Chronicles of Primordial Wars – ตำนานของสงครามแรกเริ่ม - ตอนที่ 356

ตอนที่ 356 : ชายชราแปลก ๆ

หลังจากออกจากเผ่ามาคาแล้ว ฉาวซวนก็เห็นชนเผ่าอื่น ๆ ที่ออกเดินทางมา แต่พวก เขาไม่ได้มากับคนเหล่านั้น และทําการเตรียมพร้อมสําหรับฉาวซวนมาก อาจเป็นเพราะพวกเขานําของมาขาย เป็นห่วงว่าฉาวซวนจะฉกฉวย

ฉาวซวนมีประสบการณ์เดินทางไกลเช่นกัน เขารู้ว่าทีมจะปฏิเสธคนแปลกหน้าเมื่อพว กเขาพบพวกเขาที่กลางทาง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้อยู่ร่วมกัน แค่ถามเกี่ยวกับระยะทางยี่สิบเมตร

เมื่ออีกฝ่ายเห็นฉาวซวนไม่ได้หวังจะเข้ามาใกล้ หลังจากตอบคําถามสองข้อของฉาวซวนอย่างไม่เต็มใจ เขาก็รีบร้อนเดินทางไป

ฉาวซวนเพิ่งถามเกี่ยวกับรูปแบบทางภูมิศาสตร์รอบ ๆ เขา แต่คําตอบของอีกฝ่ายน นสั้นเกินไป ฉาวซวนสามารถรวบรวมข่าวที่เขาได้ยินจากชนเผ่ามาคาเท่านั้น และนํามารวมกัน เพื่อคิดว่าจะไปที่ไหน

ที่นี่ มีชนเผ่าและสถานที่ที่อยู่ภายใต้ขอบเขตอํานาจของเจ้าของทาส อย่างไรก็ตาม เผ่าและเจ้าของทาสไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ขัดแย้งกันมาก ไม่มีความขัดแย้งเหมือนในทะเลทราย ชนเผ่าหลายเผ่าเดินทางไปค้าขายยังเมืองต่าง ๆ ภายใต้ขอบเขตอํานาจของเจ้าของทาส สําหรับพวกเขา นี่เป็นเรื่องธรรมดามาก ตัวอย่างเช่น ชนเผ่ามาคามักจะมีทีมเดินทางไกลไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด โดยทําการแลกสิ่งของสําหรับผ้า, อาวุธ,ทองแดงและอื่น ๆ

อย่างไรก็ตาม ฉาวซวนไม่ได้ตั้งใจจะไปสถานที่ของเจ้าของทาส สิ่งที่เขาต้องการรู้มากที่สุดตอนนี้คือ อีกครึ่งหนึ่งของเผ่าเขาเพลิงไม่ได้อยู่ที่นี่หรือ?

หากความชอบของคนเขาเพลิงยังไม่เปลี่ยนแปลง พวกเขาอาจจะชอบพื้นที่ภูเขามาก กว่า โดยเฉพาะสถานที่ที่มีสัตว์ป่ามากมาย เมื่อมีผู้คนเพิ่มมากขึ้น สัตว์และสัตว์ป่าจะลดน้อยลงตามธรรมชาติ ดังนั้น ฉาวซวนจึงตั้งใจจะไปยังสถานที่ที่มีคนไม่มากเช่นในป่าเพื่อลองเสี่ยงโชคของ เขา

หลังจากถามเกี่ยวกับรูปแบบทางภูมิศาสตร์โดยรอบ ฉาวซวนทําการทํานายเชือกปม อีกครั้ง กําหนดตําแหน่งและไปที่นั่น มันเพียงแสดงตําแหน่งทั่วไป และไม่มีระยะทาง เขาสามารถไปที่นั่นได้เท่านั้น

ตอนแรก เขาเห็นบางคนที่อยู่ห่างไกลออกไปทุกๆ สองวัน แต่ทีละน้อยจํานวนผู้คนที่ เขาเห็นน้อยกว่ามาก และสถานที่ก็กลายเป็นที่รกร้าง แม้ว่าป่าโดยรอบจะกว้าง แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นเหตุเพราะดินหรือไม่ พืชที่กําลังเติบโตนั้นไม่เขียวชอุ่ม และมีต้นไม้หนาไม่มาก

ฉาวซวนเงยหน้าขึ้นมอง ล้อมรอบด้วยเนินเขาที่เป็นคลื่นเล็กน้อย เขาไม่ได้เปลี่ยนเส้ นทางของเขา เขาตั้งใจที่จะผ่านหุบเขา และฟังการเคลื่อนไหวรอบตัวเขาอย่างระมัดระวัง ยกเว้นเสียงของนกและสัตว์ขนาดเล็กบางตัว เขาไม่ได้ยินเสียงที่เป็นอันตรายอื่น ๆ เสียงของนกและ สัตว์ป่าค่อนข้างสงบ และไม่มีความน่ากลัว มันควรจะปลอดภัยที่นี่

มีลําธารไหลผ่านหุบเขาเป็นครั้งคราว ฉาวซวนเดินไปตามเส้นทางและทิศทางที่ กําหนด เมื่อเขาเดินไปที่ลําธาร เขาเห็นใครบางคนนอนอยู่บนริมแม่น้ํา และศีรษะของเขาวางอยู่ในกระแสน้ํา เส้นผมสีขาวกระจัดกระจายอยู่ในน้ําแกว่งไปมา

หากอีกฝ่ายหนึ่งเสียชีวิตไปแล้ว ฉาวซวนจะไม่รับผิดชอบ แต่บุคคลนั้นยังมีลมหาย ใจของชีวิต แต่อ่อนแอเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ในการสํารวจ ฉาวซวนค้นพบว่า นี่เป็นชายที่ชรามาก ที่มีริ้วรอยมากมายบนใบหน้า ของเขา มันดูแก่กว่าจากที่มองจากด้านหลัง ไม่มีอาการบาดเจ็บสาหัส ยกเว้นการแตกหักของแขนขวา และส่วนอื่น ๆ ของร่างกายยังอยู่ดี

ชายคนนี้อยู่ในเสื้อผ้าสีเทา และไม่รู้ว่าเขามีประสบการณ์มากแค่ไหน เสื้อผ้าขาดวิ่น มันดีกว่าของฉาวซวนเพียงเล็กน้อย มีมีดทองแดงหลายชนิดเป็นอาวุธ มีดมีลักษณะแตกต่างกัน แต่มีขนาดเล็กมาก รูปร่างไม่เหมือนถูกใช้เป็นอาวุธลับ เขาไม่รู้ใช้อย่างไร มีถุงรอบเอวของเขา ถุงทําจากหนังสัตว์ ดูหนังและเป็นหนังของสัตว์ป่า หนังสัตว์ธรรมดาจะไม่แข็งแรง

หลังจากทําการตรวจสอบอย่างละเอียด ฉาวซวนพลิกชายผู้นั้นอย่างระมัดระวัง และ ย้ายออกจากริมน้ํา

เรียกก็ยังไม่ตื่นขึ้น ไม่มีการขยับเคลื่อนไหว เห็นคนสลบยังไม่ได้ตื่นขึ้นมา สายตาของฉาวซวนมองลงไปที่ถุงหนังสัตว์ที่เอวในอีกด้านหนึ่ง เอื้อมมือออกไปที่นั้น เมื่ออีกด้านหนึ่งอยู่ในลําห้วย แขนซ้ายที่ไม่มีอาการบาดเจ็บอยู่ที่นั่นเสมอ แม้กระทั่งเมื่อพลิกแขนของเขา แขนของเขาก็ไม่ตกลง นี่เป็นพฤติกรรมภายใต้จิตสํานึกแบบหนึ่ง อธิบายว่าถุงหนังสัตว์สําหรับคนๆ นี้ มันมีความสําคัญมาก

เมื่อฉาวซวนเหยียดมือออกไปที่ถุงหนังสัตว์ อีกฝ่ายไม่ตื่น แต่กล้ามเนื้อบนใบหน้าขยับ 

กระตุ้นอีกฝ่าย ฝ่ายที่อยู่ตรงข้ามก็เปิดเผยดวงตาดุร้ายแดงก่ํา ทําการปกป้องและแผ่ กลิ่นอายสังหาร ข้อศอกได้รับการสนับสนุนบนพื้นและเขาก็กลิ้งออกจากทิศทางของฉาวซวนอย่างรวดเร็ว จากนั้นปะทะกับหินก้อนใหญ่ถัดออกไป ฟังแล้ว ฉาวซวนรู้สึกเจ็บปวดแทน ทําไมท่านตื่นเต้นจัง

โชคดีที่คนๆ นั้นไม่ได้งุนงง และหลังจากนั้นถอนหายใจด้วยความเจ็บปวด เขาต้อ งการยื่นมือออกมาและแตะที่หน้าผากบวมช้ํา แต่แขนขวาได้รับบาดเจ็บ แขนซ้ายทําการปกป้องถุงแขนซ้ายขยับ เมื่อคิดได้ นําแขนกลับไปยังดําแหน่งเดิม เพื่อทําการปกป้องถุงหนังสัตว์ ปล่อยให้เลือดไหลบนหน้าผาก แต่ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ฉาวซวน เพราะกลัวว่าฉาวซวนจะมาฉกฉวยสิ่งต่าง ๆ

“ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่คว้ามันไป” ฉาวซวนเห็นเขาเช่นนี้ เขาจึงเอ่ยออกมา

แก่แล้ว ไม่รู้ว่าทําไมถึงเป็นลมที่ริมลําธาร เพิ่งตื่นขึ้นมาและกระแทกหินอีกครั้ง สามา รถรู้สึกดีเพียงได้กล่าวโทษ

จิตใจของอีกฝ่ายรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย แต่การป้องกันก็ยังคงอยู่

“จะฉกฉวยข้าคงรีบคว้าเอาไปแล้ว ยังจะรอถึงตอนนี้? นอกจากนี้ แม้ว่าข้าต้องการ คว้ามันในตอนนี้ ท่านสามารถหยุดข้าได้หรือ? “ ฉาวซวนกล่าว

โอ้ ด้วยการป้องกันของชายชราผมขาวถูกลบออกไป และเจตนาฆ่าที่ฟื้นขึ้นมาก็ถอยร่น เมื่อเขาตื่นขึ้นมาสมองของเขายังวิงเวียนเล็กน้อย ชะลอตัวลง ขยี้จมูกของเขาและ มองฉาวซวน : “เจ้ามีเนื้ออยู่ในตัวของเจ้าหรือไม่?”

ประโยคคําถาม แต่น้ําเสียงเป็นบวกมาก

ฉาวซวนเอื้อมมือหยิบเนื้อสัตว์ตากแห้งออกจากถุงแล้วขว้างมันไป เขาถามว่า ” ท่านเป็นลมได้อย่างไร?”

ชายชรารีบคว้าเนื้อแห้งที่ฉาวซวนส่งมาให้ได้กลิ่น ดวงตาของเขามองอย่างผิดหวัง แต่การเคลื่อนไหวของเขาไม่ช้า เขากัดคําแรกคําสองคําสามอย่างรวดเร็ว ตอบคําถามของฉาวซวนอย่างอู้อี้ : “หิว”

เขาคิดว่ามันจะเป็นเพราะพิษหรือสาเหตุอื่น แต่เขาไม่คาดคิดว่าคําตอบจะเป็นหิว

กินชิ้นเนื้ออย่างรวดเร็วที่ฉาวชวนมอบให้ และชายชรามองไปที่ฉาวซวนอีกครั้ง เอ่ยว่า “ยังมีอีกไหม? ”

ฉาวซวนดึงชิ้นเนื้อออกมาอีกครั้ง แต่ไม่ได้ส่งมอบทันที แต่พูดว่า: ” ท่านตอบคําถามสองสามข้อก่อน ข้าจะให้เนื้อในมือ”

ชายชราขมวดคิ้ว และไม่ได้พูดอะไร ดูไม่ค่อยมีความสุข

ฉาวซวนไม่สนใจยกนิ้วและถามว่า: “เมื่อไปที่นั่น จะเห็นปาทึบนานแค่ไหน?”

หลังจากได้ยินคําถามของฉาวซวน คิ้วที่เที่ยวย่นของชายชราคลายออก และคิดว่ามัน จะเป็นปัญหา แต่มันกลายเป็นแบบนี้

“ข้าไม่รู้ ข้ายังไม่เคยไป ข้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก อย่างไรก็ตาม เท่าที่ข้ารู้ ภายในเวลาอ ย่างน้อยสองวัน เจ้าจะเห็นปาทึบไม่เหมือนที่นี่ ” ชายชราตอบ “นี่คือดินแดนรกร้างว่างเปล่าที่โด่งดัง ไม่มีแม้แต่เผ่า หากเจ้าเข้าไปข้างในอีกสองวัน เจ้าจะไม่เห็นคนอื่น”

ส่งเนื้อไปให้ชายชรา ฉาวซวนล้างหน้าของเขากับลําธารและเดินทางต่อไป ชายชราผู้นี้กินเนื้อและมีสติมาขึ้น เขาสามารถจากไปได้ ไม่มีกิจธุระกับฉาวซวน

อย่างไรก็ตาม ฉาวซวนได้เดินไปเพียงไม่กี่ก้าว และเสียงของชายชราก็ดังมาจากด้านหลัง

“เฮ้ เดี๋ยวก่อนนะ! น้องชายตัวเล็กนั่น! “

เพิ่งแสงดท่าทางป้องกันการโจรกรรม ตอนนี้เรียกอย่างสนิทสนมว่า “น้องชายตัว เล็ก” เมื่อเจ้าขานเรียกอย่างใกล้ชิด จะต้องมีความตั้งใจอื่น

ฉาวซวนหันมา มองไปอีกด้านหนึ่ง

ชายชราลุกขึ้นจากพื้น มองไปรอบ ๆ ดวงตาของเขาอยู่ในที่เดียว และเขาก็มีความสุข ที่จะชี้ไปที่ด้านข้าง: “ที่นั่น คือตรงที่หญ้ามีเส้นสีขาว เจ้าไปเด็ดมาให้ข้า”

ฟังเสียงนี้ ท่าทางเหมือนผู้บังคับบัญชา ดูสถานที่ที่ชายชราชี้ไปเกือบเก้า สิบองศาบนผนังภูเขาอย่างน้อย 30 เมตรเหนือพื้นดิน หญ้าครึ่งแขนที่มีแถบสีขาวหลายเส้นเติบโตขึ้นที่นั่น

ฉาวซวนต้องการหันหลังกลับและออกไป แต่การได้เห็นอีกฝ่ายนั้นดูเหมือนจะไม่ได้ ตระหนักว่าน้ําเสียงของเขาผิด ฉาวซวนคิดเกี่ยวกับมันแล้วสะบัดหัว ลืมมันซะ ไม่สนใจชายชรา และแค่อยากรู้ว่าหญ้าที่มีริ้วขาวทําอะไรได้บ้าง

ในสถานที่แปลก ๆ มันเป็นเรื่องดีที่จะรู้มากกว่านี้