Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 62

ภายในโรงเตี๊ยมชื่อ “หินดำและบาร์บีคิว” อัศวินหญิงสวมชุดเกราะสีขาวเงินวางถ้วยไม้ลงบนโต๊ะ “นอร์แลนด์เป็นเมืองที่แย่จริงๆ”

ตั้งชื่อตามประเทศของศาสนจักร ชื่อของนางคือเมสซา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่านางมีตัวตนที่ไม่ธรรมดา นางได้ชื่อเมสซา เพราะแม่ชีที่มารับนางต้องการอวยพรนางด้วยชื่อของเทพแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์และความชอบธรรม โมนิการ์ เพื่อที่นางจะได้รอดพ้นจากสภาพที่อ่อนแอและทุกข์ทรมานในตอนนั้น

เมสซาเชื่ออย่างสนิทใจว่าคำอธิษฐานของแม่ชีที่รับนางมาเลี้ยงนั้นได้ยินมาจากเทพ ด้วยการมอบชื่อใหม่ให้ นางจึงสามารถทิ้งร่างที่ป่วยในวัยเด็กของนาง และเกิดใหม่อีกครั้ง ไม่เพียงแค่นั้นหลังจากที่นางเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนางยังสามารถเป็นนักรบของศาสนจักรได้อีกด้วย

“ แล้วทำไมเจ้าถึงยืนกรานที่จะพาข้าไปที่โรงเตี๊ยมนี้”

เมสซาเขย่าเบียร์ในถ้วยไม้ของนาง นางไม่ชอบแอลกอฮอล์เพราะมันจะส่งผลต่อสภาพจิตใจของนาง นางจำเป็นต้องรักษาสติให้ชัดเจน และจดจำความเชื่อของนางอยู่ตลอดเวลา

“ ท่านหญิงเมสซา เรากำลังทำหน้าที่เป็นมิชชันนารี ไม่ใช่ในฐานะสมาชิกของเทมพลาร์ ผู้วิเศษในระดับสูงของนอร์แลนด์นั้นดื้อรั้นเกินไป เป็นเรื่องยากมากที่เราจะทำให้พวกเขาเชื่อในหลักคำสอนของเรา”

คนที่พูดคือผู้ช่วยของเมสซา เขาสวมชุดนักเวทย์สีขาวสะอาดสะอ้าน เขาดูเด็กมาก เขาเหลือบไปเห็นฉากข้างหลังเขา สถานที่แห่งนี้น่าจะเรียกว่าความโกลาหล

ลูกค้าของโรงเตี๊ยมกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นคนแคระ ทุกคืนพวกเขาจะเปลี่ยนโรงเตี๊ยมนี้ให้กลายเป็นม้าหมุน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมสซาคนที่ชอบความเงียบสงบจะพบว่าบรรยากาศแบบนี้ไม่ถูกใจ

“ นอกเหนือจากนั้นข้ายังคิดเสมอว่าท่านหญิงเมสซาเป็นคนที่ชอบคนที่มีอายุมากกว่า”

ผู้ช่วยของเมสซา มองเหล่านักรบของศาสนจักร เขาไม่ได้เป็นผู้ช่วยของเมสซามานานแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าข่าวลือแปลก ๆ นี้มาจากไหน แต่เขาได้ยินมาว่าอัศวินหญิงที่ยังไม่แต่งงานอายุเกือบ 25 ปีคนนี้สนใจผู้ชายที่มีอายุมากกว่า

“ ผู้ช่วย ถ้าเจ้าจะทำเรื่องตลกแบบนี้อีกครั้ง ข้าจะให้เจ้ากลับไปอยู่ข้างเทพและกลับใจใหม่” เมสซากล่าว

“ โปรดอภัยในความอวดดีของข้า ท่านหญิงเมสซา” ผู้ช่วยตระหนักว่าคนที่เขาติดตามมีอารมณ์แตกต่างจากรูปลักษณเป็นมิตรที่นางมีในภายนอกมาก

“ เจ้าไม่คิดว่าควรจะบอกข้าว่าเกิดอะไรขึ้นกับเมืองนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้หรือ? ผู้ดูแลของข้าบอกข้าว่ามีการละเล่นเผยแพร่ปีศาจในเมืองนี้”

แม้ว่าเมสซาจะไม่มีความประทับใจในตัวผู้ช่วยของนาง แต่เขาก็ยังคงเป็นมิชชันนารีของรัฐศักดิ์สิทธิ์แห่งเมสซา เขาอาศัยอยู่ในนอร์แลนด์มาเป็นเวลานานมาก เขาอาจจะเป็นคนที่เข้าใจเมืองแห่งเวทมนตร์มากที่สุดในบรรดานักรบ

โรงเตี๊ยมแห่งนี้ถูกเลือกโดยผู้ช่วย หากไม่เป็นเช่นนั้นเมสซาก็คงไม่ต้องมาโรงเตี๊ยมบ่อยเท่านี้

“ ข้ายังไม่สามารถสรุปได้ เหตุผลก็เพราะว่าข้ายังไม่มีโอกาสได้ดูละครเรื่องนั้น เนื้อหาของบทละครเป็นเพียงการเล่าด้วยปากเปล่า และคำบอกเล่าที่ข้าได้ยินก็มาจากผู้อื่น”

ผู้ช่วยมีน้ำเสียงละอายใจเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดคำเหล่านั้น ในนามตัวตนของเขาคือมิชชันนารีของคริสตจักรศักดิ์สิทธิ์ แต่ความจริงเขาเป็นเจ้าหน้าที่ข่าวกรองที่ถูกคริสตจักรศักดิ์สิทธิ์ส่งมารวบรวมข้อมูลในนอร์แลนด์ ดังนั้นการรวบรวมข้อมูลจึงเป็นงานหลักของเขา น่าเสียดายที่เขาปฏิบัติตามภาระหน้าได้ไม่ดี

“ ยังมีโอกาสดูละครเรื่องนั้นอีกไหม?”

เมสซารู้สึกสับสนเล็กน้อย รัฐศักดิ์สิทธิ์แห่งเมสซายังเป็นสถานที่ที่มีโรงภาพยนตร์ พวกเขาเคยแสดงละครเกี่ยวกับปีศาจมาก่อน เพียงแค่เรื่องราวของบทละครเหล่านั้นล้วนเกี่ยวกับวิธีที่เหล่าเทมพลาร์ทำสงครามกับเหล่าปีศาจ

ตั๋วสำหรับการเล่นในรัฐศักดิ์สิทธิ์แห่งเมสซานั้นไม่แพงเลย สามารถซื้อได้ตลอดเวลา ดังนั้นเหตุผลเดียวที่เมสซาคิดได้ว่าทำไมผู้ช่วยของนางจึงไม่ซื้อตั๋ว

“ นั่น เอ่อ…ตั๋วสำหรับ ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ นั้นได้มายากมาก ข้าเข้าแถวข้างนอกโรงละครตอน 6.00 น. ก่อนเวลาเปิดทำการหลายต่อหลายครั้ง แต่ข้าก็ไม่ได้ตั๋ว ข้าเชื่อว่าตั๋วน่าจะหาได้ง่ายขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”

แม้แต่ ผู้ช่วยเองก็รู้สึกว่าสถานการณ์นั้นแปลกมาก ถ้าเป็นคณะละครเวทีห่านดำในตำนานเขาคงยอมรับได้ว่าการได้ตั๋วเข้าชมการแสดงนั้นยากแค่ไหน ท้ายที่สุดชื่อเสียงของดอกไม้แห่งฟารัคซี่นั้นน่ากลัวเกินไป

แต่เขาเคยได้ยินมาว่านักแสดงในเรื่องโฉมงามกับเจ้าชายอสูรล้วนเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีใครรู้จัก

ก่อนที่เมสซาจะคุยเรื่อง ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ เสร็จ ประตูโรงเตี๊ยมก็เปิดออกอย่างรุนแรง

ด้วยความรุนแรง เมสซาและผู้ช่วยของนางจึงหันไปสนใจทางเข้าของโรงเตี๊ยมในทันที พวกเขาสงสัยว่าอาจมีใครบางคนเข้ามาสร้างความเดือดร้อน

“ พอได้แล้ว ไอ้พวกกักขฬะ!”

คนแคระชราคนหนึ่งเดินเข้ามา เสียงของเขาสร้างความหวาดกลัวให้กับคนแคระทั้งหมดในโรงเตี๊ยม

ในขณะที่คนแคระหนุ่มดื่มแอลกอฮอล์ เสียงดัง และต่อสู้กันเพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่งของพวกเขา คนแคระชราก็เดินเข้าไปในวงล้อมของพวกเขา เขาจับคอคนแคระเหมือนหยิบไก่ขึ้นมา

“ ตามข้ามา! หยุดเสียเวลา และกำลังของเจ้าในสถานที่เช่นนี้! ได้เวลาใช้สมองของเจ้าแล้ว!”

เมื่อพูดคำเหล่านั้น คนแคระส่วนใหญ่ในโรงเตี๊ยมก็เงียบลง พวกเขาวางถ้วยดื่มเหล้าลง แล้วรวมกลุ่มกันเดินออกจากโรงเตี๊ยม

มีเพียงมนุษย์อีกประมาณสิบสองคน และกลุ่มคนแคระจากตระกูลอื่นเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในโรงเตี๊ยม ในทันใดนั้นโรงเตี๊ยมก็เงียบในทันที

ผู้ช่วยจำคนแคระชราได้ ชื่อของเขาคือฟรอสแอ็กเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มคนแคระผู้ยิ่งใหญ่ไม่กี่คนในตระกูลคนแคระของนอร์แลนด์ อำนาจของเขาในนอร์แลนด์นั้นด้อยกว่าสภาทั้งเจ็ดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“ เกิดอะไรขึ้นกับคนแคระพวกนั้น?”

เมสซาอาศัยอยู่ในศาสนจักรมาเกือบตลอดชีวิต เมสซาไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับคนแคระ นางเคยได้ยินมาว่าเคราของคนแคระจะยาวถึงหน้าอกเมื่ออายุสิบขวบ

“ข้าไม่รู้ บางทีอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นในกลุ่มของพวกเขา? ไม่ว่ายังไง นั่นไม่ใช่สิ่งที่เราจะเข้าไปยุ่งได้ แม้แต่ผู้วิเศษแห่งนอร์แลนด์ก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งในกิจการของเผ่าคนแคระได้”

ผู้ช่วยส่ายหัวเพื่อแสดงออกว่าพวกเขาจะไม่มีทางรู้ คนแคระเป็นกลุ่มหนึ่งในนอร์แลนด์ มูลนิธิทั้งหมดของนอร์แลนด์ถูกพวกเขาแทรกแซง

แม้ว่าผู้วิเศษแห่งนอร์แลนด์จะมีชื่อเสียงในโลกมนุษย์ แต่พวกเขาก็ยังคงต้องเพิกเฉยต่อสถานะของพวกเขาในระหว่างการหารือกับผู้อาวุโสใหญ่ของกลุ่มคนแคระ

ไม่นานหลังจากที่คนแคระจากไปก็ไม่มีใครส่งเสียงดังในห้องใต้ดินอีกต่อไป บรรยากาศที่สนุกสนานก็หายไปด้วย

แต่เมสซาไม่ชอบกลิ่นแอลกอฮอล์ที่อบอวลไปทั่วทั้งโรงเตี๊ยม ดังนั้นนางจึงไม่ต้องการอยู่ที่นี่ต่อ

“ ผู้ช่วยรีบซื้อตั๋วสองใบสำหรับ ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ ข้าสงสัยว่ามีอิทธิพลอะไรจากปีศาจที่อยู่เบื้องหลังละครนั่น ไม่…มีอิทธิพลจากปีศาจอย่างแน่นอนที่สุด”

เมสซานึกถึงโปสเตอร์โฉมงามกับเจ้าชายอสูร นางไม่ได้สนใจว่าโปสเตอร์นั้นจะดูโรแมนติกแค่ไหน แต่นางกลับกังวลปีศาจในโปสเตอร์แทน

ปีศาจแห่งบาป ช่วงเวลาที่เมสซาเห็นปีศาจตัวนั้นในโปสเตอร์ มือของนางก็ขยับไปลูบที่ด้ามดาบทันที

มีเพียงผู้บัญชาการกองพันที่มีประสบการณ์มากที่สุดของกองทัพนักรบเท่านั้นที่จะสามารถรับตำแหน่งปีศาจบาปได้ อัศวินผู้คร่ำหวอดเช่นตัวนางเองก็ไม่สามารถเทียบได้กับปีศาจบาปเลย

เพื่อให้สามารถแสดงภาพเหมือนของปีศาจบาปอย่างเปิดเผย เมสซารู้สึกว่าต้องมีการสมรู้ร่วมคิดอยู่เบื้องหลังไม่ว่านางจะมองมันยังไงก็ตาม มันเป็นแผนการสมรู้ร่วมคิดโดยปีศาจเหล่านั้น

“ หัวหน้าบาทหลวง ดีไซเลสจะมาถึงนอร์แลนด์ในอีกไม่กี่วัน ก่อนที่เขาจะมาถึง เราต้องตรวจสอบอย่างละเอียดว่าปีศาจเหล่านั้นซ่อนอยู่ที่ไหน และพวกมันวางแผนสมรู้ร่วมคิดอะไร” เมสซากล่าว

“ ท่าน…ดีไซเลส?”

ผู้ช่วยของเมสซา ตกใจเมื่อได้ยินชื่อนั้น พลเมืองทุกคนของรัฐศักดิ์สิทธิ์แห่งเมสซารู้จักหัวหน้าบาทหลวง ดีไซเลส

ว่ากันว่าหัวหน้าบาทหลวงดีไซเลสเป็นหนึ่งในกลุ่มคนแรก ๆ ที่พระเจ้าทรงเลือก เขาได้รับความเป็นอมตะ และยังคงมีชีวิตอยู่ตั้งแต่กำเนิดรัฐศักดิ์สิทธิ์แห่งเมสซา

หัวหน้าบาทหลวงคนนี้มีประสบการณ์ทุกอย่างที่โลกเจอ ไม่ว่าจะเป็นความปรารถนาของมนุษย์ที่น่าเกลียดที่สุดหรือสิ่งที่สวยงามที่สุดในโลกเขาก็เคยสัมผัสกับสิ่งเหล่านี้มานับครั้งไม่ถ้วน จนเบื่อหน่ายกับสิ่งเหล่านี้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นที่รู้จักในนาม “ดีไซเลส”(ไร้ความปรารถนา) เขาได้สุ่มตัวอย่างทั้งหมดที่มนุษยชาติมี

ในใจของประชาชนทุกคนของรัฐศักดิ์สิทธิ์แห่งเมสซา หัวหน้าบาทหลวงดีไซเลสเป็นนักบุญในตำนาน

“ ท่านหัวหน้าบาทหลวงสนใจอุปกรณ์อาร์คาโนเทคมาก เขาหวังจะมาหาอุปกรณ์อาร์คาโนเทคที่จะดึงดูดความสนใจของเขาในงานนิทรรศการโลก”

เมสซาหยิบเหรียญเงินออกมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั้นนางก็ลุกขึ้นจากที่นั่งในบาร์

“ ปีศาจเหล่านั้นเป็นกลุ่มที่ฉลาดแกมโกงมาโดยตลอด พวกมันได้แทรกซึมเข้ามาในเมืองนี้แล้ว เจ้าควรระวัง”

“ ข้าจะระวัง ท่านหญิงเมสซา”