Chronicles of Primordial Wars – ตำนานของสงครามแรกเริ่ม - ตอนที่ 338

เต่าหยุตัวสั่นด้วยความโกรธ ตลอดทั้งร่างกายกําลังกระตุก มีอาการเจ็บปวด ถึงแม้ว่าอาการบาดเจ็บในร่างกายของเขายังไม่หายดี แต่สิ่งที่สําคัญที่สุดคือความโกรธเครียดขถึงที่เพิ่มขึ้นของร่างกาย โอ้ กับความเจ็บปวดไม่ใช่เรื่องใหญ่ เมื่อเทียบกับความโกรธจากเมล็ดนิวเคลียสที่หายไป

ไม่มีคนอื่นอยู่ที่นี่ มีเพียงฉาวซวนและเต่าหยู

ยิ่งเต่าหยูเป็นเช่นนี้ ฉาวชวนก็ยิ่งเชื่อมั่นว่าสิ่งที่เขาได้รับนั้นมีค่า และเขามุ่งมั่นที่จะรักษามันไว้ และไม่มีใครสามารถมอบมันให้เต่าหยูได้

ฉาวชวนสามารถได้ยินเต่าหยูอ้าปากกว้าง เหมือนวัวเพลิงที่คลุ้มคลั่ง เมื่อเวลาที่เฉาชวนวางแผนที่จะออกไปที่ประตูใหญ่ เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง

ดูเหมือนว่าจะมีพลังงานที่มองไม่เห็นรอบๆ สับสนวุ่นวาย และเพื่อกระตุ้นสิ่งเหล่านี้ เต่าหยูยีนอยู่ตรงนั้น

พลังที่ปั่นป่วนรุนแรงเช่นนี้ ทําให้ฉาวชวนรู้สึกแย่มาก จากช่องว่างระหว่างก้อนหิน ฉาวชวนมองดูเต่าหยูอยู่ในเวลานี้

เสื้อของเต่าหยูขาดเป็นชิ้นๆ สามารถเห็นเขาตั้งแต่หัวถึงลําตัว บนแขนปรากฏลายเส้นนับไม่ถ้วนเช่นเดียวกับเส้นเลือดตามร่างกาย เส้นที่ปรากฏขึ้นเหล่านี้ยังคงขยายออกไป ครอบคลุมร่างกายของเต่าหยู ไม่เพียงแค่นั้น แต่เส้นบาง ๆ เหล่านี้ยังทํางานเหมือนเส้นเลือดมีช่วงที่หนาและบาง

เต่าหยุรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสิ่งที่ดี เขาสามารถรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนในเส้นเลือดที่วร่าง มีความเข้มแข็ง และการเปลี่ยนแปลงที่เปลี่ยนไปในทิศทางที่ดี ในขณะนี้ เต่าหยูไม่ได้คิดมากที่จะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง เขายังอยู่ในความโกรธแค้นที่เมล็ดนิวเคลียสหายไป ความโกรธทําให้ความคิดของเขาไม่แจ่มชัดนัก เขาไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์และความสําคัญของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว

สิ่งที่ทําให้ฉาวซวนประหลาดใจก็คือลวดลายเหมือนโซ่ที่ปรากฏตรงลําคอของเต่าหยู มันเป็นลวดลายทาสของเมืองหินขาวหลังจากทาสอาวุโสได้ปลดล็อค รูปแบบทาสบนร่างกายจะเปลี่ยนแปลงไปและไม่ได้เป็นทาสที่ต่ําต้อยจํานวนมากมายเช่นนั้น

และในขณะนี้ ฉาวซวนรู้สึกว่า ห่วงโซ่ของเต่าหยูที่ลําคอนั้นแน่นมากขึ้น และกล้ามเนื้อของเขานูนพองทําให้ทั้งตัวคนดูเหมือนจะบวม

การเปลี่ยนแปลงของเต่าหยูยังคงดําเนินต่อไป และการไหลเวียนของอากาศทั่วร่างกายก็เพิ่มขึ้นอย่างดุเดือด ด้วยเสียงคําราม โซ่ได้รัดแน่น และแน่นมากขึ้น

กระดูกหน้าอก,กระดูกสันหลัง,แขนขา,หัวเข่าและข้อศอก กระดูกเกือบทั้งหมดของเต่าหยู กําลังส่งเสียงแหลม เช่นเสียงของงูหางกระดิ่งสั่นหาง เต่าหยูที่มีการบาดเจ็บสาหัส กําลังได้รับการซ่อมแซมอย่างรวดเร็ว เหมือนกับการเกิดใหม่

หัวใจแข็งแรงขึ้น เลือดในเส้นเลือดของลําคอ เลือดไหลเวียนอย่างรวดเร็ว และอาการบวมของกล้ามเนื้อดูเหมือนจะเกิดขึ้นจากการเต้นของหัวใจ ออกไปสู่ผิวหนังด้านนอกเมื่อหัวใจเต้น

อย่างฉับพลัน ฉาวซวนดูเหมือนจะได้ยินเสียง “ปัง” เช่นเดียวกับห่วงโซ่ที่ถูกทําลาย ในเวลาเดียวกันลวดลายของโซ่ที่ลําคอของเต่าหยูนั้นแตกหักจริง ๆ และเมื่อมันพังทะลายมันก็ค่อยๆ สลายและหายไป

ดวงตาของฉาวซวนกระตุก และดวงตาของเขาไม่สามารถหยุดแสดงสีหน้าที่ประหลาดใจได้ครั้งหนึ่งเขาเคยถามซูกทาสคนหนึ่งที่ถูกกดขี่เขาสามารถหลุดพ้นจากสิ่งนั้นได้หรือไม่?

ซูกกล่าวว่า สามารถ แต่โอกาสนั้นต่ํามาก และผู้ที่สามารถทําได้ อัจฉริยะแบบไหนกัน ไม่เพียงแต่มีความสามารถสูงมาก แต่ยังมีโชคด้วยนั่นไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนสามารถทําได้ ไม่ถึงหนึ่งในหมื่น

และตอนนี้ มีคนแบบนี้ต่อหน้าฉาวซวน เขาทําสําเร็จ

ในใจของฉาวซวน มีเปลวไฟที่ไม่ใช่ทาส ไม่ใช่เปลวไฟของเขาเพลิงที่ลุกโชน และไม่ใช่เปลวไฟของเจ้าของทาส ไม่ว่าในกรณีใด ๆ นี่คือเปลวไฟอิสระ ออกจากขอบเขตของทาส นี่คือแผนที่แหล่งพลังงานในเวลานี้ของเต่าหยู

เต่าหยู่ในตอนนี้ที่โกรธแค้นและพลังก็เหมือนปีศาจ ความผันผวนของพลังงานที่ปะทุขึ้นมาของฉาวซวนทําให้ใบหน้ามีราศีสง่างามยิ่งขึ้น

บูม!

เต่าหยูชกไปที่ด้านข้างของเสาหิน ด้วยความบ้าคลั่งในสายตาดูเหมือนว่าจะไร้เหตุผล

วังใต้ดินสั่นสะเทือนมากยิ่งขึ้น และก้อนหินก็ตกลงมาพร้อมกับเศษฝุ่น

ไม่สามารถทําแบบนี้ได้อีกต่อไป!

ฉาวซวนระดมพลังสัญลักษณ์ไปยังจุดสูงสุดทันที เปลวไฟสัญลักษณ์ในใจม้วนกลิ้งอย่างรุนแรงและเลือดดูเหมือนจะเดือดพล่านพร้อมกับการปรากฏตัวของลวดลายสัญลักษณ์การเคลื่อนไหวของร่างกายเป็นเหมือนแม่น้ําที่ไหลเชี่ยว ดูเหมือนว่าแม้ว่าจะต้องเผชิญกับกําแพงหนานอกจากนี้ยังยากที่จะทะลวงผ่าน เมื่อเทียบกับเต่าหยูที่เพิ่งทะลุผ่านไปมันไม่ได้อ่อนแอ

เต่าหยูทะลวงเลื่อนระดับแล้วไงล่ะ? ยังคงต้องฆ่า!

เกือบจะในขณะที่ฉาวซวนรีบออกไป ความบ้าคลั่งของเต่าหยูได้เปลี่ยนเป้าหมาย และจากเสาหินถัดจากนั้น ย้ายไปที่ฉาวซวน และแนวสายตาพุ่งเป้าไปที่ฉาวซวน ในขณะนี้ ในวิสัยทัศน์การมองของเต่าหยู หินรอบ ๆ ซากศพ และแม้กระทั่งวังใต้ดิน ทั้งหมดถูกปัดออกไปทั้งหมดมีเพียงฉาวชวนเท่านั้นที่อยู่ในสายตา – ผู้ที่ขโมยเมล็ดนิวเคลียสและทําลายความฝันของเขา!!

เห็นฉาวซวนวิ่ง เต่าหยุไม่ได้หลีกเลี่ยง และร่างกายกําลังสั่นสะเทือน หันหน้าไปทางฉาว ชวนทันทีเมื่อกระโจนแผ่นพื้นที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกได้ในทันที แผ่นพื้นแยกเป็นชิ้นขนาดต่าง ๆ และเศษหินกําลังลอยขึ้นสูงเหมือนม่านหมอก

หมัดและการพัวพันอย่างเข้มข้น บรรยากาศทั้งหมดดูเหมือนถูกค้อนทุบและตีหนักๆ รอยแยกที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่านั้นกระจัดกระจาย เศษหินและฝนที่ตกลงมาจากด้านบนฟุ้งตลบตัวต่อตัวยังไม่รู้ว่าจะรับมือได้กี่ครั้ง

เมื่อลงมาจากการกระโดด ฉาวชวนก็ก้าวไปข้างหน้า แล้วรีบไปที่เต่าหยู

ดูเหมือนว่ากระแสลมที่รายล้อมรอบๆ จะถูกขับเคลื่อนจากฉาวชวน บีบเข้าหาเต่าหยู กําปั้นยังมาไม่ถึงแต่บรรยากาศที่เต็มไปด้วยการบีบบังคับ เหมือนการเดินทางของกองทัพมาถึงแล้วแสดงให้เห็นถึงพลังที่มีอยู่ในสิ่งนี้

เมื่อเผชิญกับการโจมตีของฉาวซวน เต่าหยูก็มีความมั่นใจอย่างมาก อย่าหลีกเลี่ยงอย่าพลาดสายตาข้อเท้าเคลื่อนกลับมาอีกครั้ง ตอบสนอง พื้นดินแตกกระจายออกเป็นผุยผง

ในใจของเต่าหยู ตราบใดที่มันทะลวงผ่าน จากนั้นก็จะสูงพอที่จะไม่มีใครเทียบได้ แต่มันเป็นเพียงลูกหลานของชนเผ่าแม้ว่าคน ๆ นี้จะได้รับการเลื่อนระดับ มันยังไม่ทรงพลังเท่ากับการบุกทะลวงเลื่อนระดับของเขา หลังจากที่เขากลายเป็นทาสอาวุโส เขาก็ฆ่าชนเผ่าด้วยในความเห็นของเขา ถึงแม้ว่าเผ่านั้นมีความสามารถที่แปลกประหลาดเช่นนั้น แต่มันก็ผิดพลาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเรียนรู้ความลับเปลวไฟของชนเผ่าเขาดูถูกมันยิ่งขึ้น

ฆ่า! เขาต้องการฆ่าเด็กคนนี้ที่ขโมยเมล็ดนิวเคลียส!

มีเสียงการต่อสู้หลายครั้งในอากาศ เหมือนเสียงฟ้าร้องเลือนลั่น และก็เหมือนเสียงลั่นกลองรบระเบิดทุกครั้งมีความมุ่งมั่นที่จะสังหาร ถ้าคนธรรมดาอยู่ข้างหน้าสร้างความไม่พอใจพวกเขาจะเหมือนเหล็กที่ถูกทุบเป็นตะกรัน

ในพระราชวังใต้ดินใต้ทะเลทราย มีเพียงเสียงคํารามเท่านั้นที่เหลืออยู่ และเสียงอื่น ๆ ก็แผ่วเบามากในเสียงคํารามดังกล่าว

การทําลายแผ่นหินทําให้เกิดรอยแตกร้าวขนาดเล็ก นับตั้งแต่เกิดการสั่นสะเทือนเศษหินและฝนกระจายดังม่านควันปกคลุมทั่วทุกทิศทุกทาง

ฉาวชวนรู้สึกราวกับว่าเขาได้กลับไปที่ป่าสถานที่เดิมที่เต็มไปด้วยความลึกลับและวิกฤต และสถานการณ์เมื่อเล่นกับสัตว์ร้าย เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ร้าย ความประมาทเลินเล่อ ความว่องไวที่อ่อนแอ สามารถนําไปสู่สถานการณ์ที่ไม่อาจแก้ไขได้

และในขณะนี้ ก็เป็นเช่นนั้นยิ่งไปกว่านั้น มันยังคงเป็นผู้ทรยศต่อเผ่าอย่างเต่าหยู

ไม่สามารถหนี ไม่สามารถอ่อนแอ! การโจมตีของคู่ต่อสู้นั้นแข็งแกร่ง เขาต้องแข็งแกร่งยิ่งขึ้น! อีกฝ่ายหนึ่งดุร้ายเขายิ่งดุร้ายกว่า! อีกด้านหนึ่งมีการต่อสู้ เขาจะต่อสู้มากยิ่งขึ้น!

ลวดลายสัญลักษณ์บนร่างของฉาวชวนเริ่มสว่างขึ้น เช่นการหล่อด้วยเปลวไฟ เช่นเดียวกับเมีอเขาสัมผัสกับเปลวไฟสีน้ําเงินที่โคลอสเซียม ดูเหมือนจะแผดเผาคนทั้งคน

ปัง!

เต่าหยูรับหมัดหนัก

ในการชก ฉาวซวนไม่หยุด ตามด้วยเงากําปั้นที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า กระหน่ชกไปที่หน้าอกของเต่าหยูอีกครั้ง

สองหมัดซ้อนเต่าหยูท่าทางอึดอัด ม้วนกลิ้งในอากาศ ล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง และถอยเลื่อนกลับไปอีกครู่หนึ่งก่อนที่จะหยุด

ฉาวซวนยังคงลงมือต่อไปสองสามครั้ง แต่พบว่าเส้นเลือดตามผิวหนังทั่วร่างของเต่าหยูดูเหมีอนจะปริแตกเลือดไหลออกมาจากภายใน และเต่าหยูที่ตกลงมาบนพื้นมองไปที่ฉาวซวนเลือดคั่งในปากและร่างกายกําลังกระตุก เวลานี้ไม่ได้บ้า แต่เป็นปฏิกิริยาที่ไม่สามารถควบคุมได้

หมัดทั้งสองครั้งในช่วงกลาง เป็นเหมือนสัญญาณ เช่นมือทั้งสองผลักไปข้างหน้าเหมือนโดมิโนที่ล้มเป็นทอดยาวแล้วหยุดลง เต่าหยูสิ่งเดียวที่ชัดเจนและผ่านพ้นไปไม่ได้ – ความเสื่อมถอยอย่าง น่ากลัว

มีเลือดกระเซ็นบนพื้นที่เต่าหยู และการแสดงออกของความเจ็บปวดนั้นดูบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ และดวงตาเต็มไปด้วยสีสันที่น่าเหลือเชื่อ

การสูญเสียตัวเองผ่านการทําลาย? ถ้าเป็นเช่นนั้น ให้เวลาเขาอีกสองวัน ไม่ แค่วันเดียวก็เพียงพอเขาทําให้การเคลื่อนไหวในร่างกายมีความแข็งแกร่ง และเตรียมความพร้อมมันจะต้องดีกว่าเด็กคนนี้แน่นอน ต้องเป็นไปได้แน่นอน

อย่าปล่อยให้เด็กคนนี้ขโมยเมล็ดนิวเคลียส มันเป็นของเขาเอง มันคือของเขา เต่าหยู! เขาต้องการสร้างเมืองทะเลทรายของตัวเอง กลายเป็นเจ้าของทาส กลายเป็นนักสู้ กับที่นี่ตอนนี้เขาจะตายได้อย่างไร? !

ไม่ยินยอม! เขาไม่เต็มใจ!

แพ้ให้กับทุกคนแต่ไม่สามารถแพ้กับเด็กคนนี้ได้! ไม่สามารถ!

เต่าหยูดวงตาของเขาเบิกกว้าง และจ้องมองฉาวชวนผู้ที่เดินมาหาเขา เศษหินและฝุ่นละอองวงลงมันควรจะมีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนขึ้น แต่มันก็พล่าเบลอ เขารู้สึกว่าพลังของร่างกายทั้งหมดลดลงอย่างรวดเร็ว พลังที่ผ่านการทําลายแบบนั้น และความรู้สึก ดูเหมือนจะเป็นภาพลวงตาน้ําขึ้นจากนั้นกระแสน้ําก็สงบลง

ในที่สุด ในสายตาที่คลุมเครือของเขา ร่างที่ใกล้เข้ามาดูเหมือนจะกลายเป็นไฟ ดูเหมือนว่าจะมีลวดลายในเปลวไฟซึ่งเป็นรูปแบบสองเขาแตรที่เขามีมานานนับตั้งแต่ทิ้งมันไว้ข้างหลัง

ฉาวชวนมองดูเต่าหยูที่ไร้ลมหายใจ สับสนในใจ สองหมัดของเขา แม้ว่ามันจะใช้ความแข็งแกร่งมากอย่างไรก็ตาม ถ้าความสามารถของเต่าหยูในการทําลายห่วงโซ่ ความแข็งแกร่งทางกายดังกล่าวไม่ควรตายอย่างง่ายดาย การแสดงครั้งสุดท้ายเหล่านี้ เป็นเหมือนการโต้กลับอย่างรุนแรง

ฉาวซวนวางนิ้วของเขาลงบนชีพจรของเต่าหยูแล้วกดลง มันหยุดเต้นอย่างแน่นอน ไม่เหมีอนกับรูปลักษณ์ที่แข็งแกร่ง ดูเหมือนว่าร่างกายของเต่าหยูจะไม่เป็นระเบียบ และเสียหายอย่างรุนแรง

เพราะเมล็ดนิวเคลียส?

ไม่ มันไม่จําเป็นต้องเป็นเหตุผลเพราะเมล็ดนิวเคลียส

ฉาวซวนกําลังขบคิด ทันใดนั้นทั้งวังก็สั่นสะเทือน หินจํานวนมากหล่นลงมาจากยอดเขาด้านบนและฝนทรายก็ไหลออกมาจากช่องว่างด้านบน

บูม!

อีกครั้ง

เหมือนมีใครอยู่ข้างบนกระแทกลงอย่างตั้งใจ

ทรายและฝนที่แทรกซึมขยายตัวราวกับน้ําตก และก้อนหินก้อนใหญ่เริ่มตกลงมา หินแร่ผลึกส่องสว่างจะจางลงหลังจากที่เมล็ดนิวเคลียสถูกห่อหุ้ม ตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยฝุ่นทรายมันเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้น

แม่มันเถอะ ใครที่อยู่ด้านบน

ไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่นๆ ฉาวซวนกลับไปอย่างรวดเร็วในทิศทางที่จะเขามา คบเพลิงที่ติดไว้ในพระราชวังใต้ดินนั้นได้ดับไปนานแล้วและวังใต้ดินมืดมิด

โชคดีที่ฉาวชวนยังมองเห็นเส้นทางได้ด้วยการเปลี่ยนสายตาการมองของเขา

หลังจากฉาวชวนวิ่งหนีไป สถานที่ที่เขาต่อสู้กับเต่าหยูก่อนหน้านี้ มันก็เริ่มยุบ

พระราชวังใต้ดินแห่งนี้ซึ่งมีต้นทุนเริ่มแรกที่จ่ายด้วยทาสหลายร้อยคน และบัดนี้ยังต้องสังเวยอีกหลายสิบชีวิตพร้อมกับพระราชวังใต้ดินมันกําลังจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว