Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 156

ตอนที่ 156 เสียงแห่งนอร์แลนด์

“ท่านโจชั่ว ต้องการอะไร?”

ไทลิ่นวางตัวควบคุมของนางลง นางวิ่งมาที่โต๊ะของโจชั่วและนั่งลงตรงหน้าเขา

หลังจากผ่านไปสองสัปดาห์ เอลฟ์น้ําแข็งคนนี้ก็ใกล้ชิดกับโจชั่วมากไม่มันไม่ใช่แค่กับโจชั่วเท่านั้นคงจะถูกต้องกว่าหากจะบอกว่านางใกล้ชิดกับทุกคนในโรงเตี้ยมใจหินที่อยู่ด้านล่าง

โดยเฉพาะอินอร์ เอลฟ์น้ําแข็งดูเหมือนจะชอบอินอร์มาก

“ต้นไม่โลกเป็นยังไงบ้าง?” โจชั่วถาม

“อืมม..”

ไทลืนเรียกต้นไม่โลกออกมา ยังคงเป็นเพียงแค่ต้นกล้า แต่ยังไม่แตกออกจากเมล็ดที่โคนต้น

หลังจากที่ไทลืนเรียกออกมา หน่ออ่อนของต้นไม่โลกก็ม้วนกลับเข้าไปในเมล็ดพืช จากนั้นมันก็กลิ้งจากไหล่ของไทลืนไปจนสุดหัวของนาง

ถ้าต้นไม้โลกสามารถพูดได้ในขณะนี้ มันควรจะยืนอยู่บนหัวของไทลืนและ คําราม” ใส่โจชั่ว

ท้ายที่สุดโจชัวได้ดึงใบอ่อนสองในสี่ของมันออกไปเมื่อวานนี้

“อืม… หลังจากที่ท่านโจชัวช่วยข้าขายแผ่นเสียง ต้นไม่โลกก็ไม่แสดงอาการอ่อนแออีก…”

ในฐานะแมวสาวของต้นไม่โลก ไทลีนควรพูดขัดก่อนที่ต้นไม่โลกจะ “คําราม” ใส่โจชั่ว

น่าเสียดาย ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของโจชั่วต้นไม่โลกอาจจะไม่สามารถ คําราม” ได้ด้วยซ้ํามันจะอ่อนแอมากจนมันยังคงอยู่ในร่างกายของไทลืนและปล่อยให้หมอกสีเทากัดเซาะมัน

แต่นับตั้งแต่โจชั่วขายแผ่นเสียงเพลงแรก ไทลีนได้รับสิ่งที่โจชั่วเรียกว่า พลังศรัทธาเข้าสู่ร่างกายของนางทุกวันแม้ว่าปริมาณจะน้อยมาก แต่ก็ดีกว่าสภาพของนางเมื่อก่อนเป็นร้อยเท่า

ถ้าไทลืนและต้นไม่โลกเป็นปลาที่ใกล้ตายในแม่น้ําที่แห้งแล้งก่อนจะเจอกับโจชั่ว ตอนนี้พวกนางสามารถวนรอบตู้ปลาขนาดเล็กอย่างน้อยหนึ่งครั้งหรือสองครั้ง

แม้ว่าพลังศรัทธาจะมีไม่มาก แต่ไทลีนก็ยังรู้สึกขอบคุณโจชั่วเป็นอย่างมาก

“แล้วจะใช้เวลานานแค่ไหนกว่า…จะเติบโตอีกสองสามใบ? ข้าหมายความว่าเมื่อไหร่มันจะเติบโตนอีก…?”

เมื่อโจชัวถามคําถามนั้น ตนไม่โลกที่เพิ่งโผล่ออกมาจากเมล็ดก็หดกลับเข้าไปในเมล็ดทันทีการกระทําของ มันคล้ายกับที่แมวจะซ่อนตัวในที่แคบเมื่อถูกคุกคาม

“เรื่องนั้น อาจใช้เวลาสิบปี… หรือห้าสิบปี”

ไทลีนตอบโจชั่ว เวลาเติบโตของต้นไม่โลกโดยทั่วไปคํานวณเป็นพันปี สําหรับพวกเอลฟ์ที่สามารถอยู่ได้หลายพันปี มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่ยาวนาน

สําหรับไทลืน ห้าสิบปีเท่ากันกับเวลาหนึ่งเดือนของมนุษย์ แนวความคิดนี้คล้ายกับที่มนุษย์คิดว่าสิ้นเดือนแล้วเงินเดือนจะออกแล้ว

ไทลืนสังเกตว่าการแสดงออกของโจชั่วเริ่มแข็งที่อ นางค่อยๆถามว่า “ห้าสิบปีควรจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ สําหรับปีศาจไม่ใช่หรือ?”

“ไม่ ข้าขอบอกความลับกับเจ้า พวกเราปีศาจโกลาหลเป็นเหมือนมนุษย์มีอายุอยู่หลักสิบปีด้วยวิธีการใช้ชีวิตของข้า ข้าเชื่อว่าอายุขัยของข้าจะสั้นกว่าซิริที่นั่งอยู่ข้างๆ เจ้าเสียอีก”

โจชั่วเหลือบมองซิริซึ่งนั่งถัดจากไทลืน

“ข้าเตือนเจ้าให้เข้านอนเร็วทุกวัน! เจ้านั่นแหละที่ไม่ยอมฟัง!”

ซิริรูโดยธรรมชาติว่าโจชัวนอนดึกมากทุกวัน นางพยายามจะกระตุ้นให้เขาเปลี่ยนแต่มันก็ไร้ประโยชน์

“มันคือโรคจากการทํางาน นอกจากนี้ความสามารถของร่างกายที่จะอยู่ได้ตลอดทั้งคืนยังไม่ใช่เรื่องธรรมดา”

โจชัวยกนิ้วโป้ง

“ทําไมอายุขัยของปีศาจโกลาหลถึงสั้นนัก?”

คราวนี้ไทลืนเป็นคนที่ต้องตกใจปีศาจโกลาหลเป็นเผ่าพันธุ์ปีศาจที่อันตรายที่สุดในโลกนี้ ตามข่าวลือปีศาจบาปสามารถมีชีวิตอยู่ได้ห้าพันถึงหนึ่งหมื่นปีดังนั้นอายุขัยของปีศาจโกลาหลจะเทียบเท่ากับมนุษย์ได้ยังไง?

“เอ่อ…เจ้าควรถามคําถามนี้กับพ่อของข้า”

“ถ้าอย่างนั้นเรามาพูดถึงเรื่องของเรากันดีกว่าไทลีนเจ้าบอกว่าต้นไม่โลกต้องใช้เวลาสิบปีจึงจะเติบโต…”

“อา… ที่ข้าหมายถึงคือต้องใช้เวลามากพอที่จะเติบโตเป็นใบใหม่ได้”

นางตั้งหน้าตั้งตารอวันที่ต้นไม้โลกจะไปถึงท้องฟ้าอีกครั้งเหมือนกันกับโจชั่วแต่ด้วยความเร็วของการเติบโตของต้นไม่โลกโจชัวจะได้เห็นเพียง 4-5 ใบในชีวิตของเขาเท่านั้น

“ตกลง แล้วถ้าต้นไม่โลกได้รับพลังศรัทธา มากขึ้นล่ะ”

โจชั่วหยิบ “รายงานการตลาดของโรงเตี้ยมใจหิน” ขึ้นมาดูรายงานนั้นจัดทําโดยเมลิน่า นางจะทํารายงานใหม่ทุกสัปดาห์

รายงานดังกล่าวบันทึกว่ายอดขายเพลงของไทลีนเป็นยังไงเนื่องจากขาดการโปรโมต พวกเขาขายได้เพียงสามร้อยเจ็ดสิบแผ่นเท่านั้น

หากคนเปิดฟังซีดีสองครั้ง ก็หมายความว่ามีการฟังการร้องเพลงของไทลืนเจ็ดร้อยสี่สิบครั้งเท่านั้น

พลังศรัทธาจากเจ็ดร้อยสี่สิบคนจะสนับสนุนต้นไม่โลกให้เติบโตหนึ่งหรือสองใบภายในสิบปีจะเกิดอะไรขึ้นถ้าจํานวนพลังศรัทธาเพิ่มขึ้นเป็นแสนคน?

ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งนี้จํากัดให้เฉพาะคนที่ฟังบันทึกดนตรีของไทลืนสูงสุดเพียงชั่วโมงถึงครึ่งวันต่อวันเท่านั้น

“ข้าจําได้ว่าผู้อาวุโสของเผ่าพันธุ์ของเราเคยกล่าวไว้ว่าความอุดมสมบูรณ์ของต้นไม่โลกนั้นถูกกําหนดโดยจํานวนคนที่เรามีในเผ่าพันธุ์ของเรา…”

คําพูดของไทลืนนั้นแทบจะยืนยันกับโจชัวว่าความเร็วในการเติบโตของต้นไม่โลกจะเร็วขึ้นเมื่อมีผู้ศรัทธามากขึ้นหากจํานวนผู้ศรัทธาทะลุล้านก็ไม่เป็นปัญหาสําหรับต้นไม้โลกที่จะผลิตใบมากกว่าหมื่นใบ

นอร์แลนด์เป็นเมืองใหญ่ที่มีประชากรประมาณ 1.7 ล้านคนตัวเลขนี้ไม่รวมผู้ที่ไม่ใช่คนในนอร์แลนด์แม้ว่าเมืองที่มี 1.7 ล้านคนจะไม่ถือว่ามีขนาดใหญ่บนโลกแต่ปัจจุบันนอร์แลนด์อยู่ในสถานะการปฏิวัติอุตสาหกรรมโจชั่วไม่สามารถคาดหวังมากเกินไปจากอารยธรรมที่เพิ่งเกิดขึ้นใหม่นี้

“ข้ามที่ที่สามารถแปลงคนครึ่งหนึ่งหรือสองในสามของเมืองนี้ให้เป็นอาหารสําหรับต้นไม่โลก”

โจชั่วพูดถึงบางสิ่งที่ทําให้ไทลื่นตกใจมาก

“ท่าน…ท่านกําลังวางแผนที่จะกําจัดคนครึ่งเมืองหรอ?”

สิ่งแรกที่ซิรินึกถึงคือมหาเวทย์ที่น่ากลัว

“มั่นใจได้ เวทมนตร์ที่น่าสะพรึงกลัวเกี่ยวกับการถอนรากถอนโคนเมืองทั้งเมืองเป็นสิ่งที่ข้าไม่เคยรู้เลยตลอดชีวิตสิ่งที่ข้าจะบอกคือการให้คนในเมืองได้ยินเสียงของไทลืนมากขึ้น”

โจชั่วเปิดระบบเครือข่ายเวทมนตร์ของเขาและเปิดหน้าเว็บของกระทูจอมเวทย์ เขาเปิดเผยหน้าจอของเขาให้ไทลีนเห็น เขาแตะไปที่’แอปพลิเคชั่นเริ่มต้นอื่น ๆ บนหน้าจอนอกเหนือจากกระทูจอมเวทย์

ในขั้นต้นโจชั่วได้ตั้งชื่อแอปพลิเคชันนั้นว่า “สถานีออกอากาศนอร์แลนด์” แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้วเขาตัดสินใจเปลี่ยนชื่อเป็น เสียงแห่งนอร์แลนด์