Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 91

งานนิทรรศการโลกมีข้อกำหนดที่เรียกร้องมากมายสำหรับการจะเข้าร่วม ก่อนที่จะพบกับโจชัว ไฮร์แลนได้สมัครเข้าร่วมงานนิทรรศการโลกพร้อมกับอุปกรณ์อาร์คนาโนเทคของนางไปยังมหาวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูงถึงสามครั้ง อย่างไรก็ตามทั้งสามครั้งนางถูกปฏิเสธด้วยหลักฐานว่ามีที่ว่างไม่เพียงพอ

พื้นที่ของวังผลึกมีจำกัด พื้นที่ส่วนหนึ่งถูกสงวนไว้สำหรับประเทศต่างๆ ที่อื่น ๆ สงวนไว้สำหรับมหาวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูงต่างๆของนอร์แลนด์ และนักเล่นแร่แปรธาตุที่มีชื่อเสียง

เนื่องจากที่ว่างนั้นหายากอย่างแท้จริง ไฮร์แลนซึ่งเป็นนักเรียนเวทมนตร์ธรรมดาจะต้องถูกปฏิเสธอย่างแน่นอน

มาดามโครเดอร์เป็นตัวแทนของฟารัคซี่ พื้นที่ชั้นที่สงวนไว้สำหรับแต่ละประเทศจะเพียงพอให้โจชัวแสดง ‘ใจหิน’ ได้อย่างเต็มรูปแบบ

หลังจากตัดสินใจร่วมมือกัน การดื่มชายามบ่ายของโจชัวและมาดามโครเดอร์ก็จบลงด้วยความยินดีทั้งสองฝ่าย

น่าเสียดายที่โจชัวไม่ทันได้เห็นดอกไม้แห่งฟารัคซี่ในช่วงจิบชายามบ่ายนี้ บางทีนางอาจซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งเพื่อฝึกฝนทักษะการแสดงของนาง

หลังจากที่เขากลับไปที่โรงเตี๊ยมใจหิน โจชัวก็เริ่มเตรียมตัวสำหรับงานงานนิทรรศการโลกที่กำลังจะมาถึง

นอกเหนือจากการเพิ่มประสิทธิภาพของใจหินแล้วเขายังพยายามสร้าง “กล้องถ่ายรูป” ขึ้นมาใหม่อีกด้วย

ผลกระทบจากลักษณะที่สับสนวุ่นวายของเวทมนตร์ของเขา ความเป็นไปได้ที่จะสามารถสร้างกล้องใหม่ได้สำเร็จนั้นขึ้นอยู่กับโชค

“ ครั้งนี้ประสบความสำเร็จไหม?”

ซิรินั่งอยู่ในห้องทำงานของโจชัว และมองไปที่กองผลึกออริจินั่มที่เหลืออยู่ เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้นางก็ตระหนักอีกครั้งว่าเวทมนตร์ของปีศาจโกลาหลนั้นไม่เสถียรแค่ไหน

“ มันถือว่าสำเร็จ อย่างไรก็ตามมันมีแค่อันเดียว”

โจชัวถอนหายใจและเอนตัวลงบนเก้าอี้ โชคดีที่การวิจัยของเจ้าชายสามเกี่ยวกับผลึกออริจินั่ม และความรู้ที่เขาได้รับยังคงอยู่ในหัวของโจชัว มิฉะนั้นโจชัวจะไม่สามารถทำกล้องถ่ายทอดสดสำเร็จได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้

“ สิ่งนี้ใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง?”

ซิริถือเค้กชิ้นหนึ่งที่นางนำกลับมาจากร้านเบเกอรี่ มีครีมอยู่ที่มุมปากของนาง อย่างไรก็ตามนางไม่รู้ตัว

เมื่อซิริเข้าร่วมในการดื่มน้ำชายามบ่ายของมาดามโครเดอร์ นางไม่ได้แตะของหวานแม้แต่ชิ้นเดียวตลอดเวลา

สาเหตุทั้งหมดเป็นเพราะนางเชื่อว่า ‘ผู้คนแสวงหาผลตอบแทนเมื่อให้ความช่วยเหลือ’ซิริสังเกตว่าโจชัวและมาดามโครเดอร์กำลังเจรจากัน ในฐานะผู้ช่วยของโจชัวนางรู้สึกว่าการกินอาหารของคนที่พยายามจะเจรจาด้วยเป็นเรื่องน่าอับอาย

ซิริเลยให้โจชัวพานางไปที่ร้านเบเกอรี่เพื่อหาขนมที่พลาดไปมากิน

“ เจ้าจะรู้ในงานงานนิทรรศการโลก”

โจชัววาง ‘ผลึกออริจินั่ม’ ที่ออกแบบใหม่สำเร็จเพียงอันเดียวลงในกระเป๋าเดินทางของเขา

ในขณะนี้ไฮร์แลนพี่สาวของซิริมาถึงชั้นสองของโรงเตี๊ยม นางยืนอยู่ด้านนอกสำนักงานของโจชัว และเคาะประตูห้องของเขา

“ ท่านโจชัว”

ไฮร์แลนยังคงสวมชุดจอมเวทย์ธรรมดา แต่ถึงแม้ว่านางจะสวมชุดจอมเวทย์แบบหลวม แต่ก็ยังสามารถสังเกตเห็นรูปร่างที่ดีของนางได้

“ ข้า…สามารถเข้าร่วมงานงานนิทรรศการโลกได้จริงๆหรอ?”

ไฮร์แลนได้ยืนยันคำถามนั้นกับโจชัวมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนเมื่อหลายวันก่อน แต่นางก็ยังพบว่ามันยากที่จะเชื่อ

นางรู้ดีว่าการจะให้อุปกรณ์อาร์คาโนเทคของนางเข้าไปในห้องโถงนิทรรศการของวังผลึกนั้นยากเพียงใด เมื่อไม่นานมานี้นางยังคงครุ่นคิดถึงวิธีการชักชวนให้ผู้ประเมินอนุญาตให้จัดแสดง ‘ใจหิน’ในงานงานนิทรรศการโลก

แต่หลายวันต่อมาโจชัวบอกนางว่านางไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกต่อไป

“แน่นอน ข้าสัญญากับเจ้าว่าอุปกรณ์อาร์คาโนเทคที่เจ้าสร้างขึ้นจะถูกจัดแสดงในงานงานนิทรรศการโลก ทุกคนจะรู้ว่าเจ้าคือผู้สร้าง และตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ข้าจะต้องทำตามสัญญา”

รากฐานเบื้องหลัง “ใจหิน” คืออุปกรณ์อาร์คาโนเทคของไฮร์แลน ไฮร์แลนอาจกล่าวได้ว่าเป็นคนที่ทำสัญญากับปีศาจโจชัว

ดูเหมือนสิ่งที่โจชัวพูดจะเป็นความจริง ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวเหมือนพ่อบ้านเดินขึ้นมาบนชั้นสองของโรงเตี๊ยม เมื่อเขาพูดโจชัวเสร็จ เขาก็ค่อยๆเดินออกไป

“ ท่านโจชัวรถม้าที่นายหญิงจัดเตรียมไว้รออยู่ข้างนอกแล้ว ข้าควรสั่งให้คนมาช่วยท่านขนอุปกรณ์อาร์คาโนเทคที่จะนะไปจัดแสดงหรือไม่?”

พ่อบ้านคนนี้เป็นพ่อบ้านคนเดียวกับที่โจชัวเจอที่คฤหาสน์ของมาดามโครเดอร์

“ ข้าเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”

โจชัวหยิบกระเป๋าเดินทาง กระเป๋าเดินทางนี้มีพื้นที่จัดเก็บที่ใหญ่กว่าที่โจชัวจินตนาการไว้มาก ไม่มีปัญหาในการวางเครื่องอาร์เคดใจหิน และอุปกรณ์อาร์คาโนเทคของไฮร์แลนไว้ในกระเป๋าเดินทาง

“คุณหนูไฮร์แลนเราคุยเรื่องต่างๆเพิ่มเติมที่งานงานนิทรรศการโลกดีไหม?”

“แน่นอน!”

ไฮร์แลนรอวันนี้มานานมาก เพื่อให้ผลงานของแม่ของนางได้แสดงในงานงานนิทรรศการโลก นางจึงข้ามการเรียนมหาวิทยาลัยเป็นเวลาหลายเดือนเพื่อที่นางจะได้ทำงานในศิลปะการเล่นแร่แปรธาตุของนาง

โจชัวพาพ่อบ้านวัยกลางคนมาถึงถนนด้านนอกโรงเตี๊ยมใจหิน มีรถม้าที่สลักตราสัญลักษณ์ของแกรนด์ดยุคแห่งป่าดำรออยู่ข้างถนน

โจชัวกล่าวอำลากับเมลิน่าที่กำลังดูแลโรงเตี๊ยม ไฮร์แลนด์และซิริเข้ามาในรถม้า

การตกแต่งภายในรถม้านั้นหรูหราพอ ๆ กับภายนอก โจชัวเจอที่นั่งว่างและนั่งลง ซิริและไฮร์แลนนั่งตรงข้ามโจชัว

งานนิทรรศการโลกอาจกล่าวได้ว่าเป็นการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในนอร์แลนด์ ผลึกออริจินั่มเปล่งแสงสีต่าง ๆ ออกมาเต็มท้องถนน ดอกไม้ไฟที่สร้างจากอักษรรูนส่องสว่างจะกระพริบบนท้องฟ้าเป็นครั้งคราว

โรงเตี๊ยมใจหินตั้งอยู่ในย่านธุรกิจของนอร์แลนด์ ในการไปยังวังผลึกจากย่านธุรกิจที่มีผู้คนพลุกพล่านโดยรถม้าจะใช้เวลานาน

โดยไม่ต้องทำอะไรไฮร์แลน และซิริเริ่มแข่งป็องกันเพื่อฆ่าเวลา

โจชัวไม่สนใจป็องเท่าไหร่ เมื่อ “ใจหิน” แพร่กระจายไปทั่วเมืองนอร์แลนด์ บางทีโจชัวอาจพยายามสร้างเกมอื่น ๆ

บางทีเขาอาจจะสร้างเกมกราฟิกที่ใช้พิกเซลของ NES ขึ้นมาใหม่ที่เขาเคยเล่นในวัยเด็กก็ได้ ตามที่กล่าวไว้เนื่องจากเขาจะเข้าร่วมในงานเฉลิมฉลองของนอร์แลนด์โจชัวจึงตัดสินใจที่จะผ่อนคลายตัวเอง

หลังจากเหนื่อยล้าจากการดูผู้คนและทิวทัศน์ภายนอก โจชัวก็หันไปมองสองพี่น้องซิริและไฮร์แลน

กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ไม่อาจพรรณนาได้คละคลุ้งไปทั่วรถม้า บางทีรถม้าก็หอมเหมือนอโรมาเทอราพี

โจชัวไม่สามารถปฏิเสธความจริงที่ว่าสองสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาเป็นทิวทัศน์ที่สวยงาม

โจชัวรู้ดีถึงความรู้สึกที่ซิริมีต่อเขา  ถ้าเขาสามารถหาแฟนที่สวยเหมือนนางได้มันจะเป็นโชคดีของเขาในหลายช่วงชีวิต

ตั้งแต่มาที่นอร์แลนด์โจชัวทำงานแบบไม่หยุดพักเป็นเวลาเกือบสองเดือน เพื่อรวบรวมฐานซึ่งเป็นรากฐานในเมืองนี้ ถึงเวลาที่เขาจะผ่อนคลายและจัดการสิ่งต่างๆเช่นความรู้สึก และความสัมพันธ์

ในขณะที่โจชัวกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องทั้งหมดนี้ รถม้าที่สัญจรผ่านถนนอันพลุกพล่านของนอร์แลนด์มาเกือบครึ่งชั่วโมงก็หยุดลง

“ ท่านโจชัวเรามาถึงสถานที่จัดงานงานนิทรรศการโลกแล้ว ท่านหญิงกำลังรอท่านอยู่ในวังผลึก”

เป็นนิทรรศการที่ประเทศสำคัญ ๆ ในโลกนี้เข้าร่วม โดยนิทรรศการนี้จัดขึ้นเพื่อจัดแสดงอุปกรณ์อาร์คาโนเทครุ่นล่าสุด

โจชัวตบกระเป๋าเดินทาง ถึงเวลาแล้วที่ผู้คนในโลกนี้จะได้สัมผัสกับวิถีแห่งความบันเทิงจากยุคข้อมูลข่าวสาร