Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 342

บทที่ 342 – ความคิด

ลูหยางพูดออกมาว่า “เวลส์สามารถใช้เวทย์ได้ถึงสามธาตุเลยงั้นหรอ?”

เมื่อจิลล์ได้ยินแบบนั้นเขาก็ตกใจและพูดว่า “เป็นไปได้ว่าเวลส์มีพลังแบบนั้นจริงๆ”

ลูหยางเธอตกใจ เธอหันไปหาจิลล์และพูดว่า “เธอกําลังจะบอกว่าเจ้าไห่มาจากป้อมภูเขาหินงั้นหรอฉันก็ ได้ยินมาว่าเจ๋าไฟเป็นนักเวทย์แห่งควมมืด และเขาก็ชอบที่จะทําให้คนกลายเป็นซอมบี้”

จิลล์ก็พยักหน้าและพูดว่า “ใช่ๆ ลองนึกดูว่านายน้อยเวลส์สามารถใช้พลังเวทย์แห่งความมืดได้และเขาไม่ได้เป็นที่รู้จัก แต่เขาก็บอกว่าเขามาจากทุ่งหญ้า ตอนแรกฉันได้ยินมาว่าเมื่อเจ้าไห่และลอร่าถอนตัวพวกเขาซื้อสิ่งต่างๆมากมายที่อาจต้องใช้ พวกเขาจึงไปที่ทุ่งหญ้าเพื่อทําธุรกิจ นอกจากนี้หลังจากความขัดแย้งของเราอีวานยินดีต้อนรับพวกเขาภายในคฤหาสน์และให้ตําแหน่งแก่พวกเขานี่ก็น่าจะบอกได้เลยว่าอีวานน่าจะรู้จักพวกเขาและฉันก็คิดว่าเวลส์น่าจะเป็นเจ้าไร่”

เมื่อลูหยางได้ยินสิ่งที่จิลล์พูด สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปชื่อเสียงของเจ้าไห่ค่อยข้างน่าอับอายในเพอร์เซลล์เนื่องจากเธอยังอาศัยอยู่ในเพอร์เซลล์ลหยางรู้ว่าเจ้าไม่ได้ฆ่าคนไม่น้อยและทําให้กลายเป็นซอมบี้ เธอก็ไม่รู้จะทํายังไงแต่ตอนนี้เธอก็กลัวมาก

ลูหยางก็นึกถึงผู้หญิงที่มากับเจ่าไห่ตลอดเวลา ผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นๆมาก และนี่ก็จะเพิ่มความจริงว่าเวลส์คือเจ้าไห่เรื่องนี้ก็ทําให้ลหยางแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือลอร่า

ลูหยางลุกขึ้นยืนและพูดพึมพําขณะที่เดินไปรอบๆและพูดว่า “แล้วมันก็กลายเป็นพวกเขา ไม่ต้องแปลกใจว่าพวกเขาทําไมไม่กลัวทหาร 5,000 คนเหล่านั้น เจ้าไห่เป็นคนที่จริงจังมาทําไมพ่อต้องการให้ฉันไปกับเขา?”

จิลล์ก็พูดว่า “อีวานรู้ว่าเจ้าไห่ต้องการไปจักรววรดิโรเซ่น เพื่อทําธุรกิจของเขา และขอให้เจ้าไห่ดูแลเรานายหญิงไม่ต้องเป็นกังวล”

จิลล์และลูหยางแตกต่างกันมากในมุมมองของเจ้าไห่ จิลล์ไม่ได้กลัวเขา นี่เป็นเพราะเขาได้ยินว่าเจ้าไห่จะไม่ฆ่าคนที่ไม่ได้ทําอะไรไม่ดี คนที่เขาฆ่าเป็นเพียงผู้ที่ต้องการจะฆ่าเขา และเมื่อเพอร์เซลล์ประสบกับภาวะขาดแคลนอาหารก็ได้ความช่วยเหลือจากเจ้าไห่คนที่ทําแบบนั้นก็ไม่น่าจะเป็นคนเลวอะไร

เขาก็ยังรู้ด้วยว่าทําไมลหยางถึงกลัว เพราะก่อนหน้านี้ลูหยางเองทําให้เกิดปัญหากับเจ่าไห่และกลัวว่าอีกฝ่ายจะตอบโต้เธอ จิลล์ไม่ได้กังวลเรื่องของเจ้าไห่ เพราะเจ้าไห่น่าจะให้เกียรติอีวาน และมันก็จะไม่มีอะไรเกิดแต่ถ้าลหยางดูถูกเขาอีกครั้งก็คงเป็นเรื่องยากที่จะพูดกับนักเวทย์แห่งความมืด

ลูหยางหยุดเดิน และเธอก็พูดว่า “ดูเหมือนว่าพ่อต้องการให้ฉันเดินทางไปกับปีศาจตัวนี้จริงเขาคิดอย่างไรเราจําเป็นต้องมาถึงเมืองคาร์สันโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ฉันไม่ได้ต้องการที่จะเป็นซอมบี้เธอไปพักผ่อนเถอะวันพรุ่งนี้เราจะต้องรีบไป”จิลล์ก็ทําตามที่ลูหยางบอกทันที

ลูหยางนอกลงแต่ไม่ได้หลับไปจนกว่าเช่าจะมาถึง ความที่เธอกลัวเจ้าไห่ แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อข่าวทั้งหมดที่อยู่ในเพอร์เซลล์แต่เธอก็รู้ดีว่าเป็นไปได้ว่าตระกูลนี้ต้องการจัดการกับเจ่าไห่ในเวลานั้นคุณปู่ของเธอยังคงมีอํานาจอยู่และเห็นได้ชัดว่าเรื่องของเจ้าไห่เธอรู้ว่าใครก็ตามที่คิดไม่ดีต่อเจ้าไห่จะไม่มีชีวิตกลับมาเธอรู้ดีว่าเจ้าไร่ทําอะไรกับศัตรูของเขาเช่นเดียวกับที่จิลล์คิดลูหยางกลัวเจ้าไห่จะเอาคืนเธอ เธอรู้ดีว่าเธอทําให้เกิดปัญหากับเจ่าไห่มาก่อนหน้านี้

ตอนแรกลหยางต้องการรอจนกว่าเธอจะไปถึงที่เมืองคาร์สัน เพื่อรับมือกับเจ่าไห่ เธอไม่ได้โง่เธอรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอตัดสินใจที่จะร่วมมือกับเจ่าไห่แต่ตอนนี้มันก็แตกต่างกันตอนนี้ที่เธอรู้ว่าตัวจริงของเวลส์นั้นเป็นใครเธอตัดสินใจที่จะมุ่งหน้าออกไปทันที

ลูหยางไม่ได้คิดถึงการเป็นเผยข้อมูลของเจ้าไห่ มันอาจจะเป็นประโยชน์ในจักรวรรดิอาร์ซู เพราะเธอรู้ดีว่าเจ๋าไฟถอยกลับเพราะเขาเคนทําร้ายกษัตริย์ แต่ตอนนี้พวกเขาก็อยู่ในจักรวรรดิโรเซ่นแล้วแม้ว่ากษัตริย์จะได้รับการจับที่ดีภายในจักรวรรดิอาร์ซู แต่เขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวภายในจักรวรรดิโรเซ่นได้ถ้าเธอแสดงให้เห็นถึงตัวตนของเจ้าไห่ตอนี้ก็ไม่เพียงแต่จะไร้ประโยชน์แล้วก็จะทําให้เจ้าไห่จัดการกับเธอได้

เจ๋าไฟไม่รู้สึกอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ แม้ว่าพวกเขาจะจัดการกับทหารทั้ง 5,000 คนได้ฉากเหล่านี้ ก็คุ้นเคนกับเขาอยู่แล้วเรื่องนี้อาจจะทําให้ลิออนต้องการแก้แค้นแต่พวกเขาก็ไม่ได้กลัวลออนหลังจากที่จัดการทหาร 5,000 คนเหล่านั้นไปเจ๋าไร่เชื่อว่าอีกฝ่ายไม่สามารถใช้วิธีการอย่างเป็นทางการในการจัดการกับพวกเขาได้ เจ๋าไร่ก็ไม่ได้เป็นกังวล

เช้าวันต่อมาขบวนรถของเจ้าไหก็เริ่มเคลื่อนไป วันนี้มีความแตกต่างกันมาก เมื่อวานนี้ถนนไม่ว่างเหมือนก่อนพวกเขาสามารถมองเห็นคนอื่นได้ตามปกติ ทําให้พวกเขารู้สึกโล่งใจ

ในขณะที่กลุ่มของเจ้าไห่ก็อยู่อย่างเงียบ แม้ว่าป้อมปราการสายลมจะไม่ได้อยู่ในการครบคุมของลิออนด้วยสถานะของเขาที่มีศักยภาพมากคนในป้อมปราการจะเต็มใจที่จะให้ยืมมือและจัดการกับคนในโรงแรมเซรี่ยิ่งไปกว่านั้นลออนไม่ได้คิดเกี่ยวกับบรรดาผู้ที่ช่วยเขาสําหรับกองทหารภายในป้อมปราการแห่งนี้การช่วยเหลือลออนก็เหมือนกับการที่เขามีบุญแก่เขาด้วยเหตุนี้กองกําลังทหารจะพบกับเหตุผลหลายประการที่จะทําให้โรงแรมเซรี่ติดขัด

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้คิดรําคาญกับนักเวทย์ระดับ 7 ในครั้งนี้ แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กเลย

แต่ต่อมาพวกเขาได้ยินว่าเจ้าไห่ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับพนักงานโรงแรมเซรี่ ซึ่งทําให้กองทหารที่จะจัดการเขาเช่นเดียวกัยที่เท่าไห่ตั้งข้อสมมติฐานกองทหารคิดว่าเจ้าไม่ได้รับเชิญมาเป็นพิเศษจากโรงแรมเพื่อที่จะตบใบหน้าของพวกเขา หลังจากที่ถามเพิ่มเติมแล้วพวกเขาก็เห็นว่าเจ้าไห่กําลังจะออกจากป้อมปราการสายลมในวันพรุ่งนี้และจะมุ่งหน้าไปยังเมืองคาร์สันกองกําลังจึงตัดสินใจที่จะโจมตีเจ้าไห่ระหว่างทาง

อย่างไรก็ตามตอนเย็นก็มาถึงและทหารม้าก็ยังไม่ได้กลับมา เมื่อพวกเขาส่งคนไปหาข่าวพวกเขาก็เห็นว่าแม้ว่าพวกเขาจะได้เห็นรอยเท้าของทหารม้าก็ดูเหมือนจะหายตัวไปแล้ว

ทหารม้าตั้ง 5,000 คนไม่ใช่น้อยๆ แม้กระทั่งป้อมปราการของป้อมปราการสายลมไม่ได้มีอํานาจที่จะเคลื่อนพล 5,000 คนออกไปให้ทันสงครามได้ แต่ตอนนี้ทหารพวกนั้นก็หายไปนี่น่าจะเป็นความหายนะ

กองทหารภายในป้อมปราการก็ตกใจ มันจะเป็นไปได้ยังไงตั้ง 5,000 คนจะหายไปที่ไหนกันได้นี่เป็นป้อมปราการของจักรวรรดิระหว่างโรเซ่นและอาร์ซู ถ้ามีคนที่จะเอาทหารพวกนี้ออกไปก็เหมือนกับว่าพวกเขาจะถูกตัดหัว

ถ้าถูกตัวหัวเมื่อคุณไปแล้วสิ่งที่จะเกิดขึ้นถ้าคุณมีการจัดการเพื่อให้ทหารม้า 5,000 คนหายไป? คุณจะจัดการได้อย่างไร? ทหารของป้อมปราการสายลมได้พบกับความตายที่น่ากลัว

เรื่องของทหาร 5,000 คนที่หายไปนั้น แม้ว่าบางคนจะปิดบังความจริงๆ แต่ก็ยังคงมีคนหาวิธีออกมาคนแรกที่ทําคือตระกูลเซี่

เรื่องนี้น่าจะทําโดยตระกูลเซี่กับลิออนอย่างแน่นอน เนื่องจากที่ทหารรู้ว่าจะไม่สามารถรอดชีวิตได้เขาเขียนจดหมายถึงลิออน เพื่อที่เขาจะสามารถเตรียมตัวได้ดียิ่งขึ้นเขายังของให้ลออนช่วยเขาดูแลครอบครัวของเขา

สมาชิกในตระกูลของทหาร ป้อมปราการกําลังอาศัยอยู่ในเมืองคาร์สันเป็นกฎที่สร้างขึ้นโดยจักรวรรดิว่าป้อมปราการต้องทิ้งครอบครัวของเขาไว้ในเมืองคาร์สัน เพื่อให้กองกําลังไม่คิดเกี่ยวกับการก่อจลาจลและการกบฏกับจักรวรรดิอาร์ซู

ตระกูลเซี่ไม่ได้ปล่อยให้โอกาสนี้ไป หลังจากที่ฟูได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาได้เขียนจดหมายแจ้งให้ตระกูลทราบทันที แต่พวกเขาก็ก้าวช้าเกินไป เนื่องจากหนังสือของทหารที่อ้างถึงความผิดพลาดทั้งหมดรวมถึงอิทธิพลของลิออนภายในจักรวรรดิโรเซ่น เรื่องนี้ไม่ได้เข้าครอบงําอํานาจของลิออน

ตระกูลเซี่รู้สึกขอบคุณเจ้าไห่มาก พวกเขารู้ว่ามีทหารม้าหายไป 5,000 คนเกี่ยวข้องกับเขา แม้ว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าเจ้าไห่จะสามารถจัดการกับทหาร 5,000 คนได้ พวกเขารู้ว่าที่ทหาร 5,000 กําลังมุ่งหน้าไปทางเจ้าไห่ ตระกูลเซรี่เริ่มเตรียมที่จะส่งคนมาช่วยปกป้องเขา

เจ๋าไร่ไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ ขบวนรถยังเคลื่อนที่ช้าๆบนถนนและหยุดพักระหว่างช่วงเย็นไม่มีอะไรที่ผิด ปกติ

อย่างไรก็ตามเจ้าไร่ก็สังเกตเห็นปัญหาเกี่ยวกับขบวนรถของลูหยาง แม้ว่าทั้งสองคนออกเดินทางในเวลาเดียวกันฝ่ายอื่นๆดูเหมือนจะทําให้ระยะห่างระหว่างกันมากขึ้น เล่าไม่รู้สึกสับสนมากกับสิ่งที่ลูหยางกําลังทํา

ในช่วงเย็น ลูหยางดูเคร่งขรึมมาก และเธอประหลาดใจที่เลือกที่จะไม่กินอาหารที่ห้องอาหาร แต่เธอกลับไปโรงแรมส่งมอบอาหารให้กับชุดของเธอ เธอดูเหมือนจะซ่อนตัวจากเจ่าไห่

หลังจากที่เจ้าไห่และกลุ่มของเขาได้กินอาหารพวกเขามองไปที่ลอร่าและถามว่า “ถ้าเธอบอกว่าลหยางยังโกรธอยู่ทําไมเธอถึงดูเหมือนจะวิ่งหนีไปจากเรา?”

ลอร่าค่อยๆคิดและพูดว่า “บางที่อาจเป็นเพราะเธอไม่ต้องการที่จะมีส่วนเกี่ยวข้อง หลังจากที่ทุกคนต้องการที่จะจัดการกับเราเนื่องจากความสัมพันธของเรากับตระกูลเซี่เธออาจกลัวว่าจะเป็นอันตรายกับเราเธอจึงซ่อนตัว”

เจ้าไร่ก็พูดว่าว่า “ลิออนก็รู้ว่าเธอเดินทางไปกับเรา ความพยายามของเธอที่จะซ่อนตัวก็ไร้ผล?”

ลอร่าหัวเราะ “ใครจะรู้บางที่นายหญิงอาจจะคิดเช่นนั้น”

จบบทแล้วนะครับ ขอบคุณมากๆนะครับ