดํา”ดวงตาของเขาพูดอย่างสงบ: “สามสิบ”

สายตา “หมีดํา” เลื่อนไปมาระหว่างโตคังและฉาวซวน จากนั้นนําสายตากลับมาและพยักหน้าให้ฉาวซวนและพูดว่า : “ตกลงแล้วเอามาอีกสิบ … ไม่อีกยี่สิบหนังหมีที่ดีที่สุดไม่มีหนังหมีให้มองหาที่ใกล้เคียงกับหนังหมี”

โตทั้งหัวเราะ และส่งสายตาให้กับคนที่อยู่ข้างหลังเขาเพื่อจัดเรียงอีกสิบเพิ่มเติม

เมื่อคนอื่น ๆ แบ่งหนังสัตว์ออก “หมีดํา” ได้รับรูปปั้นหิน มองดูมันอย่างพึงพอใจมาก วางไว้ในกระเป๋าขนสัตว์หนาอย่างระมัดระวังจากนั้นแล้วดึงเสื้อคลุมพันมัน จับมันด้วยมือทั้งสองข้างและเปิดเสื้อคลุมหนาหนักให้ฉาวซวน,โตคังและคนอื่น ๆ

ด้านในของเสื้อคลุม “หมีดํา” มีขนาดใหญ่เก็บเครื่องทองสัมฤทธิ์เช่นดาบและขวานขนาดเล็กอื่นๆ บางชิ้นอยู่ในเสื้อคลุมบางอันมีขนาดใหญ่อย่างขวาน และดาบถูกเสียบไว้ที่เอวภายในเสื้อคลุมนอกจากนี้ยังมีที่น้ําหนักเบาแขวนอยู่ด้านในของเสื้อคลุม

ฉาวซวน : “…” มี WTF ในใจหลายครั้ง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ “หมีดํา” ให้ความรู้สึกที่หนักแน่นและแข็งแรงกับผู้คน มันกลายเป็น “หนัก”จริงๆ!

มีหลายสิ่งหลายอย่าง เจ้าจะไม่หนักใช่ไหม? นี่คือ “หมี” ที่เป็นเพียงเครื่องจักรมนุษย์พกพาอาวุธ!

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ก็พิสูจน์ได้ว่า “หมีดํา” นั้นแข็งแกร่งพอที่จะพกติดตัวไปได้ทุกวัน และยังมีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบัน ความแข็งแรงไม่เพียงพอมันเป็นไปไม่ได้ที่จะแบกรับ

ดวงตาโตคั่งสดใส มองไปที่วัตถุที่มีสีสันและขนาดที่แตกต่างกัน หยิบขึ้นมาสองสามชิ้น มีทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็กหนังสัตว์สี่สิบผืนสามารถแลกสิ่งของได้มากน้อย สิ่งที่มีคุณภาพสามารถแลกเปลี่ยนได้โตดังนับในใจ

เมื่อทั้งสองฝ่ายทําธุรกรรมเสร็จสิ้นคนอื่นรอบ ๆ ยังส่งเสียงเพื่อค้าขาย หนังสัตว์ห้าผืนและสิบผืนด้วย มี “หมีดํา”อยู่ข้างหน้าพวกเขาจะไม่สงสัยคุณภาพของหนังเหล่านี้ที่คนเขาเพลิงนําออกมาทุกคนรู้ว่า”หมีดํา” จะไม่ซื้ออะไรที่ไม่ดีแม้ว่าเจ้าจะไม่เข้าใจคนเขาเพลิงเจ้าสามารถซื้อได้ด้วยเพราะ”หมีดํา” !

พวกเขาไม่ได้ฟุ่มเฟือยเหมือน “หมีดํา” แต่จํานวนคนมากเกินไป โตคงยังคงยินดีที่จะยิ้มจนปากฉีกไปถึงใบหูของเขาแต่คนเหล่านี้ต้องการงานแกะสลักหินอีกครั้ง มันไม่มีแล้ว

มาวันเดียว หนังสัตว์ที่ขายได้ขายไปแล้วเกือบครึ่ง ซึ่งทําให้โตคังมีความสุขมาก ข้าไม่สามารถขายได้มากในห้าวันที่ผ่านมาวันนี้ข้าสามารถรับมันได้ในวันเดียว แน่นอนว่าเพราะผู้อาวุโสฉาวซวนมีวิธี

หากตามความเร็วนี้ พวกเขาจะสามารถย้อนกลับไปในเวลาน้อยกว่าสิบวัน

ในตอนกลางคืน เมื่ออยู่ในเต็นท์ที่เรียบง่าย ฉาวซวนเอาหินแกะสลักมา คราวนี้มันไม่ใช่หมียักษ์แต่เป็นสัตว์ร้ายอีกตัว

สองวันถัดมา ฉาวซวนจะแกะสลักหินออกมาทุกวัน เช่นเดียวกับวันแรก ซื้อมากขึ้นและส่งมันออกไปเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากสําหรับผู้ที่ต้องการซื้อหนังสัตว์ แม้ว่าหลายคนจะไม่สามารถซื้อหนังสัตว์ได้หลายสิบผืนแต่เมื่อพวกเขามองไปที่การแกะสลักหิน จะไปเยี่ยมชมพื้นที่ของเขาเพลิงด้วย ผู้คนจํานวนมากที่ซื้อหนังสัตว์และงานแกะสลักหินมีทั้งผู้ให้บริการเดินทางและยังมีคนที่ถูกส่งไปโดยเจ้าของทาสด้วย

ในวันที่ห้า หนังสัตว์ที่คนเขาเพลิงนํามาขายเกือบจะหมดแล้ว ไม่จําเป็นต้องจ้องมองไปที่สินค้าตลอดเวลา หลังจากเปลี่ยนเป็นอาวุธทองแดงและอาหาร ฯลฯ ตามลําดับเวลาของตัวเองที่จะได้รับจากนั้นเจ้าจะได้รับการแลกเปลี่ยนที่เจ้ามี ผู้คนที่เห็นเผ่าไท่อี้นั้นค่อนข้างสะดุดตา คราวนี้เพราะสมุนไพรหายากบางส่วนทําให้พวกเขาขายสิ่งต่าง ๆ ได้เร็วกว่าแต่ไม่มีใครคิดว่ามีฉาวซวนที่อยู่ข้างเขาเพลิง!

ไม่มีรายการใหญ่ๆ ฉาวซวนไม่มีการแกะสลักอีกต่อไป เมื่อเห็นว่ามีอะไรไม่มากที่จะขายที่ฝั่งของเขาเพลิง เขาจะเอาหินของเขาเองออกมาด้วยเหตุนี้เมื่อเขาได้ช่วยให้ผู้คนเข้ามามุ่งดูปล่อยให้หินเหล่านี้ดูดซับแสงผ่านดวงอาทิตย์ตลอดทั้งวัน ตอนนี้เจ้าสามารถเห็นแสงที่ชัดเจนบนก้อนหินตราบใดที่มืดลงเล็กน้อย

ในไม่กี่วันที่ผ่านมา มีชนเผ่าจํานวนมากมาที่เมืองอัลบ่า ล้อมรอบไปด้วยเสียงกรีดร้องและการทะเลาะวิวาทพวกเขาทําเสียงดังกว่าเสียงของพวกเขาเองในบางครั้งเจ้าจะเห็นคนที่ถูกยิง

ฉาวซวนไม่ได้เปรียบเทียบกับพวกเขา แต่ทําป้ายไม้ เขียนด้วยเม็ดสีของพืชตัวอักษรสีสันสดใสว่า – “สิ่งแปลกใหม่หินที่จะส่องแสง – หินวารีสุริยัน”

หินของชนเผ่ากลองถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาของพระจันทร์เต็มดวง เรียกว่าหินวารีจันทราและสิ่งที่ฉาวซวนนําออกไปดูดซับแสงอาทิตย์ และเปลี่ยนจาก “จันทรา” เป็น “สุริยัน”

ป้ายไม้รองรับด้วยเสายาวเสียบไว้ข้างๆ และไม่จําเป็นต้องร้องเรียกรอให้ใครซักคนมา ป้ายไม้ของฉาวซวนทําให้ผู้คนหันหลังกลับมามองทุกครั้ง และเปลี่ยนทิศทางเพื่อให้ผู้คนในทิศทางอื่น ๆ สามารถเห็นคําบนป้ายไม่ได้

สิ่งใหม่ ๆ เต็มไปด้วยแรงดึงดูดใจอยู่เสมอ ตอนนี้เผ่าในที่สุดก็มีโชค เขาเพลิงถูกทิ้งร้างที่นั่น ในที่สุดอย่างไม่คาดคิด หลังจากนั้นไม่นาน เห็นผู้คนจํานวนมากวิ่งมุ่งตรงไปที่เขาเพลิง

หมายความว่า ป้ายนี้มันเป็นที่น่าดึงดูดใจจริงๆ