Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 260

Chapter 260: เคหาสน์ลับ

 

ใต้ทะเลสาบฉี มีวังวารี มันเป็นสถานที่ที่เทพวารีเคยอยู่และเต็มไปด้วยพลังวิญญาณ มันมีประกายสีทองจากด้านใน และยังมีค่ายกลป้องกันขนาดใจนอก

 

ในห้องโถงหลัก ไข่มุกและหยกเกลื่อนพื้น สะท้อนภาพของเหล่ากุ้งหอยปูปลาที่กําลังร่ายรํา

 

บนโต๊ะ มีผลไม้วิเศษและสุราวิญญาณ มืออาหารเย็นกําลังดําเนินอยู่

 

แต่คราวนี้ เจ้าของที่นี่นั้นไม่ใช่เทพวารีแห่งทะเลสาบฉอีกต่อไปแล้ว

 

“พี่ไป! เชิญ!”

 

ปิศาจสามตนเป็นดาวเด่นในคืนนี้ หนึ่งในนั้นที่สวมชุดลายดอกไม้ยกสุราให้แก่ชายหนุ่มชุดขาวผู้หนึ่ง “ขอให้ท่านฝึกฝนได้รวดเร็วกลายเป็นเทพวารีคนต่อไป!”

 

พี่ไปก็คือ ไปกวน งูยักษ์ อีกสองที่เหลือคือกระบือน้ำและเต่าอัลลิเกเตอร์ ทั้งคู่ล้วนเหมาะสมและยังมีคุณสมบัติมังกรเช่นกัน

 

พวกเขาตัดสินใจตั้งแต่โจมตีเทพวารี ไปิกวนนั้นลงมือมากที่สุดและย่อมได้รับจักรพรรดิบัญชาและวังวารีซากและคุณสมบัติมังกรที่เหลือของเทพวารีนั้นจะถูกแบ่งให้ทั้งสองคนเท่า ๆ กัน

 

“ขอบคุณสําหรับคําอวยพร!”

 

ไปกวนยิ้ม ที่ด้านข้างเขา จักรพรรดิบัญชา ที่อยู่ในรูปของยันต์แผ่นหนึ่ง ลอยอยู่อย่างลึกลับ “เทพวารีคนก่อนนั้นเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกับข้า หากไม่เพราะภัยพิบัติฟ้าของขากําลังจะมาถึงและข้าจําต้องมีจักรพรรดิบัญชา ข้า ก็คงไม่ลงมือกับเขา…”

 

“พวกเรายังต้องแก้ปัญหาที่เขาก่อเอาไว้ตอนที่ยังมีชีวิตด้วย!”

 

เต่าอัลลิเกเตอร์เผยร่างพลังพยินออกมา เป็นชายร่างล่ําสัน ชายผู้นั้นเริ่มตักอาหารจานเนื้อกินก่อนที่จะดื่มสุราอีกใหญ่ หลังจากเรอออกมาอย่างพึงพอใจ เขาก็พูดต่อ “เทพวารีคนก่อนไม่เชื่อใจใคร ดังนั้นจึงติดตั้งกับดักเอาไว้ในวังนี่หลายจุด!”

 

“ข้ารู้…”

 

ไปกวนพูดต่อ “ด้วยจักรพรรดิบัญชาจากเทพวารี ข้าพบว่าหลายรุ่นก่อนหน้าเขานั้นมีเคหาสน์ลับอยู่หลายที่ข้าเดาว่าพวกเขากําลังเตรียมที่จะกลับมา!”

 

“กลับมา?”

 

กระบือน้ำร้องออกมา “พวกเราจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้”

 

หากพวกเขาไม่รวมพลังกัน ก็ไม่มีใครที่จะแข็งแกร่งพอที่จะจัดการกับเทพวารีได้ด้วยตัวเอง

 

“เจ้าไม่เห็นด้วยก็เท่านั้น มันเป็นกฎของโลกใบนี้ หากเจ้ามีกรรมดีมากพอ เจ้าก็สามารถมีโอกาสที่จะกลับมา!”

 

ไปกวนลูบหนวดเหนือริมฝีปากตัวเอง “แน่นอนว่า ข้าเองก็ยังขึ้นกับอยู่ชะตากรรมว่าข้าจะสามารถฝึกตนและกลายร่างไปเป็นมังกรได้หรือไม่ นอกจากนี้ ข้ายังครองตําแหน่งเทพวารีแล้วเรียบร้อยและไม่มีอะไรที่ข้าจะทําได้อีกแล้ว”

 

ด้วยตําแหน่งของเทพวารี เขาสามารถใช้พลังวิญญาณรอบทะเลสาบรัศมีกว่าห้าร้อยล์ได้

 

นี่เป็นตัวช่วยจากฟ้าและดินสําหรับคนผู้หนึ่ง หากเทพวารีสามารถคืนชีวิตได้ เขาย่อมมีพลังเทียบเท่ากับตอนที่ไม่มีจักรพรรดิบัญชาและยังได้รับพลังกลับมาหลังจากกลับมาเกิด

 

“ถึงอย่างนั้น พวกเราก็ต้องกําจัดปัญหาทิ้งไป!”

 

ปิศาจสองสามตนแลกเปลี่ยนสายตามาดร้าย

 

“เทพวารี ผู้พิทักษ์วารี ฮาฮาเอ่อร์ขอเข้าพบ!”

 

หลังมื้อเย็น ผู้พิทักษ์วารีตนหนึ่งก็เข้ามาคุกเข่าลงอย่างเคารพ มันก็คือผู้ที่ไล่ตามจระเข้ตัวนั้น

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

พูดกันตามจริงแล้ว ไปกวนนั้นยังมีระดับการฝึกตนไม่ถึงที่จะเป็นเทพวารีได้ แต่ท่าทางของเขานั้นก็แสดงพลังออกมาแล้ว

 

ฮาฮาเอ่อร์นั้นเริ่มบอกเล่าทุกอย่าง ตั้งแต่ไล่ตามจระเข้ไป จนได้เผชิญหน้ากับฟางหยวน

 

“ปลาหลีสีดํา? เจ้าปล่อยมันฉวยแผนที่สมบัติและหนีไปได้?”

 

ไปกวนขมวดคิ้ว “เจ้านี่มันไร้ประโยชน์!”

 

“เทพวารี ไว้ชีวิตข้า! ไว้ชีวิตข้าด้วย!”

 

ฮาฮาเอ่อร์เริ่มโขกศีรษะลง

 

“จากความวุ่นวายที่เกิด จระเข้นั่นได้แผนที่ของเคหาสน์ลับไป แม้ว่ามันจะไม่ใช่แผนที่ที่สําคัญที่สุด แต่พวกเราก็ยังต้องคอยระวังเอาไว้ใ”

 

หลังจากสั่งสอนแล้ว ไปกวนก็มีท่าทางเคร่งขรึมลง “หลังจากได้รับจักรพรรดิบัญชาและเข้าฝึกตน ข้าก็เหลืออีกเพียงกิ่งเดียวก็จะเป็นเทพวารีแล้ว แม้ว่าข้าจะยังไม่สามารถระบุตําแหน่งแน่นอนของเคหาสน์ลับได้ข้าก็ยังสามารถหาตําแหน่งโดยคร่าวของมันได้!เคหาสน์ลับที่กระจายกันอยู่นั้นล้วนเป็นเรื่องเล็กที่สําคัญที่สุดพวกเรา ต้องกําจัดผู้ที่อยู่ในวังมังกร!”

 

งูยักษ์เผือกนั้นเด็ดเดี่ยวและตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

 

ในเวลาเดียวกัน ฟางหยวนไปตามแผนที่และไปถึงพื้นที่ใหม่

 

ทะเลสาบฉีนั้นกว้างขวางยิ่งนักและพื้นที่นี้ก็ค่อนข้างมิดชิด ที่สําคัญที่สุด มีพลังวิญญาณรอบ ๆ นี้เพียงไม่มากและฝูงปลาก็ไม่ค่อยมาถึงที่นี่

 

นอกจากนี้ สายน้ำก็ยังรุนแรง เป็นสถานที่อันตรายแห่งหนึ่ง

 

“นี่น่าจะเป็นตําแหน่งบนแผนที่แล้ว!”

 

หลังจากว่ายน้ำผ่านกอปะการังและผ่านคลื่นใต้น้ำหลายลูก เขาก็มาถึงร่องที่พื้นทะเลสาบแห่งหนึ่ง

 

“เคหาสน์ลับของเทพวารี? ข้างในนั้นจะมีอะไรกันนะ?”

 

ท้องร่องนี้ลึกแต่ฟางหยวนก็ไม่หวาดกลัวและดําดิ่งลงไปตรง ๆ

 

ที่ด้านใต้นั้นมืดสนิท และฟางหยวนก็เริ่มหวาดระแวงในความไม่รู้

 

“โผละ! โผละ!”

 

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ฟองอากาศก็พุ่งมาจากด้านข้างและตะเกียงที่เหมือนดวงตาปรากฏขึ้น

 

“หม?”

 

เมื่อฟางหยวนหลบ เขาก็ปล่อยเจตจํานงเวทย์ออกไปและพบว่าผู้ที่โจมตีเขาคือปลาไหลตัวหนึ่ง

 

“เกราะธาตุน้ำ!”

 

เจตจํานงเวทย์ของเขาสั่น เกราะใสจากกระแสน้ำปกคลุมรอบตัวเขา

 

“ตึง! อึ้ง!”

 

ทันทีที่เกราะก่อตัวขึ้น ก็มีแรงกระแทกจากด้านนอกอย่างต่อเนื่อง

 

สายตามุ่งร้ายมากมายปรากฏขึ้น รอบ ๆ ฟางหยวนนั้นราวกับฝูงหมาป่า

 

“นี่คือ… รังปลาไหล?”

 

ฟางหยวนปล่อยศรน้ำออกไปทุกทิศทางพร้อมยิ้มขึ้น

 

“ฉวะ!”

 

ศรน้ำแทงทะลุปลาไหลหลายตัว ทําให้อีกหลายตัวจมดิ่งลงไป ตัวอื่น ๆ เริ่มหนีด้วยความหวาดกลัว

 

“เฮอะ… ข้าก็แค่เชือดไก่ให้ลิงดูเท่านั้น!”

 

เพียงแค่พลิกหาง เขาก็ปล่อยเจตจํานงเวทย์ออกไปอีกครั้งและไปตามทิศทางบนแผนที่ น้ำแห่งหนึ่ง

 

“ที่นี่นั่นเอง…”

 

เขากัดฟัน แล้วดําน้ำเข้าไป

 

“ซ่า!”

 

ในวินาทีถัดมา ก็มีประกายแสงวาบขึ้นและรอบ ๆ ด้านก็เริ่มเปลี่ยนไป

 

ทันทีที่เขาเข้าไปในโพรง เขาก็มองเห็นว่าอะไรอยู่ข้างใน

 

สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าฟางหยวนนั้นเป็นค่ายกลขนาดใหญ่สร้างจากหมอก มันใช้พลังวิญญาณจากน้ำรอบ ๆ อย่างต่อเนื่องและยังคงใช้การได้

 

“ค่ายกล?”

 

มีแววสนใจในสายตาของเขา

 

ค่ายกลนี่เป็นแค่ค่ายกลพื้นฐานแต่ก็นับได้ว่าแข็งแกร่งสําหรับรับมือสัตว์น้ำ แต่ว่า สําหรับฟางหยวนที่มีความรู้เกี่ยวกับค่ายกล นี่ไม่นับเป็นอะไรเลย

 

“ทําลายค่ายกล!”

 

เขาสะบัดหางและเริ่มลงมือ

 

ที่ใต้วังวารี

 

ไปกวน กระบือน้ำ และเต่าอัลลิเกเตอร์ยืนอยู่หน้าค่ายกลและสูดลมหายใจเย็นเยียบ

 

“ยอดเยี่ยม! ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ !”

 

กระบือน้ำจ้องค่ายกล “ใครจะไปคิดว่าเจ้างูเขียวนั่นกลับเก่งกาจนักเรื่องวงเวทย์”

 

“ที่นี่นับได้ว่าเป็นใจกลางของวัง ถ้าไม่มีวงเวทย์นี่ ข้าก็ทําได้เพียงใช้งานพื้นที่ด้านนอก ข้าเกรงว่าความสามารถของข้านั้นจะยังจํากัดอยู่ กระทั่งจักรพรรดิบัญชาก…”

 

ไปกวนถอนหายใจและมองเสาสูง 12 ต้นตรงหน้าและหมอกที่รอบ ๆ “นี่เป็นเขตแดนอันทรงพลังข้าเกรงว่าพวกเราคงจะต้องฝึกฝนกันไปอย่างช้า ๆ เพื่อที่จะทําลายมันลงได้ในภายหลังปิศาจ

 

เวทย์เลย และทําได้เพียงแค่คิดจะทําลายลงด้วยการใช้กําลังเข้าหักหาญ

 

ภายในไม่กี่วินาที หมอกสีดําสามสายก็ปรากฏขึ้นและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

“เขตแดนนี่ดูภายนอกแล้วธรรมดา แต่ว่าภายในซับซ้อนมาก!”

 

บนหัวของปลาสีดําพลังหยินของฟางหยวนปรากฏตัวขึ้น เขาสํารวจเขตแดนสีสันสดใสตรงหน้า

 

หลังจากผ่านค่ายกลหมอกที่ด้านนอกมาได้ เขาก็มาถึงที่นี่ เขามองเห็นเงาประหลาดของหยกสักอย่างอยู่ภายใต้เขตแดน

 

“เทพวารีสมกับเป็นเทพจริง ๆ เคหาสน์ลับธรรมดา ๆ แห่งหนึ่งกลับหรูหราถึงเพียงนี้ แล้วที่อื่นจะเป็นอย่างไรนะ?”

 

พลังหยินของฟางหยวนเปล่งประกายระยิบขึ้นมาเมื่อเขาเข้าไปในเขตแดน

 

“ซู่!”

 

เขตแดนสีสันสดใสเริ่มเปลี่ยนสี จากเขียว ไปแดง จากนั้นก็สีดํา

 

“โชคดี นี่เป็นเพียงค่ายกลห้าธาตุรูปแบบหนึ่งเท่านั้น!”

 

หลังจากตรวจดูแล้วก็มีแววยินดีปรากฏบนใบหน้าเขา

 

ฟางหยวนนั้นมีความรู้เกี่ยวกับค่ายกลในระดับพื้นฐานในการพยายามสร้างค่ายกลดาบแปดประตูเขาก็ให้ความสําคัญกับการเรียนรู้เกี่ยวกับค่ายกลมากขึ้นแม้ว่าเขาจะยังไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเขาก็ยังสามารถทําลายค่ายกลพื้นฐานเช่นนี้ได้

 

“ค่ายกลเคลื่อนย้าย?”

 

หลังจากใคร่ครวญดูแล้ว ฟางหยวนก็ถอนหายใจ “นี่ไม่ใช่ค่ายกลที่เชื่อมต่อกับอีกค่ายกลในสถานที่อื่นหรอกหรือ? หลังจากทําลายมันแล้ว มันจะมีผลต่ออีกที่หรือไม่? โชคดี หลังจากเคลื่อนย้ายแล้วข้ายังสามารถเปลี่ยนกลับได้!”

 

มองภาพของสถานที่ที่ปรากฏขึ้นและหายไป สีหน้าเขาก็เปลี่ยน

 

“ครึก! ครี่ก!”

 

ในตอนนี้เอง ที่ค่ายกลมีเสียงดังก้องออกมา และสีหน้าของฟางหยวนก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง “นี่ไม่ดีแล้ว! ค่ายกลที่อีกฝั่งหนึ่งก็ถูกเปิดใช้แล้วเช่นกัน?”

 

โดยไม่ลังเล ร่างปลาของเขากระโจนไปข้างหน้า

 

“ครืน!”

 

ในวินาทีถัดมาก็เกิดบางอย่างขึ้น

 

หลังจากกลับมารู้สึกตัว ฟางหยวนก็พบตัวเองอยู่ในวังขนาดมหึมาที่แกะจากหยกสีขาวมีค่ายกลบุปผาอยู่ใต้ร่างเขา

 

ไม่เท่านั้น ที่ด้านนอก ยังมีความวุ่นวายและหมอกสีดําสามสายก็พุ่งสูงขึ้นด้านบน

 

“นั่นไม่ใช่… ราชาปิศาจหรือ?”

 

ฟางหยวนจ้อง

 

ที่เวลาเดียวกัน ที่ด้านนอก ไปกวนและปิศาจอีกสองตนก็จ้องปลาหลีสีดําที่ปรากฏตัวขึ้นในวัง

 

พวกเขาลําบากลําบนบุกทําลายวงเวทย์มาตลอดทางและเหลือเพียงขั้นตอนสุดท้าย ใครจะไปคิดว่าปลาหสีดําตัวหนึ่งจะปรากฏตัวขึ้น?

 

“บัดซบ!”

 

ฟางหยวนตัวสั่นด้วยความกลัว “ดูเหมือนว่าเคหาสน์ลับทั้งหมดของเทพวารีจะมีค่ายกลแบบเดียวกันที่เชื่อมโยงทุกสถานที่เข้าด้วยกัน และกระทั่งเชื่อมโยงเข้ากับเคหาสน์ลับที่ปิศาจพวกนี้ตามหา?”

 

เขากัดฟัน มองค่ายกลก่อนที่จะพุ่งตัวไปทางห้องโถงหลัก

 

“ข้าคือเทพวารี เจ้าตั้งใจจะทําอะไร ปลาหลีดํา?”

 

เมื่อเห็น ไปกวนก็โทสะลุกโพลง ปิศาจอีกสองตนก็รีบพุ่งเข้าไปในวงเวทย์ด้วย “ยอมจํานนแก่ข้าแล้วข้าจะให้เจ้าได้เป็นแม่ทัพนํากองทัพวารีทั้งหมด เจ้าเพียงอยู่ต่ํากว่าข้า แต่อยู่เหนือผู้อื่นทั้งมวล!!คนเช่นข้าไม่เคยโกหก!”

 

“ไปซะ!”

 

ฟางหยวนกลอกตาขณะว่ายตรงไปที่ห้องโถงหลัก

 

“ครืน!”

 

ทันทีที่เขาเข้าไป ก็มีพลังงานอันน่าตระหนกพุ่งขึ้น

 

ที่บันไดทองคํา มีซากมังกรสีเขียวซากหนึ่ง

 

“นี่.. นี่คือมังกรที่แท้จริง!”

 

เกล็ดของมันเป็นสีเขียวที่แฝงประกายสีทองเอาไว้มันมีเขาสองกิ่งและกรงเล็บทั้งสี่ และยังดูสง่างามในตอนนี้ฟางหยวนก็นึกได้แล้วเขาหาไข่มุกสีทองเป็นประกายเม็ดหนึ่งบนหัวมังกรพบอย่างรวดเร็วและรู้ว่าพลังที่เขาสัมผัสได้นั้นมาจากไข่มุกนี้

 

“ไข่มุกมังกร!”

 

เขาว่ายน้ำตรงเข้าไปแล้วคาบมันไว้ในปาก

 

“ฝบ!”

 

กระบวนการชิงไข่มุกนั้นราบรื่นอย่างน่าประหลาด จากนั้นซากมังกรก็สลายเป็นเถ้าไป