Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 213

Chapter 213: สามโลก

 

ที่ตั้งอยู่บนผืนดินสีเขียวคือเมืองทะเลทราย ภายใต้แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ทั้งเมืองก็ถูกย้อมด้วยสีทอง

 

มันเหมือนกับมารดาอันเป็นที่รักกําลังอ้าแขนออกกว้าง เหมือนยินดีต้อนรับนักเดินทางที่เหนื่อยล้า

 

ตึกรามในเมืองทะเลทรายส่วนมากสูงเพียงชั้นเดียว สร้างจากไม้ และหน้าต่างมีขนาดเล็ก คนส่วนมากบนถนนล้วนเป็นผู้คุ้มกันสวมเสื้อผ้าแบบชาวยุทธ์

 

แน่นอนว่า ยังมีขบวนเดินทางกําลังตั้งขบวนอยู่ทั่วไป ยังมีนางระบําแต่งตัวงดงาม

 

“นายท่าน! นี่คือสาขาใหญ่ของขบวนเดินทางอูฐขาว”

 

เมื่อขบวนเดินทางเดินต่อไป พวกเขาก็มาถึงอาคารรูปแปดเหลี่ยมแห่งหนึ่งที่ดูหรูหรา

 

อาซิวต้าวิ่งเข้าไปในอาคารนั่น ไม่นานหลังจากนั้น ชายชราแต่งตัวหรูหราก็เดินออกมาช้า ๆ ภายใต้การประคองของคนรับใช้แปดคน

 

ตรงหน้าเขา เด็กรับใช้หลายคนในชุดขาวลาดพรมขนสัตว์สีทอง

 

“ยินดีต้อนรับ แขกจากเมืองไกล!”

 

ชายชราเคราะขาวผายมือกว้างต้อนรับฟางหยวนราวกับรู้เรื่องเขามาก่อน “ข้าเป็นหัวหน้าสหพันธ์การค้าอูฐขาว ไปซานถง ยินดีต้อนรับท่านฟางหยวน!”

 

“โอ้?”

 

ฟางหยวนรู้สึกประหลาด “ท่าน…. เป็นผู้อพยพจากต้าเฉียน?”

 

“บรรพบุรุษของข้ามาจากอาณาจักรต้าเฉียน!”

 

ไปซานถงหัวเราะ “อันที่จริง ผู้ที่อาศัยอยู่ในเมืองทะเลทรายส่วนใหญ่แล้วเดินทางข้ามสามโลกมาก แต่ว่า พวกเขาส่วนก็สร้างครอบครัวกับผู้อื่นจากต่างถิ่น ทําให้พวกเรามีวัฒนธรรมที่ต่างไป…”

 

“เข้าใจแล้ว!”

 

ฟางหยวนพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก

 

ไปซานองนั้นตรงข้าม เขาไม่กล้าลดการระวังตัวลง

 

ในเมื่อเขาสามารถข้ามทะเลทรายขาวมาได้ เขาย่อมต้องเป็นอู่จงที่มีความสามารถสูง!

 

นอกจากนี้ เขายังมาที่นี่เพื่อเดินทางผ่านสภาพแวดล้อมเลวร้ายถัดจากทะเลทรายขาวไป เขาย่อมต้องเป็นผู้มีพลัง!

 

“ท่านต้องการความช่วยเหลือใดบอกข้าได้หรือไม่? ถ้าพวกเราช่วยได้ พวกเราย่อมต้องทําสุดความสามารถ!”

 

ไปซานถงประสานหมัดและถามอย่างนอบน้อม

 

“ ง่ายมาก… ข้าต้องการข้อมูลเกี่ยวกับเทือกเขาสามโลก! แน่นอนว่า ข้าจะมีค่าตอบแทนให้เจ้า!”

 

ฟางหยวนโบกมือ แล้วขวดหยกใบหนึ่งก็ลอยไปอยู่บนมือของไปซานถง

 

“นี่คือ… เม็ดยาวิญญาณ?”

 

ไปซานถึงเทยาออกมาและอึ้งไป

 

ฟางหยวนแอบหัวเราะอยู่ในใจ

 

จ้าวแห่งการเล่นแร่แปรธาตุและจ้าวแห่งกลไกนั้นไม่ธรรมดา และยิ่งไม่ธรรมดาในพื้นที่ห่าง กลเช่นนี้ ด้วยทรัพยากรอันจํากัดของพวกเขา ราคาของเม็ดยาวิญญาณยิ่งต้องสูงสุดฟ้า

 

นี่มีค่ามากกว่าทองที่ข้างนอกเสียอีก

 

“ไม่ต้องห่วงเลยขอรับท่าน!”

 

ไปซานถงเก็บยาลงไปอย่างระวัง และพูดต่อด้วยความนอบน้อมมากขึ้น “ข้าจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเทือกเขาสามโลกและนํามาให้ท่าน!”

 

มันคุ้มค่าแล้วที่เขาจะเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อเม็ดยาวิญญาณ! รวบรวมข้อมูลนั้นเป็นงานง่าย ๆ และก็มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะไม่ทํางานง่าย ๆ อย่างนี้เพื่อเม็ดยานั่น

 

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นผู้ได้รับความนับถือที่นี่ ฟางหยวนก็คงไม่ปล่อยข้อตกลงดี ๆ แบบนี้ให้เขา

 

“ข้าก็แค่… ต้องรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเทือกเขาสามโลกเท่านั้น

 

ไปซานถงขอตัวและเชิญฟางหยวนเข้าร่วมสมาพันธ์การค้าของตน และในใจก็เต็มไปด้วยความสงสัย “รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเทือกเขาสามโลก หรือว่าคนผู้นี้ตั้งใจจะไปที่อาณาจักรต้าเฉียน? เอาจริง…”

 

เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีแล้ว

 

พวกเขาหนีออกมาจากต้าเฉียนและกลายเป็นคนเร่ร่อน ตราบใดที่ศัตรูของพวกเขายังอยู่ในอาณาจักรต้าเฉียน พวกเขาก็ไม่กล้ากลับไป

 

ไม่ต้องพูดถึงว่า การเข้าสู่เทือกเขาสามโลกจากเส้นทางอื่นล้วนยากยิ่งกว่าใด ๆ ที่มนุษย์ทั่วไปจะทําได้

 

เพราะสองเหตุผลนี้ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเมืองที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่ก็ไม่มีใครในเมืองทะเลทรายมีความคิดบ้าคลั่งเช่นนั้น

 

แต่ตอนนี้ มีอยู่คนหนึ่งแล้ว!

 

“ช่างเถิด ตราบใดที่ข้าทําให้เขายินดีและได้รับเม็ดยาวิญญาณ นั่นก็พอแล้ว

 

ขณะที่ไปซานองคิดกับตัวเอง เขาก็มีแววมุ่งมั่นปรากฏขึ้นในดวงตา

 

สามวันต่อมา

 

ในสาขาหลักของสมาพันธ์การค้าอูฐขาว ในห้องหรูหราห้องหนึ่ง

 

พื้นปูไว้ด้วยพรมขนสัตว์สีทอง นางระบําหลายคนกําลังร่ายรําอยู่บนพรมเท้าเปล่าเปลือย

 

ฟางหยวนเอนตัวอยู่บนผืนผ้าไหมอย่างเกียจคร้าน

 

ตรงหน้าเขาเป็นนางระบําหลายคนที่เปลือยแขนขาวผ่อง พวกนางกําลังแย่งชิงโอกาสที่จะได้เป็นผู้เทสุราให้เขากับแม่นางคนอื่น ๆ

 

“สุราจากองุ่นในจอกสุรางดงาม! ชีวิตเช่นนี้ ไม่เลวเลย!”

 

ฟางหยวนยกจอกสุราขึ้นหมดภายในอีกเดียวขณะใบหน้าเริ่มเป็นสีแดงขึ้น

 

นอกจากองุ่นแล้วยังมีส่วนผสมของผลไม้วิเศษอื่น ๆ รสชาติสดชื่นและที่สําคัญที่สุด เขาสามารถสนุกสนานไปกับความรู้สึกมึนงงเล็ก ๆ ได้

 

“นายท่าน!”

 

ประตูเปิดออก อาซิวต้าเดินเข้ามาอย่างนอบน้อม เขาส่งกระดาษหลายแผ่นออกมา “นี่เป็นข้อมูลเกี่ยวกับเทือกเขาสามโลกขอรับ…”

 

“อืม พวกเจ้าทั้งหมด ออกไปได้เ”

 

ฟางหยวนโบกมือ นางระบําและนักดนตรีคารวะลงอย่างนอบน้อมและเดินออกไป

 

“เทือกเขาสามโลก!”

 

ฟางหยวนรู้ว่าตัวเองมีความสําคัญอย่างไร

 

ดวงตาของเขาเป็นประกายขณะกวาดผ่านข้อมูลทั้งหมด

 

“เทือกเขาสามโลก! นี่เป็นพื้นที่เชื่อมต่อที่นี่กับอาณาจักรต้าเฉียน มันแบ่งออกเป็นสามส่วนและสองในนั้นก็คือโลกต้าเฉียน และโลกม่านหวง อีกหนึ่งส่วนคือโลกมายา!”

 

“ข่าวลือบอกว่า… ดลกมายานั้นเป็นดินแดนที่เกิดจากหลุมศพของจ้าวแห่งความฝันที่เก่งกาจมาก ๆ …แต่ว่ากันว่า… ที่นั่นไม่ใช่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นเขตแดนมรณะ!”

 

เมื่อจ้าวแห่งความฝันที่เก่งกาจตายไป พวกเขาสามารถสร้างโลกแห่งความฝันขึ้นมาเพื่อส่งต่อให้ทายาทได้

 

ตัวอย่างก็เช่น อาจารย์เจวซิน ที่ทิ้งดินแดนศักดิ์สิทธิ์เทือกเขาชอุ่มและมรดกเอาไว้ให้ฟางหยวน

 

แต่ว่า ก็มีข้อยกเว้น สําหรับผู้ที่ต้องการแก้แค้น พวกเขาย่อมไม่ทิ้งดินแดนศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ แต่เป็นเขตแดนมรณะที่สามารถสังหารสิ่งมีชีวิตใด ๆ!

 

จ้าวแห่งฝันผู้นั้นไม่เพียงมีความสามารถสูงแต่ยังได้รับผลจากปัจจัยอันไม่เป็นที่เปิดเผยก่อนที่จะตายลงไป นี่ทําให้เกิดเป็นเขตแดนมรณะซึ่งเกิดขึ้นเพื่อรวมทั้งสองโลกเข้าด้วยกัน ดังนั้น มันจึงถูกทิ้งเอาไว้ในสภาพดํารงอยู่รวมกันอย่างไม่ปกติกับโลกอื่น เป็นมายา และยังเปลี่ยนแปรไปมา

 

หากผู้ใดเดินทางจากโลกต้าเฉียนสู่โลกม่านหวง ก็ย่อมมีโอกาสเล็กน้อยที่จะเข้าสู่เขตแดนมรณะ แต่ว่าความเสี่ยงนั้นไม่ได้สูง

 

แต่หากใครเดินทางในทิศตรงกันข้าม แน่นอนว่าต้องผจญกับเขตแดนมรณะ ไม่เพียงแค่อันตราย แต่ยังคาดเดาไม่ได้ด้วย!

 

อู่จงหรือนักรบศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป หรือกระทั่งจ้าวแห่งฝันก็อาจจะไม่สามารถเอาชีวิตรอดจากที่นั่นได้!

 

ไม่ช้า ก็ไม่มีใครในเมืองทะเลทรายคิดที่จะกลับไปอีก

 

“ดินแดนที่ถูกทิ้งไว้โดยจ้าวแห่งฝันจะปรากฏขึ้นโดยไม่แน่นอน และยังนําอันตรายมาด้วย…”

 

ฟางหยวนลูบคางและเผยรอยยิ้มออกมา “ข้าต้องไปดูด้วยตัวเอง!”

 

ในเวลาเดียวกัน ภายในเมืองทะเลทราย ห้องลับแห่งหนึ่ง

 

“คุณชาย คุณหนู ข่าวลับล่าสุดขอรับ!”

 

ผู้คุ้มกันที่มีรัศมีพลังแข็งแกร่งผู้หนึ่งผ่านการตรวจสอบอย่างรัดกุมหลายชั้นเดินเข้ามาในห้องเขาดึงจดหมายฉบับหนึ่งออกมา

 

“จดหมายลับ? ตราผนึกขนไก่และศรเลือด? นี่มาจากต้าเฉียนใช่ไหม?”

 

ทั้งคุณชายคุณหนูทั้งสองมีสีหน้าประหลาด

 

“มันต้องเป็นเรื่องสําคัญสําหรับตระกูลของเราที่จะใช้วิธีนี้ในการส่งจดหมาย!”

 

คุณหนูที่ดูจะอายุมากกว่าสั่ง “น้องอวิ๋น เปิดดูสิ!”

 

มีผนึกอันเฉพาะบนจดหมาย หากเปิดไม่ถูกวิธี จดหมายจะทําลายตัวเอง

 

“ขอรับ!”

 

ฉินอวิ๋นดึงมีดเล่มเล็กออกมา กรีดนิ้วหัวแม่มือและหยดเลือดลงไปบนผนึกขนไก่

 

“กีกี้!”

 

ในตอนนั้นเอง แสงสีแดงสว่างวาบขึ้น

 

ไก่ท่าทางเย่อหยิ่งตัวหนึ่งปรากฏขึ้นและกรีดร้องเสียงดังก่อนจะก้มลงจิกผนึก

 

“ชี่!”

 

ผนึกแตกออก

 

มีเพียงเลือดจากสายเลือดหนึ่งเท่านั้นที่จะสามารถเปิดผนึกจดหมายได้

 

ฉินอวิ๋นดึงจดหมายออกมา แต่มันก็เป็นแค่กระดาษเปล่าแผ่นหนึ่ง

 

“มันว่างเปล่าจริง ส่งมาให้ข้า!”

 

เมื่อคุณหนูผู้นั้นเห็นจดหมาย นางก็ตื่นเต้น “จะต้องเป็นบางคนที่ใกล้ชิดกับพวกเราส่งจดหมายนี่มา!”

 

ฉินอวุ่นวางจดหมายลงบนโต๊ะ คุณหนูผู้นั้นดึงแหวนมรกตวงหนึ่งออกมาจากนิ้วและเทผงสีดําออกมา ผสมมันเข้ากับน้ำจนได้เป็นของเหลวสีดําและทาลงบนกระดาษจดหมาย หลังจากนั้นพวกเขาก็นํากระดาษไปอังเหนือเตาไฟ

 

เมื่อกระดาษแห้งลง ตัวอักษรสีแดงก็เริ่มปรากฏขึ้นบนจดหมาย

 

“นี่…”

 

ขณะที่เขาเกาหัวตัวเอง ก็มีความตื่นเต้นอยู่บนหน้า “ฉินเฟิงอวี๋…ตายแล้ว?”

 

คนผู้นั้นคือลูกชายของบ้านใหญ่และหลานชายของตระกูลฉินและยังเป็นที่รักของคนมากมาย เขากําลังจะได้เป็นผู้นําตระกูลฉินแล้ว

 

ส่วนพวกเขาสองคนนั้นแทบจะเรียกได้ว่าเป็นเศษสวะ

 

ตระกูลฉินนั้นมีรากฐานยิ่งใหญ่และยังเป็นผู้ปกครองมณฑลหนึ่ง แน่นอนว่าต้องมีการแก่งแย่งแข่งขันระหว่างพี่น้องในตระกูลเพื่อที่จะขึ้นเป็นทายาทที่ถูกต้องที่จะสืบทอดสมบัติของตระกุล

 

แม้ว่าทั้งคู่จะเป็นแค่เศษสวะ แต่ก็มีสายเลือดบริสุทธิ์มาก ดังนั้น จึงนับได้ว่าเป็นหนามยอกอกของหลายคนและยังถูกดึงเข้าไปในวังวนการแย่งชิง เพื่อให้มีชีวิตรอด พวกเขาจึงหนีออกจากตระกูลฉินและออกจากต้าเฉียนมา

 

แต่ตอนนี้ นี่เป็นเวลาอันน่ายินดีของพวกเขาแล้ว

 

ตระกูลถูกรุกรานอย่างรุนแรง และบ้านหลักก็ถูกสังหาร ไม่เพียงแค่ฉินเฟิงอวี๋ แต่ยังบุตรของบ้านใหญ่ทั้งหมดล้วนแต่ไม่ตายก็พิการ ในตอนนี้ ทั้งสองคนจึงเหมาะสมที่สุดที่จะเป็นทายาท

 

ดังนั้น ตระกูลของพวกเขาจึงส่งจดหมายมาเรียกพวกเขากลับไป

 

“พี่สาว… พวกเราจะกลับไปเหรอ?”

 

ฉินอวิ๋นตื่นเต้นและกังวล

 

“พวกเราต้องไป!”

 

คุณหนูผู้นั้นกัดฟันแน่น “เจ้าลืมไปแล้วหรือว่ามารดาสั่งอะไรพวกเราไว้ก่อนนางจะตาย?”

 

“ข้าไม่ลืม แต่ท่านป้ายังอยู่ที่นั่น…”

 

ฉินอวิ๋นตะกุกตะกัก

 

“เจ้ายังเรียกผู้หญิงชั่วร้ายผู้นั้นว่าบ้ารึ?”

 

คุณหนูขมวดคิ้ว

 

“ข้าเคยปากไป…”

 

ฉินอวิ๋นยักไหล่ ท่านป้าผู้นั้นคือภรรยาคนแรกของบิดาของพวกเขาและยังมีอํานาจที่สุดเป็นนางที่ขับไล่พวกเขาออกจากอาณาจักรต้าเฉียน

 

หากพวกเขากลับไป อันตรายร้ายแรงที่สุดก็ยังเป็นผู้หญิงคนนั้น!

 

“ไม่! ไม่ใช่แค่นาง! พวกเรายังต้องผ่านเทือกเขาสามโลกด้วย!”

 

คุณหนูผู้นั้นกัดฟันแน่นและเรียกหาคนผู้หนึ่ง “ท่านลุงโจว ท่านมีวิธีการใดที่จะผ่านเทือกเขาสามโลกอย่างปลอดภัยหรือไม่?”

 

ท่านลุงโจวนั้นมีร่างสูงใหญ่ท่าทางเย็นชา เขามีกระดูกใหญ่และผิวเป็นสีน้ำตาลเข้ม “คุณหนู คุณชาย… ออกจากเทือกเขาสามโลกนั้นง่าย แต่เข้าไปนั้นยาก หากท่านเดินทางจากต้าเฉียนมาที่เราอยู่ตอนนี้ มันก็ค่อนข้างปลอดภัย แต่หากท่านจะเดินทางย้อนกลับเข้าไปต้าเฉียน ท่านจะต้องพบกับเขตแดนมรณะ! ข้าเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธ์ประตูทองที่ 12 และไม่สามารถปกป้องท่านที่นั่นได้! พวกเราต้องการความช่วยเหลือ!”

 

“ข้ารู้แล้ว!”

 

คุณหนูน้อยกัดฟันแน่น “เพื่อแก้แค้น เท่าไหร่พวกเราก็ยอมจ่าย!”