Chronicles of Primordial Wars – ตำนานของสงครามแรกเริ่ม - ตอนที่ 341

ฉาวซวนยังคงต้องการที่จะถามมากขึ้น แต่ซื่อซูไม่เต็มใจที่จะพูดมากไปกว่านี้ “เจ้าไปเถอะ เรายังมีบางสิ่งบางอย่างอยู่ที่นี่ และคนของเราจะมาในไม่ช้า ขณะที่เจ้าใช้กองทัพแมลงต่อสู้ ซึ่งไม่สามารถต่อสู้ได้แน่นอน ถ้าเจ้าต้องการรู้ข้อมูลเพิ่มเติม เจ้าสามารถไปที่เมืองเหยียนหลิงเพื่อหาข้า

ในใจของฉาวซวนตัดสินสถานการณ์อย่างรวดเร็ว และตัดสินใจถอนตัวก่อน

“ไปกันเถอะ” กล่าวกับด้วงขนาดใหญ่ที่เท้าฉาวซวน

ด้วงสีน้ำเงินสั่งเปิดทางทันที เมื่อใดก็ตามที่ผ่านไป ฝูงจะแยกออกอย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อซื่อซูเห็นสถานการณ์นี้ แววตาเป็นประกาย มองอย่างครุ่นคิด

เมื่อฉาวซวนออกจากวังใต้ดิน เขาไม่สามารถมองเห็นพวกเขา ฉาวซวนสามารถปล่อยให้ไพลินนํากองทัพแมลงของมันไปหาอาหาร เขารีบไปยังที่ที่ตกลงกับเลนและถัว

สําหรับคําพูดซื่อซูนั้น ฉาวซวนไม่เชื่อในทุกเรื่อง แต่รู้ว่าควรมีสามเรื่องที่จริง

หลังจากฉาวซวนจากไป คนในเสื้อคลุมถามด้วยความกังวลว่า ” ท่านไม่กลัวเขาจะบอกเรื่องของเรากับเจ้าของทาสเมืองอื่น ๆ หรือ?”

“เขาจะไม่ทํา” ซื่อซูกล่าว หากฉาวซวนฉลาดพอ ตัดสินใจที่จะ “ไม่เข้ามาเกี่ยวข้อง” แน่นอนเขาจะไม่เปิดเผยต่อผู้อื่นมากขึ้น แม้ว่าจะถูกเปิดเผยแต่ก็ไม่สําคัญ ในเวลานั้นแนวโน้มสถานการ์ณทั่วไปได้ถูกกําหนดให้แก้ไขไว้แล้ว

“ถ้าเขาเข้ามาเกี่ยวข้อง?” คนในเสื้อคลุมยังไม่สบายใจ

“ถ้าเขาเข้ามาเกี่ยวข้อง มันไม่ใช่เรื่องดีที่จะทํางานกับคนแบบนี้”

ระหว่างคําพูดเหล่านั้น พระราชวังใต้ดินที่ทรุดตัวลง กิ้งก่าที่มีเกล็ดหนาก็ปืนออกมา ขนาดไม่ใหญ่เกินไป แต่ก็มีความยืดหยุ่นสูง มันมาถึงด้านหน้าของซื่อซู เปิดปากของมัน แล้วพ่นสิ่งที่กลืนออกมา

ศพที่ปกคลุมด้วยน้ำในกระเพาะอาหารของกิ้งก่า ปรากฏบนผืนทราย มันคือเต่าหยูที่ตายไปแล้ว

แตกต่างจากเมื่อคนตาย เต่าหยูเป็นเหมือนเลือดไหลอาบออกมาในตอนนี้ และมันก็แห้งมากเพราะร่างกายแผลปริแตก และไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ดั้งเดิม โชคดีที่ถึงแม้ว่ากิ้งก่าจะกลืนเข้าไปในท้อง แต่โดยทั่วไปมันก็ไม่ได้ถูกย่อย และกระดูกเนื้อหนังยังคงอยู่ เพียงแต่มันหดตัวลง

คนในเสื้อคลุมมองไปที่ซากเต่าหยู อย่างไม่ชอบใจและถามซื่อซูว่า: “พี่ เขาสภาพเป็นแบบนี้ ยังสามารถใช้ได้หรือ? ”

“แน่นอน” ซื่อซูมองไปที่เต่าหยูด้วยความพึงพอใจ “เจ้าไม่เชื่อฟังเมื่อเจ้ายังมีชีวิตอยู่ เช่นนั้น ใช้เจ้าเมื่อตายได้เท่านั้น”

ในขณะที่มีดผ่า มันอยู่ไม่ไกลจากความตาย เป็นเพียงการปรากฏตัวของฉาวซวน ทําให้เขา ตายก่อนเวลา

คนในเสื้อคลุมคอยตรวจสอบเต่าหยู ในตอนนั้นจริง ๆ แล้วเธออยู่ในวังใต้ดิน ใกล้กับทางออกอื่น พยายามอยู่ให้ห่างจากสายพันธุ์นิวเคลียสและเมื่อติดตามสัตว์ร้ายของเธอ เธอก็ออกไปข้างนอก แล้วฝังศพไว้ในเนินทราย

เมื่อเต่าหยูและฉาวซวนต่อสู้ เธอเป็นธรรมดาที่ต้องการเข้าไปช่วยเหลือ แต่เธอสังเกตเห็นว่าเต่าหยูฉีกขาดโซ่ตรวน และไม่ได้ขึ้นไปช่วย แต่วิ่งออกไป แล้วเรียกสัตว์ยักษ์ให้เหยียบย่ำบนวังใต้ดิน คิดว่าจะฆ่าฉาวซวนและกําจัดศพของเต่าหยู แต่โดยไม่คาดคิด ฉาวซวนแข็งแกร่งเกินไปและมีแมลงพวกนั้น

“ข้าไม่รู้สึกถึงสายพันธุ์นิวเคลียสที่นี่” คนในเสื้อคลุมขมวดคิ้ว

“คนคนนั้นจะต้องนําสายพันธุ์นิวเคลียสไป” พูดออกไปเบาๆ

“เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่รู้สึกถึงสายพันธุ์นิวเคลียสในตัวเขา” คนที่คลุมเสื้อคลุมไม่สามารถเชื่อได้ แต่เมื่อมองดูซื่อซูที่มั่นใจ รู้สึกว่าความเป็นไปได้นี้ค่อยข้างมาก

” ท่านยังจะส่งคนไปฆ่าเด็กนั้นหรือไม่?”คนในเสื้อคลุมถาม

“ ไม่มีอะไรที่แน่นอน ในตอนนี้มันจะเป็นการดีกว่าที่จะเสี่ยงน้อยกว่า ชนเผ่าเหล่านั้นจะไม่สนใจอะไรเลยเมื่อพวกเขาต่อสู้เพื่อชีวิตของพวกเขา มีเพียงคนที่สามารถล่อลวงด้วยความสนใจเท่านั้น ซึ่งมันเป็นส่วนน้อยซื่อซูกล่าว

เมื่อเห็นนกสองสามตัวที่บินอยู่บนท้องฟ้า ซื่อซูพูดว่า “ข้าจะกลับไปก่อน ข้าเชื่อว่าเมืองฉื่อหยานได้ต่อสู้กับเมืองฮั่วเขียวแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ยังคงต้องพักอยู่ที่เมืองหินขาวเพื่อจับตามอง?”คนในเสื้อคลุมถาม

“ไม่ เจ้าสามารถบอกให้ชูหลุนไปที่เมืองหินขาวได้”

คนที่มากับนก ห่อศพของเต่าหยุด้วยผ้า ใส่ลงในกล่องไม้ยาว จากนั้นติดตามซื่อซูจากไป

ส่วนฉาวซวนที่นําสายพันธุ์นิวเคลียสไป ยังคงยุ่งอยู่กับทะเลทราย ในขณะนี้พวกเขาไม่มีอารมณ์มาสนใจ

เจ้าคิดว่ามีเผ่าใหม่กี่เผ่าที่ไม่เคยสัมผัสกับสิ่งนี้? แม้แต่เผ่าที่เข้ามาในทะเลทรายเพื่อ “ขโมย” ก็เป็นเพียงแร่บางชนิดที่ถูกขโมย ไม่ใช่สายพันธุ์นิวเคลียสที่สร้างแร่เหล่านี้ เพราะเผ่าเหล่านั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีสายพันธุ์นิวเคลียส!

นอกจากนี้ หากใช้สายพันธุ์นิวเคลียสไม่ถูกต้อง ก็เป็นไปได้ที่จะทําลายกลุ่มชาติพันธุ์ เผ่านั้นช่างโง่เขลา เจ้าจะนึกถึงการใช้สายพันธุ์นิวเคลียสที่ถูกต้องได้อย่างไร?

เมื่อมาถึงจุดนี้ คนในเสื้อคลุมไม่กังวล และมุ่งไปทางทิศของเมืองผลัดใบ

ซื่อซูยังให้ความสําคัญกับสงครามในทะเลทราย ในเวลานี้ ไม่ว่าแผนของเมืองเหยียนหลิงที่กินเวลาสามชั่วอายุคนจะประสบความสําเร็จหรือไม่ และเหยียนหลิงสามารถครองทะเลทรายได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับพายุใหญ่ลูกนี้

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ทราบว่า บุคคลอย่างฉาวซวน ไม่ใช่ชนเผ่าปกติธรรมดา

ประโยชน์ของสายพันธุ์นิวเคลียส ฉาวซวนยังเดาได้และอย่างถูกต้องมากที่สุด ส่วนที่เหลือก็ใช้เวลาในการพิสูจน์การคาดเดาเท่านั้น

พร้อมกับสายพันธุ์นิวเคลียส ฉาวซวนรีบไปยังสถานที่ที่เลนและตัวอยู่

เมื่อฉาวซวนเห็นเลนและถัว ทั้งสองมีความวิตกกังวล

“อาซวน ข้าในที่สุดก็เห็นเจ้า!”

เห็นฉาวซวนปลอดภัยดี เลนและถ้วก็สงบใจลงได้ในที่สุด

“ ทุกวันนี้ มีทาสเข้าสู่ทะเลทรายเสมอ อาซวน มีสงครามวุ่นวายในทะเลทรายหรือไม่

“เอ่อ มันเกิดขึ้นแล้ว ทาสที่เจ้าเห็นในทะเลทรายในช่วงเวลานี้ แต่ละกลุ่มเป็นอย่างไร? “ ฉาวซวนขอให้ทั้งสองเล่าอย่างละเอียด

เมื่อฟังคําพูดของทั้งสอง ฉาวซวนพบว่า ทาสที่เข้ามาในทะเลทรายครั้งนี้ ส่วนน้อยมาจากเมืองอื่นๆ นอกนั้นส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นคนของซื่อซู! ไม่แน่มันอาจเป็นทหารที่ซื่อซูส่งมา! ลองนึกถึงอาคารและจํานวนทาสที่เพิ่มขึ้นมาไม่ขาดสาย บางทีอาจเป็น ” ทหาร” ที่ซื่อซูสั่งการให้มา

ฉาวซวนรู้เพียงที่เดียว และเขาไม่รู้สถานที่ที่คล้ายกัน อาจจะมากกว่านั้น

ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม ฉาวซวนนําผ้าผืนหนึ่งออกมา ถือถ่านปากกาไว้

สิ่งเหล่านี้เลนและถัวรับรู้ได้ในทันที และเมื่อฉาวซวนเริ่มเขียน พวกเขาก็ทําการปกป้องโดยธรรมชาติ

รอจนกว่าฉาวซวนเขียนเสร็จ ใส่ผ้าอย่างระมัดระวัง ร่วมกับถุงหนังสัตว์พร้อมกับสายพันธุ์นิวเคลียส มอบให้กับเลนและถัว : ” ตอนนี้ให้เจ้าออกเดินทางทันที ออกจากทะเลทราย สิ่งที่อยู่ในกระเป๋าหนังสัตว์นี้สําคัญมาก! อย่าเปิดมันเป็นการส่วนตัว ให้แน่ใจว่าได้นํามันไปยังเผ่าและมอบให้กับหมอผี ให้หมอผีดูเนื้อหาบนผ้าก่อน อย่าลืม ดูข้อความบนผ้าก่อน! อย่าเปิดก่อนดู! ยิ่งกว่านั้น เรื่องนี้ไม่ควรให้คนอื่นรู้ รวมถึงผู้คนในเผ่าของเราด้วย สําหรับการตัดสินใจของหมอผีหลังจากอ่านเนื้อหาของผ้า ข้าจะไม่สนใจ หากเจ้าไม่สามารถนําสิ่งนี้กลับไปได้ ให้ซ่อนก่อน ถ้าเจ้าไม่สามารถซ่อนมันได้ให้โยนมันทิ้งไป และอย่าให้คนอื่นรู้ว่าเจ้านําสิ่งนี้มา “

ดูใบหน้าที่จริงจังของฉาวซวน, เลนและถ้วจดจําคําพูดของฉาวซวนอย่างขึ้นใจ” อาซวน เจ้าสามารถมั่นใจได้ แม้ว่าเราจะตาย เราก็จะไม่ปล่อยให้คนอื่นรู้”

แต่เมื่อพูดถึงมัน ทั้งสองมักรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“เฮ้? อาซวน เจ้าไม่ไปกับเราเหรอ? !” ใจของทั้งสองที่เพิ่งวางลงไปนั้นก็ถูกยกแขวนขึ้นสูง

ฉาวซวนส่ายหัว “เจ้าไปก่อน ข้ายังมีสิ่งที่ต้องทําอีก”

“มีอะไรอีก? สําคัญมากหรือ? ” ฟังจากฉาวซวนกล่าว เขาจะอยู่ในทะเลทราย และทั้งสองก็วิตกกังวล

“มันสําคัญ!”

“ มันสําคัญแค่ไหน?”

“มันเกี่ยวกับการอยู่รอดของเผ่า” ” ” ทั้งสองคนนี้ไม่สามารถหาคําใดเอ่ยออกมาได้

เรียกสติเลนและถัว, ฉาวซวนต้องเกลี้ยกล่อมชาช่า เจ้าตัวนี้มีอารมณ์ไม่ดี

มันเป็นเรื่องยากที่จะโน้มน้าวทั้งคนและนก ฉาวซวนมองดูท้องฟ้า และดึงเชือกออกมา เขายกนิ้วชี้ไปทิศทางหนึ่ง : “เจ้าไปที่นั่น มันอาจจะปลอดภัยกว่า”

“อาซวน หลังจากที่เราส่งของกลับไป ถ้าเจ้ายังไม่ได้กลับไปที่เผ่า เราจะมาหาเจ้า” ถัวกล่าว

ฉาวซวนยังอยากจะพูดอะไร แต่ทั้งสองกระโดดขึ้นไปที่หลังของนกอินทรี แล้วบินขึ้นไปบนฟ้า

เมื่อมองดูนกอินทรีบนท้องฟ้าไปตามทิศทางที่เขาชี้ ฉาวซวนพักอยู่บนก้อนหินสักพัก เดินกลับเข้าไปลึกในทะเลทราย