Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 333

บทที่ 333 – ส่ง

เมื่อเจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่เฟอร์นันต์พูดเขาก็รู้สึกอุ่นใจมาก แม้ว่าเฟอร์นันต์จะเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไร แต่ถ้าได้รู้จักกับเขาจริงๆก็จะรู้ว่าคนเป็นคนที่ดีมากๆ เมื่อเขาเห็นว่าเจ้าไห่ไม่ได้อยู่กับลูหยาง เขากลัวว่าตระกูลเพอร์เซลล์จะทําให้ชื่อของเจ้าไฟไม่สะดวกในการเดินทางเฟอร์นันต์จึงให้สัญลักษณ์ของตระกูลติดรถเข่าไห่

ต้องบอกก่อนเลยว่าตราอันนี้ไม่สามารถใช้ได้โดยทั่วไป แต่ต้องเป็นคนในตระกูลเท่านั้นที่สามารถใช้มันได้ และทุกคนที่ได้ใช้มันก็สามารถเข้าเมืองได้ตลอดเวลา

เจ้าไห่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เฟอร์นันต์จะรู้ความสัมพันธ์ของเขา ระหว่างอีวานกับเจ่าไห่ เฟอร์นันต์ทําเพราะว่าเจ้าไห่นั้นเป็นคนดี แต่เจ่าไห่ก็ไม่สามารถใช้ตรานี้ได้ เนื่องจากอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับปัญหาในอนาคต

ตัวอย่างเช่นถ้าเจ้าไห่ใช้ตรานี้ ในขณะที่พบปัญหาบางอย่างเรื่องจะถูกบันทึกไว้ภายใต้ตระกูลโอกิสะเหมือนกับการลงชื่อ

นี่เป็นเรื่องที่แตกต่างไปจากตําแหน่งที่อวานได้ให้ไว้ แม้ว่าอีวานจะมอบให้กับเจ้าไห่ เป็นตราของเจ้าไห่ แต่การกระทําของเขาจะเป็นอิสระจากตระกูลเพอร์เซลล์ ไม่ว่าเขาจะไร้เดียงสาหรือผิดสัญญาจักรวรรดิจะไม่รับผิดชอบต่ออีวาน การใช้ตราของตระกูลจะไม่เหมือนกัน

เจ่าไห่ได้รับตรา แล้วเขาก็จับไหล่เฟอร์นันต์และพูดว่า “นายต้องดูแลตัวเองดีๆ ถ้ามีเรื่องอะไร นายก็สามารถเขียนจดหมายและส่งมันมากับนกอินทรีย์ มันจะมาหาฉันได้อย่างรวดเร็ว”

เฟอร์นันต์พยักหน้าและกอดเจ้าไห่ เท่าไห่ก็กอดเฟอร์นันต์ หลังจากที่ทั้งสองปล่อยให้เจ้าไห่ไปเบลล์คํานับ และไปที่รถของเจ้าไห่ เขาโบกมือให้ทั้งสองคนและจากไป

เมื่อมองไปที่รถของเจ้าไร่ที่ค่อยๆหายไป เบลล์ก็ถอนหายใจและพูดว่า “ชายคนนี้มีหัวใจที่ใหญ่เท่าท้องฟ้าเลย”

เฟอร์นันต์ยิ้มและพูดว่า “ใช่เลย นกอินทรีย์ที่เขาให้ฉันมันจะเป็นเพื่อนที่ดีมาก ลุกเบลล์ไปที่คฤหาสน์กับฉันในวันนี้ เวลส์ทิ้งไวน์ไว้สองถึงสามขวดให้ฉัน”

เบลล์หัวเราะและพูดว่า “ลืมไปเถอะ ฉันคนนี้ไม่สามารถไปกลับนายได้ นายกลับไปดื่มไวน์เถอะ ฉันต้องกลับไปทําอะไรอีกเยอะ”

เฟอร์นันต์ยิ้มและพูดว่า “ลุกเหมือนกับพ่อของฉันมากๆเลย ฉันไม่ชอบงานที่น่าเบื่อแบบนั้นเลย ฉันจะกลับไป เพราะยังมีไวน์รอฉันอยู่” จากนั้นเขาก็ขึ้นรถของเขาไป

เบลล์มองเฟอร์นันต์และพูดว่า “ไปเถอะ กลับไปดีๆและทําสิ่งที่นายอยากจะทําเถอะ” จากนั้นเขาก็ขึ้นรถ และขับออกไป

เจ้าไห่นั่งอยู่ในรถของเขาและมองที่ตราที่ได้มาเป็นเวลานาน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอนหายใจ เขาไม่ได้รู้สึกประทับใจกับเฟอร์นันต์เป็นครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดีและควรจะรักษา

ลอร่าได้มองดูเจ้าไห่และเฟอร์นันต์มาตลอด และเขาไม่คิดว่าเฟอร์นันต์จะแสดงความเอาใจใส่พวกเขาแบบนี้ ลอร่ามองไปที่ตราและพูดว่า “พี่ไฟไม่คิดว่าเฟอร์นันต์จะทําดีกับเราแบบนี้งั้นหรอ?”

เจ้าไห่ยิ้มและมองที่ตรานั่น จากนั้นเขาก็หยิบแผนที่ออกมาและวางบนโต๊ะ เขาชี้ไปที่เครื่องหมายบนแผนที่ และพูดว่า “นี่เป็นด่านหน้าที่เบลล์บอกเรา ฉันคิดว่าเราควรจะส่งไวน์ให้เขาเร็วที่สุด”

ลอร่าพยักหน้าและทุกคนก็ยังคงมองไปที่แผนที่ แผนที่แสดงรายละเอียดได้ดี มันแสดงให้เห็นว่าไกลจาก เมืองโอกิสะ มันแสดงให้เห็นชื่อของชนเผ่าชื่อแบนเนอร์และชื่อของคนที่อยู่ที่นั่น พวกเขาจะไม่ได้รับผิดอย่างใดอย่างหนึ่ง

เจ้าไห่หันไปหาลอร่าและพูดว่า “เธอคิดว่าเราควรทําอย่างไร ฉันคิดว่าเราควรจะมีนกอินทรีย์นําทางและเมื่อถึงทุ่งหญ้าเราจะปล่อยรถลากเพื่อส่งมอบไวน์นม”

ลอร่าพยักหน้าและพูดว่า “มันก็น่าจะดีที่สุดแล้ว และเพื่อหลีกเลี่ยงความสนใจที่ไม่จําเป็น เราไม่ควรจะให้ไปแค่ซอมบี้เท่านั้น แต่เราอาจจะต้องให้ชิวไปด้วย”

เจ้าไห่ยิ้มแลพูดว่า “ดีเหมือนกัน เราจะส่งชิวไปด้วย พวกเขาก็สามารถกลับไปที่มิติและจัดการส่วนที่เหลือได้”

หลังจากที่วางแผนเรียบร้อยแล้ว เจ้าไห่เรียกชิวและบอกเขาถึงถึงแผนที่ได้วางไว้ แม้ว่าทุ่งหญ้าจะอยู่ในฤดูหนาว แต่เขาก็จะไม่ได้อยู่ที่นั่นนานเกินไป และเมื่อเขาเสร็จธุรกิจของพวกเขาพวกเขาก็จะกลับทันที

นกอินทรีย์บินไปบนท้องฟ้าและมุ่งหน้าไปยังทางของทุ่งหญ้า พวกเขาไม่ได้อยู่ใกล้จากทุ่งหญ้ามากนัก ก็เลยใช้เวลาเพียงสองชั่วโมงที่จะให้นกอินทรีย์ไปถึงเท่านั้น

เล่าไร่ได้ปล่อยรถลากออกไปสิบคัน รถแต่ละคันมีไวน์นมประมาณ 11,000 ขวด แล้วชิวก็เดินไปที่ทุ่งหญ้า และเอารถเกวียนและม้าไปที่ด่านของเบลล์

เจ้าไม่ใช้เจ๋าฉินอี้เพื่อประโยชน์เต็มที่ เจ๋าฉินอี้ถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งอย่างที่แข็งแกร่ง เจ้าไห่สามารถส่งและรับไปยังมิติได้ในเวลาเดียวกัน

ส่วนที่เหลือของวันนั้นใช้เวลาเดินทางไปอย่างเงียบๆ พวกเขาใช้เวลาช่วงเย็นในเมืองเล็กๆ ตอนนี้ไม่มี ปัญหาอะไร

เจ่าไห่ไม่ได้แสดงความเห็นในเรื่องนี้ เขาไม่เคยบ่นเลยถ้าลูหยางตามเขาด้วยความจริงใจ แม้ว่าเจ้าไห่จะ ต้องการขับรถลูหยางไปคิดเกี่ยวกับจดหมายของอีวาน เขาไม่สามารถทําได้สถานการณ์นี้จะเป็นแบบนี้เท่านั้น

สามวันต่อมาก็เงียบมาก ในวันที่สามชิวก็ได้พบเผ่ากับด่านของเบลล์ เขายังได้พบกับคนที่เบลล์บอก พวกเขาส่งมอบไวน์ให้กับเขา

อย่างไรก็ตามชิวไม่สามารถรับเงินได้ เขายังต้องรอเดือนหน้า แต่นี่ก็เป็นข้อตกลงระหว่างเบลล์กับเจ่าไห่หลังจากส่งเสบียงแล้วชิวก็กลับมาทันที ถึงแม้เขาจะหายตัวไปในอีกสองสามวัน แต่ลูหยางก็ไม่ได้พูดอะไร ปัจจุบันนี้ลูหยางและเจ้าไห่ไม่ได้พูดมากนัก ทุกคนก็เงียบไปตามถนนที่เงียบสงบ

ครึ่งเดือนของการเดินทางไม่สงบภายหลังกลุ่มสุดท้ายมาถึงจักรวรรดิอาร์ซู ทําให้เจ้าไม่ระวังตัวเป็นพิเศษ พวกเขารีบร้อนไปทุกวันและดึงดูดความสนใจให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ทุกครั้งที่พวกเขาอยู่ในเมืองใหญ่ พวกเขาไม่ได้หยุดพวกเขาก็หยุดเมื่อมันกลายเป็นสาย

เจ้าไห่คิดว่าลูหยางต้องการพักที่โรงแรมเป็นเวลาสองวัน แต่เขาไม่คิดว่าเธอจะอดทนและรักษาขบวนรถของเจ้าไร่ไว้ สิ่งนี้ทําให้เจ้าไห้ไม่สบายใจ

ตอนนี้เจ้าไร่ไม่ต้องการไปที่เมืองหลวงของจักรวรรดิอาร์ซู มันเป็นที่ที่เง่าไห่เคยอาศัยอยู่และมีคนคุ้นเคยกับเขามากเกินไป แม้ว่าไม่เท่ของเขาช่วยเขาในการปลอมตัว แต่เขาก็ยังต้องระมัดระวังเพื่อหลีกเลี่ยงสถานที่นั้น

หลังจากเดินทางไปอีกสิบวันพวกเขาก็มาถึงพรมแดนระหว่างจักรวรรดิอาร์ซูและจักรวรรดิโรเซ่น, เทือกเขา โคเรน!

เทือกเขาโคเรนเป็นเทือกเขาที่ใหญ่ที่สุดของทวีป มันแผ่ขยายไปเกือบตลอดช่วงของทวีปและเป็นพรมแดนธรรมชาติระหว่างจักรวรรดิอาร์ซูและจักรวรรดิโรเซ่น เทือกเขานี้ก็เหมือนกับที่เพอร์เซลล์ มีเพียงหนึ่งหุบ เขาซึ่งเป็นเส้นทางหลักเดียวระหว่างทั้งสองอาณาจักรพวกเขาเรียกเส้นทางนี้หุบเขาชีวิต”

อย่างไรก็ตามมีความแตกต่างจากสถานการณ์ที่ว่างเปล่าของแดนสีดํา มีเส้นทางเล็กๆ อยู่ในเทือกเขา เส้นทางเหล่านี้ถูกใช้โดยพ่อค้าเพื่อลักลอบนําสินค้าบางประเภท มีรถเกวียนและรถม้าจํานวนมากเดินผ่านเส้นทาง เหล่านี้ทุกวันเพื่อข้ามระหว่างจักรวรรดิอาร์ซูและจักรวรรดิโรเซ่น

เจ้าไห่เข้าใจสถานการณ์นี้อยู่แล้ว แต่พวกเขาไม่ได้วางแผนที่จะใช้เส้นทางนี้ พวกเขาเดินผ่านเส้นทางหลักไปยังโรเซ่น

ด้วยวิธีนี้พวกเขาสามารถทําได้โดยผ่านหุบเขาชีวิตก่อนการเดินทางไปตามหุบเขาพวกเขายังคงต้องผ่านป้อมปราการสองแห่งที่ปลายทั้งสองข้างของถนน หนึ่งในป้อมปราการของจักรวรรดิอาร์ซู เพื่อเตรียมพร้อมสําหรับการเดินทางกลุ่มของเจ้าไร่อยู่ภายในป้อมปราการสายลม และเนื่องจากพวกเขากําลังจะเดินทางอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายวันพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะพักผ่อนก่อน

ป้อมปราการสายลมมีขนาดใหญ่ผนังสูงถึง 200 ฟุตและเป็นหินร้อยเปอร์เซ็นต์ที่ทําจากหิน มีประตูหกด้านทิศเหนือและทิศใต้ของป้อมปราการที่กว้างที่สุดมีความสูงกว่า 20 เมตรและสูงสิบเมตรประตูเล็กๆ กว้าง 12 เมตรสูง 8 เมตร ประตูป้อมปราการถูกสร้างขึ้นจากเหล็กหล่อทําให้พวกเขามีความแข็งแรงมากยิ่งขึ้น

มีทหารอยู่ที่นี่หลายพันคนตลอดทั้งปีกองทัพเป็นกองทัพที่มีชื่อเสียงของจักรวรรดิอาร์ซู สัตว์เวทย์ที่กอง ทัพใช้ทั้งหมดถูกจับจากเทือกเขาโคเรน มีสัตว์เวทย์จํานวนมากที่มีอยู่ในภูเขามีข่าวลือว่ามีสัตว์เวทย์ระดับ 9 อยู่ที่นั่น แต่ไม่มีหลักฐานใดๆ เลยจนถึงขณะนี้

เนื่องจากเทือกเขามีสัตว์เวทย์จํานวนมาก จึงทําให้กองทัพใหญ่ไม่สามารถเดินผ่านได้ สิ่งนี้ทําให้ภูเขาโคเรน เป็นอุปสรรคทางธรรมชาติสองแห่งของจักรวรรดิ

ป้อมปราการสายลมเป็นสวรรค์สําหรับนักผจญภัยและทหารรับจ้างที่มาล่าสัตว์เวทย์ เรื่องนี้นําไปสู่ความสับสนวุ่นวายทําให้ป้อมปราการเป็นสถานที่และรักษาความมั่นคงของประชาชนกองทหารยังมีวัตถุประสงค์อื่นอีกสองเพื่อป้องกันผู้บุกรุกจากจักรวรรดิโรเซ่นและเก็บภาษี

สําหรับเจ้าไห่แล้วที่ป้อมปราการสายลมนี้ก็ไม่ค่อยดีนักสําหรับเจ้าไห่ เขาไม่ได้มีทางเลือกใดๆ ป้อมปราการสายลมอยู่ภายใต้การควบคุมของราชาที่เขาเคยมีเรื่อง ตอนนี้พวกเขาอยู่ในดินแดนของศัตรู

นอกจากนี้ยังมีโรงแรมเซรี่ ในป้อมปราการสายลม เล่าไฟจึงเลือกที่จะอยู่ในโรงแรม ในที่แห่งนี้ความปลอดภัยของเขาได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเซรี่ ถ้าคุณไปที่โรงแรมอื่นอาจเป็นไปได้ว่าคุณจะเข้าไปในโรงแรมของโจรแทน

หลังจากใช้เวลาคืนหนึ่งในโรงแรม เจ่าไห่ไม่รีบออก เขาไปที่ร้านหนังสือบางแห่งและซื้อแผนที่ของอาณาจักรโรเซ่น รวมทั้งหนังสือเกี่ยวกับจักรวรรดิอีกด้วย

จบบทแล้วนะครับ ขอบคุณมากๆนะครับ