Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 346 - ลิออน

เจ้าไห่ดูไม่พอใจมาก เขาก็พูดออกมาว่า “ฉันเป็นคนที่จะถูกทําร้ายนะ ทหารของเรา 90 คนถูกฆ่ตายไปและพวกทหารรับจ้างก็หนีไป แล้วจะบอกได้ยังไงว่าฉันฆ่าพวกเขาเพราะแค่เอาป้องกันตัว?”

ทหารที่อยู่ตรงหน้าของเจ้าไร่ก็ค่อยๆพูดว่า “อย่าทําให้เสียเวลาเลย หลายคนก็เห็นว่านายเป็นคนที่ฆ่าทหารรับจ้างเหล่านั้น ฉันก็แค่คิดว่านายเป็นคนฆ่าพวกเขาโปรดมากับฉันก่อนเถอะ”

เจ้าไหก็มองทหารด้วยความเย็นชา และพูดว่า “ฉันคิดว่าคุณไม่รู้ว่ากําลังทําอะไรอยู่ฉันเป็นคนที่มีชื่อเสียงระดับโลกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดแบบนั้นกับฉัน ฉันจะให้โอกาสให้พวกคุณกลับไปไม่งั้นอย่าหาว่าฉันทําไม่ดีกับคุณ”

ทหารคนนั้นก็บอกกับเจ่าไห่ว่า “นายไม่เต็มใจที่จะมากกับฉันงั้นหรอ?” ก่อนที่คําพูดของเขาจะจบลง เจ้าไห่ก็ปล่อยไฟออกมา เจ้าไหมองไปที่ทหารในขณะที่พูดว่า “ฉันเสียงเวลามากพอแล้ 2 ชิวจัดการกับพวกทหารด้วย” ชิวก็ทําตามทันทีเขาจัดการกับทหารทั้งหมดที่อนุ่ที่นั่น

ทหารพวกนั้นไม่ได้คิดว่าเจ้าไห่จะทําแบบนั้น พวกเขาก็เลยไม่ได้เตรียมตัว ในความเป็นจริงทหารเหล่านี้ไม่ได้มีทักษะด้านการต่อสู้ และเพราะเกาะที่พวกเขาใส่มามันก็เป็นเรื่องยากมากที่จะหลบพลังของเจ้าไห่

แต่ถ้าทหารเหล่านี้ถูกเอาไปสนามรบ พวกเขาก็จะกลายเป็นกําแพงที่ไม่สามารถทํารายได้ พวกเขาสามารถอดทนต่อการโจมตีได้แต่ความคล่องตัวของพวกเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามาร ถพูดอวดได้

คนที่คุยกับเจ้าไห่ถูกไฟไหม่โดยทันที ชิวใช้เงาโผล่ออกมาและก็โจมตีทหารพวกนั้น และ ทหารก็ไม่อาจจะหลบได้เพราะเกาะของพวกเขานั้นเป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนไหวของพวกเขามันทําให้พวกเขาถูกฆ่าตายได้ง่ายมากๆ

อาจเป็นไปได้ว่าทหารรู้ดีว่าการต่อสู้จะเกิดขึ้นที่นี้เนื่องจากเขาได้กําหนดกฏในบริเวณใกล้เคียงไม่กี่แห่งทําให้ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในบ้านของพวกเขา จึงไม่มีใครเห็นการต่อสู้ได้ เจ้าไหปล่อยให้หิวจัดการกับทหารขณะที่ชิวมุ่งเป้าหมายไปที่คนที่ในโรงแรม

เมื่อวานนี้พวกเขาต้องการที่จะจัดการกับเจ่าไห่ ดังนั้นก็ปกติที่เขาจะยกเว้นคนในโรงแรม คนอื่นๆที่อยู่ในโรงแรมคือทหารรับจ้างเหล่านั้นและหลังจากความผิพลาดในการทํางนของพวกเขาพวกเขาก็ถอยออกไป จึงไม่มีแขกคนอื่นๆ ในโรงแรมอื่นๆนอกเหนือจากพนักงานของโรงแรม คนที่พยายามจะหลบหนี

เมื่อขวจัดการเรียบร้อยแล้ว เจ้าไหก็โบกมือให้เขาและทําให้ทหารทั้งหมดกลายเป็นซอมบี้จากนั้นเขาก็ให้ซูกะเตรียมรถเพื่อให้พวกเขาสามารถออกไปจากเมืองได้อย่างรวดเร็ว

เหตุการณ์ทั้งหมดลหยางได้เห็นทุกอย่าง เธอกลัวทหารพวกนั้นเช่นกับคนอื่นๆ ภายในโรงแรม แต่จริงแล้วทหาร 1,000 คนถูกฆ่าโดยเจ้าไร่ ทําให้เธอตกใจมาก

เมืองเล็กมาก พวกเขาจึงรีบออกไปข้างนอก สิ่งแรกที่ออกมาคือขบวนรถของเจ้าไห่ ตามมาด้วยรถของลูหยางที่ขับโดยจิลล์

เจ๋าไร่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับพวกเขา เขาหันไปหาชิวและพูดว่า “ชิวเพราะลูหยางไม่จําเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่เมืองคาร์สันอีก เราต้องเปลี่ยนเส้นทางไปที่เมืองสกาย”

ชิวก็เปลี่ยนเส้นทาง เมืองคาร์สันนั้นเป็นเหมือนสนามเด็กเล่นของลิออน หากกลุ่มของเจ้าไห่ไปที่นั่น พวกเขาก็เหมือนกับว่าเข้าไปในถ้ําสิงโต เจ้าไห่ไม่ควรจะไปที่นั่น

ตอนแรกเขาคิดว่าล็ออนจะเคารพสถานะของลูหยางและจะไม่ทําอะไรเธอ ลูหยางเป็นลูกสาวของอีวาน แต่เจ้าไห่ไม่ได้คิดว่าลิออนจะไม่สนใจเรื่องนี้และได้วางแผนไว้ทันทีเกี่ยวกับลหยาง ในกรณีนี้ถ้าเจ่าไห่พาลหยางไปที่เมืองคาร์สัน ก็เหมือนกับว่าเขาพาลหยางไปตาย

เจ้าไห่รู้ว่าตราบเท่าที่พวกเขาอยู่ในจักรวรรดิโรเซ่น ก็ไม่สามารถที่จะซ่อนที่อยู่ของพวกเขาได้ เขาจึงไม่ปิดบังการเลื่อนไหวของเขา แต่เขาก็ยังไม่ได้อยู่ในเมืองใดๆ และมักจะอยู่ข้างนอกเพื่อพักผ่อน

ในวันต่อมากลุ่มของเจ้าไม่ได้หยุดพัก มันค่อนข้างปกติภายในจักรววรดิโรเซ่น เพื่อที่จะอยู่ที่นั่นเหมือนที่พวกเขาทําได้ และที่กลุ่มของเจ้าไร่ทํานั้นมันก็ไม่แปลก

แต่สถานการณ์ของเจ้าไห่ค่อนข้างพิเศษ เกือบทุกคืนบางคนจะไปและโจมตีพวกเขาบางครั้ง พวกเขาก็เป็นทหารรับจ้างบางครั้งก็เป็นทหารดูแลเมือง ไม่มีเวลาสําหรับพวกเขาที่จะอยู่เป็น เวลานาน

เจ้าไห่ก็เป็นแบบนั้น เมื่อพวกเขากําลังเดินอยู่ภายในรถของพวกเขาในช่วงที่พวกเขาจะนอนหลับ ในตอนเย็นพวกเขาจะต่อสู้กับคนที่บุกรุก ทุกที่ที่พวกเขาไปพวกเขาจะได้ถูกโจมตีที่น่ากลัวมากขึ้นสําหรับลูหยาง

กิจวัตรประจําวันของการเดินทางและการฆ่าต่อเนื่องไป 7 วัน แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถหาเมืองที่มีโรงแรมเซรี่ได้เลย นอกจากนี้ในช่วง 7 วันนี้ เจ้าไห่ฆ่าคนได้ถึง 5,000 คน

เมื่องมองไปที่จํานวนของซอมบี้ เจ้าไหก็รู้สึกว่ามีมากขึ้น ลหยางรู้สึกว่าผมของเธอนั้นแข็งกระด้างแล้ว

เจ้าไห่กลายเป็นคนที่ใจร้อนมาก เขาไม่กล้าที่จะเขเาไปในเมืองเพื่อให้ลออนไม่สามารถใช้วิธีของกฎหมายในการจัดการกับพวกเขาได้ เขาไม่ต้องการเผชิญหน้ากับกฎของโรเซ่น ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ พวกเขาก็ไม่ดีเท่าไร

ตอนนี้เจ้าไม่ได้กําหนดเป้าหมายโดยลิออนแล้วก็ยังมีส่วนเกี่ยวข้องอีกด้วย จักรวรรดิโรเซ่นไม่ได้ออกคําสั่งที่เหมาะสมเรื่องนี้เป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อเจ้าไห่

ตราบเท่าที่เขาไม่ได้ออกคําสั่งจับกุม เขาก็จะไม่กลายเป็นศัตรูของจักรวรรดิโรเซ่น แม้ว่าลิออนจะมีอานาจ แต่เขาก็เป็นศัตรูที่ไล่ตามเจ้าไห่ ก็ไม่มีอะไรนอกจากการประกาศข่าว เขาต้องการให้คนอื่นๆที่ต้องการพลังของเขารู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทําอะไรกับเขา

แต่ล็ออนก็ไม่ได้คิดว่าแม่ในความฝันของเขา เจ้าไห่จะกลายเป็นคนที่จัดการยาก เขาส่งคนจำนวนมากรวมทั้งมีผู้นําของเมืองช่วยเขา แต่เขาก็ยังไม่สามารถกําจัดเจ้าไหได้ ตอนนี้เท่าไหได้กลายเป็นหนามข้างเขา ตราบเท่าที่เจ้าไห่ยังอยู่ลออนก็จะอยู่อย่างสงบไม่ได้คนอื่นๆที่อยู่รอบๆ ตัวเขามองเขาและหัวเราะ

ลิออนได้รับการสนับสนุนในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ทําให้เขาหยิ่งเดินไปรอบๆ และทําร้ายผู้คนจํานวนมากคนเหล่านี้กาลังมากไปข้างหน้าเพื่อวันที่ลิออนจะทําให้ตัวเองเป็นคนโง่

ลออนมีปัญหาอีกเล็กน้อยซึ่งเป็นจักรวรรดิโรเซ่น เขาและจักรพรรดิเป็นเพื่อที่ดีแม้กระทั่งก่อนที่จักรพรรดิได้รับการสวมมงกุฏยิ่งกว่านั้นจักรพรรดิผู้ครองตําแหน่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับลิออนมากจักรพรรดิอาจจะไม่ได้สวมมงกุฎง่ายๆ

ด้วยเหตุนี้หลังจากที่จักรพรรดิเสด็จขึ้นครองบังลังก์พระองค์ทรงให้ความโปรดปรานและความไว้วางใจอย่างสุดซึ้งต่อลออน ด้วยเหตุนี้ลิออนจึงกลายเป็นคนที่หยิ่งและหยิ่งมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป

ลิออนลืมอะไรบางอย่างไป เขาลืมไปว่าเขาเป็นเพียงขุนนางในขณะที่จักรพรรดิเป็นผู้ปกครองคนเดียวของจักรวรรดิ ไม่ว่าเขาจะช่วยให้จักรพรรดิเสด็จขึ้นสู่บังลังก์ของเขา หรือไม่ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุกของเขาพูดสิ่งที่ดีกับเขา แต่ถ้าลออรเริ่มข่มขู่ตําแหน่งของมงกุฏจักรพรรดิจะไม่ดี

ตอนนี้เมื่อลออนไปตามเจ่าไห่ เขาก็ประกาศข่าว แต่ก็มีทหารของเมืองจํานวนมากที่เห็นด้วยมันแสหงให้เป็นว่าเขามีอิทธิพลมากแค่ไหนยิ่งมีอิทธิพลมากขึ้นจักรพรรดิก็ไม่พอใจกับเขาจุดนี้ ไม่ได้ดีต่อลออน ตั้งแต่เขาตามล่าเจ้าไห่

อย่างไรก็ตามศัตรูของลออนไม่ยอกปล่อยโอกาศนี้ไปแน่ บางครั้งคนเหล่านี้จะรายงานกิจกรรมของลิออนต่อจักรพรรดิ ในเวลาเดียวกันพวกเขายังรายงานเกี่ยวกับท่าทางด้วย ถึงแม้ว่าจุดเหล่านี้จะทําให้จักรพรรดิเชื่อมั่นในที่สุดเขาก็ยืนขึ้นและไม่ได้ตําหนิอะไรลออน แต่คนเหล่านี้รู้อยู่แล้วว่าตอนนี้จักรพรรดิวางสถานที่ท่องเที่ยวของเขาไว้กับลิออน

เจ๋าไร่ไม่ได้รู้เรื่องเหล่านี้ เขายังคงรําคาญมากโดยการโจมตีทุกวันของลิออน วันนี้การโจมตีเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สิ่งนี้ทําให้เจ้าไห่เป็นช่วงเวลาที่ยากลําบากเพราะมันเป็นไปได้เลยที่เขาจะปลดปล่อยซอมบี้หลายร้อยตัวในจักรวรรดิโรเซ่นถ้าเขาทําอย่างนั้นจริงๆ มันจะทําให้จักรววรดิโรเซ่นออกคําสั่งให้ไล่ล่าเขา

เจ้าไร่ที่กําลังพักอยู่และรอการโจมตีของลิออน เขานั่งข้างนอกเต็นท์ของเขาและกินแกะและ ซุปเนื่องจากเป็นอาหารฤดูหนาวที่ดีที่สุด มันอร่อยและอบอุ่นสามารถลดความหิวได้

ในเวลานี้เจ้าไห่หันไปหาซูกะและพูดว่า “จงไปหาลหยางและเชิญเธอมาที่นี่ บอกเธอว่าฉันเรื่องที่จะพูดคุยกับเธอ” ซูกะเดินไปหน้าเต็นท์ของลูหยาง

วันนี้ลูหยางมีมารยาทมาก เมื่อพวกเขาไปและพักทุกคืนกลุ่มของเธอมักจะอยู่ภายในเต็นท์ของพวกเขาาและออกมาในช่วงเช้าเท่านั้น ทําให้เจ้าไห่ไม่สามารถเห็นหน้าของเธอได้

แต่เง่าไร่ก็ไม่ได้ดูแลลูหยาง ลูหยางทําตัวดีขึ้น เขาเป็นอิสระจากความกังวลและเขายังไม่ชอบที่จะโตตอบกับลูหยาง

ไม่นานหลังจากนั้น กลุ่มของลูหยางก็ได้เห็นซูกะและมุ่งหน้าไปหาเจ้าไห่ เจ้าไห่มีกองไฟอยู่ตรงหน้าของเขา แต่เนื่องจากเป็นฤดูหนาวและพวกเขาก็รู้สึกอบอุ่น

เจ้าไหมองไปที่ลูหยางและพูดว่า “นายหญิงเราจะเดินผ่านแม่น้ําเมืองโลพรุ่งนี้ เมืองนี้เป็นเมืองใหญ่ในจักรวรรดิโรเซ่น ที่นั่นน่าจะมีโรงแรมเซรี่อยู่ที่นั่น เราจะพักผ่อนสัก 2-3 วันภายในเมืองโลขณะที่เราส่งจดหมายไปถึงอีวาน และรอคําตอบของเขาลูหยางเธอเห็นด้วยไหม?”

ลูหยางส่ายหัวและตอบว่า “ฉันไม่ได้ติดอะไร ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันจะกลับที่พัก” เจ๋าไร่ก็พยักหน้าแล้วลูหยางก็พาจิลล์กลับไปที่เต็นท์ของพวกเขา ในเวลานี้ได้ยินเสียงกีบม้าทําให้เจ้าไห่และคนอื่นๆใส่ใจ

จบบทแล้วนะครับ ขอบคุณมากๆครับ