Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 268

บทที่ 268 – เผ่ามาร์ซี

เมื่อเทียบกับเจ่าไห่แล้วนั้น ตอนนี้เวลส์กําลังอยู่ในภาวะที่ไม่รู้จะทําอะไรก่อนเลย สิ่งที่เขาและคนของเขากําลังเผชิญคือวิกฤติที่ใหญ่มาก และสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องที่เขาไม่อยากเจอเลยในชีวิตแต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามตอนนี้เขาก็ต้องผ่านมันไปให้ได้

เวลส์นั่งอยู่ในเต็นท์ของเขา ที่มีแก้วไวน์อยู่ตรงหน้าของเขา เวลส์ได้ดื่มเข้าไปแล้ว 5 แก้วและนี่ก็เป็นแก้วที่ 6 แล้ว

แต่เม็นเดซก็ดื่มไปไม่น้อยกว่าเวลส์เลย ตอนนี้เขาดื่มเข้าไป 8 แก้วแล้ว มีแต่ฟาโรม่าเท่านั้นที่ไม่ได้ดื่มไปกับพวกเขาด้วย แต่เขาก็นั่งอยู่ที่นั่นด้วยและไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคําเดียว

ข่าวที่โบกั้นนํากลับมานั้นเป็นเรื่องที่ทําให้พวกเขาตกใจมาก พวกเขาไม่ได้คิดว่าฐานใหญ่ของเผ่าเฮคัส ซึ่งเผ่าของเขาได้อยู่มานานแล้วแต่กับถูกทําลายเพื่อไม่กี่วันเท่านั้น พวกเขาจะรับมือกับเรื่องนี้ได้อย่างไร

โชคดีที่เวลส์ยังสามารถคุมสติของเขาได้อยู่ และตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้ดื่มแก้วที่ 6 เข้าไปหลังจากนั้นเขาก็เทไวน์ในแก้วที่ 6 ทิ้งไป แต่เขาก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกมา ทั้งสามคนที่อยู่ในเต็นท์ยังไม่ได้มีใครพูดอะไรออกมาสักคํา

เวลส์เงยหน้าขึ้นมองไปที่ฟาโรม่าและพูดว่า ”อาจารย์ ท่านคิดว่า กาซอลกําลังทําอะไรอยู่ตอนนี้”

ฟาโรม่าไม่คิดว่าเวลส์กําลังเป็นห่วงกาซอลแน่นอน ตอนนี้เวลส์ต้องการให้กาซอลตายตรงหน้าเขาไม่มีทางที่เขาจะห่วงใยกาซอล

ฟาโรม่าถอนหายใจและพูดว่า “มันยากมากที่จะพูด ถ้าความคิดของฉันถูกต้องแล้วฉันกลัวว่าเหตุผลที่เผ่าบูลได้ให้กาซอลยืมกองทหารของเผ่าเนื่องจากมีเจตนาที่จะกําจัดเขาหลังจากที่จัดการ กับเราเสร็จแล้ว ซึ่งฆ่าพวกเราด้วยมือของกาซอลแล้วฆ่า กาซอลไปพร้อมกับกองทหารที่ยืมไป ขณะที่เข้ายึดฐานใหญ่ได้ เมื่อถึงเวลานั้น เผ่าเฮคัสจะไม่มีกระดูกสันหลังหรือทหารที่จะต่อสู้กับเผ่า บูล”

เม็นเดซทุบโต๊ะเล็กๆ ตรงหน้าเขาเป็นชิ้นเล็กๆ และแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะก็แตกกระจาย เขามองไปที่ฟาโรม่าด้วยดวงตาสีแดงและพูดว่า “ฉันว่าจะดีกว่าถ้าไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ถ้าฉันรู้ฉันจะเป็นคนฆ่าเขาด้วยมือองฉันเอง”

เวลส์หายใจเข้าและถามว่า “ท่านอาจารย์ ท่านคิดว่าคนที่รอดอยู่จะไปอยู่ที่เผ่าไหนงั้นหรอ?”

ฟาโรม่าคิดนิดหน่อยและตอบว่า ” ตอนนี้มี 2 สถานที่ที่พวกเขาอาจจะไป หนึ่งคือสถานที่ที่อยู่ของเผ่าราชา แต่ฉันคิดว่าพวกเขาจะไม่ไปที่นั่น เขาเป็นคนของเผ่าเฮคัสทั้งหมดและในขณะนี้คนของเผ่าอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่มีคนปกครอง พวกเขาก็ไม่มีคนที่จะยืนยันตัวตนของพวกเขาได้ ซึ่งจะเหลือเพียงแค่สถานที่เดียวเท่านั้น ก็คือเผ่ามาร์ซี”

เวลส์เห็นด้วยกับมุมมองของฟาโรม่าเผ่าเฮคัสเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชนเผ่ามาร์ซี เผ่ามาร์ซีช่วยเผ่าเฮ้สหลายครั้งในอดีต ตอนนี้เผ่าเฮคัสได้พบกับปัญหาใหญ่อาจจะต้องไปนั่นเพื่อลี้ภัย

มาร์ซีเป็นเผ่าที่ไม่เหมือนใคร พวกเขาเป็นเผ่าของเผ่าที่ลึกลับมาก ซึ่งจะบอกว่าเป็นเผ่าที่แข็งแกร่งมากหรือไม่ก็เป็นเผ่าทั่วๆไป พลังการต่อสู้ของเผ่าทั้งหมดแย่กว่าเผ่าจาโก แต่แข็งแกร่งกว่าเผ่าทั่วไป

เผ่าเฮคัสและเผ่ามาร์ซี ได้รักษาความสัมพันธ์ที่ดีเสมอ เผ่ามาร์ซีช่วยเฮคัสหลายครั้งในอดีตดังนั้นตอนนี้เฮคัสได้รับความเดือดร้อนแล้วพวกเขาก็จะมุ่งหน้าไปยังเผ่ามาร์ซี

เวลส์หายใจเข้าแล้วพูดว่า “ดีแล้วการเดินทางต่อไปของเราคือการไปที่เผ่ามาร์ซี”

ฟาโรม่าพยักหน้า ที่อยู่ของเผ่ามาร์ซีนั้นอยู่ใกล้กับอีกหลายเผ่ามาก ความสัมพันธ์ระหว่างเฮคัสกับเผ่าพี่มิดและเผ่ามอทิเป็นเรื่องปกติไม่ได้ดีมากนัก เนื่องจากการดีกับมาร์ซี จึงทําให้อะไรๆไม่ค่อยดีนัก

และตอนนี้เวลส์และคนของเขาอยู่ในจุดชายแดนของเผ่าพี่มิด และมีเพียง 2 วิธีที่พวกเขาจะสามารถไปที่เผ่ามาร์ซีได้ หนึ่งคือการไปถึงทางเผ่าพี่มิด และอีกทางก็คือ การวงกลมมันผ่านไปทางเผ่ามอทิ” พวกเขาจะไม่ไปผ่านเผ่าซีทีเพราะมันอันตรายเกินไปและตอนนี้ก็เหมือนกันกับเผ่าบูลทางเลือกเดียวที่เหลือคือการเดินทางเผ่าไปทางเผ่ามอทิ

เวลส์มองไปที่ฟาโรม่าและพูดว่า “เราต้องขอร้องให้ท่านช่วยเราแล้ว ท่านอาจารย์ โปรดทําแผนที่ให้เจ้าไห่หน่อยได้ไหม เวลาของเรามีจํากัด แต่โปรดให้รายละเอียดมากที่สุด เพียงแค่บอกให้เขารู้ว่าจะไปที่เผ่าราชาได้อย่างไร”

ฟาโรม่าพยักหน้าและพูดว่า “ไม่มีปัญหา เรายังคงต้องขอขอบคุณเจ้าไห่สําหรับเรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเราก็คงจะยากลําบากในตอนนี้”

เวลส์พยักหน้าและพูดว่า “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าในตอนแรกจะมีเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นเพียงแค่การทดลองครั้งเดียวเท่านั้น แต่โชคดีที่ฉันได้พบกับเจ่าไห่”

ฟาโรม่ามองไปที่เวลส์และพูดว่า “เวลส์ตอนนี้ฉันไม่คิดว่าถึงเวลาที่จะพูดถึงเรื่องนี้แล้วเราสามารถรับความช่วยเหลือของเจ้าไห่ไว้ในหัวใจของเราได้ เรายังต้องคิดถึงวิธีดําเนินการต่อหลังจากที่ไปถึงเผ่ามาร์ซีได้ แม้ว่าความสัมพันธ์ของชนเผ่าของเราจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่อย่าลืมว่าชนเผ่าของเราได้ลดลงจากการเป็นเผ่าปกครองแล้ว มันยากที่จะบอกได้อย่างแน่นอนว่า เผ่ามาร์ซีจะปฏิบัติต่อเราได้ยังไง”

เวลส์ได้ยุติความคิดของเขาในขณะนี้ เขารู้ว่าความกตัญญูของพวกเขาต่อเจ้าไห้ไม่ใช่สิ่งที่สามารถจ่ายเป็นคําพูดได้ในหัวใจของเขา เจ้าไห่เป็นเหมือนพี่น้องที่เกิดมาพร้อมกับเขา มันจะทําตัวเหมือนคนแปลกหน้าถ้าเขาพูดเรื่องนี้ว่าเป็นหนี้ของเขา เช่นเดียวกับฟาโรม่าที่พูดว่าเขาควรจะคิด เกี่ยวกับสิ่งที่ต้องทําเมื่อพบมาร์ซี

เวลส์เคยติดต่อกับมาร์ซีหลายครั้งในอดีต แต่ในช่วงเวลาเหล่านั้นพวกเขาก็เท่ากับทั้งสองฝายเป็นผู้ปกครอง แม้ว่าเผ่าเฮคัสที่หลงตัวเองจะรู้สึกขอบคุณ แต่พวกเขาก็จะไม่รู้สึกว่าพวกเขาด้อยกว่า

เหมือนกับว่าเพื่อนที่ดีทั้งสองคนนี้มีชีวิตที่ดีขึ้นนิดหน่อยและให้ความช่วยเหลือเล็กน้อยเพื่อน คนอื่นๆ จะขอบคุณ แต่ก็จะไม่รู้สึกแย่กว่า

แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ผู้ลี้ภัยที่หายไป พวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดคุยกับเผ่ามาร์ซีเหมือนเดิม เผ่ามาร์ซีจะปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นสิ่งที่จําเป็นต้องพิจารณาที่เหมาะสมของเขา

เวลส์คิดอย่างเงียบๆ ความซื่อสัตย์ของเขาไม่มีเงินทุนเพียงพอที่จะดําเนินการ เขาไม่รู้ว่าคนของเผ่าจํานวนมากได้หลบหนีไปได้อย่างไรและสถานการณ์ในเผ่านั้นเป็นอย่างไร

ทุนเพียงอย่างเดียวของเขาตอนนี้คือพืชที่เล่าให้ได้มอบให้เขา อาหารเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจะพึ่งพาได้

เวลส์มองไปที่ฟาโรม่าและพูดว่า “ตอนนี้สิ่งเดียวที่เราสามารถเสนอได้คือพืชที่เจ้าให้ให้เรา แต่เราไม่สามารถปล่อยให้เขาเสียเปรียบมากเกินไปจากเรื่องนี้ ฉันกําลังพูดว่าเมื่อเรามาถึงมาร์ซีแล้วเรามาดูกันว่าพวกเขาจะปฏิบัติกับคนของเรายังไง ถ้าพวกเขาปฏิบัติต่อพวกเขาได้ดีพวกเราจะแนะนําเจ้าไห้ให้กับพวกเขาและให้เจ้าไห่ค้าขายกับพวกเขา ฉันคิดว่าพวกเขาจะมีความสุขมากเนื่องจากพืชของเขามีราคาถูกมาก ถ้าพวกเขาไม่ปฏิบัติกับคนของเราได้ดีเราจะให้พืชบางส่วนและหนีออกมาก่อนท่านอาจารย์คิดว่ายังไง?”

ฟาโรม่าพยักหน้าและพูดว่า “ในภัยพิบัติที่เลวร้ายที่สุดเราสามารถมองเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของผู้คนได้ หากมาร์ซีเป็นเพื่อนแท้เราก็จะแนะนําเจ้าไห่กับพวกเขา การดํารงอยู่ของเจ้า ชายคือสิ่งที่เราทุกคนฝันไว้ ถ้าพวกเขาเป็นเพื่อนกันเราก็ต้องปฏิบัติต่อเพื่อนของเราอย่างดี”

เวลส์พยักหน้าและพูดต่อว่า “เราไม่มีความคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ในเผ่าเลย ฉันแค่หวังว่ามันจะไม่น่ากลัวเกินไป”

ทั้งสองคนถอนหายใจในเวลาเดียวกัน พวกเขารู้ว่าเวลส์ปลอบโยนตัวเอง สถานการณ์ของพวกเขาที่ถูกไล่ออกจากบ้านเกิดของพวกเขา มันเหมือนกับการล้มละลาย พวกเขาก็เหมือนกับคนที่ไม่มีอะไรเหลือเลย

จากสิ่งที่พูดถึง ฟาโรม่ากลับมาที่เต็นท์ของตัวเองและเริ่มร่างแผนที่ให้เน่าไห่ อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขามีเวลาน้อยเกินไปเขาจึงไม่สามารถให้รายละเอียดได้มากนัก เขาสามารถทําเครื่องหมายที่ตั้งแคมป์ของเผ่าราชาไว้ และสถานที่ทางภูมิศาสตร์ที่เห็นได้ชัดระหว่างทาง

เช้าวันรุ่งขึ้นฟาโรม่าได้ให้แผนที่ที่เขาวาดไว้ข้ามคืนกับเจ่าไห่ เล่าให้รู้สึกว่าแผนที่นี่ดีมากไม่มีข้อบ่งชี้ถึงช่วง แต่อย่างน้อยก็ชี้ไปที่ทิศทางทั่วไปและมีจุดสังเกตที่มีชื่อเสียงอยู่ แม้แต่ชนเผ่าที่อาจพบได้ถูกเขียนลงไป

เจ่าไห่เก็บแผนที่และมองไปที่ฟาโรม่าและพูดว่า “ขอบคุณมากอาจารย์ดูแลตัวเองและพี่เวลส์ด้วยถ้ามีอะไรให้ติดต่อฉันกับนกอินทรีย์ทันที เพียงเขียนจดหมายและบอกพวกมัน พวกมันสามารถมาหาฉันได้”

เวลส์ให้กอดเขาและเขากณพูดว่า “น้องชาย, พี่ไม่รู้จะพูดอะไรแต่ขอบคุณนายมาก. นายจงดูแลตัวเองดีๆ ถ้าเผ่ามูลจะทําร้ายนายโปรดจัดการพวกมันด้วยซอบบี้ของนายด้วย นี่คือทุ่งหญ้าและชนเผ่าบูล ตอนนี้เป็นเผ่าผู้ปกครองไปแล้ว พวกเขาอาจจะใช้อํานาจนี้เพื่อทําร้ายนาย”

เจ่าไห่หัวเราะและพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าพวกเขากล้าจริงๆก็คงจะเป็นเหมือนการ ยกให้ฉันเป็นผู้ปกครองคนใหม่และลูกน้องของฉันจะเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีอะไรต้องกลัว เอาหล่ะ ขอให้เดินทางปลอดภัยนะพี่เวลส์”

เวลส์พยักหน้าก่อนนําคนของเขาเดินทางไปและพูดว่า “นายก็เช่นกัน ฝากจัดการเรื่องนั้นด้วยนะ”

ลอร่าพยักหน้าและพูดว่า “ฉันหวังว่าเขาจะสามารถทําให้มันผ่านไปได้ แต่แล้วเขาก็สามารถเป็นผู้ปกครองที่ดีที่สุดของเผ่าเฮคัสได้”

เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “ผมเชื่อว่าภายใต้การเป็นผู้นําของเขา, เผ่าเฮคัสจะได้รับสิ่งที่ดียิ่งขึ้น เราสามารถช่วยเขาได้ไม่ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ยากลําบากก็ตาม ทุ่งหญ้าจะเป็นของเราในอนาคต”

ลอร่าก็มีความสุขมาก เธอเข้าใจดีว่าเจ้าไห้ไม่ได้ช่วยเวลส์เพราะแค่เป็นพี่น้องกันเท่านั้นแต่เพื่อทําธุรกิจให้ถูกต้องก็จะเป็นไปไม่ได้ที่จะขาดผู้ทํางานร่วมกันที่มีประสิทธิภาพถึงแม้เจ้าไห่จะจ่ายเงินออกไปในขณะนี้ แต่เมื่อเวลส์เข้าสู่ตําแหน่งและชนเผ่าเฮคัสได้รับการพัฒนาผลกําไรที่เขาจะได้รับก็จะไม่สิ้นสุดเพียงแค่หลายสิบเท่าของค่าใช้จ่ายหรือมากกว่านั้น

เจ้าไห่ยิ้มหลังจากมองท้องฟ้าและพูดว่า “เราควรออกไปได้แล้ว วันนี้ฉันได้รับภาระหนักจริงๆต่อไปนี้เวลส์และคนของเขาจะไม่ทําให้เราเป็นห่วงที่จะกลับเข้าไปในมิติ

ลอร่า, เมอร์รินและกรีนหัวเราะ พวกเขารู้สึกลําบากมาก ถึงแม้พวกเขาจะนอนพักอยู่ในมิติทุกคืน แต่ก็ไม่สามารถเทียบได้กับการเคลื่อนไหวไปมาอย่างอิสระ

ขบวนค่อยๆเดินทางไปข้างหน้าและเล่าให้ใส่ธงมิตรภาพของเผ่าหมูบนรถของเขาอีกครั้ง เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถใช้ธงของเผ่าเฮคัสได้

เวลส์ได้รับรู้เรื่องนี้ด้วย ดังนั้นเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาของเจ้าไห่ เขาเองก็ไม่ได้มอบธงมิตรภาพแก่เขาเข่าไม่ต้องการหาไปที่เผ่าราชา สถานที่ตั้งแคมป์เผ่าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ดังนั้น เขาจึงดําเนินการตามแผนที่โดยตรง

แม้ว่าแผนที่จะมีอัตราส่วนไม่มากนัก แต่ก็ต้องใช้ระยะเวลาในการเดินทางจากจุดสังเกตหนึ่งไปยังจุดถัดไปดังนั้นเจ้าไห่จึงไม่กังวลว่าจะไปผิดทาง

มันเป็นสิ่งที่ช่วยเวลส์ได้รับข่าว แต่เจ๋าไร่ก็ไม่ได้รีบร้อน เขารู้ดีว่าเผ่าเฮคัสอยู่ในช่วงเวลาที่อ่อนแอเจ้าไห่จะต้องถามด้วยความระวังที่สุด เพราะเผ่าราชาเป็นเผ่าที่เข้ายากที่สุด

ในฐานะที่เป็นเผ่าที่ระมัดระวังอย่างมากต่อมนุษย์ตั้งแต่เริ่มต้น เจ๋าไร่เชื่อว่าทุกอย่างควรทําด้วยการรักษาหน้าเป็นความสําคัญสูงสุดในช่วงเวลาที่สําคัญที่สุด

หลังจากหนึ่งวันผ่านไป เจ่าไห่และคนอื่นๆ ไม่ได้พบเผ่าเดียว แต่แผนที่ก็ดูยากมาก พวกเขาต้องการอย่างน้อย 3 วันในการเดินทางจนกว่าพวกเขาจะได้เจอกับชนเผ่า แน่นอนว่านี่เป็นแค่การเก็งกําไร ชนเผ่าอาจอยู่ในบริเวณโดยรอบ แต่ชนเผ่ามักเคลื่อนที่ไปรอบๆ ดังนั้นฟาโรม่าก็ไม่แน่ใจว่าเผ่าจะอยู่ที่นั่นหรือไม่

ตอนนี้เป็นเวลาที่คึกคักที่สุดของปีในทุ่งหญ้า เพราะพวกเขากําลังจะเข้าสู่ฤดูหนาว พวกเขาต้องเตรียมอาหารและอาหารที่จําเป็นต่อการมีชีวิตอยู่ในช่วงฤดูหนาวที่ผ่านมา ดังนั้นชนเผ่าของชนเผ่าต่างๆจะอพยพไปอยู่รอบๆ เพื่อเตรียมพร้อมรับสิ่งเหล่านั้น ฟาโรม่าเป็นอาจารย์ของเวลส์แต่แม้กระทั่งเขาไม่สามารถรู้ว่าเผ่าทั้งหมดได้เช่นด้านหลังมือของเขา ถ้าทําได้เขาก็จะไม่เป็นแค่อาจารย์ของเวลส์ แต่เป็นผู้ปกครองแทน

เจ้าไห่และพวกของเขากลับไปที่ป้อมภูเขาเหล็ก ในคืนนั้นและพูดถึงการเปลี่ยนแปลงของเผ่าเฮคัสกับกรีนและคนอื่นๆ กรีนและคนอื่นๆ เชื่อว่าสิ่งที่เจ๋าไร่ทําไม่ได้ผิด ตอนนี้ที่เผ่าเฮคัสกําลังประสบปัญหาอยู่มันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการยื่นมือช่วย พวกเขา และพวกเขาจะตอบแทนเรา

หากอ่านไม่รู้เรื่องก็ขออภัยด้วยนะครับ