Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 160

ตอนที่ 160 บันทึก

ในขณะที่โจชั่วกําลังให้ความสนใจกับโพสต์ของกระทูจอมเวทย์ ซิริใช้ตัวควบคุม ยุคหิน ที่โจชัวสร้างขี้นด้วยผลึกออริจินั่มและอักษรรูนเวทมนตร์เพื่อต่อสู้กับเห็ดจํานวนหนึ่ง

“ทําไมข้าถึงออกจากระดับสี่ไม่ได้…”

ซิริจ้องไปที่เกม Super Mario’ ในเครือข่ายเวทมนตร์ นางอยู่ในชั้นใต้ดินระดับสี่ นางเดินเพียงสองสามก้าวและเสียชีวิตเพราะลูกไฟที่ปรากฏขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้

เมื่อ GAMEOVER ปิดหน้าจอของนาง ซิริก็รู้สึกท้อแท้

“นี่มันยากมาก การฟื้นคืนชีพสามครั้งนั้นไม่เพียงพอที่จะเอาชนะเกมนี้”

“โดยเปรียบเทียบเกมนี้ค่อนข้างง่าย มีเห็ดสีเขียวที่ซ่อนอยู่จํานวนมากที่สามารถเพิ่มจํานวนการฟื้นคืนชีพได้นอกจากนี้หากเจ้าได้รับมากกว่าร้อยเหรียญ เจ้าจะได้รับการฟื้นคืนชีพอีกครั้ง”

ในฐานะผู้เล่นที่มีประสบการณ์โจชั่วเสนอเทคนิคบางอย่างให้กับซิริ ป๋องและ Super Mario เป็นเกมเดียวในเขตพิเศษเกม

โพสต์ในกระทู้ย่อยนี้มีแต่คนถามถึงวิธีผ่านเกมระดับหนึ่ง

“เห็ดเขียว? เกมนี้ไม่ได้มีแค่เห็ดสีแดงขนาดใหญ่และลูกบอลไฟสีขาวหรอกหรอ? โอ้ มีดาวด้วย..”

ซิรินับสิ่งที่นางพบในเกมจนถึงตอนนี้

นับตั้งแต่กระทูจอมเวทย์เปิดให้สาธารณชนทั่วไปของนอร์แลนด์เข้าชมได้อย่างเป็นทางการ คะแนนของซิริในเขตพิเศษเกม นั้นเหนือกว่าอันดับที่สองอย่างเฟย์มากกว่าสองพันคะแนน

เดี๋ยว…เฟย์?

ทันใดนั้นผู้ใช้เฟย์ก็แซงหน้าซิริและกลายเป็นจัดอันดับสูงสุดในเขตพิเศษเกม นอกจากนี้ ช่องว่างระหว่างคะแนนของพวกเธอนั้นมากกว่าสามแสนคะแนน!

“คู่ต่อสู้ปรากฏตัว…”

ซิริกําลังวางแผนที่จะไตร่ตรองเกี่ยวกับกลยุทธ์และจัดการกับ Super Mario อีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่อันดับของนางถูกคนอื่นแย่งชิงไปอีกครั้ง ปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้ของนาง

“ชื่อนั้น…ดูเหมือนจะเป็นน้องสาวของข้า”

หลังจากนั้นไม่นาน โจชั่วก็นึกขึ้นได้ว่าเขาเคยได้ยินชื่อนั้นที่ไหนมาก่อน

“น้องสาวเจ้าเหรอ?”

“เฟย์ แอนเนอร์ลาวด์ บุตรคนที่สี่ในสายเลือดการสืบราชบัลลังก์ของอาณาจักรปีศาจ แต่ข้าไม่รู้จักนาง ข้าไม่รู้ว่าผู้ใช้ชื่อนั้นเป็นนางจริงๆ หรือเปล่า”

โจชัวจําได้ว่าดาร์คเอลฟ์พูดถึงเฟย์ก่อนจะจากไป…

น่าเสียดายที่องค์ชายสามไม่มีความทรงจําเกี่ยวกับน้องสาวของเขามากนัก สิ่งเดียวที่อยู่ในความทรงจําของ เขาคือ นางอันตรายมาก อย่าเข้าใกล้ และคําเตือนอื่นๆ ที่คล้ายคลึงกัน

ขณะที่โจชั่วพูด ก็มีโพสต์ใหม่ปรากฏขึ้นในเขตพิเศษเกมของกระทูจอมเวทย์

ทําอย่างไรให้คนแคระหมวกแดงอยู่รอดจนจบ ผู้โพสต์ :เฟย์

สี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้

ด้วยความช่วยเหลือของปีศาจบาปซีนาร์ท ดาร์คเอลฟ์สามารถข้ามหลายประเทศได้ในคราวเดียวและเสร็จสิ้นการเดินทางซึ่งจะใช้เวลาครึ่งปีบนรถม้าเพื่อกลับไปยังเมืองหลวงของอาณาจักรปีศาจจากนอร์แลนด์ภายในเวลาสองชั่วโมง

เมื่อนางมาถึงเมืองเมืองหลวงของอาณาจักรปีศาจ นางสัมผัสได้ว่ามีดวงตามากกว่าร้อยคู่ที่จ้องมองนางอยู่

ดวงตาเหล่านั้นล้วนมาทหารรักษาการณ์ของเมืองหลวง พวกเขาเป็นผู้รับผิดชอบความเป็นระเบียบในเมืองหลวง

แม้ดาร์คเอลฟ์จะไม่ใช่ทหารรักษาการณ์แต่ตําแหน่งของนางในอาณาจักรปีศาจนั้นเหนือกว่าทหารรักษาการณ์ทั่วไป ดังนั้นแม้ว่าจะมีทหารรักษาการณ์ที่พบว่ามีนกแปลก ๆ บินเข้ามาในเมือง พวกเขาจะไม่ทําอะไรกับนาง

ดาร์คเอลฟ์บินลงในสวนที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวงได้สําเร็จ นี่เป็นสถานที่ที่เข้าถึงได้เฉพาะราชวงศ์ที่ปกครองอาณาจักรปีศาจ เหตุผลเดียวที่ดาร์คเอลฟ์สามารถเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ได้ก็เพราะสิทธิพิเศษที่บุคคลที่นางรับใช้มอบให้นาง

ดาร์คเอลฟ์เดินตามสวนและเข้าไปในปราสาทที่สง่างามแต่ค่อนข้างน่าขนลุก มีเพียงข้ารับใช้ธาตุน้ําบางคนที่ไร้จิตสํานึกเท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้เป็นครั้งคราวในโถงทางเดินที่ว่างเปล่านี้

นางเดินไปตามทางเดินและมาถึงโถงสังเกตกางผู้ปกครองอาณาจักรปีศาจ

ดาร์คเอลฟ์ควรมาที่นี่เพื่อรายงานข้อมูลที่นางได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้กับเจ้านายของนาง แต่ดาร์คเอลฟ์ไม่ได้ทําอย่างนั้น แทนที่จะรายงานต่อเจ้านายของนาง นางตัดสินใจที่จะพบกับ “มาทิลด้า” ผู้ซึ่งช่วยชีวิตนางไว้ในอดีตนางจําเป็นต้องให้สิ่งสําคัญบางอย่างแก่นาง

ดาร์คเอลฟเลี้ยวและเดินเข้าไปในโถงทางเดินแคบๆ ยิ่งนางเดินเข้าไปในโถงทางเดินลึกเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีข้ารับใช้ธาตุน้ําน้อยลงเท่านั้นในท้ายที่สุดนางเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในโถงทางเดินทั้งหมด

เสียงฝีเท้าของนางสะท้อนอยู่ในห้องโถง ดูเหมือนเป็นการเตือนให้นาง หลีกหนี’ จากสถานที่อันตรายแห่ง

เมื่อนางมาถึงสุดทางเดิน บันไดก็ปรากฏขึ้น ข้างบันไดมีหินแกะสลักปกคลุมไปด้วยฝุ่น การแกะสลักเป็นชุดคําในภาษาปีศาจ เมื่อแปลแล้ว พวกมันหมายถึงกันึ่งของขุมนรก

ดาร์คเอลฟ์เดินไปที่บันไดโดยไม่ลังเล ณ จุดนี้ไม่มีไฟ นางสามารถเห็นสภาพแวดล้อมของนางด้วยคุณสมบัติในการมองเห็นในความมืดของนางเองเท่านั้น

เมื่อนางก้าวไปอีกขั้น นางก็เห็นโครงกระดูกของสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จัก นั่นเป็นกระดูกที่เก่าแก่มาก พวกมันน่าจะตายมาแล้วตั้งแต่หลายปีก่อน…

ดาร์คเอลฟ์เหยียบกระดูกซี่โครงและมือคู่หนึ่ง ทับกระดูก นางเดินผ่าน สุสาน” ของกระดูก และหลังจากผ่านไปยี่สิบนาทีนางก็ขึ้นไปถึงยอดบันได

ชั้นบนสุดของบันไดนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากทางเดินที่เดินขึ้นมา บนโลกสถานที่นี้จะถูกเรียกว่าฤดูใบไม้ผลิดอกท้อของยูโทเปีย

เห็นได้ชัดว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ในสถานที่แห่งนี้ ห้องเล็กถูกปกคลุมไปด้วยตุ๊กตา และตุ๊กตาทุกประเภทในสไตล์ของประเทศต่างๆ

ดาร์คเอลฟ์ค่อยๆ เดินไปที่เตียงกลางห้อง และคุกเข่าลง นางพูดอย่างเงียบ ๆ “ฝ่าบาทเฟย์ ข้ากลับมาแล้ว”

พอได้ยินเสียง นางก็ลุกขึ้นจากเตียงทันที นางเป็นเด็กสาวที่ดูเหมือนจะอายุแค่สิบสามหรือสิบสี่เท่านั้นนางหน้าซีดตัวซีดดูเหมือนว่าสีเดียวบนตัวนางคือดวงตาสีม่วงของนางเท่านั้น

ผมของเด็กสาวค่อนข้างกระเซิง นางหาวเหมือนเพิ่งตื่นจากการนอนหลับ นางขยี้ตาง่วงๆก่อนจะมองไปที่ดาร์คเอลฟ์ที่กําลังคุกเข่าอยู่ปลายเตียง

หลังจากที่เห็นว่าคนที่มาหานางคือดาร์คเอลฟ์ นางก็หาวอีกครั้ง ล้มตัวลงนอนบนเตียงและหลับต่อ

“ฝ่าบาทเฟย์! สิ่งที่ข้านํากลับมาครั้งนี้น่าสนใจยิ่งกว่าตุ๊กตาทํารังจากประเทศน้ําแข็ง!”

เมื่อเห็นเฟย์ตัดสินใจจะกลับไปนอนต่อ ดาร์คเอลฟ์ก็ลุกขึ้นทันที

“ว้ว…ข้าไม่สนหรอกว่ามันคืออะไร ขอข้านอนต่ออีกสักเดือนก่อน”

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เมินเฉยต่อดาร์คเอลฟ์ นางนอนคว่ําและเอาหน้าจมลงไปบนหมอน

เมื่อเห็นแบบนี้นักฆ่าอย่างนางก็พบว่านี่เป็นโอกาสเหมาะเจาะในการลอบฆ่า แต่ดาร์คเอลฟ์ไม่กล้าคิดร้ายต่อเจ้าหญิงองค์นี้ เพราะอะไรนะหรอ? กระดูกเหล่านั้นบนบันไดทางมาที่นี่เป็นเครื่องเตือนใจที่ดีที่สุด

เมื่อถูกปลุกโดยดาร์คเอลฟ์อีกครั้ง เฟย์ก็ลืมตาขึ้นและนั่งลงบนเตียงของนาง ในที่สุดนางก็มองไปที่ดาร์คเอลฟ์ตรงหน้านาง

“เจ้าน่าจะรู้..ผลของการโกหก”

“แน่นอน”

ดาร์คเอลฟ์รู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นกะทันหัน มันไม่ใช่ความเข้าใจผิด

“แต่ในครั้งนี้ฝ่าบาทต้องพึงพอใจอย่างแน่นอน”