Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 66

ปีศาจสามารถหลบหนีจากขอบเขตการมองเห็นของเมสซาได้

บนถนนสายนี้เต็มไปด้วยผู้คน การพยายามไล่ตามสาวน้อยตัวเล็กจิ๋วไม่ใช่เรื่องง่าย

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเทมพลาร์มักจะทำสิ่งต่างๆอย่างเปิดเผย ด้วยเหตุนั้นพวกเขาจึงเป็นมือสมัครเล่นอย่างแท้จริงในการหาคน

“ พันธนาการล้มเหลว? จากกลิ่นอายที่ปล่อยออกมาจากปีศาจตัวนั้นนางไม่น่าจะมีพลังมากพอที่จะกำจัดโซ่ตรวนได้”

เมสซากำลังเดินอยู่บนถนนอย่างรวดเร็ว แม้ว่าปีศาจตัวนั้นจะหลบหนีจากขอบเขตการมองเห็นของนาง แต่นางก็ยังสามารถพยายามค้นหามันได้โดยใช้ความอ่อนไหวโดยกำเนิดที่มีต่อปีศาจของนาง

ความรู้สึกที่เกิดมาพร้อมกับสัมผัสที่หกที่มีต่อปีศาจเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของเมสซา เมสซามั่นใจใน “ดวงตาที่สาม” ของนางอย่างสมบูรณ์

“ ท่านหญิงเมสซาดูเหมือนมีคนช่วยปีศาจตัวนั้น”

ความสดใสของผู้ช่วยคนนั้นหรี่ลงมาก เขาเป็นคนที่ใช้เวทยับยั้งจากระยะไกล

การปลดปล่อยเวทย์ที่น่ารังเกียจโดยไม่ได้รับการพิสูจน์บนท้องถนนในนอร์แลนด์ถือเป็นการกระทำที่ขัดต่อกฎหมาย อย่างไรก็ตามเวทมนตร์ที่ไม่มีลักษณะการทำลายล้างใด ๆ อย่างคาถายับยั้งที่ผู้ช่วยใช้นั้นได้รับอนุญาต

“ แน่นอนนางมีผู้สมรู้ร่วมคิด”

เพื่อให้ปีศาจสามารถปรากฏตัวบนนอร์แลนด์ได้อย่างเปิดเผย เมสซาเชื่อมั่นว่าต้องได้รับความช่วยเหลืออย่างแน่นอนที่สุด

มีองค์กรสกปรกมากเกินไปที่ต่อต้านศาสนจักรในโลกนี้ ที่มีชื่อเสียงที่สุดในหมู่พวกเขาคือสมาคมเนโครแมนเซอร์และสมาคมผู้อัญเชิญ

เนโครแมนเซอร์เหล่านั้นเป็นกลุ่มคนบ้าที่แบกศพไปรอบ ๆ เพื่อทำการวิจัยเวทต้องห้าม สำหรับผู้อัญเชิญเหล่านั้นพวกเขาเป็นกลุ่มคนบ้าที่รวมตัวกันเพื่อพยายามเรียกสัตว์ประหลาดออกมาเพื่อสร้างความโกลาหลให้กับโลก

สิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดคือสมาคมเนโครแมนเซอร์ที่ตั้งหลักในนอร์แลนด์ซึ่งเป็นประเทศที่มีคำขวัญว่าทุกคนเท่าเทียมกัน

ด้วยเหตุนั้นเมสซาจึงนึกถึงคนบ้ากลุ่มนั้นทันที กลุ่มคนที่ปฏิเสธที่จะแสดงความเคารพต่อผู้ตาย นางเชื่อว่าพวกเขาอาจเป็นคนที่ช่วยเหลือปีศาจได้

“ ที่นี่…คือที่หลบภัยของปีศาจหรอ?”

ตามกลิ่นที่ปีศาจทิ้งไว้ เมสซาก็มาถึงข้างถนน ถนนสายนี้มีอากาศหนาวเย็นกว่า และไม่มีชีวิตชีวามากเมื่อเทียบกับถนนที่จอแจที่นางเดินผ่านมา

นางยืนอยู่ตรงหน้าโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่เรียกว่า ‘ใจหิน’ กลิ่นที่หลงเหลือของปีศาจหายไปตรงทางเข้าโรงเตี๊ยม

คำตอบนั้นถูกนำเสนออย่างชัดเจนต่อเมสซา โรงเตี๊ยมเป็นที่หลบซ่อนของปีศาจ

แน่นอนว่าปีศาจชอบสถานที่ที่วุ่นวาย และมีเสียงดังอย่างโรงเตี๊ยม

เมสซาดันเปิดประตูทางเข้าโรงเตี๊ยมทันทีแล้วเข้าไป นักรบทั้งสาม และผู้ช่วยของนางก็ติดตามนางเข้ามาด้วย

ไม่น่าแปลกใจเลย โรงเตี๊ยมแห่งนี้เต็มไปด้วยคนแคระ แต่แตกต่างจากโรงเตี๊ยมที่เมสซาไปมาเมื่อหลายวันก่อนโรงเตี๊ยมแห่งนี้มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยกว่ามาก

อย่างน้อยที่สุดคนแคระทุกคนนั่งอยู่รอบ ๆ โต๊ะ ดื่ม และไม่ยกโต๊ะหรือทะเลาะวิวาทกัน …

สำหรับ “โต๊ะ” ของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ดูเหมือนจะค่อนข้างพิเศษ?

น่าเสียดายที่เมสซาไม่มีอารมณ์ที่จะกังวลเกี่ยวกับโรงเตี๊ยม นางเห็นอินอร์ทันทีที่นางเข้ามาในโรงเตี๊ยม อินอร์เพิ่งมาถึงก่อนหน้านี้ไม่นาน และยังไม่ได้ซ่อนตัว

“ ข้าเจอเจ้าแล้ว!”

มือของเมสซาขยับไปจับกริชที่เอวของนาง ด้วยแรงกดดันที่ท่วมท้นจนทนไม่ได้สำหรับคนทั่วไป นางเดินไปหาอินอร์

เมื่อนางยื่นมือไปจับปีศาจ และจะมอบการลงโทษที่ถูกต้องให้ แต่ข้อมือของนางก็ถูกใครบางคนคว้าเอาไว้

“ ขอโทษนะ แม่นางอัศวิน โรงเตี๊ยมแห่งนี้ไม่อนุญาตให้ใช้พฤติกรรมหยาบคาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ … พนักงานของโรงเตี๊ยมของเรา”

มือซ้ายของเขาประทับจิตวิญญาณของดยุคแห่งกระดูกไว้ โจชัวจึงยื่นมือขวาของเขาจับนาง

ความแข็งแกร่งของปีศาจโกลาหลมีมากกว่ามนุษย์สองเท่าหรือสามเท่า แต่เมสซาเป็นนักรบที่มีประสบการณ์ ความแข็งแกร่งของนางเหนือกว่าคนธรรมดามากเช่นกัน

นางสะบัดข้อมือและปัดมือของโจชัวออกอย่างง่ายดาย นางเริ่มตรวจสอบโจชัวอย่างถี่ถ้วน

ไม่มี … ไม่มีกลิ่นอายปีศาจ?

เมสซารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับโจชัว กระนั้นนางก็ไม่สามารถตรวจจับกลิ่นอายปีศาจจากเขาได้

นางจับข้อมือที่โจชัวคว้าก่อนหน้านี้ โจชัวใช้กำลังเพียงเล็กน้อยคว้าข้อมือของนาง เขาทำให้นางรู้สึกว่าเขาเป็นคนธรรมดา

มนุษย์กำลังปกป้องปีศาจ?

“ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังเจ้าคือปีศาจ ปีศาจเจ้าเล่ห์และเลวทราม! อย่าถูกหลอกโดยรูปลักษณ์ภายนอกของนาง!”

เมสซาเข้าใจผิดว่าโจชัวเป็นมนุษย์ใจดีที่ถูกปีศาจตนนั้นหลอก และปล่อยให้มันซ่อนตัวอยู่ในที่ของเขา

แม้เมสซาจะมีความเกลียดชังปีศาจอย่างรุนแรง แต่ก็เป็นหน้าที่ของเทมพลาร์ที่จะต้องปกป้องมนุษย์ธรรมดาจากการทำร้ายของปีศาจ นั่นเป็นความภาคภูมิใจของเมสซามาโดยตลอด

“ ปีศาจเจ้าเล่ห์? พนักงานของข้า?”

โจชัวหันกลับไปมองอินอร์ด้วยท่าทางแปลกใจ ตอนนี้อินอร์ก้มหัวลง และจับที่ปลายเสื้อของเขาแน่น ร่างเล็กของเขาสั่นไม่หยุด

อินอร์รู้สึกว่าสำหรับคนอย่างโจชัว เขาเป็นอะไรที่ด้อยกว่าฝุ่นด้วยซ้ำ เขาเชื่อว่าโจชัวอาจละทิ้งเขาได้ทุกเมื่อ

ไม่มีเหตุผลที่เขาจะยั่วยุพวกเทมพลาร์ทั้งหมดเพื่อเขา

“ ข้ากลัวว่าแหล่งข่าวกรองของเจ้าอาจจะเข้าใจผิด แม่นางอัศวิน”

โจชัวส่ายหัว และปฏิเสธคำกล่าวของเมสซา

“โปรดเชื่อใจข้า! ข้าสามารถทำให้นางเปิดเผยรูปลักษณ์ปีศาจของนางให้เจ้าเห็นได้ในตอนนี้!”

อักษรรูนสีทองปรากฏขึ้นบนมือของนาง ดูเหมือนว่านางกำลังจะปลดปล่อยเวทย์ทำลายล้างบางอย่าง ก่อนที่นางจะทำอะไรโจชัวยื่นมือออกไป และเอาตัวคั่นระหว่างเมสซากับอินอร์

“ สิ่งที่ข้าตั้งใจจะพูดก็คือข้ารู้ว่าเขาเป็นปีศาจตั้งแต่แรก นอกจากนี้ข้าไม่ได้ปกป้องเขา เขาอาศัยอยู่ในนอร์แลนด์ในฐานะพลเมืองธรรมดาเท่านั้น! ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการป้องกัน หรือปกป้องปีศาจ”

“ เจ้า…เจ้ากำลังบอกเป็นนัยว่าเจ้าคบหากับปีศาจนะหรอ?”

เมสซาไม่กล้าเชื่อว่าโจชัวหน้าด้านขนาดไหน นางไม่ชอบที่จะทำร้ายมนุษย์ธรรมดา

“ สถานที่แห่งนี้คือนอร์แลนด์ ไม่ใช่ประเทศศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าอย่างเมาซา ในนอร์แลนด์มีกฎ – พลเมืองทุกคนในนอร์แลนด์ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติใดมีสิทธิที่จะอาศัยอยู่ในเมือง แม่นาง ถ้าเจ้ายืนกรานที่จะคุกคามพนักงานของข้าต่อไป…ข้ากลัวว่าจะต้องจัดการปัญหานี้ตามกฎของนอร์แลนด์”

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมโจชัวถึงกล้าส่งอินอร์เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย เป็นเรื่องยากมากที่จะได้รับสัญชาติในนอร์แลนด์ มีวิธีการที่ยุ่งยากมากมายในการขอสัญชาติ การซื้ออสังหาริมทรัพย์ในเมืองก็เป็นหนึ่งในนั้น

ในฐานะบุตรบุญธรรมของเมลิน่ าอินอร์ได้รับสิทธิการเป็นพลเมืองของนอร์แลนด์และจึงได้เข้าเรียน

“ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย! ปีศาจจะนำความวุ่นวายมาสู่เมืองนี้! พวกเราในฐานะสมาชิกของเทมพลาร์จะไม่ปล่อยให้ปีศาจตัวใดหนีไป!”

น่าเสียดายที่ศาสนจักรไม่ใช่ประเทศรัฐสภา แต่มันเป็นระบอบการปกครอง สำหรับพวกเขาความเชื่ออยู่เหนือธรรมบัญญัติ

เสียงดังของโรงเตี๊ยมทำให้เมสซาไม่สามารถคิดอะไรได้อย่างใจเย็น

“ เจ้ากำลังจะบอกว่าเจ้าตั้งใจจะจับพนักงานของข้า ในโรงเตี๊ยมของข้า?” โจชัวถาม

“แน่นอน เชื่อข้าเถอะ…ปีศาจจะคุกคามเจ้า”

เมสซาไม่ปรารถนาให้มนุษย์ธรรมดาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ นางพยายามเกลี้ยกล่อมให้โจชัวจูงมืออินอร์มาหานางโดยไม่มีข้อขัดแย้ง

“ นั่นค่อนข้างน่ากลัวจริงๆ แต่ข้าคิดว่าเราจะต่อต้านจนถึงที่สุด แต่ก่อนหน้านั้นเราขอให้แขกของข้าออกไปก่อนได้ไหม พวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้”

โจชัวกำลังรับบทเป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมที่กำลังถูกคุกคาม ในขณะเดียวกันเขาก็รับบทเป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมที่ให้ความสำคัญกับลูกค้าของเขาเป็นอย่างมาก ในขณะที่เขาพูดเขาชี้ไปที่คนแคระที่กำลังเล่นใจหินอยู่