Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 305

บทที่ 305 – น้ําเย็น

ตอนนี้เจ๋าไร่ก็ได้บอกเวลส์ด้วยความจริงจัง ทําให้เวลส์สงบลง ท่าทางของเวลส์ก็ดูมีความสุขมากขึ้นเวลส์เทไวน์นมของเจ้าไร่และเขาก็หลับตาลงแล้วไม่นานนักเขาก็ลืมตายขึ้นและมองไปที่เจ้าไห่และพูดว่า “น้องไห้ฉันต้องขอบคุณนายจริงๆชัยชนะครั้งนี้เป็นอะไรที่ทําให้ฉันมีความสุขมากๆแต่ฉันก็โชคดีมากที่มีนายค่อยบอกฉันหลายๆอย่าง”

หลังจากที่ได้ยินเวลส์พูดเจ๋าไร่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เจ้าไห่ดูท่าทางของเวลส์ถ้าเวลส์ฟังสิ่งที่เจ้าไม่ได้พูด มันก็แสดงให้เห็นว่าตัวของเวลส์เองนั้นเป็นคนที่มีคุณค่าพอที่เจ้าไห่จะให้การช่วยเหลือแบบที่เขาเคยทํา

แต่ถ้าเวลส์ไม่ยอมเชื่อฟังสิ่งที่เจ้าไห่พูด เวลส์ก็จะไม่ได้เป็นคนที่สําคัญของเจ้าไห่และเจ้าไห่จะไม่ให้การช่วยเหลือแก่เขาอีกเลย

แต่ก็ยังโชคดีที่เวลส์ยังฟังสิ่งที่เจ้าไห่พูด เจ้าไหก็หันไปมองเวลส์และพูดว่า “พี่ชายตอนนี้เราจะต้องไปดูเผ่าราชาและรีบจัดการกับเผ่าบูลที่ยังเหลืออยู่ที่หนีไป และพี่จะทําอะไรต่อไปฉันอยากจะรู้จริงๆ? และพี่จะแน่ใจได้ยังไงว่าเผ่ามูลจะไม่เพิ่มจํานวนคนเพิ่มอีกหรือว่าพี่จะให้พวกเขามีโอกาสแก้ตัวงั้นหรือ”

เวลส์มีท่าทางที่นิ่งมากและพูดว่า “โอกาสงั้นหรอ? ทําไมฉันจะต้องให้โอกาสแก่พวกเขาด้วยหล่ะ? ไม่เห็นหรอว่าพวกเขาทํากับพวกเรายังไงบ้าง? ตอนนี้พวกเขาก็เหลือเพียงแค่เด็กและผู้ที่สูงอายุแล้วเท่านั้นแต่ฉันก็อยากให้พวกเขาได้แก้ตัวใหม่และไม่กลับมาทําอะไรพวกเราอีก”

เมื่อเจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่เวลส์พูดเขาก็พยักหน้าและพูดต่อว่า”ตอนนี้ฉันมีหลายอย่างเลยที่ต้องบอกกับพี่เวลส์เมื่อไปพบกับเผ่าราชาแล้วพี่ควรจะบอกพวกเขาว่าเผ่ามูลได้ร่วมมือกับกิลแห่งความสว่างเพื่อที่จะทําให้พวกเขารู้ถึงเรื่องบางอย่างที่พวกเขาไม่รู้ และพี่ก็ควรบอกพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่กิลได้ทําขึ้นมากด้วย นั่นก็คืออาวุธที่ สุดยอดที่สุด และหลังจากนั้นพี่ก็ควรที่จะทําให้เผ่าทุกเผ่าในทุ่งหญ้ารู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

เวลส์และฟาโรม่าก็ไม่ได้พูดอะไร แต่พวกเขากับดูกลัวๆ เพราะก็ต่อสู้กับกิลแห่งความสว่างนั้นเป็นอะไรที่ยากลําบากมาก และคนที่ยังรอดอยู่ของเผ่าบุลจะไปบอกกับคนอื่นว่าตนเองนั้นไม่ได้ผิดแต่กับเป็นหัวหน้าของพวกเขาที่ทําทุกอย่างแต่ตอนนี้ในความคิดของเจ้าไห่นั้นเขาต้องการให้จัดการกับเผ่ามูลไปเลยทั้งหมด

และสําหรับทุ่งหญ้าแห่งนี้ พืชและข้าวนั้นเป็นอะไรที่สําคัญมากๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับชนเผ่าที่ไม่ใหญ่มากนักหากว่าเผ่าพวกนั้นได้เข้าร่วมกับเผ่ามูลพวกเขาก็จะไม่ได้รับโอกาสที่จะได้รับพืชและได้ค้าขายกับเจ้าไร่และนี่ก็เป็นสิ่งที่บอกว่าพวกเขาจะต้องหมดไปจากทุ่งหญ้าแห่งนี้

เวลส์และฟาโรม่าก็มองไปที่เจ้าไห่และก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา และก็กลืนน้ําลายของพวกเขาเพราะว่าพวกเขาไม่เคยเห็นเจ๋าไร่ที่อยู่ให้อารมณ์แบบนี้มาก่อนเลย

เจ้าไห่มองไปที่ทั้งสองคนและพูดว่า”เป็นอะไรงั้นหรอ? พี่เวลส์ตอนนี้เรามีพืชและข้าวอยู่ในมือเพิ่มมากขึ้นเพราะเราได้เอาพืชที่เผ่ามูลได้เก็บไว้มารวมด้วย และมันก็ดูเหมือนว่าจะเยอะไปแล้วด้วยและฉันก็คิดว่าเราน่าจะใช้ประโยชน์จากพวกมันนะ”

ปัง!! เวลส์ตีลงไปที่โต๊ะและพูดว่าเป็นความคิดที่ดีมากน้องชาย ฉันต้องการให้เผ่ามูลหายไปจากทุ่งหญ้าแต่ฉันก็อยากให้เผ่ามูลพวกนั้นกลายเป็นทาสของนาย แต่ฉันก็ทํามันไม่ได้”

เจ้าไห่ยิ้มและพูดว่า”พี่ตอนนี้พี่สามารถให้เผ่าบูลที่อยู่กับเผ่าราชากลายเป็นทาสของฉันได้”

เวลส์ยิ้มและก็พูดว่า”จริงๆด้วย เมื่อพูดและเวลส์ก็หันไปเม็นเดซและพูดว่า”ไปบอกทหารว่าอีกสามวันเราจะเดินทางไปที่เผ่าราชาฉันอยากจะไปดูคนที่คิดที่จะหักหลังพวกเรา ฉันอยากจะดูว่าพวกเขาจะสู้พลักของเราได้ อย่างไร”

เจ้าไหยิ้มแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพื่อความดูดีของเขา เขสก็คิดว่าเขาเองจะไม่ทําให้ตัวเองดูน่ากลัวแต่ตอนนั้นเมื่อเจ้าไม่ได้เห็นสิ่งที่พวกเขาได้ทํากับทหารของเวลส์เขาก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากและนอกจาก นี้เผ่าบูลก็ยังได้ร่วมมือกับกิลแห่งความสว่างด้วยและกิลแห่งความสว่างนั้นก็ได้เป็นศัตรูของเจ้าไห่ดังนั้นเจ้าไห่ ก็เลยไม่ได้คิดที่จะสงสารพวกเขาเลย

เมื่อเวลาผ่านไป ตั้งแต่ที่เขามาถึงทุ่งหญ้าแห่งนี้ เขาก็มีประสบการณ์มากมายหลายๆด้านหัวใจของเขาได้เปลี่ยนไปมากเลยเพราะความปราณีที่เขาเคยมีมันค่อยๆหายไปแล้วเจ้าไม่รู้ตัวเองดีว่าถ้าเขาใจดีกับศัตรูเกินไปมันจะทําให้เหมือนว่าพวกเขาทําร้านตัวเองและสิ่งที่เขาต้องทําก็คือทําให้ศัตรูของพวกเขาไปให้หมดเลยเพื่อแก้ปัญหาในอนาคต

เจ้าไหมองไปที่เวลส์และถามว่า”พี่เวลส์ ตอนนี้เรามีอะไรเสียหายไปบ้าง?ฉันคิดว่าพี่ควรนับสิ่งที่ยังเหลือ

ไม่ต้องรอให้เวลส์ตอบฟาโรม่าก็พูดขึ้นมาว่า”ฉันได้นับทุกอย่างไว้แล้ว ก่อนที่เผ่าเราจะถูกโจมตีเรามีคนทั้งหมด 1,329,000 คน แต่ตอนนี้เหลือคนทั้งหมด 800,000 คนเท่านั้นแต่นี่ก็เป็นเพียงคนในเผ่าที่ยังคงเหลืออยู่และตอนนี้เราก็ยังคิดว่ายังมีคนในเผ่าอีกมากที่ยังไม่ได้กลับมาพวกเขาจะกลับมาที่นี่เมื่อพวกเขาได้ยินข่าวชัยชนะของเราจากการทํานายไว้นั้นคนของเราน่าจะเหลือประมาณ 1,000,000 คนซึ่งตอนนี้คนที่หายไปก็ประมาณ 200,000 คนเท่านั้นและคนที่ได้ตายไปก็น่าจะประมาณ 300,000 คนจากจํานวนคนเดิมของเผ่าและการต่อสู้ในครั้งนี้ซึ่งไม่ได้รวมกับคนที่ถูกฆ่าเราก็เสียไปเพียงแค่ 10,000 คนเท่านั้นซึ่งในจํานวนนี้ก็มีทั้งเด็ก และผู้ใหญ่และตอนนี้เราก็ไม่สามารถนับจํานวนของแกะที่เรามีได้มันเป็นเพราะว่าเราไม่ได้นับจํานวนแกะตอนแรกเลยแต่ฉันก็คิดว่าตอนนี้จํานวนแกะของเราจะเพิ่มขึ้นเพราะเผ่ามูลได้เอาของพวกเขามารวมด้วยและด้วยจํานวนขนวดนี้มันก็เพียงพอกับพวกเขาแล้วพวกเขาไม่ต้องเป็นกังวลเลยในอีก 10 ชงหญ้าพวกเขาจะมีแกะกินอยู่ตลอดและสุดท้ายนี้เผ่าบูลก็ได้ถูกทําให้เป็นทาสจํานวน 500,000 คนมันทําให้ตอนนี้คนในเผ่าของเผ่าเฮคัสมีประมาณ 1,300,000 คน

เวลส์พยักหน้า เขาไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาไม่ได้นับแกะของพวกเขาและโดยทั่วไปบนทุ่งหญ้าแล้วนั้นเผ่าแต่ละเผ่าจะไม่นับแกะของพวกเขาที่ละตัวเพราะพวกเขาจะต้องทําการค้ากับพ่อค้าในทุกๆวันพวกเขาใช้เพื่อแลกเปลี่ยนเท่านั้น

เมื่อพ่อค้าได้ค้าขายกับชนเผ่า พกวเขาจะต้องใช้ม้าของพวกเขาเพื่อจัดการกับแกะตามจํานวนที่อยากได้เลย ดังนั้นถ้าคนที่ขี่ม้าเก่งพวกเขาก็จะได้รับแกะจํานวนมากไป

แต่วิธีการซื้อขายแบบนี้ใช้กับชนเผ่าใหญ่ๆเท่านั้น วิธีการนี้จะไม่ได้ใช้กับเผ่าที่มีขนาดเล็กๆจึงทําให้พวกเขาจําเป็นต้องนับจํานวนแกะเพื่อการค้าขาย

นี่เป็นเหตุผลที่วสทําไมพ่อค้าจึงเต็มใจที่จะค้าขายกับเหล่าชนเผ่า หากพวกเขามีคนที่ขี่ม้าเก่งๆพวกเขาก็จะได้รับแกะเป็นจํานวนมากและได้กําไรมากกว่าของที่ได้ขายไป และตอนนี้เผ่าเฮคัสก็มีแกะอยู่ในเมืองเป็นจํานวนมาก ซึ่งส่วนนึ่งก็ได้มาจากเผ่ามูล

เจ๋าไร่ก็พยักหน้าและพูดว่า”ตอนนี้ฉันยังคงมีเนื้อแกะเป็นจํานวนมาก พูดได้เลยว่าเราไม่ต้องห่วงเรื่องของอาหารแล้วพี่ชายก่อนหน้านี้ฉันพูดเล่นว่าฉันจะเอาคนของเผ่าบูลที่อยู่กับเผ่าราชาให้เป็นทาสฉันคิดว่าการต่อสู้ในครั้งนี้เป็นอะไรที่ดูโหดร้ายมากๆต่อเด็กๆ?”

เวลส์เดินไปที่เจ้าไห่ เขาคิดว่ามันจะเป็นเรื่องลําบากของเจ้าไห่ เวลส์ไม่ต้องการให้น้องชายของเขาลําบาก

เวลส์จึงให้เจ้าไห่กลับไปที่พักของเขาก่อน และเจ้าไร่ก็พูดกับเวลส์ว่า”ถ้ายังไงฉันขอตัวกลับไปพักก่อนได้หรือไม่? หากว่ามีอะไรสําคัญที่ต้องบอกฉันด้วย”

เจ้าไห่ก็กลับมาที่เต็นท์ของเขา เต็นท์นี้ใหญ่กว่าและอยู่ตรงกลางเมืองเลย ภายในเป็นเตาถ่านมันทําให้อนมากตอนนี้ลอร่าก็ไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาวอีกต่อไป