Chronicles of Primordial Wars – ตำนานของสงครามแรกเริ่ม - ตอนที่ 381

ตอนที่ 381 : ถูกต้องเหรอ?

ในป่าทึบสามารถมองเห็นต้นไม้สูงได้ทุกที่ ใกล้กับยอดไม้ มีความหนาเท่ากับสามคนโอบ แต่ลำต้นที่อยู่ใกล้พื้นดิน สิบคนโอบยังไม่สามารถจับได้รอบ

รากในส่วนพื้นดินมีลักษณะโค้งงอและแผ่ขยายออกไปสู่สภาพแวดล้อมและนอนทอดตัวบนพื้นดิน เช่น กรงเล็บสัตว์ยักษ์โบราณขนาดใหญ่ที่นอนอยู่บนพื้นดิน การผ่านสถานที่เหล่านี้เปรียบเสมือนการปีนเขา แต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผู้ที่มักออกล่าในป่า

กลุ่มคนเดินผ่านป่าและหลังจากลึกเข้าไปในป่า ฝูงชนก็แยกย้ายกันไปในคราเดียว และทีมก็กระจัดกระจายออกไปในทุกทิศทาง เวลานี้ไม่ใช่ลักษณะออกล่าสัตว์ ทีมถูกแบ่งออก

ฉาวซวนมาพร้อมนักรบหนุ่มบางคนมากกว่า 20 คนในทีม เต่าเจ๋งและซุยล้วนอยู่ ผู้นำของทีมนี้คือรู่จ่าน ถ้าเทียบกับตำแหน่งสถานะสูงหรือต่ำ ตำแหน่งผู้นำควรจัดขึ้นโดยฉาวซวน แต่เพราะฉาวซวน มันเป็นเพียงครั้งแรกที่เข้าร่วมทีมนี้ ไม่คุ้นเคยกับคนอื่นและไม่ได้เป็นผู้นำ

ทุกคนในทีมทำงานได้เป็นอย่างดี ยกเว้นเริ่มต้นเหตุผลมาจากฉาวซวน คนอื่น ๆ ก็ค่อนข้างระมัดระวังต่อมาพวกเขาปรับตัวได้ดีขึ้นมาก และฟื้นฟูบรรยากาศการล่าสัตว์ให้กลับมา

ไม่มีคำพูด การกระทำและสายตาเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เจ้าสามารถรู้ความหมายของกันและกันและร่วมมือกับคนอื่น

เต่าเพิ่งเป็นผู้นำก่อนออกเดินทาง หัวหน้าเผ่าและพ่อของเขา ยังมีลุงและป้าหลายคนเตือนให้เขาดูแลฉาวซวนให้มาก แม้ว่าฉาวซวนจะมีความแข็งแกร่งและเป็นผู้อาวุโส แต่สุดท้ายเขาก็ยังอายุน้อย อาจไม่สามารถ ปรับให้เข้ากับจังหวะการล่าสัตว์ของทีมได้อย่างรวดเร็วดังนั้นหลังจากเข้าใกล้จุดล่าสัตว์นี้มากขึ้น เต่าเพิ่งก็ค ดว่าจะหยุดพูดคุยกับฉาวซวนก่อนหรือไม่

สามารถตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าฉาวซวนไม่เพียงแต่ไม่ต้องการคำแนะนำของพวกเขา แต่ยังปรับตัวได้เป็นอย่างดี เหมือนตอนที่เจ้าหลบซ่อนตัวจากสถานการณ์ ท่าทางของเต่าเจ๋งและผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขาตามมา การเคลื่อนไหวของฉาวซวนไม่ช้ากว่าคนอื่น ไม่จำเป็นต้องถามเคล็ดลับอะไรเพิ่มเติม

ด้านหลังพุ่มไม้ มีต้นไม้ที่ไม่สูงเกินไป และยอดไม้สั่น เนื่องจากพุ่มไม้และหญ้าหนาทึบ คนในทีมมองเห็นไม่ชัดเจน

เต่าเพิ่งทำท่าทาง และผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขาชะลอตัวลงทันที ทำให้ฝีเท้าของเจ้าเบาลงและเข้าหาอีกด้านอย่างช้าๆ ซุยและอีกคนหนึ่งเหมือนลิงปีนป่ายต้นไม้ข้างๆ ที่อยู่ติดกัน และมองไปข้างหน้า หากมีเหยื่อ ให้เตรียมการล่าสัตว์

ด้วยวิสัยทัศน์ความสามารถพิเศษของเขา ฉาวซวนสามารถมองเห็นเงาเล็กๆ ด้านหลังพุ่มไม้และมองดูโครงร่างและกระดูก สัตว์ร้ายตัวไม่ใหญ่ มันยังอยู่ในวัยเด็ก

กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้สายตามองไปที่นั่น เต่าเจ๋งส่ายหัว

สัตว์กีบเท้า หัวเหมือนม้า ลำคอยาวกว่าเล็กน้อย ลำตัวแข็งแรง พวกมันมักเดินช้าๆ ไปตามถนน มองดูเฉื่อยชา แต่ถ้าตกอยู่ในอันตราย พวกมันจะแตกต่างออกไปทันที ความเร็วนั้นเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดในฉับพลันกีบของพวกมันไม่เพียงแต่ใหญ่เท่านั้น มีความแข็ง การถูกเตะไม่ใช่สิ่งที่ดี

สัตว์กีบเท้าก็เป็นหนึ่งในเหยื่อของทีมล่าสัตว์เช่นกัน แต่ไม่รวมถึงตัวลูก โดยทั่วไป หากเจ้าไม่ได้ขาดอาหารโดยเฉพาะ และเจ้าได้พบกับลูกสัตว์ในป่า นักรบเขาเพลิงส่วนใหญ่จะไม่ลงมือ ไม่มีอะไรที่ท้าทาย ไม่สามารถพิสูจน์ความแข็งแกร่งของพวกเขา และประการที่สองมีเนื้อไม่มากเมื่อเทียบกับสัตว์ที่เป็นผู้ใหญ่ มันจะดีกว่าที่จะประหยัดพลังงานเอาไปจัดการกับตัวอื่น ๆ

ดังนั้นสำหรับลูกสัตว์ตัวนี้ นักรบมีความเต็มใจที่จะทิ้งมันไว้เพื่อตามล่าในภายหลัง หรือปล่อยให้ลูกหลานของพวกเขามาจัดการ

ในเวลานี้ สัตว์กีบเท้าอยู่ในวัยเด็กของมัน ได้รับการสนับสนุนจากเท้าหลังของมัน และยืนตัวตรง เกาะยึดลำต้นและกินใบและผลไม้บนต้นไม้ หูกระดิกไปมา ฟังการเคลื่อนไหวรอบ ๆ แต่มันไม่พบทีมล่าสัตว์ที่อยู่ใกล้ ๆ และไม่รู้ว่าที่หลุดรอดพ้นเพราะมันยังไม่โตเต็มวัย

ไปข้างหน้าจะมีแม่น้ำ มีก้อนกรวดบนฝั่งแม่น้ำ และไม่มีร่องรอยของกิจกรรมสัตว์อื่น ๆ

“โดยทั่วไป เราไม่ไปที่แม่น้ำเพื่อตักน้ำ ริมแม่น้ำนั้นอันตรายเกินไป ถ้าเจ้าต้องการตักน้ำ สามารถนำน้ำบางส่วนเอามาจากต้นไม้และบนใบหญ้า หรือไปที่ลำธารบนภูเขาเต่าเจ๋งกระซิบกับฉาวซวน

“มีอะไรในแม่น้ำ?” ฉาวซวนถาม

“มีปลาบางตัวที่มีเขี้ยวอยู่ในแม่น้ำ และบางครั้งก็มีปลิง แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เหตุผลหลัก” เต่าเพิ่งชี้ไปที่ทรายริมแม่น้ำ “อาจจะมีสัตว์ร้ายกระดูกหิน เมื่อพวกมันอยู่ที่นั่น แม่น้ำจะเงียบสงัดเป็นพิเศษ ปลาในแม่น้ำและสัตว์ใต้น้ำอื่น ๆ จะหลบหนี”

“สัตว์กระดูกหิน?” นี่คือชื่อใหม่ ฉาวซวนไม่เคยเห็น

ดูทรายใกล้แม่น้ำ จาาา

ฉาวซวนไม่พบสิ่งผิดปกติ แต่สัญชาตญาณบอกเขาว่ามีบางอย่างและมันก็

อันตราย

“สัตว์ร้ายกระดูกหินนั้นกระดูกแข็งมากเหมาะสำหรับทำเครื่องมือกระดูก และมีดทำจากกระดูกเป็นสิ่งที่ดีมาก อย่างไรก็ตาม กระดูกหินไม่ดีสำหรับการล่าสัตว์ ผิวหนังของพวกมันแข็งเกินไป กะโหลกศีรษะเป็นเหมือนหินแข็งและมีความแข็งแรงมาก หากไม่มีความมั่นใจ แน่นอน เราจะไม่ยั่วยุสัตว์กระดูกหินง่ายๆ นอกจากนั้นพวกมันยังอำพรางและหลบซ่อนตัวเป็นอย่างดี “

ฉาวซวนมองดูทรายและกรวดบนชายฝั่งอีกครั้ง และเปลี่ยนวิสัยทัศน์ของเขา มองผ่านทรายบนพื้นผิวอีกรอบ เขาสามารถเห็นโครงกระดูกขนาดใหญ่ใต้ผืนทราย

มีสัตว์ร้ายโครงร่างกระดูกอยู่ที่นั่น ซึ่งไม่เล็กไปกว่าสัตว์ร้ายที่เขาเคยเห็นเมื่อไม่นานมานี้ และสัตว์กระดูกหินอย่างที่เต่าเจ๋งกล่าว หัวของมันดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยหมวกหิน ยังเป็นหมวกหินคุณภาพชั้นยอดที่สุดฉาวซวนสามารถตัดสินได้อย่างรวดเร็ว หัวนั้นแข็งอย่างมาก ในเวลานี้สัตว์กระดูกหินฝังตัวอยู่ใต้กรวดทราย และมีเพียงหัวที่วางอยู่บนพื้นดิน หลับตา,หดใบหูและรูจมูกหายใจให้ช้าลง ทันทีที่เห็นเป็นครั้งแรกมันดูเหมือนก่อน หินก้อนใหญ่ธรรมดาบนพื้น มีพืชบางชนิดเช่นมอสสีเขียวบนหิน ซึ่งคล้ายกับหินก้อนอื่น ๆ บนริมฝั่งถ้าเจ้าไม่รู้ จักกระดูกหิน เจ้าอาจจะไม่คิดว่ามันเป็นหัวของสัตว์ร้ายยักษ์จริง ๆ

ไม่เพียงแต่พรางตัว แต่พวกมันยังรู้วิธีที่ทำให้กลมกลืนกับธรรมชาติ หากมีก้อนหินไม่เพียงพอที่จะทำให้กลมกลืน พวกมันเหล่านั้นจะมองหาก้อนหินที่คล้ายกับหัวของพวกมันเอง และเตะไปที่ฝั่งแม่น้ำเพื่อทำให้พวกมันเป็นส่วนหนึ่ง อาจกล่าวได้ว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของก้อนหินในทรายและกรวดบนฝั่งแม่น้ำ ล้วนแต่นำมาจากสัตว์กระดูกหิน ไม่เช่นนั้นรูปร่างของหินแต่ละก้อนจะไม่เหมือนกันมากนัก

“มีสัตว์กระดูกหินอยู่ที่นั่น” ฉาวซวนชี้ไปที่ “หิน” ดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายกระดูกหินเป็นสัตว์ที่ไม่ชอบอยู่เป็นฝูง หากเป็นกลุ่ม มันอันตรายกว่ามาก อย่ามองไปที่มัน และควรจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและหลีกหนีไปจากมัน

เต่าเพิ่งทำตามคำแนะนำของฉาวซวน เขาไม่สามารถระบุได้อย่างแม่นยำว่าหินก้อนใหญ่ก้อนใดเป็นหัวของสัตว์ร้ายกระดูกหิน แต่ทำไมฉาวซวนจึงมั่นใจอย่างนั้น?

ในอดีตอันตรายจากการล่าสัตว์สูงเกินไป หนึ่งในเหตุผลคือพวกเขาไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนของสัตว์ร้ายกระดูกหินได้อย่างแม่นยำ เมื่อพบว่าตัดสินใจผิดพลาดจะเป็นคราของสัตว์ร้ายที่คว้าโอกาสในการจู่โจม แต่ถ้ามันสามารถระบุได้ พวกเขาจะเตรียมการมากขึ้น บางที พวกเขาสามารถล่าสัตว์กระดูกหิน

เมื่อนึกถึงการตามล่าสัตว์กระดูกหิน หัวใจของเต่าเจ๋งก็สูบฉีด อย่าลืม พวกเขายังหนุ่มยังสาวชื่นชอบความท้าทายมากขึ้น

“เจ้าแน่ใจเหรอ?” เต่าเพิ่งถามอีกครั้ง

“แน่นอน”

หลังจากนิ่งไปสักครู่ เต่าเจิ้งถามว่า: “มีกระดูกหินตัวอื่น ๆ แถวนี้หรือไม่?”

“ไม่ เพียงตัวเดียว แต่มันใหญ่กว่าสัตว์ร้ายที่จับได้ในเผ่า” เจ้าต้องการที่จะล่า? “ฉาวซวนมองไป เห็นดวงตามองเต่าเพิ่งที่ส่องประกาย

“ข้าจะคุยเรื่องนี้กับทุกคน” คือว่า พวกเราเป็นทีม เต่าเพิ่งไม่สามารถตัดสินใจโดยพลการ โดยไม่คำนึงถึงความปรารถนาของคนอื่นๆ สัตว์ร้ายขนาดใหญ่เช่นนี้เขายังต้องพึ่งพาทุกคนเพื่อล่า มันเป็นไปไม่ได้ที่ทำด้วยตัวเขาคนเดียว

เต่าเพิ่งบอกทุกคนเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามที่เต่าเพิ่งคิดไว้ ทุกคนมีความสนใจในการตามล่าสัตว์ร้าย ยิ่งไปกว่านั้น หากในขั้นตอนแรกสามารถตัดสินตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจงได้ ตราบใดที่มีการเตรียมการที่เพียงพอ แม้ว่าการล่าสัตว์จะล้มเหลวก็สามารถล่าถอยได้

“เจ้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่ามีสัตว์ร้ายกระดูกหิน?” ซุยจ้องไปที่ฉาวซวนและถามด้วยน้ำเสียงที่ตั้งคำถามและสงสัย แต่เต่าเพิ่งเพิกเฉยไม่สนใจ

คนอื่นมีความสงสัยในใจ แต่พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะพูดออกไปตรงๆ อย่าโทษพวกเขาที่ไม่เชื่อแม้แต่นักรบที่มีประสบการณ์บางคนในเผ่าอาจไม่กล้ายืนยันอย่างรวดเร็วก่อน ฉาวซวนเป็นผู้อาวุโสแล้วอย่างไร? ทำไมคำพูดของเขาจะต้องได้รับความไว้วางใจจากทุกคน? การล่าสัตว์ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ความผิดพลาดสามารถทำให้ทุกคนเดือดร้อน กระทั่งตายและบาดเจ็บ

ฉาวซวนไม่ตอบคำถามของซุยในทันที แต่มองไปรอบ ๆ และชี้ห่างออกไปที่พื้นสองสามก้าว เขาพูดว่า: “มีหินก้อนใหญ่อยู่ข้างใต้”ฉาวซวนยื่นมือออกไปและทำไม้ทำมือ อธิบายขนาดและรูปร่างของหิน

ซุยและคนอื่น ๆ มองสิ่งที่ฉาวซวนชี้ให้เห็น ซึ่งมีใบไม้กองหนาที่เน่าเปื่อยทับถมอยู่หลายชั้น และมีใบไม้สดมากมายบนพื้นหน้า รวมถึงกิ่งไม้หักที่แตกต่างกัน

ซุยมองไปที่เต่าเลิ้ง เห็นเต่าเพิ่งพยักหน้าเล็กน้อย และจากนั้นก้าวออกไปครึ่งก้าว หยิบมีดสั้น ๆ ในมือกระโดดขึ้นไปข้างบนตัดกิ่งด้วยคมมีด จัดการกับสิ่งสกปรกชั้นบางๆ เขาเห็นหินรูปร่างของหินเช่นเดียวกับที่ฉาวซวนเพิ่งอธิบาย

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ คิ้วของซุยกระตุกยิกๆ

“ถูกต้องเหรอ?”