Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 178

ตอนที่ 178 อยู่ร่วมกันไม่ได้

อักษรรูนสีทองปรากฏขึ้นบนแขนของเมสซา เพสก็เตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้เช่นกัน

เทมพลาร์…และไม่ใช่ทหารใหม่ที่ไม่เคยเข้าสู่สนามรบด้วย

การควบคุมเลือดที่นางภาคภูมิใจไม่สามารถทําให้เมสซาได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ มันจะมีผลกับการเคลื่อนไหวของนางในการต่อสู้เท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ เพสจึงขยับมือไปทางด้านหลังและคว้ากริชที่เหน็บอยู่ด้านหลังของนาง

ทําไมเหล่านักรบเทมพลาร์จึงอยู่ที่นี่?

เมื่อได้รับแจ้งจากการเคลื่อนไหวของเมสซา เพสก็เริ่มสํารวจโรงเตี้ยม นางกําลังค้นหาเพื่อดูว่ามีเทมพลาร์คนอื่นๆ อยู่ในโรงเตี้ยมหรือไม่

ด้วยความรู้สึกที่เฉียบแหลมของนางเกี่ยวกับพลังแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ ในไม่ช้ํา เพสก็ค้นพบมนุษย์มากกว่าห้าคนท่ามกลางแขกของโรงเตี้ยมที่ใช้ระบบแสงศักดิ์สิทธิ์

กล่าวอีกนัยหนึ่งมีเทมพลาร์ของเหล่านักรบเทมพลาร์อย่างน้อยหกคนในโรงเตี้ยมแห่งนี้ นี่จะเทียบเท่ากับโรงเตียมที่ล้อมรอบด้วยเหล่านักรบเทมพลาร์

“ที่นี่คือที่ที่โจชัว แอนเนอลาวด์ อยู่จริงหรอ?”

เพสถามพริกอีกครั้ง พริกตอบนางอย่างมั่นใจอีกครั้ง

คําตอบของพริกทําให้เพสนึกถึงความเป็นไปได้สองอย่าง อย่างแรกพริกกําลังร่วมมือกับเหล่านักรบเทมพ ลาร์และล่อให้นางเข้ามาในกับดักที่เหล่านักรบเทมพลาร์เตรียมไว้

สําหรับความเป็นไปได้ที่สอง มันเลวร้ายยิ่งกว่า นั่นคือเหล่านักรบเทมพลาร์ได้ค้นพบปีศาจโกลาหลโจชัว และมาที่ที่เขาซ่อนตัวโดยตั้งใจที่จะ ‘จัดการ’ เขา

ตอนนี้เพสพยายามโน้มน้าวตัวเองว่าเป็นอย่างหลัง ดังนั้นนางจึงพูดกับพริกเบา ๆ ว่า “ไปแจ้งโจชัว แอนเนอลาวด์ ว่าข้าจะพาเขาออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัย”

แม้ว่าคําสั่งของเพสที่ได้รับจากเซซิลี แอนเนอลาวด์ ก็คือให้ นําโจชัวกลับไปอาณาจักรปีศาจ แต่ก็มีความหมายว่าต้องรับประกันความปลอดภัยของโจชัวด้วย

โจชัวเป็นน้องชายของฝ่าบาทเซซิลี เพสไม่ต้องการนําศพเขากลับไป มีเพียงการทําภารกิจให้สําเร็จอย่างสมบูรณ์เท่านั้นที่จะพอใจกับหัวหน้าทหารรักษาการณ์ที่เข้มงวด

เมสซาค่อย ๆ เดินไปหาเพส นางไม่ต้องการเริ่มการต่อสู้ภายในโรงเตี้ยมใจหิน… อย่างแรกพวกนางอาจเผลอทําร้ายผู้ที่ยืนดูได้โดยไม่ได้ตั้งใจ อีกอย่างโรงเตี้ยมห้ามการต่อสู้ภายในอย่างเคร่งครัด ผู้ที่ฝ่าฝืนกฎนั้นจะถูกไล่ออกจากโรงเตี้ยม

เมื่อผู้คนเริ่มมาที่โรงเตี๊ยมใจหินมากขึ้นเรื่อยๆ มีผู้วิเศษที่ทรงพลังหลายคนที่โกรธจากการแพ้การแข่งขันใจหิน และพาพรรคพวกมาด้วยความตั้งใจที่จะคลายความโกรธด้วยการแข่งขัน “ใจหิน” ในชีวิตจริง

แต่พวกเขาทั้งหมดถูกโจชัวไล่ออกจากโรงเตี้ยม ไม่ว่าใครจะเป็นใคร ไม่มีความสําคัญใดๆในโรงเตี้ยมแห่งนี้ ซึ่งเต็มไปด้วยชนชั้นสูงผู้วิเศษ และแม้แต่ปราชญ์จากหอคอยนักปราชญ์ ผู้วิเศษที่ถูกไล่ออกแต่ยังวางแผนที่จะก่อปัญหาจะถูกพวกคนแคระรุมทําร้าย

ด้วยเหตุนี้กฎที่ไม่ได้พูดออกไปจึงเกิดขึ้นในโรงเตี้ยม เจ้าสามารถเล่นเป็นนักบวชขโมยที่สกปรกได้ แต่เจ้าควรเตรียมตัวให้พร้อมสําหรับการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ในชีวิตจริงเมื่อเจ้าออกจากโรงเตี้ยม

แต่เห็นได้ชัดว่า เพสผู้มาใหม่ไม่ทราบเกี่ยวกับกฎที่ไม่ได้พูดนั้น นางปลดกริชที่ด้านหลังแล้ว ความคมของกริชและกลิ่นคาวเลือดเข้มข้นเริ่มลามออกจากทหารรักษาการณ์หญิง

เพสจับกริชของนางไว้ด้วยความตื่นตัวเต็มที่ อย่างไรก็ตามเมสซาไม่ใช่คู่ต่อสู้ธรรมดา

แต่เมื่อนางกําลังจดจ่ออยู่กับทุกการเคลื่อนไหวของเมสซา โจชัวก็เดินลงมาจากชั้นสองของโรงเตี้ยม

เพสไม่จําเป็นต้องยืนยันตัวตนของโจชัวด้วยสายตาด้วยซ้ํา จาก กลิ่นอันชัดเจนของเลือด นางยืนยันว่าเป้าหมายของนางได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว

นางรีบวิ่งเข้าไปปกป้องโจชัว นางลดเสียงลง “ตอนนี้ท่านอยู่ในอันตรายอย่างมาก”

“ข้าคิดว่าเจ้าเข้าใจผิดแล้วล่ะ ทหารรักษาการณ์”

ดวงตาของโจชัวขยับไปมาระหว่างเมสซากับคนแปลกหน้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจเหตุผลว่าทําไมจู่ๆ เมสซาจึงทําตัวเป็นศัตรูกัน

ผ่วิเศษหลายคนในโรงเตี้ยมก็สังเกตเห็นเช่นกัน เพื่อสงบสติอารมณ์ โจชัวหันไปหาเมสซาและส่ายหัว

สําหรับนักรบ การฟังคําสั่งของปีศาจไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมสซาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกระจายอักษรรูนสีทองที่แขนของนาง

นี่คืออาณาเขตของปีศาจโกลาหล ข้อตกลงของดีไซเลสกับโจชัวนั้นบอบบางมาก ถ้าโจชัวตัดสินใจที่จะฉีกข้อตกลงนั้น เมสซาจะต้องบอกลาเกมใจหิน

ท้ายที่สุด โบสถ์ศักดิ์สิทธิ์จะไม่ยอมให้สิ่งที่ปีศาจประดิษฐ์คิดค้นให้คงอยู่ในโลกนี้

“ผิด?”

เพสยังคงเตรียมพร้อม ท้ายที่สุดมีนักรบอย่างน้อยหกคนในโรงเตี้ยม

นางไม่เข้าใจว่าทําไมโจชัวถึงยังคงสงบเยือกเย็นกับเทมพลาร์จํานวนมากที่อยู่รายล้อมเขา

“ไปคุยกันที่ชั้นบน พริกเจ้าก็มาด้วย”

หลังจากที่เขาพูดคําเหล่านั้นเสร็จ โจชัวก็เริ่มเดินขึ้นไปชั้นบน

มีเพียงเพสที่ยังคงถือกริชของนางพริกไม่พูดอะไรเลยและเดินขึ้นไปข้างบน

เมื่อพริกเริ่มเดินขึ้นชั้นบนก็รู้สึกเจ็บหัวใจเล็กน้อย

เป็นเพราะเพส เพสบอกให้เขายืนนิ่งอย่าขยับ

“ทําไมเจ้าถึงสงบสติอารมณ์ได้ขนาดนี้?”

เพสไม่เข้าใจว่าทําไมพริกถึงทําเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเริ่มเดินขึ้นไปชั้นบน

นักบุญเทมพลาร์ไม่ใช่ผู้บังคับใช้กฎหมายจากประเทศเล็กๆ พวกเขาเป็นนักฆ่าปีศาจมืออาชีพ อสูรอย่างพริก ปีศาจที่ไม่มีพลังต่อสู้เลย ควรจะหนีทันทีที่เจอเทมพลาร์ไม่ใช่หรอเหรอ?

“เพราะมันปลอดภัย”

พริกยื่นมือและชี้ไปยังทิศทางในโรงเตี้ยมใจหิน เพสมองตามนิ้วของพริก

เขากําลังชี้ไปที่เด็กเสิร์ฟเด็กเสิร์ฟนั้นดูเหมือนสาวสวย แต่เพสรู้ทันทีว่าเสิร์ฟนั้นเป็นซัคคิวบิชั้นต่ํา

ใครก็ตามที่มีการรับรู้ถึงปีศาจเล็กน้อยจะสามารถบอกได้ว่าเด็กเสิร์ฟนั้นเป็นซัคคิวบิ

แต่นางกําลังถือถาดและเดินอยู่ทั่วทั้งโรงเตี้ยม ในบางครั้งนางจะผ่านเทมพลาร์หนึ่งหรือสองคน สําหรับเทมพลาร์เหล่านั้น พวกเขาจะเหลือบมองนางเพียงชั่วพริบตาและไม่ได้ทําอะไรอย่างอื่น

นี่มัน… เป็นไปได้ยังไง?

เพสไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น นางรู้ดีว่าเหล่านักรบเทมพลาร์เป็นปรปักษ์ต่อปีศาจอย่างไร ไม่สิเป็นการดีกว่าที่จะบอกว่าการฆ่าปีศาจเป็นหน้าที่ของพวกเขา ท้ายที่สุดศาสนจักรได้ก่อตั้งเหล่านักรบเทมพลาร์เพื่อที่พวกเขาจะได้ต่อสู้กับพวกปีศาจ

หากปีศาจต้องเผชิญหน้ากับเหล่านักรบเทมพลาร์อย่างเปิดเผยในเมืองของมนุษย์ จะมีเหตุผลมากมายที่นักรบเทมพลาร์พยายามจะฆ่า

แต่สาวเสิร์ฟซัคคิวบินั้นเดินไปที่ด้านข้างของเทมพลาร์หญิงและพูดคุยกับนาง…ดูเหมือนจะคุยกับถูกปากด้วย

“เรื่องนั้น…คุณหนูเชอรี่…ทุกวันนี้ข้าไม่สามารถเปิดการ์ดในตํานานได้เลยจริงๆ”

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง เจ้าคือเทพธิดาแห่งโชคของเรบงบสตราซา…?”

เชอรี่คว้าที่แขนเสื้อของอินอร์เมื่อเขาเดินผ่านนาง นางต้องการให้เขาช่วยนางเปิดซองการ์ด

“อย่าถามข้า…”

เมสซาสัมผัสได้ถึงการจ้องมองที่ประหลาดใจของเพส ราวกับว่านางกําลังพูดด้วยตาของนางว่า เจ้าคือเทมพลาร์ของเหล่านักรบเทมพลาร์นะ!”

แม้ว่าเมสซาจะคุ้นเคยกับการถูกเพื่อนร่วมงานเข้าใจผิดในช่วงสองเดือนที่นางอยู่ที่นอร์แลนด์ แต่นางก็ไม่สามารถยอมรับได้พอศัตรูของนางจะเข้าใจผิด และยังมีแวมไพร์สกปรกอยู่ด้านบน

“มันคือการ์ดตํานาน!”

เชอรี่ตะโกนเสียงดัง ในท้ายที่สุดหลังจากที่ได้ยินเสียงตะโกนของเชอรี่ เมสซาก็หันกลับไปมอง