Bringing The Farm To Live In Another World (ไปสร้างฟาร์มอีกโลกกันเถอะ) - ตอนที่ 242

บทที่ 242 – เท่าที่คุณต้องการ

เวลส์พาเจ่าไห่เข้าไปในเต็นท์ เมื่อเทียบกับเต็นท์ของคนทั่วไป เต็นท์ของเวลส์นั้นดูดีกว่า ด้านในของเต็นท์มีพรมที่ทําจากหนังสัตว์อย่างดี และยังมีโต๊ะเก้าอี้ที่ทําจากไม้ที่ดี นี่เป็นเรื่องธรรมดาของชนเผ่าไททัน (Beastmen Prairie) สิ่งของที่อยู่ในเต็นท์จะแสดงให้เห็นถึงลักษณะพิเศษของสถานะของเจ้าของ

แต่สิ่งที่เจ่าไห่รู้สึกแปลกใจก็คือ ในค่ายแห่งนี้ไม่ได้มีผู้หญิงและเด็กเลย ในหลายร้อยคนนี้ มีเวลส์ นักรบของเผ่าและผู้พยากรณ์เท่านั้น

เมื่อพวกเขานั่งลงในเต็นท์ก็มีนักรบนํานมมาให้พวกเขาดื่ม เวลส์ยกแก้วที่ใส่นมขึ้นเป็นพูดว่า “พี่ไห่ ผมอยากจะขอบคุณพี่ที่ช่วยเหลือพวกเราในครั้งนี้ มิฉะนั้นพวกเราอาจจะไม่ได้มาอยู่กันตรงนี้ก็ได้ อ่าา..ฉันลืมที่จะแนะนําพี่เลย นี่คืออาจารย์ของฉัน, ฟาโรม่า”

เจ่าไห่ยืนขึ้นและกล่าวคําทักทายฟาโรม่าและทําความเคารพ

“เขาต้องเคารพต่อผู้พยากรณ์ของสัตว์ร้าย” นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนที่มาทุ่งหญ้าของสัตว์จะต้องจําเอาไว้

หลังจากที่ทําความเคารพแล้วนั้น เจ่าไห่ก็พูดว่า “สวัสดีผู้พยากรณ์ นี่คือคู่หมั้นของฉันลอร่าและนี่ก็เป็นคู่หมั้นของฉันเม็ก นี่คือเนียร์, “เจ่าไห่แนะนําพวกเขาให้เวลส์และฟาโรม่าให้ได้รู้จัก และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เจ่าไห่ได้แนะนําเม็กในถานะคู่หมั้นในที่สาธารณะ

ลอร่าเป็นคนที่บกให้เจ่าไห่ทําแบบนั้น เธอคิดว่าเม็กน่าจะรู้สึกดีมากขึ้น เมื่อเด็กได้ยินเจ่าไห่แนะนําเธอไปแบบนั้น เธอก็หน้าแดงและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่เธอก็รู้สึกดีใจที่ตอนนี้สถานะของเธอได้รับการยืนยันแล้ว และนี้ยังทําให้ความกังวลในหัวใจของเธอหายไปอีกด้วย

การที่เจ่าไห่แนะนําไปแบบนั้น เวลส์ไม่ได้รู้สึกปะหลาดใจมากนักเนื่องจากไม่เพียงแต่เพศชายเท่านั้นที่สามารถแต่งงานกับภรรยาหลายคนได้ มันเหมือนกันในเผ่าไททันในความเป็นจริงแล้วเผ่าไททันของเขามีอะไรที่เลวร้อยกว่าคนทั่วไปอีกมาก มีข่าวออกมาว่าหัวหน้าชนเผ่ามีภรรยามากกว่า 30 คนด้วยซ้ำ เขาชื่อเล่นว่า “ซีได”

เวลส์ทักทายลอร่าและเม็ก และเขาก็นั่งลงอีกครั้ง เขาดื่มนมและมองไปที่เจ่าไห่และพูดว่า ” พี่ได้ธงของเผ่าหมูมาได้ยังไง?”

เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “เราเพิ่งได้รู้จักกันเมื่อไม่นานมานี้เอง ฉันได้ทําความรู้จักกับหัวหน้าเผ่าและเขาก็ชอบฉัน เขาจึงให้ธงของเผ่าแก่ฉัน”

เวลส์ไม่ได้บอกว่าธงนี้คือธงมิตรภาพ เพราะเขาอยากรู้ว่าเจ่าไห่รู้คามหมายของธงนี้หรือไม่ ตอนนี้เจ่าไห่บอกเวลส์ว่านี่คือธงมิตรภาพซึ่งเจ่าไห่นั้นรู้อยู่แล้ว

เวลส์พยักหน้าและพูดว่า “ดูเหมือนว่าเขาจะชอบเจ่าไห่จริง ไม่งั้นเขาก็คงไม่ให้องที่มีความหมายแบบนี้ ฉันเห็นว่าพี่เป็นพกค้างนหรอพี่ไห่? รถที่พี่นํามาเต็มไปด้วยอาหารใช้ไหม?”

เจ่าไห่พยักหน้าและพูดว่า “ใช่..เวลส์ อันที่จริงแล้วฉันไม่ได้เป็นพ่อค้าที่ถูกต้อง ฉันมีเพียงอาหารเท่านั้น และตอนนี้ฉันก็มีพวกมันเป็นจํานวนมาก”

เวลส์ ประกายเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เจ่าไห่พูด ” พี่ชายของฉันราคาของอาหารของพี่เท่าไหร่งั้นหรอ?”

เจ่าไห่ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “2000 กิโลกรัมกับแพะ 1 ตัว”

เวลส์คิดอยู่แปปนึ่งและพูดว่า ” พี่ชาย พี่พูดว่าเพียง 2,000 กิโลกรัมเพื่อแลกกับแพะ 1 ตัวงั้นหรอ? พี่แน่ใจหรอว่าพี่ไม่ได้พูดผิด?”

เจ่าไห่ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “จริงแล้วมันเป็นเพียงราคาทั่วไป ถ้าเป็นสําหรับเพื่อนราคานี้สามารถลดลงได้ ฉันมีบางอย่างที่ชอบศึกษาสัตว์เวทย์ ดังนั้นหากพวกมันเป็นสัตว์เวทย์ของทุ่งหญ้าแห่งนี้มันก็น่าจะมีราคาที่ดีใช่ไหมหล่ะ แน่นอนถ้าเวลส์ต้องการอาหารของฉัน ฉันก็สามารถให้นายแลกเปลี่ยนมันได้ และฉันก็ยังมีผักสดอยู่อีกมาก พวกผักยังสดเหมือนกับว่าพวกมันพึ่งถูกเก็บมา เม็กได้นาผักบางอย่างออกมา เพื่อนําไปให้เวลส์”

เวทย์และฟาโรม่าทั้งสองฟังคําพูดของเจ่าไห่อย่างจริงจังมาก พวกเขาไม่เคยคิดว่าเจ่าไห่จะใช้ข้อตกลงดังกล่าวจริงๆ มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ และมันเป็นอะไรที่เกินจริงมากๆ

เวลส์มองไปที่เจ่าไห่และพูดว่า ” พี่ชาย พี่สามารถให้เราได้เท่าไหร่กับอาหารพวกนั้น? ฉันหมายความว่าตอนนี้พี่มีผักกี่ชนิดที่อยู่กับพี่? ”

เจ่าไห่มองไปที่เวลส์และพูดว่า “ฉันมีมากเท่าที่นายต้องการ”

คําพูดเหลานี้ดูน่าตกใจมาก ฟาโรม่าและเวลส์รู้สึกว่าคําพูดของเจ่าไห่ดูเกินจริงมาก เวลส์มีพื้นที่ของเขาอยู่ในทุ่งหญ้าแห่งนี้ หากว่าเวลส์ต้องการทําธุรกิจกับเจ่าไห่ จํานวนอาหารและพืชที่เขาต้องการจะเป็นผลที่ดีมากต่อเจ่าไห่

เวลส์มองไปที่เจ่าไห่และพูดว่า ” พี่ชาย ฉันคิดว่าฉันลืมแนะนาตัวตนที่จริงของฉัน ฉันเป็นลูกชายคนที่ 7 ของเฮคัส หัวหน้าเผ่า ถ้าฉันอยากจะทําธุรกิจกับพี่ แล้วพืชที่ฉันต้องการฉันจะได้มันใช่ไหม”

เจ่าไห่ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันไม่ได้คิดว่าอะไรขนาดนั้น ฉันพอรู้อยู่ว่าข้อมูลที่จริงของนายคงไม่ธรรมดา นายมีครูที่เป็นนักพยากรณ์และสวมเสื้อคลุมที่สวยงาม เพื่อให้ตัวเองดูแปลกกว่าคนอื่น แต่อย่าไปคิดอะไรกับสิ่งที่ฉันพูดเลย ฉันมีมากเท่าที่นายต้องการ นายต้องวางแผนหรือคํานวนสิ่งที่จะใช้แลกกับเราให้ดีแล้วเราจะได้มาคุยเรื่องนี้กัน”

เวลส์มองไปที่เจ่าไห่ด้วยความไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจว่าเจ่าให้ไปเอาความเชื่อมั่นแบบนี้มาจากไหน หนึ่งเลยอาจกล่าวได้ว่าพ์ชนั้นเป็นสินค้าที่ถูกส่งออกไปมากที่สุดของทุ่งหญ้า นอกจากนี้การส่งออกยังเป็นอาวุธที่ทรงพลังในการจัดการหรือบังคับอีกด้วย มันเป็นเพราะแบบนี้ไงที่ทําให้พืชที่นี่ถึงได้มีราคาแพง

แม้ว่าจะมีพืชจํานวนมากถูกขนย้ายไปยังชนเผ่าไททันโดยมนุษย์เมื่อเทียบกับกลุ่มสัตว์ขนาดใหญ่ที่อยู่ห่างไกลจากที่นั่น ทุกปีมีสัตว์ร้ายหลายตัวที่ต้องกินแพะของตนเพื่อที่จะรอดจากการอดอยาก

การกินแพะเป็นเวลานานไม่ใช่สิ่งที่ดีสําหรับสัตว์ร้าย หากพวกเขากินแพะ พวกมันจะสูญเสียไปมากเมื่อเทียบกับการค้าพวกมันสําหรับพืช แต่พวกเขาจะไม่สามารถทําอะไรได้เลยถ้าพวกเขาไม่มีพืช

ในสายตาของพ่อค้าการนําพืชไปให้เผ่าไททันนั่นก็หมายถึงการได้รับแพะกลับไปในการแลกเปลี่ยน นั่นคือเงินทําไมปล่อยให้ธุรกิจดังกล่าวมีวัตถุประสงค์? แต่ปัญหาการโกหกในข้อเท็จจริงที่ว่ามนุษย์ไม่ได้มีพืชหลายชนิด

ขณะนี้ประเทศใหญ่ๆ ทั้งสองแห่งในทวีปต่างๆกําลังรับทัศนคติ ต่อเรื่องการขายพืชให้แก่เผ่าไททันคุณสามารถขายได้ แต่ไม่มากเกินไป คุณไม่สามารถขายพวกเขาไปถึงจุดที่ส่งผลต่อราคาพืชของทวีปนี้ได้ มิฉะนั้นราชวงศ์จะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้ผ่านไป

เนื่องจากเหตุผลหลายประการเหล่านี้ จึงมีช่องโหว่ขนาดใหญ่อยู่ในแหล่งผลิตพืชของเผ่าไททันแม้ว่าพวกเขายินดีที่จะค้าแพะของพวกเขามันก็ไม่สามารถทําอะไรได้ถ้าหากไม่มีพืช

เวลส์ไม่เคยเชื่อในคําพูดของเจ่าไห่ถึงแม้ว่าเจ่าไห่จะมีศักดินา แต่การผลิตข้าวเปลือกก็ไม่สามารถเสียบช่องโหว่ของเมล็ดข้าวได้ วิธีการที่เจ่าไห่สามารถโอ้อวดได้? เวลส์รู้สึกแปลกๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เจ่าไห่ดูเหมือนจะมั่นใจมากเกินไป สิ่งนี้ทําให้ฟาโรม่าคิดถึงสิ่งที่ไม่ดีในทันที

มีพ่อค้าคนหนึ่งที่พูดเรื่องดังกล่าวก่อนหน้านี้ในท้ายที่สุดก็พิสูจน์ให้เห็นว่าพ่อค้าเป็นคนโกหก พวกเขาไม่มีพืชมากนัก ดังนั้นจึงเป็นผู้ที่นําพืชที่ปนเปื้อนเพื่อจัดการกับเหล่าสัตว์ร้าย ถ้าเป็นข้าวราก็จะจัดการได้ดี อย่างน้อยข้าวจะแทบจะไม่กินได้หลังจากล้างแล้ว แต่ถ้าไม่มีเมล็ดพืชจํานวนมากและชนเผ่าขึ้นอยู่กับพืชที่จะผ่านฤดูหนาวผลที่ได้จะดีมาก

ฟาโรม่าจําได้อย่างชัดเจนว่า 5 ปีที่ผ่านมามีชนเผ่านักรบที่ยิ่งใหญ่ที่มีสมาชิกที่หิวโหย ในความหวาดกลัวเมล็ดพืชเพราะเป็นคนโกหกเช่น เผ่าที่กินแพะจํานวนมากและก่อให้เกิดความเสียหายอย่างหนัก แม้ตอนนี้เผ่ายังไม่ฟื้นตัว

ฟาโรม่ากลัวว่าเจ่าไห่จะเป็นคนแบบนั้น ถ้าเจ่าไม่ต้องการใช้วิธีนี้เพื่อรับมือกับเอคัสการปรากฏตัวของเขาจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

เมื่อฟาโรม่าคิดไปถึงจุดนี้ เขาจ้องเขม็งไปที่เจ่าไห่ก่อนที่เวลส์จะพูดว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น ความช่วยเหลือของพี่ไห่ ในวันนี้ทําให้เราสามารถเอาชนะมาได้ เราควรจะให้บริการอย่างถูกต้องหรือไม่? พวกเขายังต้องตั้งบริเวณที่ตั้งแคมป์ด้วยเช่นกัน”

เมื่อเวลส์ได้ยินฟาโรม่าพูดว่า เขารู้ว่าฟาโรม่าอยากจะพูดคนเดียว เขาไม่ได้พูดคุยกับเจ่าไห่เกี่ยวกับปัญหาเรื่องพืชต่อไป เขาพยักหน้าและพูดว่า “ใช่คุณจะมองมาที่ฉันแค่รู้ว่าจะพูดถึงเรื่อง แบบนั้นได้อย่างไร พี่ไห่ พี่ไปตั้งแคมป์ไว้ก่อนแล้วเราจะมีเครื่องดื่มสักแก้วสองแก้วไปให้”

เจ่าไห่ก็ไม่ได้คิดอะไร ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไรและเพียงแค่ยิ้ม เขาลุกขึ้นยืนและพูดว่า “เอาล่ะเวลส์ ฉันจะไปตั้งค่ายแล้วฉันจะนําผักมา ” หลังจากพูดเจ่าไห่ปล่อยให้ลอร่าและเนียร์เคารพเวลส์และฟาโรม่าก่อนที่พวกเขาจะออกจากเต็นท์ไป

จากนั้นเด็กก็นําสัตว์เวทย์บางตัวมานํากระเช้าผักมานอกเต็นท์ ผักเหล่านี้ถูกใส่เข้าไปในเกวียนโดยเจ่าไห่ หลังจากพวกมันไม่สามารถใส่ไว้ข้างนอกได้นานเกินไป มิฉะนั้นพวกมันจะไม่สดอีกต่อไป

เจ่าไฟไม่ยอมให้เด็กเข้าไปในเต็นท์อีกครั้งและปล่อยให้เธอนําผักไปหานักรับนอกเต็นท์ เขานําเม็กกลับไปที่รถ

การตั้งแคมป์ในวันนี้สะดวกมาก เกวียนได้ก่อตัวขึ้นเป็นวงกลมแล้ว เพียงแค่ตั้งเต็นท์ภายในขบวนรถ

เมื่อพวกเขาเดินกลับไปที่บริเวณตั้งแคมป์เต็นท์ถูกสร้างขึ้น เจ่าไห่และคนอื่นๆ ก็กลับเข้าไปในเต็นท์ มันเป็นเต็นท์ที่เรียบง่ายมาก พื้นดินถูกประดับประดาด้วยขนสัตว์และไม่มีตกแต่งมากนักดังนั้นจึงดูเหมือนว่าจะมีขนาดกว้างขวาง

เมื่อพวกเขานั่งลงข้างในเต็นท์ลอร่าหัวเราะเยาะเย้ยเจ่าไห่และพูดว่า ” พี่ไห่ ฉันคิดว่าเวลส์และฟาโรม่าต้องคิดว่าพี่เป็นคนโกหก”

เจ่าไห่หัวเราะและพูดว่า “อะไร? ทําให้พวกเขาคิดว่าฉันเป็นคนโกหกแบบนี้งั้นหรอ? ”

ลอร่าตอบอย่างจริงจังว่า “มันขึ้นอยู่กับว่าเผ่านั้นมีเคยโดนโกงไหม หากความแข็งแกร่งของชนเผ่าลัทธิสัตว์ร้ายมีพลังมากเกินไป และมีแนวโน้มว่าจะมีคนโกหกแบบนี้มาก”