Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 179

ตอนที่ 179 จุดหมาย

แม้ว่านางจะเห็นด้วยตาของนางเอง แต่เพสก็ยังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่นางเห็น

เทมพลาร์และซัคคิวบิระดับต่ํากําลังโต้ตอบกันอย่างสันติ? นอกจากนี้ทั้งคู่ยังยิ้มขณะพูดคุยกัน…

แม้ว่านางจะไม่สามารถเข้าใจเนื้อหาในการสนทนาของพวกเขาได้ แต่สิ่งต่างๆ เช่น การเปิดซองการ์ด” และรับประกันการ์ดระดับตํานานหกสิบซอง” แต่เพสได้ยินเมสซาและเพื่อนของนางเรียกอินอร์ว่าเทพธิดาแห่งโชคเต็มสองหู

ในคําสอนของศาสนจักร เหล่าทูตสวรรค์เป็นผู้รับใช้ที่ใกล้ชิดที่สุดของพระเจ้า มนุษย์มองว่าทูตสวรรค์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เท่าเทียมกับพระเจ้า

สําหรับที่พวกเขากล่าวถึงซัคคิวบิชั้นต่ําในฐานะทูตสวรรค์ เพสรู้สึกว่าเป็นการดูหมิ่นพระเจ้า

พวกนางเป็นเทมพลาร์ทั้งหมดที่แปรพักตร์จากศาสนจักรหรือเปล่า?

นี่อาจเป็นคําตอบเดียวที่เพสคิดออก

เทมพลาร์หญิงคนนี้ไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้กับนางอีกต่อไป สําหรับเทมพลาร์คนอื่นๆ พวกเขาไม่ได้สังเกตนางเลย

ในโรงเตี๊ยมแห่งนี้ความสัมพันธ์ระหว่างปีศาจกับเทมพลาร์นั้นแปลกมาก

หลังจากยืนยันการเดาของนางแล้วเพสก็เก็บกริชของนางและตามพริกขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง

เมื่อเพสมาถึงห้องทํางานบนชั้นสอง ในที่สุดนางก็บรรลุเป้าหมายภารกิจ นางเจอตัวโจชัวแอนเนอลาวด์แล้ว

เพสอยู่กับเจ้าหญิงสองเซซิลีตลอดเวลา เพสมีความประทับใจเล็กน้อยต่อน้องชายของนาง

โจชัวที่นั่งอยู่ในห้องสมุดนั้นค่อนข้างจะเหมือนกันกับในความเข้าใจของนาง กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาไม่ให้ความรู้สึกถึงความโอ่อ่าตระการ

เซซิลี แอนเนอลาวด์ พี่สาวของเขามีท่าทีที่ราชวงปีศาจโกลาหลควรมีอย่างครบถ้วน นางเป็นเหมือนดาบแหลมทันที่ที่ชักออกจากฝัก

แต่โจชัวไม่ได้มีท่าทีแบบนั้นเลย ไม่มีรัศมีของผู้ปกครอง เขาดูธรรมดามาก ใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเขาดูเหมือนจะแสดงถึงความปรารถนาที่จะนอนหลับ

ถ้าไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์ภายนอกของโจชัวคล้ายกับเซซิล เพสอาจไม่สามารถเชื่อได้ว่าโจชัวเป็นปีศาจโกลาหลซึ่งเป็นสมาชิกของเผ่าพันธุ์ปีศาจที่ทรงพลังสุด

“นั่งก่อนสิ”

โจชัวชี้เก้าอี้สองตัวที่วางอยู่หน้าโต๊ะของเขา พริกนั่งลงบนเก้าอี้อย่างเชื่อฟัง แต่เพสไม่อยากเสียเวลา

“โจชัว แอนเนอลาวด์ หรือบางทีข้าควรจะเรียกท่านว่าฝ่าบาทโจชัว…พี่สาวของท่าน เจ้าหญิงเซซิลปรารถนาให้ท่านกลับไปยังอาณาจักรปีศาจทันที”

เพสหยิบจดหมายที่เซซิลืมอบให้นางจากภายในเสื้อคลุม แม้ว่าเพสต้องการนําโจชัวกลับไปที่อาณาจักรปีศาจในทันที แต่ไม่ว่าอย่างไรโจชัวก็เป็นราชวงศ์ปีศาจโกลาหล

เพสจําเป็นต้องแสดงความเคารพต่อเจ้าชาย

“พี่สาวรองของข้า? เชิญนั่งก่อนเราสามารถพูดคุยกันได้ นั่งลง”

“แต่ฝ่าบาทโจชัว ที่นี่คือ…”

เพสยังไม่เชื่อว่าโรงเตี๊ยมที่คุ้มกันโดยกลุ่มเทมพลาร์จะเป็นสถานที่ที่ดีสําหรับพวกเขาในการพูดคุยกันยาวๆนางต้องการนําโจชัวกลับสู่อาณาจักรปีศาจโดยเร็ว

นางเก็บจดหมายของเจ้าหญิงรองและเดินไปหาโจชัว แต่นางก้าวได้เพียงก้าวเดียวก็รู้สึกเย็นวาบที่ไหล่มือ ที่ไม่ได้เป็นของสิ่งมีชีวิตวางอยู่บนไหล่ของนาง

แวมไพร์เป็นเผ่าพันธุ์เลือดเย็นที่ไม่มีอุณหภูมิร่างกาย แต่นางยังคงสัมผัสได้ถึงรัศมีแห่งความตายที่มาจากมือนั้น มันเป็นอันเดธที่ทรงพลังมาก

“ข้าบอกให้นั่งลงก่อน นี่คือคําสั่งทหารรักษาการณ์”

พลังเวทมนตร์สีเทาไหลออกมาจากมือของโจชัว พลังเวทมนตร์เปิดผนึกจดหมายของเจ้าหญิงรองและคลี่ออกต่อหน้าโจชัว

ในเวลาเดียวกันที่โจชัวใช้พลังเวทมนตร์เฉพาะของปีศาจโกลาหล เพสสังเกตเห็นรอยประทับบนมือของเขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น นางก็ตกตะลึงอีกครั้งด้วยความตกใจ… นั่นคือรอยประทับวิญญาณของดยุคแห่งกระดูก! หนึ่งในสุดยุคแห่งอาณาจักรปีศาจ คนที่ทรงพลังเป็นอันดับสองรองจากราชวงศ์ปีศาจโกลาหลคือดยุคแห่งกระดูก นางแบ่งพลังของนางกับโจชัว…

พ่อของเพสเป็นหนึ่งในสุดยุค ด้วยเหตุนี้นางจึงรู้ดีว่าดยุคทั้งสี่มีพลังประเภทใด

รอยประทับวิญญาณที่เรียบง่ายทําให้เพสตระหนักว่านางไม่สามารถดูถูกโจชัวในแง่ของความแข็งแกร่งได้

พลังของแวมไพร์ไม่ได้ใช้เวทมนตร์ แต่พลังของพวกเขามาจากเลือด นั่นคือเหตุผลที่เซซิลี สั่งให้นางนําโจชัวกลับไปที่อาณาจักรปีศาจ

ถ้าโจชัวต่อต้านนาง เพสสามารถใช้อํานาจของนางในฐานะทหารรักษาการณ์และจดหมายของเจ้าหญิงรองเพื่อบังคับนําโจชัวกลับสู่อาณาจักรปีศาจได้

แต่ทั้งเซซิลี และเพสคาดไม่ถึงว่าดยุคแห่งกระดูกและโจชัวไม่ได้เป็นพันธมิตรทางวาจาธรรมดา แต่เป็นข้อตกลงทางจิตวิญญาณและชีวิตของพวกเขา

ในขณะที่โจชัวครอบครองพลังของดยุคแห่งกระดูก เพสไม่มั่นใจว่านางจะสามารถพาโจชัวกลับไปได้

นางปฏิบัติตามคําสั่งของโจชัวและนั่งลงบนเก้าอี้

“พี่สาวรองของข้ารู้สึกว่าโลกมนุษย์นั้นอันตรายเกินไปสําหรับข้า นั่นคือเหตุผลที่นางส่งเจ้ามาเพื่อปกป้องข้า และพาข้ากลับไปอาณาจักรปีศาจถูกต้องไหม?”

โจชัวจิบชาดําในขณะที่เขาอ่านจดหมายของเจ้าหญิงรองเนื้อหาในจดหมายเป็นการขอให้โจชัวกลับไปยังอาณาจักรปีศาจ

“ถูกต้อง ยิ่งเหล่านักรบเทมพลาร์ค้นพบที่อยู่ของท่าน ข้าก็ยิ่งไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของท่านได้”

สิ่งที่เพสหวังมากที่สุดคือความร่วมมือของโจชัว แต่เมื่อพิจารณาจากการเผชิญหน้าต่างๆ ที่นางเจอ เพสสามารถเดาได้ว่าเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้น่าจะเป็นโจชัวเอง

ถ้าเป็นเช่นนั้น โจชัวมีความสัมพันธ์แบบไหนกับเหล่านักรบเทมพลาร์ที่อยู่ในโรงเตี๊ยม

พวกเขามาหาที่หลบภัยภายใต้อํานาจของโจชัวหลังจากทรยศต่อศาสนจักร? หรือโจชัวบรรลุข้อตกลงลับบางอย่างกับศาสนจักรหรือเปล่า?

ถ้าเป็นอย่างหลัง คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว

“ข้าขอบคุณพี่สาวรองที่เป็นห่วงข้า แต่โปรดบอกนางว่าข่าปลอดภัยมากที่นี่”

โจชัวหยิบกระดาษกับปากกาออกมา เขากําลังจะเขียนจดหมายตอบกลับถึงพี่สาวของเขา

ปลอดภัย…มีกลุ่มของนักบุญเทมพลาร์อยู่ด้านล่าง มันจะปลอดภัยสําหรับปีศาจได้อย่างไร?

“ฝ่าบาทโจชัว มีเทมพลาร์หกคนคอยเฝ้าอยู่ที่ชั้นล่าง”

เพสเตือนโจชัวถึงสถานการณ์ด้วยน้ําเสียงเคร่งขรึม ถ้าโจชัวยอมจํานนต่อศาสนจักร นางจะบังคับพาเขากลับไปที่อาณาจักรปีศาจหรือกลับไปที่เมืองหลวงและรายงานเรื่องทั้งหมดนี้ต่อเซซิลี

“ตอนนี้เหล่านักรบเทมพลาร์ไม่ใช่ศัตรูของข้า พวกเขาเป็นเพียงแขกของโรงเตี๊ยม หรือยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเป็นผู้เล่นใจหิน” โจชัวกล่าว

“พวกเขาไม่ใช่…ศัตรูของท่านเหรอ?”

เพสพบว่าสิ่งที่โจชัวพูดไม่ดีเลย

“อย่างที่เจ้าเห็น ข้าเปิดโรงเตี๊ยมในนอร์แลนด์ โรงเตี๊ยมของข้าเปิดให้ทุกคน มนุษย์ ปีศาจ คนแคระ ก๊อบลิน หรือแวมไพร์อย่างเจ้าเงื่อนไขเดียวคือพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้สร้างปัญหาภายในโรงเตี๊ยม”

โจชัวเริ่มอธิบายให้เพสฟัง…

ถ้าเป็นเมื่อสองสามชั่วโมงก่อน เพสจะไม่เชื่อคําพูดของโจชัว แต่ก่อนหน้านี้ นางเห็นเทมพลาร์คุยกับซัคคิวบิอย่างสนุกสนาน นอกจากนี้ยังมีคนที่ไม่ใช่มนุษย์จํานวนมากิ อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขกับมนุษย์ในโรงเตี๊ยม

ทั้งหมดนี้เป็นข้อเท็จจริงที่ปรากฏต่อหน้านาง แต่…แม้แต่ตอนนี้เพสก็ยังไม่เข้าใจว่าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร

“ท่านทําสิ่งนี้ได้อย่างไร?”

เพสไม่สามารถควบคุมความสับสนของนางได้จึงถามโจชัวตรงๆ