Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 74

บ่ายวันรุ่งขึ้น เมสซาเดินออกจากห้องสวดภาวนา

นางสำนึกผิดตั้งแต่เช้าแล้ว นางหวังว่าเทพเจ้าจะช่วยให้นางสงบจิตใจที่กระสับกระส่ายได้

กระนั้น…ทั้งหมดนี้จบลงด้วยความล้มเหลว!

ยิ่งเมสซาสวดอ้อนวอนต่อหน้ารูปแกะสลักของเทพเจ้าความทรงจำของนางในช่วงสองวันที่ผ่านมาก็ยิ่งสดใสมากขึ้น

จากนั้นเสียงของใจหินอย่าง “ข้าจะสู้อย่างมีเกียรติ!” ข้าคือฝันร้ายของเจ้า! “รายงานตัวเพื่อปฏิบัติหน้าที่!” และอื่น ๆ ก็จะเข้ามาในหัวของนาง

อาจเป็นไปได้ว่าอุปกรณ์อาร์คาโนเทคมีคำสาป?

เมสซายืนอยู่ใต้แสงอาทิตย์มองไปที่มือของนาง จากการรับรู้ของดวงตาที่สามของนาง นางรู้ว่าร่างกายของนางไม่มีปัญหาอะไรเลย

ไม่ต้องพูดถึงสิ่งที่เป็นอันตรายเช่นคำสาป พลังเวทย์ของนางเพิ่มขึ้นมากมายกว่าสองวันที่ผ่านมา

เมื่อคำอธิษฐานไม่เป็นผล เมสซาวิ่งไปที่สนามหลังโบสถ์ และมองหาดาบไม้

ดาบไม้เป็นสิ่งที่นางจะใช้ฆ่าเวลาเมื่อนางไม่ได้สวดภาวนา นางจะฝึกการใช้ดาบ

นางยกดาบไม้ในแนวนอนขนาบกับพื้น และเริ่มตีดาบในอากาศ

ความเร็วของวิชาดาบของนางเร็วขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น การเคลื่อนไหวของดาบทำให้เกิดเสียงลมเบาๆ

แต่ทุกครั้งที่ฟาดดาบ เสียงของใจหินจะดังก้องไปทั่วหัวของนาง

ในท้ายที่สุดเนื่องจากพลังของนางล้นเหลือเกินไป ดาบไม้ของเมสซาจึงแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมสซาโยนดาบที่แตกออกไป

นางรู้ว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นความคิดที่ว้าวุ่นในใจของนาง ถ้านางต้องการกำจัดพวกมันนางต้องกลับไปที่โรงเตี๊ยม

แต่หัวหน้าบาทหลวงไม่ปรารถนาให้พวกนางล่วงล้ำเข้าไปในที่ซ่อนของปีศาจอย่างบุ่มบ่าม

เพราะอย่างนั้นเมสซาจึงรีบกลับห้องของนาง คราวนี้นางเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดา นางหยิบหมวกและใส่มัน

หลังจากปลอมตัวเสร็จแล้วนางก็ค่อยๆยื่นหัวออกไปจากมุมประตู เพื่อยืนยันว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอก เมสซาออกจากห้อง และเริ่มเดินไปยังทางออกของโบสถ์

นับตั้งแต่กลายมาเป็นเทมพลาร์ นี่เป็นครั้งแรกที่เมสซาทำตัวลับๆในโบสถ์

เมื่อนางเดินออกมา นางก็ตรวจพบว่ามีใครบางคนอยู่ตรงนั้น

โชคไม่ดีที่นางมองเห็นบุคคลนั้นช้าเกินไป และวิ่งชนผู้เผยแพร่ศาสนาที่เดินออกมาจากมุมห้อง ผู้เผยแพร่ศาสนาล้มลงกับพื้น และคำสอนที่คัดลอกใหม่ทั้งหมดในมือของเขากระจัดกระจายลงบนพื้น

เมสซาเห็นว่าผู้เผยแพร่ศาสนาที่นางวิ่งชนเป็นผู้ช่วยของนาง!

“ ท่า…ท่านหญิงเมสซา?”

ผู้ช่วยคนนั้นกุมหน้าผากที่เจ็บของเขา ความรู้สึกที่หัวของคนหนึ่งวิ่งเข้ามาชนนั้นไม่น่ายินดีเลย แต่คำสอนที่เขาใช้เวลานานในการทำให้กระจัดกระจายไปทั่วพื้นนั้นไม่น่ายินดียิ่งกว่า

แน่นอนว่าแม้ว่าเมสซาจะสวมหมวก แต่ก็ยังง่ายมากในการจดจำนางรูปร่างของนาง

“ ข้ากำลังปฏิบัติภารกิจลับ” เมสซาพูดกับผู้ช่วยของนางด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน

“ภารกิจลับ? ใช่…ข้า .. จะต้องรักษาความลับ”

แม้ว่าผู้ช่วยจะไม่สามารถมองเห็นดวงตาของเมสซาได้ แต่เขาก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากการจ้องมองของเมสซา

“ ทำงานของเจ้าต่อไปเถอะ ผู้ช่วย”

อักษรรูนสีทองปรากฏบนมือของเมสซา คำสอนที่กระจัดกระจายทั้งหมดได้รับการนำกลับมาด้วยพลังเวทย์ของเมสซาและลอยกลับไปอยู่ในมือของผู้ช่วยอย่างเป็นระเบียบ

หลังจากนางทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เมสซาก็เดินต่อไปตามโถงของโบสถ์ และออกจากโบสถ์ ก่อนจากไปนางเหลือบมองกลับมา

อาจารย์ของนางไม่เห็น!

เมสซายกำมือแน่น ความรู้สึกที่นางรู้สึกในตอนนี้มันยิ่งกว่า…น่ายินดี…ยิ่งกว่าตอนที่นางตัดหัวของผู้บัญชาการปีศาจในสนามรบเสียอีก

สิ่งที่ “น่ายินดี” ยิ่งกว่านั้นคือสิ่งที่นางจะทำหลังจากนี้ ไม่ใช่แล้ว…นางจะไปที่นั่นเพื่อตัดสัมพันธ์กับโรงเตี๊ยม!

เมสซาสูดหายใจลึก ด้วยการก้าวที่ผ่อนคลาย เมสซาเดินไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย และมาถึงโรงเตี๊ยมใจหิน

แต่เมื่อนางผลักเปิดประตูที่โรงเตี๊ยม และเห็นด้านในผ่านหมวกของนาง นางก็ยืนตะลึงอย่างสิ้นเชิง

เหตุผลก็เพราะว่า…นางเห็นอาจารย์ที่นางนับถือ!

หัวหน้าบาทหลวงดีไซเลสกำลังนั่งอยู่บนที่นั่งตรงกลางสุดของโรงเตี๊ยม ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาคือปีศาจโกลาหลที่น่ากลัวซึ่งมีชื่อว่าโจชัว

แต่สิ่งที่เมสซาไม่สามารถยอมรับได้มากที่สุดคือหัวหน้าบาทหลวงดีไซเลสกำลังพูดคุย และหัวเราะกับปีศาจตนนั้น!

โจชัวใช้สายอาชีพโจร เขาเรียกมินเนี่ยนและโยนมันลงบนโต๊ะก่อนจะจบเทิร์น จากนั้นเขาก็หันไปจ้องมองไปยังดีไซเลสซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามเขา“ ถ้าข่าวของหัวหน้าบาทหลวงแห่งศาสนจักรแอบเข้ามาในโรงเตี๊ยมตลอดเวลาถูกแพร่กระจาย มันจะทำให้เกิดอิทธิพลที่ไม่ดีต่อศาสนจักรหรือไม่?”

“ หน้าที่ของศาสนจักรคือป้องกันการสมรู้ร่วมคิดของเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะวางแผนอะไรข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อจัดการเจ้า”

ไซเลสถือไม้ค้ำยันไว้ด้วยมือข้างเดียว และควบคุมฮีโร่ของเขานักบุญ อันดูอินด้วยมืออีกข้างของเขา

จากนั้นดีไซเลสก็ก้มหัวลงและมองไปที่ไพ่ในมือของเขา บางทีมันอาจจะเป็นความเข้าใจผิด แต่โจชัวก็เห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนผิวหน้าที่แก่มากมีลักษณะคล้ายกับเปลือกไม้ของเขา

“ อย่างนั้นข้าต้องขอโทษด้วย”

เขาใช้การ์ด ‘Sap’ กับมินเนี่ยนที่แข็งแกร่งที่สุดของโจชัว และส่งกลับไปที่มือของเขา

“ ไม่ว่าเจ้ากำลังวางแผนจะทำอะไรมันไม่สามารถหลุดรอดไปจากสายตาของข้าได้”

หัวหน้าบาทหลวงคนนี้มาเยี่ยมโรงเตี๊ยมของโจชัวแต่เช้า

โจชัวคิดว่าเขาเตรียมการและมาที่โรงเตี๊ยมเพื่อทำสงคราม แต่เขามาตัวคนเดียว

อิทธิพลของเหล่าสมาชิกเทมพลาร์นั้นอ่อนแอเกินไปในนอร์แลนด์ นอกจากนี้โรงเตี๊ยมใจหินยังได้รับการปกป้องจากคนแคระ อินอร์ก็ได้รับการดูแลจากคนแคระเช่นกัน

หากพวกนักบวชกล้าโจมตีโรงเตี๊ยมโดยตรง สิ่งที่พวกเขาจะได้รับการต้อนรับคงไม่ใช่การแก้แค้นของปีศาจ แต่มันจะเป็นความโกรธของผู้เล่นใจหิน

แต่ศาสนจักรไม่สามารถเมินพวกปีศาจได้ ด้วยเหตุนี้ดีไซเลสจึงตัดสินใจที่จะใช้ทางสายกลาง และใช้ร่างกายของเขาเข้ามาแทรกซึมเข้าไปในที่ซ่อนของปีศาจทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง เขาตัดสินใจที่จะจับตาดูเหล่าปีศาจอย่างใกล้ชิดทุกการเคลื่อนไหว

หากโจชัววางแผนที่จะเปิดทางเข้าที่นำไปสู่อาณาจักรปีศาจ และให้กองทัพปีศาจเข้ามาในนอร์แลนด์ ดีไซเลสจะสามารถตรวจพบได้ทันที และรวบรวมผู้วิเศษทั้งหมดของนอร์แลนด์เพื่อป้องกันโจชัว

น่าเสียดายที่โจชัวไม่เคยวางแผนที่จะสั่งกองทัพปีศาจให้บุกเมืองนอร์แลนด์ เหตุผลที่เขาก่อตั้งโรงเตี๊ยมนี้ขึ้นมาเพื่อให้คนได้เล่นใจหิน

แต่โจชัวก็ไม่ว่างที่จะอธิบายสิ่งต่างๆให้กับดีไซเลสฟังเช่นกัน ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรทุกอย่างก็เป็นเพียงเสียงกระซิบของปีศาจที่มีต่อนักบวชคนนี้

แต่โจชัวรู้สึกว่าการมีผู้เล่นระยะยาวเพิ่มเข้ามาในโรงเตี๊ยมของเขาเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม

“ ในกรณีนี้ ก็เชิญท่านใช้เวลาของท่าน และสนุกกับตัวเอง ข้าคงต้องขอตัวลาไปก่อน”

โจชัวใช้หนึ่งในคอมโบคลาสสิกของโจร‘ลีรอย เจ็นกิ้น’ + ‘เลือดเย็น’เพื่อสังหารคู่ต่อสู้ของเขา

หลังจากชนะโจชัวก็ลุกขึ้นยืนและหันไปสบตากับอัศวินหญิงที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าอย่างครุ่นคิดว่าจะเดินเข้ามาในโรงเตี๊ยมดีหรือไม่ จากนั้นเขาออกจากห้องโถงโรงเตี๊ยม และขึ้นไปที่ชั้นสอง