Chronicles of Primordial Wars – ตำนานของสงครามแรกเริ่ม - ตอนที่ 378

ตอนที่ 378 : พิธีต้อนรับ

หลังจากเกิดมาหลายปี ครอบครัวก็มีลูกเพียงคนเดียวเสมอ เขามีพี่ชายเมื่อไหร่? โต หลี่มองเขาด้วยท่าทางโง่ ๆ

ในอีกด้านหนึ่ง การแอบฟังของเต่าเจิ้งและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงกับข่าวเช่นกัน แต่คิดๆ ไปฉาวซวนดูไม่เหมือนโตหลี่

” พ่อ ฉาวซวนกับข้า … เป็นพี่น้องกันเหรอ? พี่น้อง? “ โตหลี่ชี้ไปที่ร่างที่อยู่ไกลๆ และถาม

“ข้าทําการเปรียบเทียบ!” โตคงยังพบว่าลูกชายของเขาดูเหมือนจะเข้าใจผิด แต่ที่ มาของฉาวซวนเว้นแต่หัวหน้าเผ่าและแม่มดจะกล่าว พวกเขากลัวที่จะเผลอพูดออกมา

หลายคนในเผ่ารู้ว่าเผ่าเขาเพลิงไม่ได้อยู่ในสถานที่นี้ แต่มาจากอีกฝั่งหนึ่งของทะเลอันไกลโพ้นแต่ในช่วงพันปีที่ผ่านมา เรื่องราวต่าง ๆ ได้บอกเล่าเรื่องราวของคนรุ่นต่อไปในอนาคตหลายคนใช้เรื่องราวเหล่านั้นเป็นเพียงเรื่องเล่าเท่านั้น หากไม่ใช่เพราะโตดังเข้ามาดํารงตําแหน่งหัวหน้าทีมล่าสัตว์ คงไม่มีโอกาสที่จะรู้มากขึ้น โดยทั่วไปแล้วคนหนุ่มสาวในทุกวันนี้พวกเขาไม่คิดมากนัก

“กล่าวอย่างสั้นๆ เจ้าจะต้องปฏิบัติต่อฉาวซวนในฐานะพี่ชาย!” เขาไม่รู้จะอธิบายอ ย่างไรโตดังกล่าวประโยคนี้ออกไปที่อๆ หลังจากพูดแล้วเขารู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง ฉาวซวนดูเหมือนจะเป็นผู้อาวุโสในการปฏิบัติต่อผู้เฒ่าผู้แก่ พวกเหล่านี้ควรจะเคารพ!

สองวันก่อนพิธีต้อนรับ บรรยากาศในเผ่านั้นแปลกมาก มีความสุขมีความอยากรู้อ ยากเห็นและหัวข้อต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของฉาวซวนอย่างฉับพลัน ด้วยคําพูดของโตคังไม่มีเรื่องซุบซิบนินทา ทุกวันมีคนจํานวนมากขึ้นไปบนภูเขา หากมีหัวหน้าเผ่าและผู้อาวุโสคนอื่น ๆ บ่อยครั้งพวกเขาต้องการพูดคุยกับฉาวซวนเป็นการส่วนตัว

ในอีกด้านหนึ่งของฉาวซวน เขาประสบกับสถานการณ์แบบนี้ซึ่งถือได้ว่าเป็นของหา ยากและรู้สึกถึงความกระตือรือร้นของชนเผ่า

บ้านถูกสร้างขึ้นและเตียง,โต๊ะ,เก้าอี้,เครื่องปั้นดินเผาและอื่น ๆ ทั้งหมดถูกเตรียมไว้ ในวันที่ย้ายเข้ามามีคนมากมายที่ส่งสิ่งต่าง ๆ ผู้คนจากบนภูเขาและตีนเขา บางคนส่งเนื้อสัตว์และอาหารบางคนส่งหนังสัตว์และอื่น ๆ ในฐานะนักล่า ทุกครัวเรือนมีหนังสัตว์อยู่ที่บ้านเพียงครึ่งวันหนังสัตว์จํานวนมากถูกกองไว้ในบ้านใหม่ของฉาวซวน

ฉาวซวนจดจําคนเหล่านี้ที่ให้ของขวัญในใจอย่างเงียบๆ แม้ว่าคนเหล่านี้จะแสดงควา มกระตือรือร้นของพวกเขาแต่ไม่มีความต้องการอยากได้ประโยชน์ตรงนี้จากฉาวซวน แต่สิ่งเหล่านี้ดีฉาวซวนจดบันทึกลงไป

มีกลุ่มใหญ่อยู่บนภูเขาและพวกเขามารวมกัน และใช้เชือกฟางเป็นเชือกวัด จับเชือก ฟางและวัดมันกับตัวฉาวซวนและจากไปวันต่อมาเขาส่งเสื้อผ้าสองสามชุด หนังสัตว์ทั้งชุด,ผ้าทั้งชุดและผ้าผสมหนังสัตว์

เสื้อผ้าที่ใช้ในพิธีก็เตรียมไว้เช่นกัน และหนังที่ใช้น้ํามาด้วยตัวแม่มดเอง หนังสัตว์ที่ ยอดเยี่ยมนั้นคุณภาพดีมาก

เนื่องจากไม่มีเปลวไฟ พิธีกรรมและอื่น ๆ จึงค่อนข้างแตกต่างจากที่ฉาวซวนรู้ แต่ไม่มี ความแตกต่างกันมาก

ในวันพิธี ขณะที่พระอาทิตย์ตกดิน เมื่อท้องฟ้ามืดมิด ผู้คนที่อยู่ตีนเขาก็ยังคง ขึ้นไปบนเนินเขาและทุกคนก็เต็มไปด้วยความเรียบร้อยและสวมเสื้อผ้าสะอาด

ฉาวซวนค้นพบว่าเผ่าในแต่ละวันส่วนใหญ่แต่งกายด้วยหนังสัตว์ โดยทั่วไป ไม่มีผู้คน สวมใส่ชุดที่ทําจากผ้าหนังสัตว์ส่วนใหญ่ที่สวมใส่ของนักรบไม่มีแขนเสื้อ โดยเฉพาะนักรบสัญลักษณ์ระดับกลางและระดับสูง หรือเวลาพิธีกรรมหรืองานอื่น ๆ พวกเขาจะเผยสองแขนและ แสดงให้เห็นสัญลักษณ์ นี่เป็นโอกาสที่ดีในการแสดงตัวเอง

เสื้อผ้าพิธีการที่เตรียมไว้สําหรับฉาวซวนในเผ่านั้นไม่มีแขน ในสายตาของหัวหน้าเผ่า เจิ้งเหอและคนอื่น ๆ นี่เป็นโอกาสที่ดีสําหรับฉาวซวนที่จะแสดงความแข็งแกร่งของเขาอย่าลืมว่า ฉาวซวนและซุยที่ประลองกันนั้นหลายคนมองไม่เห็นสถานการณ์ ทุกคนต่างก็เคยได้ยินเรื่องนั้นและหูนั้นไว้ฟังตาเห็นทําให้เชื่อ การเห็นด้วยตาตัวเองก่อให้เกิดความประทับใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

เนื่องจากมันเป็นพิธีเฉลิมฉลอง นักรบหลายคนได้สืบทอดนิสัยที่สืบทอดมาจาก บรรพบุรุษและนํามาซึ่งผลของการล่าสัตว์ที่หลากหลาย เขี้ยวแหลมคม, เครื่องประดับกระดูก ฯลฯ

ฉาวซวนไม่ได้ออกไปเพื่อล่าสัตว์ที่นี่ และระหว่างเดินไปตามทางอย่างสบายๆ เขาไม่ ได้สวมใส่เครื่องประดับใด ๆ แต่สิ่งเดียวที่เขาสวมใส่ คือเครื่องประดับกระดูกบรรพบุรุษเท่านั้น

ในบรรดาเครื่องประดับกระดูกสีขาว ลูกปัดสีแดงนั้นเด่นมาก แม้ในเวลากลางคืน ตราบใดที่มีแสงน้อยมันสามารถสะท้อนแสงจากลูกปัดเป็นประกายได้

“เจ้าพร้อมหรือยัง?” แม่มดมองฉาวซวนที่ยืนข้างๆ เธอ

” พร้อม.” แม้ว่านี่จะไม่ใช่เผ่าที่เขาคุ้นเคย แต่บรรยากาศรอบเขาเพลิงนั้นแข็งแกร่ง มากดังนั้นฉาวซวนจึงปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว

“ไปกัน.”

แม่มดกล่าว เธอกําลังเดินไปที่หลุมไฟ และฉาวซวนอยู่ในทิศทางตรงกันข้าม พิธีต้อน รับต้องลงจากภูเขาขึ้นไปยังบนภูเขานี่เป็นสิ่งที่ผู้มาใหม่ทุกคนที่มาที่เขาเพลิงต้องได้รับประสบการณ์

ไม่มีเมล็ดเพลิงในหลุมไฟที่ด้านบนของยอดเขา ไฟที่ล้อมรอบคือคบเพลิง ฉาวซ วนกําลังรอที่ตีนเขามีสองกลุ่มจากด้านข้างของแม่มด เพื่อป้องกันพวกเขาจากอุบัติเหตุอื่น ๆ

ความสูงชันของยอดเขาเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดใจ และทั้งภูเขาก็ถูกแช่อยู่ในบรรยากาศที่เคร่งขรึมและจริงจัง

มีจุดแสงสีแดงกระพริบที่ด้านบนของภูเขา และแม่มดจุดไฟในหลุมไฟ

ด้วยเสียงแตร ฉาวซวนยกเท้าขึ้นแล้วขึ้นไปบนภูเขา

มีคบเพลิงอยู่รอบ ๆ และถนนสู่ภูเขานั้นสว่างมาก น่าจะช่วยให้ฉาวซวนเห็นเส้นทาง ในความเป็นจริงหากปราศจากคบไฟเหล่านี้ ฉาวซวนก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจน

หลังจากผ่านพื้นที่วังเวงที่ทอดยาว ฉาวซวนเห็นฝูงชนมารวมตัวกัน เส้นทางบนภูเขา ได้ถูกปล่อยว่างไม่มีใครอยู่ใกล้ และคนทั้งสองฝั่งถนนมองไปที่ฉาวซวนอย่างสงสัย นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขามีโอกาสสังเกตฉาวซวนอย่างใกล้ชิดและไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการตําหนิของ หัวหน้าเผ่าและผู้เฒ่าผู้แก่

นี่คือฉาวซวน?

ทุกคนอดที่จะคิดไม่ได้ว่าทําไม?

ข้าได้ยินมาว่าเขาได้ปล้นเผ่าไท่ซี่!

ไม่ว่าพวกเขาจะรู้สึกอะไรในตอนนี้ พวกเขาสามารถคิดได้เท่านั้นและไม่สามารถพูดได้พิธีกรรมแบบนี้ไม่สามารถส่งเสียงออกไปได้อย่างอย่างที่ใจนึก

เปิดใช้การมองเห็นความสามารถพิเศษ ฉาวซวนเห็นเส้นไหมสีแดงจากฝูงชนโดยรอบส่งออกมาจากร่างกายของทุกคน ตลอดทางขึ้นไปเชื่อมต่อกับหลุมไฟที่ด้านบนของภูเขา

เมื่อฉาวชวนใกล้กับยอดเขา ขึ้นมาใกล้กับหลุมไฟ ลูกปัดสีแดงบนสร้อยกระดูกที่สวม ใส่บนร่างกายก็เหมือนเปลวไฟและเปลวไฟก็ลูกโชนออกมา

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ ผู้คนรอบตัวเขายังคงกรีดร้อง แต่ไม่ช้าพวกเขาก็สงบลงอีกครั้ง และปิดปากแต่ดวงตาของพวกเขาจ้องมองตรงไปที่สร้อยคอที่มีเปลวไฟลุกโชนซึ่งฉาวซวนสวมใส่

ลวดลายสัญลักษณ์บนร่างกายของฉาวซวนยังเผยด้วยเช่นกัน ลวดลายเปลวไฟเช่นลาวาออกมาจากไหล่ ขยายไปถึงข้อมือ และจากนั้นไปที่ฝ่ามือของเขา

นักรบสัญลักษณ์ระดับสูง!

กลับกลายเป็นนักรบสัญลักษณ์ระดับสูง!

ทุกคนมีดวงตาที่เบิกกว้าง

ในที่สุดหลุมไฟก็ปรากฏตัวในสายตาของฉาวซวน ไม่มีความทรงจําเผยออกมาเกี่ย วกับเปลวไฟแต่มันก็ไม่เล็กเกินไปและเต็มไปทั่วหลุมไฟทั้งหมด

ถัดจากหลุมไฟ แม่มดยืนอยู่ที่นั่น ถือกล่องหินในมือของเธอ ซึ่งมีกระดูกสามชิ้นที่เหมี อนของฉาวซวนสวมใส่แต่ทั้งสามชิ้นนั้นไม่แวววาวสดใส

หลังจากฉาวซวนเข้าหา แม่มดส่งกล่องให้ฉาวซวน