Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 250
Chapter 250: จัดการทุกอย่าง
“ครีน!”
ท่ามกลางเมฆสีดํา สายฟ้าผ่าลงมาหลายเส้น และสายฟ้าสีม่วงก็พุ่งลงมาจากสวรรค์! นี่คือทัณฑ์สวรรค์ ผลสะท้อนกลับจากทั้งอาณาจักร
“พวกเราต้องทุ่มสุดชีวิตแล้ว!”
จ้าวแห่งฝันทั้งห้ามองหน้ากันแล้วคํารามออกมา
“หม้อโอสถกลืนไฟ!”
“มังกรเพลิงพิโรธ!”
“ท่วงทํานองสุสานดอกไม้ใ”
“ผนึก!”
จ้าวแห่งฝันทั้งสี่คนใช้กระบวนท่าประจําตัวรับมือกับสายฟ้าสีม่วง
กระทั่งฟางหยวนยังนิ่งขรึม พลังธาตุระดับที่หกของเขาระเบิดออกและดาบธาตุไฟของเขาก็มารวมกัน เขาตวัดดาบผ่าสายฟ้าสีม่วงสายนั้น
“ครืน!”
เมื่อสายฟ้าปะทะกับดาบของเขา มือของเขาก็สั่นและเขาก็ถอยกรูด ใบหน้าดูอึมครึม
“นี่มันอะไรกัน…”
มองดาบธาตุไฟแล้วเขาก็สังเกตเห็นว่าพลังวิญญาณของมันเริ่มสลัวลง บ่งบอกว่าดาบนั้นเสียหาย และเขาก็ต้องถอนหายใจเบา ๆ
เขาฟื้นฟูพลังทั้งหมดของตนแล้วและทําได้เพียงเท่านี้ในการรับมือกับทัณฑ์สวรรค์ จ้าวแห่งฝันทั้งสี่ย่อมเลวร้ายกว่านี้
“พลังของทัณฑ์สวรรค์จะเพิ่มมากขึ้นหากพวกเรายังฝืนสู้ต่อ”
มองเมฆสีดําบนฟ้า ฟางหยวนก็หัวเราะอย่างเย็นชา “หากพวกเราสูญเสียกายเนื้อไป วิญญาณของพวกเราก็จะเผยออกสู่ธาตุทั้งหลาย แม้ว่าพวกเราจะอยู่ในระดับสวรรค์มายา วิญญาณของพวกเราก็ยังคงถูกจับได้และมันก็จะไม่เรียบง่ายเพียงร่างต้นได้รับบาดเจ็บ”
“นี่ไม่ดีแล้ว…”
ชุดคลุมของเฟิงซินจือสะบัดไปตามลม หน้าอกของเขาเริ่มเป็นสีแดง ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกมา “พวกเราไม่สามารถคาดเดาเจตจํานงของสวรรค์ได้ และมันก็ไม่ฉลาดที่จะต่อต้าน หนทางเดียวที่เหลือก็คือสังหารราชาแห่งประเทศเลี่ยและรับเอาพลังแห่งอาณาจักรของประเทศมาก่อนที่จะพวกเราจะหาทางกลับกัน!”
แม้ว่าพวกเขาจะเข้าครอบครองร่างของชนพื้นเมือง สวรรค์ก็ยังระบุตัวตนของพวกเขาได้และทัณฑ์สวรรค์ก็ยังคงดําเนินต่อไปอยู่ดี
โอกาสเดียวในการเอาชีวิตรอดของพวกเขาก็คือได้พลังของโลกใบนี้มา แต่ว่านั่นจะเป็นไปได้อย่างไร?
เพราะอย่างนั้น ฟางหยวนจึงเริ่มหัวเราะตัวเองเมื่อได้ยินที่เฟิงซินจือพูด
“ถูกต้อง!”
แต่ว่า เขาก็ไม่ได้อยู่ในฐานะเดียวกับพวกเขา เพราะว่าเขาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ไปแล้วและไม่ได้กลับไปมือเปล่า ผู้อาวุโสมังกรเพลิงและดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์นั้นตรงกันข้ามล้วนรู้สึกเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียทุกสิ่งไปดังนั้นพวกเขาจึงพุ่งตรงไปที่วังหลวงอย่างรวดเร็ว
ที่ชั้นบนสุดของวัง
“ปิศาจ! ปิศาจจริง ๆ!”
ราชาประเทศเลี่ยตัวสั่นเมื่อเห็นเงาร่างทั้งห้าสังหารอัครเสนาบดีและแม่ทัพใหญ่ แล้วยังรับทัณฑ์สวรรค์เมื่อเห็นขาเขาก็อ่อนยวบลง
“ปกป้ององค์ราชา!”
ในวัง มีผู้อื่นที่มีความสามารถเหนือกว่าอัครเสนาบดีและแม่ทัพใหญ่
ข้ารับใช้และแม่ทัพอีกหลายคนพุ่งเข้าใส่ทั้งห้าราวกับเป็
คนพยายามหยุดรถมา
“รนหาที่ตาย!”
เผชิญหน้ากับจ้าวแห่งฝันผู้สิ้นหวังหลายคน พวกเขาล้วนกลายเป็นกองเลือดเนื้อ
ที่โชคร้ายหน่อยก็ถึงกับถูกส่งไปรับทัณฑ์สวรรค์และรับสายฟ้าแทน
“องค์ราชา… เมืองหลวงและวังหลวงล้วนถูกบุกรุกแล้ว เจ้าไม่ใช่ราชาอีกต่อไป ให้ความร่วมมือกับพวกเราและมอบพลังแห่งอาณาจักรให้พวกเราเสีย และพวกเราจะปลดปล่อยวิญญาณเจ้าให้เป็นอิสระ!”
เฟิงซินจ่อฟาดฝ่ามือออกไปแล้วองครักษ์ในชุดเกราะหลายคนก็ปลิวไป
เดิมที่ แผนการของเขาคือนําชุนเหอหยซึ่งกบฏแล้วบังคับราชาให้ยกบัลลังก์ให้เขาและลงมือเมื่อพวกเขาส่งมอบพลังแห่งอาณาจักรของมังกรมา
แต่ตอนนี้ ในเมื่อสวรรค์พบตัวพวกเขาแล้ว แผนการจึงผิดไปหมด
“ครีน!”
เมฆดําปกคลุมไปทั่วทั้งประเทศและความมืดก็คืบคลานเข้าไปทุกมุมของวังหลวง ภายในไม่กี่นาทีมันก็กลายเป็นเวลากลางคืน
สายฟ้าสีม่วงยังคงตวัดลงมา รอบด้านสว่างขึ้นอยู่วินาทีหนึ่ง ส่องให้เห็นความวุ่นวายของเมืองหลวงและใบหน้าซีดขาวของราชาแห่งประเทศเลี่ย
“องค์ราชารีบหลบไป! ปิศาจพวกนี้อยู่ภายใต้ทัณฑ์สวรรค์และย่อมไม่สามารถทนรับได้นาน!”
ที่ด้านหนึ่ง ข้ารับใช้บอกแก่องค์ราชา
“มันสายไปแล้ว”
ราชาหัวเราะ “ข้าได้ตายตกไปแล้ว! ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าก็ไม่ยอมให้ปิศาจพวกนี้ได้ในสิ่งที่พวกมันต้องการ!”
ลือดก็เริ่มไหลออกจากปากเขา
“องค์ราชา…”
ข้ารับใช้ที่ข้าง ๆ ร้องไห้ โดยไม่ต้องมีคําพูดอื่นใด พวกเขาทั้งหมดเข้ามาล้อมอยู่รอบตัวองค์ราชาของพวกตนขณะพยายามช่วยองค์ราชาให้มีชีวิตอยู่นานขึ้นสักเล็กน้อยก็ยังดี
“องค์ราชาแห่งประเทศเลี่ยขอสั่งให้พลังแห่งอาณาจักรของประเทศกลับสู่สวรรค์ สวรรค์ได้โปรดตัดสินว่าจะจัดการกับเหล่าปิศาจพวกนี้อย่างไร!”
ขณะที่องค์ราชากระอักเลือดอยู่ เขาก็ใช้เลือดเขียนหลายคําออกมา ภายในไม่กี่วินาที ใบหน้าของเขาก็เริ่มมีเลือดไหลแล้วเขาก็หยุดหายใจไป
ส่วนจ้าวแห่งฝันทั้งห้าที่พุ่งขึ้นบันไดมาอย่างรีบร้อนล้วนตกตะลึงไป
เสียงคํารามเศร้าโศกของมังกรดังมา และเงาร่างอันเป็นมายาของมังกรน้ําก็ร่วงหล่น
ตามมาด้วยเส้นสายพลังแห่งอาณาจักรที่หนาเท่าเสาสักต้นแยกออกจากมังกรน้ําและพุ่งตรงขึ้นสู่ฟ้าก่อนจะหายลับไป
ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในเสี้ยววินาทีแต่เฟิงซินจ่อก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น “น่าชังนัก!”
“เหตุใดองค์ราชาถึงได้หัวรั้นเช่นนี้? ถึงกับทําลายประเทศของตนเชียวหรือ?”
เห็นภาพนี้แล้วฟางหยวนทั้งนงงเช่นกัน
เดิมที่ ต่อให้องค์ราชาฆ่าตัวตาย พลังแห่งอาณาจักรมังกรก็จะถูกแบ่งไปตามความสามารถของทายาทผู้สืบบัลลังก์ซึ่งชุนเหอและหยซึ่งดูจะเป็นผู้ที่ได้รับพลังนั้น
หากเป็นเช่นนั้น อย่างนั้นทุกอย่างก็จะเป็นไปตามแผนการของเฟิงซินจือ
แต่ตอนนี้ การคืนพลังแห่งอาณาจักรของประเทศกลับสู่สวรรค์ มันทําลายความหวังทั้งหมดของพวกเขา
“ฮ่ม! ต่อให้เจ้าตายตกไป ข้าก็จะสังหารทายาททั้งหมดของเจ้าและเผาวิญญาณเจ้าทิ้งเสีย!!!”
ผู้อาวุโสมังกรเพลิงโมโห
ทั้งเขาและดอกบัวสวรรค์สูงสุดนั้นยอมสละพลังแห่งอาณาจักรที่ได้มาและคิดว่าจะได้รับสิ่งตอบแทนจากเรื่องนั้นแต่ตอนนี้ทุกอย่างสูญสลายไปแล้วและนั่นทําให้เขาบ้าคลั่งขึ้นมา
“ครืน!”
ส่วนสวรรค์นั้น หลังจากได้รับพลังแห่งอาณาจักรคืนจากราชา สายฟ้าและเสียงฟ้าคํารามก็ยิ่งมีพลังยิ่งกว่าก่อนหน้า
สายฟ้าสีม่วงจํานวนนับไม่ถ้วนเริ่มก่อตัวเป็นรูปดวงตา
ดวงตาสวรรค์!
ทันใดนั้น จ้าวแห่งฝันทั้งห้าก็รู้สึกเหมือนถูกมองทะลุได้
“กลับกันเถอะ!”
ฟางหยวนตัดสินใจ แม้ว่าเขาจะสามารถป้องกันตนเองจากทัณฑ์สวรรค์สองสามรอบก่อนหน้าได้ แต่ครั้งนี้สวรรค์ตื่นขึ้นอย่างแท้จริงแล้ว พวกเขาไม่มีทางที่จะรับมือได้และเขาก็รีบร่ายเคล็ดข้ามฝันเพื่อทิ้งกายเนื้อนี้ขณะเดินทางกลับสู่อาณาจักรเดิมของตน
“ซู่!”
ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงคํารามจากเฟิงซินจือและคนที่เหลืออย่างคลุมเครือ และสายฟ้าสีแดงก็ตวัดใส่กายเนื้อของเขา เผามันเสียสิ้น
อาณาจักรต้าเฉียน รัฐทะเลทราย มณฑลตงอี
ฟางหยวนตัวสั่นขณะลืมตาขึ้น
“ฟู!”
หลังจากสะบัดแขนขา เขาก็เพียงแค่รู้สึกอ่อนล้ากว่าก่อนหน้าเท่านั้น มันเป็นเรื่องดีที่เขาได้ให้ร่างกายซึมซับพลังธาตุเอาไว้อย่างต่อเนื่องก่อนที่จะข้ามฝันไป เพราะอย่างนั้นทุกอย่างจึงเป็นปกติดี
แต่ว่า เขาก็ยังรู้สึกกลัวเล็กน้อยในวินาทีที่ออกจากอาณาจักรหยมา
สายฟ้าสีแดงนั้นแข็งแกร่งกว่าทัณฑ์สวรรค์ก่อนหน้าเป็นสิบเท่า! หรือร้อยเท่า!
ที่ระดับการฝึกตนของเขา ถ้าเขาถูกสายฟ้านั่นเข้า เขาคงจะตายอยู่ในอาณาจักรนั้นและร่างจริงของเขาก็คงได้รับผลกระทบไปด้วย!
“เรื่องดีก็คือ… ข้าก็ยังเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้จากการเดินทางครั้งนี้!”
มองหน้าต่างสถานะของตัวเองเขายิ้ม
“ชื่อ: ฟางหยวน
พลังกาย: 36.0
พลังลมปราณ: 30.0
พลังเวทย์: 30.0
สายวิชา: ผู้ป้องฝัน
การฝึกตน: สวรรค์มายา (ขั้นที่ 1), อู่จง ชีพจรที่สาม)
วิทยายุทธ์: [อินทรียักษ์กายาเหล็ก (ระดับ 4) (1 ใน 100 ส่วน)], ร่างทองคําร้อยพิษ (ระดับการฝึกฝนที่ 1),[ค่ายกลดาบแปดประตู (ดาบที่ 2) (10 ใน 100 ส่วน)]
ทักษะ: [การรักษา (ระดับ 3)], [การดูแลพืช (ระดับ 5)]”
“พลังแห่งอาณาจักรจากทะเลสาบมังกรทองนั้นเพียงพอให้บรรลุระดับของค่ายกลดาบแปดประตูและนั่นก็ดี พอแล้ว…”
สติของฟางหยวนเลื่อนไหลเข้าสู่โลกแห่งความฝันอันแท้จริง มองค่ายกลดาบแปดประตูที่ตรงกลาง ขาก็พบว่าดาบเพลิงผลาญนั้นทีมทึบลงกว่าที่เคย นี่น่าจะเป็นความเสียหายที่มันได้รับจากการรับทัณฑ์สวรรค์ แต่ว่า มันก็ไม่สําคัญในเมื่อเขาสามารถใช้พลังธาตุฝันค่อย ๆ ซ่อมแซมมันได้
นอกจากนั้น ยังมีผลไม้สีทองที่ลอยอยู่กลางอากาศท่ามกลางพลังธาตุฝันของเขา มีแสงสีทองล้อมรอบมันอยู่และยังเต็มไปด้วยอักขระเวทย์
“ให้ข้าลองหาข้อมูลเกี่ยวกับของสิ่งนี้ในอาณาจักรแห่งความฝัน…. และยังต้องไปดูเฟิงซินจือกับคนอื่น ๆ ที่เหลือ… พวกเขายังติดหนี้คะแนนภารกิจข้าเป็นกอง!”
ฟางหยวนหลับตาลงและเข้าสู่อาณาจักรแห่งฝัน
ถนนวุ่นวายตามที่เคยเป็น ทันทีที่ฟางหยวนเข้าสู่อาณาจักรแห่งฝัน ป้ายหยกของเขาก็เปล่งประกาย
“เฟิงซินจือ?”
คิ้วของฟางหยวนขมวด
“เป็นข้าเอง… น้องชาย ไปเจอกันที่เดิม!”
เสียงของเฟิงซินจ่อดูอ่อนแรง
“ได้”
ฟางหยวนจมลึกไปในความคิดของตัวเองขณะไปที่ร้านน้ําชา
เฟิงซินจ่อนั้นรอเขาอยู่ที่ร้านแล้วในห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง
ที่ข้าง ๆ หญิงสาวงดงามผู้หนึ่งที่มีรัศมีพลังอันคุ้นเคยก็เอ่ยทักทายฟางหยวน
“ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์น่ะ!”
เขายิ้มและจ่านางได้ “แล้วผู้อาวุโสมังกรเพลิงกับอวเทียนเหลาเล่า?”
“อเทียนเหลากับเจ้าลงมือรวดเร็วและกลับมาก่อนที่สายฟ้าจะฟาดลง ส่วนเฟิงซินจ่อกับข้าพวกเราช้ากว่าเล็กน้อยและได้รับผลกระทบอยู่บ้าง วิญญาณของพวกเราได้รับบาดเจ็บสาหัสส่วนพี่มังกรเพลิง…”
ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์เผยสีหน้าเศร้าสร้อย “พวกเรายังไม่ได้ข่าวจากเขา ข้าติดต่อคนที่สํานักเขาแล้วแต่ก็ยังไม่มีข่าวคราวเช่นกัน ข้าเกรงว่า… เขาจะโชคร้ายแล้ว!”
ฟางหยวนกัดริมฝีปากตัวเอง
ไม่มีใครคิดว่าภารกิจสํารวจพื้น ๆ นี่จะนํามาซึ่งสถานการณ์เช่นนี้
“ในอาณาจักรนั่น การตายทั่วไปย่อมนํามาซึ่งความเสียหายของวิญญาณ แต่ว่า สําหรับพวกเรา พวกเราข้ามเส้น…”
เฟิงซินจ่อหัวเราะขื่น ๆ “ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ ข้าลองค้นหาเกี่ยวกับสายฟ้าสีแดง ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นสายฟ้าจากต้นกําเนิดของธรรมชาติในอาณาจักรนั้น! จ้าวแห่งฝันที่ดึงดูดสายฟ้าเช่นนั้นย่อมไม่มีทางจบลงด้วยดี!”
“ต้นกําเนิดของธรรมชาติ?”
ฟางหยวนนิ่งคิด
“ถูกต้อง… พลังจากต้นกําเนิดธรรมชาติของอาณาจักรหุยนั้นมาจากพลังแห่งอาณาจักรของพวกเขาและโดยเฉพาะ มาจากพลังแห่งอาณาจักรมังกรของประเทศ สวรรค์นั้นเกรี้ยวกราดถึงจุดที่ยินยอมใช้พลังจากต้นกําเนิดธรรมชาติมาทําลายพวกเรา…”
มีความหวาดกลัวแฝงในน้ําเสียของเฟิงซินจือ
อันที่จริง เขาเตรียมตัวเดินทางสู่อาณาจักรหุยไว้อย่างเรียบร้อย ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่นําค่ายกลที่สามารถป้องกันพวกเขาจากทัณฑ์สวรรค์ได้ไปด้วย
พวกเขาไม่คิดเลยว่าเมื่อโลกเกรี้ยวกราดจะน่ากลัวถึงเพียงนี้ และนี่นับเป็นประสบการณ์ครั้งใหญ่ให้เขา
“โอ้… ข้าเกรงว่าวิญญาณของพี่มังกรเพลิงหากไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็อาจจะเสียชีวิตได้ และนั่นก็เป็นความผิดของข้า…”
เฟิงซินจอถอนหายใจ ดึงเอาป้ายหยกของเขาออกมาแล้วโบกมือ บนป้ายหยกของฟางหยวนก็มีคะแนนภารกิจเพิ่มขึ้นเป็นสาย “นี่เป็นคะแนนภารกิจที่สัญญาไว้!”
“และก็จากข้าด้วย!”
ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์นั้นก็ซื่อตรงพอและรีบส่งคะแนนภารกิจให้ฟางหยวนด้วยเช่นกัน
“ขอบคุณมาก!”
นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาได้ตกลงกันไว้ และฟางหยวนก็รับคะแนนเหล่านั้นไว้โดยไม่ลังเล พวกเขาพูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่ง
เฟิงซินจือและดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์ล้วนได้รับบาดเจ็บ ไม่นานนักพวกเขาก็ขอตัวกลับไปรักษาการบาดเจ็บของตน