Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 164

ตอนที่ 164 อําลา

ในท้ายที่สุด โจชัวไม่ได้ปรารถนาที่จะทานอาหารเย็นฟรี เหตุผลก็คือเพราะมาดามโครเดอร์กําลังวางแผนที่จะออกจากนอร์แลนด์พร้อมกับคณะละครห่านดําในชั่วข้ามคืน

เมื่อโจชัวมาถึงคฤหาสน์ คฤหาสน์ทั้งหลังกําลังอยู่ในระหว่าง ‘การย้ายถิ่นฐาน’ มันดูวุ่นวายมาก

โจชัวและซิริถูกพ่อบ้านวัยกลางคนพาตัวไปที่ก้องของมาดามโครเดอร์

“ในเมืองนี้ ข้าได้รับเซอร์ไพรส์ทกวันจริงๆ”

มาดามโครเดอร์นั่งอยู่หลังโต๊ะของนาง นางไม่ได้ถือปากกาขนนก แต่นิ้วของนางแทนที่ปากกาและขยับไ รอบๆ กลางอากาศ

แม้ว่าจะไม่มีอะไรตรงหน้ามาดามโครเดอร์ โจชัวก็สามารถรับรู้ได้เพียงแวบเดียวว่านางกําลังใช้เครือข่ายเวทย์มนตร์

“เปล่าเลย ข้าสงสัยว่าท่านโจชัวเป็นคนทําเซอร์ไพรส์ที่น่ายินดีนี้หรือเปล่า”

มาดามโครเดอร์แสดงอินเทอร์เฟซคอมพิวเตอร์ของนาง ดัชเชสผู้ยิ่งใหญ่คนนี้เป็นผู้วิเศษที่โดดเด่น

สิ่งที่ปรากฏบนหน้าจอของนางคือโพสต์ที่กล่าวถึง ลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬ ดูเหมือนว่ามาดามโครเดอร์ได้เรียนรู้วิธีใช้กระทูจอมเวทย์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้

“น่าเสียดายที่ท่านจะต้องเดาคําตอบสําหรับคําถามนั้น”โจชัวตัดสินใจหลีกเลี่ยงคําถามนี้ แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ตรวจพบได้ง่ายเมื่อทําการสอบสวน

“แกลโลลี่ดูเหมือนจะชอบเวทมนตร์ที่เรียกว่า เครือข่ายเวทมนตร์ มาก นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าผู้คนจํานวนมากให้ความสนใจนางในเรื่องนี้”

มาดามโครเดอร์ปัดนิ้วไปที่กระทูจอมเวทย์ นางเข้าไปในค่ายของ ห่านดํา นางสามารถเห็นทุกสิ่งที่แกลโลลี่โพสต์ในค่ายของนางเมื่อสองสามวันที่ผ่านมา

มีคนติดตามค่ายของแกลโลลี่มากกว่าสองพันคน ผู้ใช้มากกว่าหนึ่งในสี่เข้าร่วมเครือข่ายเวทย์มนตร์เพราะห่านดํา นี่สามารถบอกได้ว่าดอกไม้แห่งฟารัคซี่มีอิทธิพลมหาศาลเพียงใด

เป็นไปได้ว่าผู้ชมทุกคนที่ดู ลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬ จบจะต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมาทิลด้าในภายหลัง ค่ายของแกลโลลี่ตอบสนองความต้องการของพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“ไม่ใช่แค่คุณหนูแกลโลลี่เท่านั้น เบลล์เองก็มีผู้ติดตามเยอะเหมือนกัน”

ด้วยการโบกมือ โจชัวได้เปิดอินเทอร์เฟซเครือข่ายเวทย์มนตร์ของตัวเอง ในไม่ช้าเขาก็เข้าไปในค่ายของอินอร์

อินอร์ไม่ค่อยขยันในการอัปเดทค่ายของเขา การอัปเดตหลายอย่างโจชัวเป็นคนโพสต์…

แต่อิทธิพลที่เกิดจาก โฉมงามกับเจ้าชายอสูร ไม่ได้หายไปจากนอร์แลนด์ แม้กระทั่งตอนนี้ตัวตนที่แท้จริง ของนักแสดง เบลล์ก็ยังเป็นปริศนา มันกําลังจะกลายเป็นตํานานของเมืองด้วยซ้ํา

ผู้วิเศษเป็นคนที่หลงใหลในปริศนา ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่อินอร์ถ่ายเซลฟี่หรืออัพโหลดภาพถ่ายทิวทัศน์หรืออาหาร เขาจะดึงดูดความสนใจจากผู้คนจํานวนมากให้มาเยี่ยมชมค่ายของเขา

จำนวนผู้ติดตามค่ายของเบลล์มีมากกว่าเก้าพันคนแล้ว โจชัวยังคิดที่จะวันนึงจะติดต่อหาซึนาร์ธและให้เขาตั้งค่ายด้วย

“ข้า…ต้องยอมรับว่านี่เป็นวิธีการสื่อสารแบบใหม่ มันมีประสิทธิภาพมากกว่าการเต้นและพบปะและทักทาย” มาดามโครเดอร์สามารถเดาเหตุผลที่โจชัวพูดถึงเบลล์ได้

เขาพยายามแสดงให้นางเห็นว่าความนิยมของแกลโลลี่อาจได้รับผลกระทบหากนางบอกให้แกลโลลี่เลิกใช้เครือข่ายเวทมนตร์

แกรนดัชเชสแห่งผ่าดํานี้ไม่ใช่ชนชั้นสูงที่ไม่ยืดหยุ่น ในทางกลับกันนางเป็นเหมือนเด็กสาวในภาพเขียน เรื่องการปฏิวัติอันโด่งดังของฟารัคซี่ นางเป็นคนที่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงใหม่ทั้งหมดได้

ตราบใดที่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี มาดามโครเดอร์จะไม่ลังเลที่จะกลืนกินการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด และแปลงเป็นของนางเอง

น่าเสียดายที่ภูมิหลังของโจชัวนั้น ยิ่งใหญ่ เกินไป มาดามโครเดอร์ไม่สามารถกิน เขาได้ ด้วยเหตุนี้นางจึงเลือกทางเลือกที่ดีที่สุด -ร่วมมือ

“สิ่งนี้จะช่วยให้คุณหนูแกลโลลี่เข้าใจได้ดีขึ้นว่าแฟนๆ คิดอย่างไรกับนาง..” โจชัวกล่าว

มาดามโครเดอร์ยกนิ้วโป้งให้กับการอัปเดตล่าสุดของแกลโลลี่ จากนั้นนางพูดกับโจชัวว่า “ท่านโจชัว เป็นไปได้ไหมที่ข้าจะมีอานาจใน ค่าย ของลูกสาวข้า”

เหตุผลที่นางปฏิเสธที่จะยอมให้แกลโลลี่ติดต่อกับสามัญชนเพราะนางรู้ว่าความคิดเห็นที่พวกเขาแสดงออกมานั้นหยาบคายเพียงใด

แต่เครือข่ายเวทมนตร์เป็นโลกที่ทุกคนเท่าเทียมกันและไม่ระบุชื่อ สถานการณ์นี้ทําให้ขอบเขตอัตลักษณ์ระหว่างชนชั้นสูงและสามัญชนไม่ชัดเจน แต่นั่นก็หมายความว่ามีอันตรายที่ซ่อนอยู่มากมาย

“นั่นไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ข้าสามารถรับรองกับท่านได้ว่ากระทูจอมเวทย์นี้มี… การกํากับดูแลที่เข้มงวดและวิธีที่เหมาะสมในการลงโทษผู้ที่ออกนอกลู่นอกทาง”

เมื่อโจชัวยังเป็นเด็ก เขาเคยมีประสบการณ์กับผู้ปกครองที่ดูแลบุตรหลานของตนทางออนไลน์

มาดามโครเดอร์แค่พยายามเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับค่ายของแกลโลลี่เท่านั้น ย้อนกลับไปในตอนนั้นพ่อแม่ของโจชัวรุนแรงกว่ามาก พวกเขาจะใช้มาตรการที่รุนแรงอย่างการตัดสายไฟ

“ท่านกรุณาข้ามาก ไม่เพียงเท่านี้ ข้ายังรู้สึกขอบคุณมากที่ท่านอนุญาตให้คณะละครห่านดํามีส่วนร่วมในการถ่ายทําภาพยนตร์เรื่อง ลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬ”

หลังจากได้รับการควบคุมค่ายของแกลโลลี่ มาดามโครเดอร์ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ของนาง พ่อบ้านรออยู่ข้างนอกเป็นเวลานานแล้ว

คฤหาสน์ทั้งหลังกําลังรอให้การสนทนาระหว่างมาดามโครเดอร์กับโจชัวจบลง เมื่อการสนทนาจบลง พวกเขาจะเริ่มออกเดินทางกลับบ้านกัน

“ด้วยความสามารถของท่าน ข้าไม่สามารถคิดหาวิธีขอบคุณท่านได้ เพราะเหตุนั้น…”

มาดามโครเดอร์โยนกุญแจและตราสัญลักษณ์ให้โจชัว มันคือกุญแจชุบทอง พื้นผิวของกุญแจมีคําว่า “คฤหาสน์ดอกไม้

โจชัวจําได้ว่ามันเป็นชื่อจริงของคฤหาสน์ฟารัคชี

ได้รับวิลล่าใจกลางเมืองแค่เพราะถ่ายทําภาพยนตร์? แต่เมื่อโจชัวนึกถึงคุณค่าของ ลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองตัวเล็ก…

จากนั้นเมื่อเขาคิดว่ามาดามโครเดอร์เพียงแค่มอบกุญแจให้ แต่ไม่มีโฉนดที่ดิน เห็นได้ชัดว่านางพยายามจะบอกเขาว่า เจ้าสามารถพิจารณาที่แห่งนี้เป็นบ้านของเจ้าในอนาคตได้ แต่มันก็ยังจะเป็นของข้าเมื่อข้ากลับมาที่นอร์แลนด์

“ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดี แม้ว่ามันจะเล็กไปหน่อย ข้าหวังว่าท่านโจชัวจะไม่รังเกียจ”

สูงเกือบหกชั้นและมีสวนในร่มด้วย ถึงกระนั้น มันก็ยัง ‘เล็กไปหน่อยหรอ โจชัวรู้สึกอ้าปากค้างด้วยความชื่นชมกับความเป็นชนชั้นสูงในสมัยโบราณ

การสนทนาระหว่างโจชัวกับมาดามโครเดอร์ไม่นาน ดูเหมือนว่าแกรนดัชเชสต้องการนํา ลีออง : เพชฌฆาตมหากาฬ กลับไปยังประเทศของนาง และสร้าง การปฏิวัติ” ที่แท้จริงในฟารัคซี่

ศัตรูของนางอาจกล่าวได้ว่าเป็นคณะละครทั้งหมดในฟารัคซี่ รวมถึงตระกูลชนชั้นสูงที่สนับสนุนคณะละครเหล่านั้น นางยังต้องเผชิญกับการเป็นศัตรูของศาสนจักร แต่ผู้หญิงที่ประสบความสําเร็จในอาชีพการงานคนนี้ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นเลย โจชัวไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับนางเช่นกัน

“ท่านโจชัว…”

ก่อนออกเดินทางแกลโลลี่วิ่งไปหาโจชัว การแต่งกายของนางในวันนี้คือชุดของดอกไม้แห่งฟารัคซี่สวยที่สุดไม่ว่าจะไปที่ไหน

“ข้ารู้ว่าท่านกังวลเรื่องอะไร ซุปเปอร์ไวไฟไม่จํากัดระยะทาง เอ่อ… เจ้าเข้าใจแค่ว่าสามารถเชื่อมต่อกับเครือข่ายเวทมนตร์ได้แม้ว่าเจ้าจะวิ่งไปที่ขอบโลกก็ตาม”

โจชัวยื่นใบไม้จากต้นไม่โลกให้แกลโลลี่ ใช่แล้ว มันเป็นใบไม้ที่โจชัวเพิ่งดึงมาจากต้นไม่โลก มันสดมากด้วย

แกลโลลี่ถือใบไม่ไว้ในมือและมองมองอย่างละเอียด ในไม่ช้านางก็หันกลับมามองโจชัว

“นี่ไม่ใช่เรื่องที่ข้าจะมาคุยด้วย…” แกลโลลี่กล่าว

“แล้วมันคืออะไร?” โจชัวยังพูดไม่จบจู่ๆ นางก็วางมือของนางบนไหล่ของเขา ทันทีหลังจากนั้น นางก็หอมแก้มโจชัว โจชัวรู้สึกสัมผัสได้ถึงกลิ่นที่ไม่อาจอธิบายได้

“นี่เป็นพิธีที่เราคนจากฟารัคซี่มอบให้กับผู้อื่นเมื่อกล่าวคําอําลา ลา…”

หลังจากที่ดอกไม้แห่งฟารัคซี่ทําอย่างนั้นเสร็จ นางก็วิ่งไปที่มุมโถงทางเดินและหายตัวไป มีเพียงความคิดเดียวที่วิ่งเข้ามาในหัวของโจชัว – ผู้หญิงคนนี้โตขึ้น