Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 265

บทที่ 265 – เดินทางต่อไป

ตอนนี้พวกของเวลส์ไม่ได้ทําอะไรด้วยความรวดเร็ว แต่พวกเขากับค่อยๆเป็นค่อยๆไป ตอนนี้ พวกเขาได้พักอยู่ในทุ่งหญ้าที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้ ถึงแม้ว่าตอนนี้เผ่าเฮคัสและเผ่ามูลจะไม่ได้มีความขัดแย้งต่อกัน แต่มันก็ยังไม่แน่ว่าอนาคตจะเป็นแบบไหน และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เวลส์ไม่ได้รีบร้อยที่จะทําอะไร

สําหรับชนเผ่าแล้วนั้น ถ้าคุณไม่ได้ต่อสู้กัน คุณก็ต้องทักทายพวกเขาเมื่อคุณพบกับพวกเขา ถ้าคุณไม่ทําเช่นนั้นมีความเป็นไปได้เพียง 2 อย่างคือคุณมีเจตนาร้ายหรือไม่ได้มีเจตนาอะไรเลย ความเป็นไปได้ทั้งสองจะทําให้พวกเขา ทําร้ายพวกคุณทั้งหมด

ชนเผ่าทั่วไปนั้นชอบออกงานเลี้ยงกับเพื่อนของพวกเขา ดังนั้นคุณต้องเชิญกับพวกเขาที่มาร่วมงานเลี้ยง ถ้าคุณมาถึงบันไดหน้าประตูของพวกเขาแล้ว มิฉะนั้นพวกเขาไม่เพียงแต่จะไม่ถือว่าคุณเป็นเพื่อน และพวกเขาก็จะพาคุณไปหาศัตรู

เวลส์และทุกคนเพิ่งผ่านทางนั้นมา แต่พวกเขายังคงต้องไปที่ชมเผ่าหมูที่พวกเขาเจอและพักค้างคืน เจ่าไห่ก็ร่วมค้ากับพวกเขา แน่นอนเจ่าไห่ใช้พืชเพื่อแลกกับสัตว์เวทย์ของเผ่าหมู

อย่างไรก็ตามชนเผ่าส่วนใหญ่ที่พวกเขาเจอเป็นชนเผ่าเล็กๆ ดังนั้นเจ๋าไฟจึงไม่สามารถจัดการกับสัตว์เวทย์ได้ สัตว์ส่วนใหญ่เป็นหมูป่า ในขณะที่ชนเผ่าจะไม่ยอมให้สัตว์เวทย์ของพวกเขากับเจ่าไห่ ถ้าไม่มีอะไรมีแลก

ชนเผ่าปฏิบัติต่อสัตว์เวทย์ของพวกเขาเป็นอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหล่าสัตว์เวทย์เหล่านี้มักเป็นมาของพวกเขา พูดอีกอย่างนึ่งก็คือว่าสัตว์เวทย์พวกนี้เป็นสัตว์ที่จําเป็นต่อพวกเขา

ถ้าเจ่าไห่เป็นคนที่ดูแล้วไม่น่าไว้ใจเผ่าหมูก็คงไม่ให้หมุปาแก่พวกเขาถึงแม้จะมีพืชก็เถอะ แต่เผ่าหมูนี้ก็อากได้พืชเพื่อเตรียมพร้อมกับฤดูหนาวเหมือนกัน

เจ่าไห่พอใจกับสิ่งที่เขาได้ทําธุรกิจมาก นอกเหนือจากที่เจ๋าไร่จะได้รับแกะแล้วนั้น และเขาก็ยังได้น้ํานมของแกะด้วย ชนเผ่าเล็กๆ เหล่านี้เป็นคนใจกว้างมากๆ เนื่องจากพวกเขาไม่ได้เจอพ่อค้าคนเดียวในปีนี้ เมื่อพ่อค้าคนสุดท้ายปรากฏตัวขึ้นเพื่อทําการค้ากับพวกเขา พวกเขาก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันลอร่าและคนอื่นๆ ไม่สามารถยึดติดกับแผนเดิมของพวกเขาเพื่อนัดพบกับเอติกอย่างไรก็ตามลอร่ายังส่งนกอินทรีย์ออกไปเพื่อให้ข้อความเอติก เพื่อที่จะตั้งหลักปักฐานในเมืองของพระเจ้าและทําความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์ในเมืองนั้นให้ดียิ่งขึ้น

เจ่าไห่อยากรู้เรื่องพวกนี้มากๆ และเอติกก็สามารถบอกกับเขาได้ทุกอย่างที่เขาอย่างจะรู้ ลอร่าเป็นคนที่ไว้วางใจเขาในขณะที่เขาเป็นลุงของลอร่าเพียงคนเดียวในทุ่งหญ้า เขารู้จากลอร่าว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเอติกได้รับเงินจํานวนมากจากเธอใน ทุ่งหญ้าถ้าเธอต้องนับรายได้ที่เขาทําก็ขึ้นอยู่กับสินทรัพย์ทั้งหมดของเธอ นี่เป็นผลรวมที่ใหญ่มาก

ทุกคนรู้ดีว่าการทําธุรกิจอาจร่ํารวยภายในทุ่งหญ้า แต่พ่อค้ารายใหญ่มักทําธุรกิจกับชนเผ่าใหญ่ๆ ในขณะที่ธุรกิจที่ทําธุรกิจกับชนเผ่าอื่นๆ ก็เป็นพ่อค้ารายเล็ก ซึ่งมีการขีดจํากัดในเรื่องของจํานวนเงินที่พ่อค้ารายเล็กมี ซึ่งจะได้รับและพวกเขาก็มักถูกโจมตีโดยเผ่าที่หาเงินในทางที่ผิด และนั่นก็เป็นเหตุผลที่พวกเขาไม่สามารถหาเงินได้จํานวนมากสัดที่

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ความจริงที่ว่าเอติกสามารถหารายได้มหาศาลให้กับลอร่าได้ ต้องมีบางอย่างอยู่เบื้องหลังเขาแน่ๆ

คนที่เจ่าไห่และลอร่าใช้ไม่มากนัก เอติกเป็นคนเดียว ซูเหวินเป็นอีกคนหนึ่ง แล้วก็ยังมีซีเยล และโอโลก้า

เจ่าไห่ไม่เคยเห็นเอติกมาก่อน แต่ลอร่าให้ความไว้ใจเขามาก ซูเหวินเป็นคนที่ช่วยพ่อของเธอและคนอื่นๆ ซึ่งเข้าร่วมเรื่องต่างๆที่ปราการเหล็ก ขณะเดียวกันซี่เยลก็ไปอยู่กับโอโลก้า ซึ่งปัจจุบันเป็นซอบบี้ แต่ความจริงที่ว่าเขาอาจจะเป็นผู้เข้าร่วม คาร์โลก็หมายความว่าเขามีความสามารถบางอย่าง ตอนนี้ โอโลก้าถูกส่งไปประจําที่โรงงานซึ่งเขาทําสิ่งต่างๆอย่างเป็นระเบียบ

การแสดงของเขาทั้งสองก็แย่ลงเล็กน้อยเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แต่ทั้งสองคนชอบการฝึกซ้อมมาก ตอนนี้พวกเขาได้ถึงระดับที่ 6 แล้ว แม้ว่าจะดูไม่ค่อยเก่งมาก แต่พวกเขาก็สามารถนับได้ว่าเป็นอัจฉริยะในทวีป เมื่อมองไปที่อายุของพวกเขา

คนเหล่านี้เป็นเจ้าหน้าที่ระดับต้นของการบริหารจัดการของเจ่าไห่ เขาไม่สามารถใช้คนมากขึ้น แม้ว่าเขาจะต้องการเพราะพวกเขาไม่มีเงินทุนเพียงพอ

การที่เอติกได้ตั้งหลักแหล่งก็เพื่อที่จะถ่ายทอดสถานการณ์ในเมืองของพระเจ้า แม้ว่าเมืองจะถูกควบคุมโดยเผ่าที่มีร้านค้าจํานวนมากที่รวมตัวอยู่ที่นั่น เจ่าไห่และส่วนที่เหลือจะไม่ได้อะไรเลย ถ้าพวกเขาไม่เข้าใจสถานการณ์ที่นั่น

เวลส์และคนอื่นๆ ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร แต่เขายังส่งทีมไป 50 คนเพื่อขอรับข้อมูลจากดินแดนของชนเผ่าเฮคัส เขาต้องการที่จะตรวจสอบปฏิกิริยาของเผ่าย่อยของเผ่าเฮคัส เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเผ่าเฮคัสนั้นคือสิ่งที่ได้เกิดขึ้นไม่ควรมีผลต่อทุกการต่อสู้ที่เผ่าเวลส์ต้องการรู้ว่ากาซอลได้ ก้าวต่อไปหลังจากที่เขากลับมา แน่นอนว่าถ้าเป็นไปได้เขายังคงต้องการติดต่อกับเผ่าราชา

เวลส์ใส่ความคิดในการติดต่อกับชนเผ่าบัฟ เขารู้ว่ากาซอลจะไม่ปล่อยให้เขาเฝ้าระวังอยู่ที่นั่น เพราะฟาโรม่า เนื่องจากเวลส์ต้องการรอข้อมูลเขาจึงไม่รีบเดินหน้าไปยังดินแดนแห่งเผ่าเฮคัส เขารู้ว่าในการทําเช่นนั้นเขาอาจมีโอกาสสูงที่จะถูกพบโดยกาซอล

ตอนนี้เขาและคนของเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ราวกับว่าพวกเขากําลังเดินทางอยู่ในขณะที่เขาคุ้นเคยกับนกอินทรีย์ทั้ง 5 ตัว ดวงตาของเจ่าไห่ได้ให้เกียรติเขามากๆ

เวลส์รู้ความสําคัญของนกอินทรีย์เหล่านี้ เนื่องจากพวกมันสามารถลาดตระเวนทางอากาศได้เป็นอย่างดี มีเผ่าที่ทุ่งหญ้าที่มีสัตว์ที่คอยสังเกตุการอยู่กลางอากาศซึ่งมีน้อยมาก

สัตว์เวทย์ที่สามารถใช้เป็นสัตว์อากาศได้นั้นมีน้อยมาก แต่ส่วนมากของพวกมันจะอยู่ภายใต้การควบคุมของนกเท่านั้น มันจะเป็นไปไม่ได้สาหรับเผ่าอื่นที่จะได้รับสัตว์เวทมนตร์เช่นนี้กาซอล ได้รับนกไฟ 2 ตัวเนื่องจากมีโอกาสพบกัน

ตอนนั้นกไฟเหล่านี้ถูกวางลงในมิติโดยเจ่าไห่ การประเมินระดับของนกไฟเป็นระดับที่น่าตกใจมากซึ่งอยู่ในระดับที่ 35 ซึ่งยกระดับของฟาร์มปศุสัตว์ให้อยู่ในระดับ 6 แต่ฟาร์มปศุสัตว์ต้องถึงระดับ 7 เพื่อที่จะเก็บสัตว์เวทย์ให้มากขึ้นอีก 100 ตัวขึ้นไป

เจ๋าไม่มีความสุขที่มิติได้รับการปรับปรุงความสามารถของนกอินทรีย์อีกครั้ง ตอนนี้พวกเขาสามารถใช้ไฟและลมได้ง่ายมากๆ ในขณะที่นกไฟได้รับความสามารถของนกอินทรีย์บางส่วน นี้เกินความคาดหวังของเจ่าไห่มากๆ

นี่เป็นข่าวดีสําหรับเขา นกอินทรีย์มีพลัง แต่พวกมันไม่สามารถอยู่ยงคงกระพันได้ พวกมันกลายเป็นนักล่าในท้องฟ้าเนื่องจากความแข็งแกร่งขนาดความสูงและความเร็วในการบิน แต่พวกเขามีจุดอ่อนและนั่นก็คือพวกเขาไม่ว่องไว เมื่อพวกเขาหันเหไปในอากาศ พวกเขาต้องการพื้นที่จํานวนมากเพื่อหันไปรอบๆ ในขณะที่นกไฟไม่ได้ต้องทําแบบนั้น เวทมนตร์สมของพวกเขาสามารถช่วยให้พวกเขาหมุนเวียนได้มากขึ้นในพื้นที่ขนาดเล็ก เช่นเดียวกับศิลปินนักรบที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามโดยใช้การเคลื่อนไหวที่ว่องไวของพวกเขา

จากไฟของพวกเขาเพียงอย่างเดียวนกไฟจะไม่แพ้นกอินทรีย์ บางทีในปริมาณเท่ากันพวกเขาอาจจะชนะกับนกอินทรีย์

อย่างไรก็ตามเจ่าไห่ไม่ได้เตรียมที่จะเลี้ยงนกไฟ แม้ว่าเขาจะทํามันตอนนี้เขาไม่สามารถใช้พวกเขาได้ ถ้าเขาพาพวกเขาออกมามากเกินไปก็จะทําให้สงสัยของเวลส์

เวลส์มองไปที่เจ่าไห่ ซึ่งเขาใส่นกไฟเข้าไปในมิติและเขารู้ว่า มิติของเจ่าไห่ สามารถจัดเก็บสิ่งมีชีวิตได้ เจ่าไห่บอกกับเขาว่ามันเป็นงานศิลปะที่แปลกซึ่งทําให้เวลส์อิจฉามาก แต่ถ้าเจ่าไห่นํานกไฟจํานวนมากไป เวลส์จะรู้ว่าของเจ่าไห่สามารถเลี้ยงสัตว์เวทย์ได้ มันน่าจะเป็นเรื่องโกงมากนัก ดังนั้นเจ่าไห่จะไม่ยอมให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าเวลส์และส่วนที่เหลือกําลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆ แต่หลังจากผ่านไป 7 วัน ด้วยความเร็วดังกล่าวพวกเขาก็ยังเข้าสู่พื้นที่นอกของเผ่าพันธุ์หัววัว พวกเขาไม่สามารถมองเห็นชนเผ่าที่มีหมูอีกต่อไปได้จากที่นี่

เจ๋าไร่อยู่ในรถของเขาขณะที่เขาถามอย่างแปลกใจ เวลส์ซึ่งอยู่ด้านหลังของเขา “ฉันอยากรู้ อยากเห็นอ่ะน้องชาย, นายใช้มิติดังกล่าวได้อย่างไร? ทุ่งหญ้าเหล่านี้มีลักษณะเหมือนกันทั้งหมด นายจะทําอย่างไรมันได้หรือไม่?”

เวลส์หัวเราะตอบ ”นายไม่รู้ตัวนายเองว่าทําอะไรอยู่? แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะมีลักษณะเหมื อนกันกับนาย แต่ในสายตาของนักรบเราทุกสิ่งทุกอย่างก็ไม่เหมือนกัน แม่น้ําขนาดเล็กเนินเขา เล็กๆ หรือริมฝั่งแม่น้ําแห้งสิ่งเหล่านี้สามารถใช้เป็นมาตรฐานในการทําเครื่องหมายอาณาเขตได้ เนินเขาเล็กๆ ที่เราผ่านมาเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ที่ใช้ในการทําเครื่องหมายเขตแดนระหว่างดิน แดนของเรากับเผ่าพันธุ์หัวหมู “การต่อสู้ของเผ่าหมูทั่วไปจะไม่ผ่านเนินเขาเล็กๆ”

เจ่าไห่หันหน้าเพื่อดูว่าพวกเขาเพิ่งผ่านไป ความจริงมันเป็นเนินเขาที่ธรรมดา ถ้าระยะทางไกลมากขึ้นก็จะเป็นแค่ความลาดชันเล็กน้อยบนทุ่งหญ้า มันยากที่จะจินตนาการได้ว่าพวกเขาจะสามารถเรียกเนินเขาเล็กๆเช่นนี้ได้

เจ่าไห่ถามว่า “พี่ชายกี่วันจนกว่าเราจะไปถึงเผ่าเฮคัส ถ้าเราไปจากที่นี่?”

เวลส์เลี้ยวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือและตอบว่า “ด้วยความเร็วที่เราใช้อยู่จะใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนเพื่อไปที่ค่ายใหญ่ของเผ่าเฮคัส”

เจ่าไห่ตะลึงงันสักหน่อย เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันไกลเกินไป ไม่ต้องแปลกใจว่าเวลส์ต้องการที่จะเข้าสู่ดินแดนแห่งจากที่นี้ มันเป็นเพราะค่ายหลักของชน อยู่ไกลจากที่นี่ แม้กาซอลจะยากที่จะหาพวกเขา

หากอ่านไม่รู้เรื่องก็ขออภัยด้วยนะครับ