Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 318

บทที่ 318 – เดินทาง

เมื่อไหร่ที่ได้ออกจากห้องของอีวาน เจ้าไห่คงรู้สึกปวดหัวมาก เพราะเจ้าไห่กลัวว่าอีวานจะให้เจ้าไร่อยู่ในห้องนานและอีวานก็ไม่ได้ออกเดินทางไปกับเขา แต่กับฝากลหยางให้เดินทางไปด้วยซึ่งเธอจะต้องไปที่จักรวรรดิโรเซ่น

แม้ว่าเจ้าไห่จะไม่ได้มีทางเลือก แต่ตัวเขาเองนั้นก็ไม่ได้ต้องการที่จะสร้างความสัมพันกับลหยางแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันคงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

ลอร่าที่ยืนอยู่ข้างๆ เจ้าไห่ เธอก็ไม่มีอะไรจะพูด เธอก็ไม่อยากให้ลหยางเดินทางไปกับพวกเขาด้วยแต่อีวานก็เห็นว่าลหยางจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับสถานะของเจ้าไห่

เมื่อทางออกของห้อง คนรับใช้ได้เข้ามาหาเจ้าไห่และโค้งคํานับและพูดว่า “นายน้อยตอนนี้รถของท่านจอดอยู่ด้านหน้าแล้ว”

เจ้าไห่พยักหน้า และเดินตามคนรับใช้ไปที่ประตูหน้า เจ้าไห่และทั้งสองมองที่รถของพวกเขา รถคันนี้เป็นรถของเขาแต่ดูเหมือนว่าจะมีเครื่องตบแต่งรถเพิ่มขึ้นบนรถของพวกเขา

เล่าไม่รู้สึกตกใจมาก เขามองไปที่ป้ายที่อีวานให้พร้อมกับชื่อของเขา เขาไม่คิดว่าอีวานจะทําอะไรได้รวดเร็วขนาดนั้น

เขารู้ดีว่าอีวานได้เตรียมของขึ้นมาเพื่อให้เจ้าไห่ ให้ชื่อของเขาได้รับการสนับสนุนให้ดูมีฐานะ แต่ตอนนี้เจ้าไร่ก็ได้ชื่อแล้ว

สถานะของเจ้าไห่ตอนนี้ก็เหมือนกับคนที่ได้รับฐานะจากผู้ปกครอง ทําให้เจ้าไม่ได้รับสิทธิพิเศษตอนนี้เล่าไห่ได้รับตราจากอีวานเรียบร้อยแล้ว

เจ้าไหมองไปที่ของที่เขาได้รับ เนื่องจากชื่อที่ได้มาจากอวานนั้น เจ้าไม่สามารถเห็นตราของตระกูลของอีวานที่มุมบนซ้ายของรถของเขา

เจ๋าไฟเดินดูของที่ตบแต่งรถแล้ว เขาก็เดินออกจากคฤหาสน์ของอีวาน เขาบอกกับอีวานว่า เขาจะออกจากเมืองคสซ่าพรุ่งนี้ ดังนั้นถ้าลหยางต้องการไปกับเขา เธอจะต้องเร็วกว่าพวกเขามิฉะนั้นพวกเขาจะไม่รอเธอ

อีวานไม่ได้ปฏิเสธเจ้าไห่ แม้ว่าเขาจะทําตามลหยาง แต่เจ๋าไร่ก็ไม่ได้เป็นความตั้งใจตั้งแต่แรกของเจ้าไห่แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์กับเจ้าไห่ แต่เขาก็ไม่ลืมว่าเจ้าไม่ได้เข้ามานั่งในเพอร์เซลล์ในฐานะนักเวทย์อีวานรู้ว่าหลานชายของเขานั้นเก่งมาก

การได้เพิ่มความสัมพันธ์ของอีวานและเจ้าไห่ไปได้ด้วยดี เขาจะไม่ยอมแพ้ได้อย่างไรถ้าเขาเป็นลูกเขย?แม้ว่าเจ้าไห่จะยกเลิกการหมั้นไปแต่เจ๋าไร่ก็ลืมไปว่าเขาไม่มีอํานาจทําแบบนั้นได้แม้ว่าอีวานจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงจิตใจของเจ้าไม่ได้ในตอนนี้เขาก็หวังว่าเจ้าไห่จะสามารถไปกับลหยางได้และดูว่าพวกเขาจะชอบกันหรือไม่?หากพวกเขาเป็นแฟนกันได้แล้วปัญหาอื่นๆก็จะง่ายต่อการแก้

อย่างไรก็ตามอีวานก็รู้ดีว่ายังไงเจ้าไหก็ไม่มีทางที่จะชอบลหยางได้ลูหยางได้ยืนยันที่จะยกเลิกการหมั้นของเธอตระกูลของบูดารู้เรื่องนี้ก็เพราะกรีนได้รับแจ้งเมื่อเขาเข้ามาทําลายการต่อสู้และจะเป็นไปไม่ได้ที่กรีน จะไม่บอกเล่าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ดังนั้นอีวานจึงสามารถใช้เจ้าไร่เพื่อช่วยทําให้เจ้าไห่ขอบคุณ และหวังว่าจะได้ ให้ลหยางข้างกายของเขาถ้าโชคดีอีวานก็คงประสบความสําเร็จ

อีวานเห็นว่าตัวเขาเองนั้นไม่ได้ช่วยเจ้าไห่ แต่เจ๋าไร่ก็ยังสามารถอยู่รอดได้ด้วยกําลังของตัวเอง ในตอนนี้เขาไม่จําเป็นต้องกลัวใครอีกแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าไห่ มาถึงที่จักรวรรดิโรเซ่น และเรื่องของจักรวรรดิ อาร์ซูจะไม่ส่งผลต่อเจ้าไห่ เจ๋าไร่ไม่จําเป็นต้องห่วเรื่องอีวานเลยดังนั้นอีวานก็ต้องการใช้โอกาสนี้และสร้างส ถานการณ์ที่ดูหยางจะได้อยู่กับเจ่าไห่มิฉะนั้นลูหยางจะไม่ได้รับโอกาสมากมายที่จะทําเช่นนี้ในอนาคตเลย

โชคดีที่อวานได้ข่าวบางอย่างที่เห็นถึงความประทับใจของลูหยางของเจ้าไห่ดูเหมือนจะค่อนข้างดีเลยทีเดียวแม้ว่าจะมีการปะทะกันที่โรงแรม แต่ก็ดูเหมือนว่าลูหยางจะใส่ใจต่อเจ้าไห่มากยิ่งขึ้น

อีวานนั้นมีลูกสาวที่น่าปวดหัวมากๆ เขารู้ว่าลูกของเขา เธอถูกทําให้มีนิสัยแบบนี้จากแม่ของเธอซึ่งเป็นนิสัยที่ไม่ดีของเธอ แม้ว่าลหยางจะเป็นคนที่พูดจาหยาบคายกับเขามาก่อน และทําให้เขาหรือตัวอีวานโกรธมากแต่เธอก็ยังคงเป็นลูกสาวของเขาอยู่ดี เขาไม่สามารถมองข้ามอนาคตของเธอได้

เล่าไม่รู้ความตั้งใจของอีวาน แต่แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ เขาก็ไม่อาจจะปฏิเสธคําขอของอีวานได้มันก็ทําให้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทําตามคําขอนั่น

พวกเขารีบมาที่โรงแรมก่อนที่จะมืด เจ้าไห่และคนอื่นๆ พูดคุยกันเกี่ยวกับการเดินทางของพวกเขาในวันพรุ่งนี้และจากนั้นก็พักผ่อนก่อน เพราะพวกเขาต้องรีบออกไปในวันรุ่งขึ้น

พวกเขาไม่รู้ว่าการเดินทางไปยังคฤหาสน์ของอีวานนั้นทําให้เกิดความสับสนของเมืองคาซ่าเมื่อรถของพวกเขาเข้าไปในคฤหาสน์โดยที่ไม่มีเครื่องประดับ แต่เมื่อออกมากับมีเครื่องประดับออกมาด้วยมันทําให้คนในเมืองสับสน

เช้าวันรุ่งขึ้นก็มาถึง เจ้าไห่และคนอื่นๆ ลุกขึ้นด้วยความเร็ว พวกเขากินอาหารเช้และพร้อมที่จะออกจากเมืองคาซ่าเมื่อขบวนเล็กๆของพวกเขาออกจากเมืองพวกเขาก็เห็นว่าข้างหน้าของพวกเขามีขบวนอื่นอยู่ดี

ขบวนรถนั่นมีรถทั้งหมด 5 คัน แต่ละคนก็มีเครื่องประดับของตระกูลเพอร์เซลล์และก็มีพร้อมไปด้วยทหารอีก 100 นาย ที่แถวหน้าของขบวนรถเป็นรถที่หรูมากๆ ดูเหมือนว่ารถคันข้างหน้านี้จมีสัมภาระและรถคันต่อไปก็เต็มไปด้วยสินค้า

เจ้าไหมองไปที่ขบวนรถและคิดว่ามันเป็นเบา

นรถและคิดว่ามันเป็นขบวนรถของลุหยางอย่างแน่นอน ภาพลักษณ์ของเธอนั้นจะต้องดู พิเศษมากๆเจ๋าไร่ก็ไม่ได้ยิ้มออกมาแต่อย่างไรแต่เขาก็สั่งให้ชิวเอารถเข้าไปใกล้ๆ

รถทั้งสองขชนานกัน และหน้าต่างของรถก็เปิดออกและหน้าที่เหมือนกับดอกไม้ของลูหยางก็ปรากฏออกมาเธอยิ้มให้กับเจ้าไห่และพูดว่า“นายน้อยเจ้าไห่ ฉันคิดว่าคุณมาสายแล้วนะ”

เจ๋าไร่ยังไม่ได้ใส่หน้ากากที่ได้มา เขาเพียงเพิ่งออกจากเมืองคาซ่า มีผู้คนมากมายที่ได้เห็นเขาอยู่ในเมืองเขาไม่ต้องการให้คนเห็นใบหน้าของเขาที่เพิ่งเปลี่ยนไปในชั่วข้ามคืน เขาไม่ต้องการให้พวกเขาสงสัยแต่เขาก็รักษาภาพลักษณ์ของเขาไว้เมื่อคืนนี้

เจ้าไห่พยักหน้าให้ลูหยาง “ฉันขอโทษที่ทําให้เธอต้องรอ รีบไปกันเถอะ” จากนั้นเขาก็ปิดหน้าต่างและปิดผ้าม่านแล้วเขาก็ขับรถไปข้างหน้า

เจ้าไห่เสียมารยาทมากถ้าเป็นคนอื่น ลูหยางก็คงโกรธไปแล้ว แต่เมื่อต้องเจอหน้ากับเจ่าไห่ ลูหยางรู้สึกว่าเธอไม่ได้โกรธเธอยิ้มและพูดว่า “จิลล์ตามพวกเขาไปเลย” ทันใดนั้นจิลล์ก็ทําตามที่ลูหยางสั่งอย่างรวดเร็วการเดินทางตามเจ้าไห่นั้นจิลล์รู้สึกดีกับเจ่าไห่มากเพราะนี้เป็นเพาะในช่วน 2-3 วันที่ผ่านมาอารมณ์ของลูหยางนั้นดีมาก หากพวกเขาโชคร้ายพวกเขาก็จะถูกตีอย่างแรงแต่ก็นับตั้งแต่ที่ดูหยางได้พบกับเจ่าไห่ อารมณ์ของเธอก็กลายเป็นดีอยู่ตลอดเวลาและนี่ก็เป็นเหตุผลที่พวกเขารู้สึกขอบคุณเจ้าไห่มากๆ

ช่วงเช้าพวกเขารีบเดินทางไปเรื่อง ลหยางก็มองไม่เห็นด้วย เมื่อเที่ยงวันกลุ่มของเจ้าไห่ เพิ่งกินภายในรถของพวกเขาแล้วก็เดินทางต่อไปเรื่องๆ ในขณะที่กลุ่มของลูหยางต้องการที่จะหยุดกิน เจ้าไห่ไม่ได้รําคาญเธอเขามีรถของเขาไปถ้าเธอต้องการหยุดและกินแล้วเธอก็สามารถทําได้เจ้าไห่จะหยุดในทุกกรณี

ลูหยางไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจิลล์ตามพวกเขาไป เมื่อพวกเขาออกไปพวกเขาไม่ได้จัดเตรียมอาหารไปเลยตอนนี้ลหยางหิวมาก

สําหรับจิลล์แล้วนั้นนี่ก็ไม่ใช่ปัญหา มันก็เหมือนกันสําหรับทหารที่ตามลหยาง พวกเขาเป็นคนรับใช้ทั้งหมดดังนั้นความยากลําบากนี้ก็เป็นเรื่องปกติมาก ถ้าพวกเขาไม่ได้ออกไปข้างนอกตอนนี้ในวันนี้พวกเขาก็ยังสามารถเตรียมอาหารแห้งได้สําหรับทหารเป็นเรื่องปกติที่ต้องทํามีบางครั้งที่ไม่มีเวลาหยุดกินอาหารดังนั้นจึงสามารถกินอาหารแห้งได้ในขณะที่ขี่ม้าอยู่

ลูหยางรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยๆ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจมันมากนัก การออกแบบรถของเธอค่อนข้างคล้ายกับของเจ้าไห่มันมีกล่องระบายความร้อนอยู่ภายในรถดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้กินอะไรตอนเที่ยงก็ยังสามารถนอาหารว่างเพื่อลดความหิวได้บ้าง

เมื่อตอนมืดมาถึง เจ้าไหก็ถึงเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งชื่อว่าบาคา ประชากรในเมืองนี้มีน้อยมากรวมกันแล้วไม่ถึง 100,000 คนแต่เนื่องจากการจราจรคงที่เป็นอย่างมากมั่งคั่ง โรงแรมและภัตตาคารก็สามารถมองเห็นได้ทุกที่

เจ้าไห่และคนอื่นๆ พบโรงแรมขนาดกลางที่เรียกว่า โรงแรมเบรา แม้ว่าโรงแรมเบราจะมีขนาดที่ไม่ใหญ่มากนักแต่คุณภาพของการบริการก็ดีมาก เมื่อรถของเจ้าไห่จอดข้างนอกโรงแรมก็มีพนักงานออกมาต้อนรับพวกเขาทันทีพวกเขาลุกขึ้นยืนโดยรถของเจ้าไห่ขณะที่คํานับรอเจ้าไห่ออกมาจากนั้นพนักงานคนหนึ่งก็พาเจ้าไห่และคนอื่นๆ เข้าไปในโรงแรมและช่วยให้พวกเขาจัดที่พักของพวกเขาคนอื่นก็เอารถของพวกเขสไปทางด้านหลัง ของโรงแรมเพื่อจอดรถ

เมื่อเจ้าไห่มาถึงที่พักของโรงแรม ชิวก็มาถึงจุดต้อนรับเพื่อจองห้องพัก ในเวลาเดียวกันลหยางก็มาที่ฝั่งของเจ้าไห่เธอไม่ได้สนใจคําพูดของเจ้าไห่ เธอนั่งอยู่ตรงข้ามกับเขาและแอบมองหน้าของเจ้าไห่

ตอนนี้เจ๋าไร่ก็ได้สวมหน้ากากแล้ว ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป เป็นใบหน้าของเขาบนโลกใบหน้าดูปกติมากแต่ก็ดูแปลกประหลาดมันเป็นใบหน้าที่ธรรมดามาก ซึ่งทําให้เขาได้รับคะแนนจากลหยางเพราะเธอเพิ่งมองเจ้าไห่เธอค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น เมื่อเห็นเรื่องนี้เท่าไหก็พูดว่า “สาวน้อยนี่เธอไม่คิดว่าสิ่งที่เธอทํานั้นมันไม่สุภาพงั้นหรือ?”

จบบทแล้วนะครับ ขอบคุณที่ติดตามมากๆนะครับ