Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 140

ตอนที่ 140 เจรจา

 

สามสิบนาทีก่อนภาพยนตร์จะจบ ภายในห้องชมภาพยนตร์ที่อยู่ด้านหลังที่นั่งผู้ชม

 

มาดามโครเดอร์ได้เปลี่ยนโฉมห้องแสดงเป็นห้องชมภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์ของ ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ สิ่งหนึ่งที่นางทําคือการจัดห้องชมภาพยนตร์ด้านหลังโถงแสดง

 

ผลึกออริจินั่มที่บรรจุ “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” ไว้ตรงกลางห้องชมภาพยนตร์มีขนาดไม่ใหญ่มาก

 

มาดามโครเดอร์ส่งผู้ช่วยสองคนที่ไว้ใจได้มากที่สุดของนางไปปกป้องผลึกออริจินั่มในห้องภาพยนตร์ กลุ่มผู้พิทักษ์ถือดาบประจําการอยู่ด้านนอก พวกเขาทําหน้าที่ป้องกันไม่ให้คนแปลกหน้าเข้ามาในห้อง

 

มาตรฐานการรักษาที่สูงมากของมาดามโครเดอร์สําหรับผลึกออริจินั่มนั้นคล้ายกับการปกป้องคลังสมบัติที่บรรจุเหรียญทองและอัญมณีจํานวนนับไม่ถ้วน

 

แต่ผลึกตัวอย่างสําหรับ ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” นั้นคุ้มค่าที่สุดสําหรับการปฏิบัติขนาดนี้

 

ในบรรดาผู้พิทักษ์สองคนของมาดามโครเดอร์ที่ดูแลผลึกออริจินั่มภายในห้องโรงภาพยนตร์ ผู้นําบางคนของนกพิราบดํา ดาร์คเอลฟ์ที่รู้จักกันในชื่อพันหน้า ได้แทรกซึมเข้าไปในห้อง

 

“ทําไมปีศาจตัวนั้นจึงปฏิเสธที่จะยอมรับคําสารภาพของคุณหนูแกลโลลี่? เฮ้อ น่าเสียดายจริงๆ!”

 

ผู้ช่วยที่ไว้ใจได้อีกคนในห้องชมภาพยนตร์คือผู้วิเศษอายุ 50 ปี เมื่อพิจารณาจากรัศมีเวทมนตร์ที่เขาเปล่งออกมา เขาควรจะเป็นผู้วิเศษระดับเจ็ด

 

แต่ดาร์คเอลฟ์ไม่สนใจความแข็งแกร่งของผู้วิเศษนี้ เมื่อผู้วิเศษจมดิ่งลงไปในตอนมาทิลด้าโดยบอกลีอองว่านางอาจจะรักเขา ดาร์คเอลฟ์ก็แอบยื่นมือของนางไปทางผลึกออริจินั่มที่วางอยู่กลางห้อง

 

” หยุด! อย่าแตะต้องผลึกออริจินั่ม! ถ้าเจ้าทําลายมัน เจ้าจะไม่สามารถชดเชยมันได้ตลอดชีวิต!”

 

จอมเวทย์เฒ่าตรวจพบพฤติกรรมของชายหนุ่มในห้องทันทีและตะโกนใส่เขาเสียงดัง

 

แต่หลังจากถูกผู้วิเศษหยุด จารึกอักษรรูนก็ปรากฏขึ้นบนนิ้วของดาร์คเอลฟ์

 

ทันทีที่ผู้วิเศษเห็นอักษรรูนนั้น เขาก็รู้สึกง่วงนอน ก่อนที่เขาจะใช้พลังเวทมนตร์เพื่อสลายความง่วงนอน เขาก็ได้กลิ่นของรูปพิเศษ

 

กลิ่นนั้นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งห้องภาพยนตร์จริงๆ ก่อนที่ภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์จะเริ่มต้นขึ้น แต่เขาเพิ่งรู้สึกถึงกลิ่นหลังจากที่ดาร์คเอลฟ์เปิดใช้งานอักษรรูนของนาง

 

หลังจากที่ผู้วิเศษล้มลงกับพื้นและหมดสติไป ดาร์คเอลฟ์ก็เผยให้เห็นร่างที่แท้จริงของนาง สิ่งแรกที่นางทําหลังจากเปิดเผยรูปลักษณ์ที่แท้จริงของนางคือการเช็ดน้ำตาของนางให้สะอาด

 

เป้าหมายของนางในการเข้าไปในคฤหาสน์ของฟารัคซี่ในครั้งนี้คือการขโมยตัวอย่างภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” แล้วนํามันกลับคืนสู่อาณาจักรปีศาจ

 

ในขั้นต้นนางเริ่มทํางานตั้งแต่เมื่อหลายสิบชั่วโมงที่แล้ว แต่หลังจากที่ไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว ดาร์คเอลฟ์ก็ตัดสินใจนั่งลงและดูภาพยนตร์เรื่องนี้ให้จบก่อน

 

แต่ในระหว่างภาพยนตร์ นางพบว่าน้ำตาของนางไหลลงมามากเกินไป

 

นางจินตนาการว่าตัวเองเป็นลีอองอยู่ ก่อนที่ภาพยนตร์จะจบ หัวใจที่เยือกเย็นของนางถูกภาพยนตร์เรื่องนี้ทําให้สะเทือนใจหลายครั้ง นางจบลงด้วยการหลั่งน้ำตาหลายต่อหลายครั้ง

 

หลังจากที่นางเปลี่ยนรูปลักษณ์ของนางเป็นคนอื่นแล้ว นางก็ไม่มีน้ำตาหรือเหงื่อไหลออกมา นั่นไม่ใช่เรื่องดี การกลั้นน้ำตาและเหงื่อของนางไว้ทําให้นางไม่สบายตัวอย่างมาก

 

ด้วยเหตุนี้นางจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องแสดงตัวก่อนที่ภาพยนตร์จะจบลง

 

ดาร์คเอลฟ์เช็ดน้ำตาแล้วและปรับสภาพจิตใจ นางเตรียมตัวทําภารกิจของนางต่อไป

 

นางวางมือลงบนผลึกออริจินั่มที่ตั้งอยู่ใจกลางห้องชมภาพยนตร์ แต่นางรู้สึกถึงการต่อต้านทันทีที่นางสัมผัสผลึกออริจินั่ม

 

มีม่านพลังเวทย์!

 

มาดามโครเดอร์ได้วางสิ่งกีดขวางที่มีหนามไว้เพื่อปกป้องผลึกออริจินั่ม

 

แต่ม่านพลังเวทย์เป็นสิ่งที่ดาร์คเอลฟ์สามารถทําลายได้หากนางจดจ่ออยู่กับมัน

 

ท้ายที่สุดแล้วการถอดรหัสและสลายม่านพลังต่างๆ ที่จอมเวทย์สร้างขึ้นนั้นเป็นความสามารถพิเศษของนาง

 

แต่นางจะไม่สามารถดูต่อไปได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภาพยนตร์เรื่องนี้หากนางเบี่ยงความสนใจไปที่ม่านพลังเวทย์

 

บางที… นางควรจะทํางานกับม่านพลังเวทย์หลังจากที่นางดูภาพยนตร์จบ? แต่ดาร์คเอลฟ์ไม่แน่ใจว่าเวทมนตร์ของนางจะควบคุมผู้วิเศษระดับเจ็ดไว้ได้นานแค่ไหน

 

ขณะที่นางรู้สึกลังเล มีคนเปิดประตูห้องชมภาพยนตร์

 

นางเปลี่ยนไปทันที เหมือนแมว นางกระโดดไปที่อีกด้านหนึ่งของประตู

 

นางจ้องมองไปที่ประตูและถือกริชที่เคลือบด้วยยาพิษ

 

พิษไม่ร้ายแรง มันทําได้เพียงทําให้เป้าหมายสงบลงเท่านั้น ในขั้นต้นดาร์คเอลฟ์ไม่ลังเลที่จะฆ่าเพื่อภารกิจของนาง

 

แต่ภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” นํานางกลับมารู้สึกถึงหัวใจของหญิงสาวที่นางทิ้งไปเมื่อหลายสิบปีก่อน ด้วยเหตุนี้นางจึงเลือกวิธีโจมตีที่ค่อนข้างเป็นมิตร

 

ทันทีที่คนที่เปิดประตูเดินเข้ามา กริชของนางก็จะกดไปที่คอของบุคคลนั้น

 

ขณะที่นางตื่นตัวเต็มที่ ภาพยนตร์ก็ยังคงดําเนินต่อไป ครั้งแล้วครั้งเล่าที่นางโฟกัสไปที่ความคืบหน้าของภาพยนตร์

 

แต่ในไม่ช้านางก็หันกลับมาสนใจคนที่เข้ามาในห้อง

 

“ทําไมเจ้าถึงชอบซ่อน?”

 

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น เมื่อดาร์คเอลฟ์เห็นบุคคลนั้น การเคลื่อนไหวของนางก็แข็งที่อทันที ในท้ายที่สุด นางวางอาวุธของนางอย่างช่วยไม่ได้

 

“ดาร์คเอลฟ์ ถ้าเจ้าต้องการเข้าร่วมรอบปฐมทัศน์ของภาพยนตร์ ข้าสามารถจัดที่นั่งให้เจ้าในที่นั่งสําหรับผู้ชมได้ เจ้าไม่จําเป็นต้องมาซ่อนที่นี่เลย”

 

โจชัวผลักประตูห้องชมภาพยนตร์และเห็นดาร์คเอลฟ์ยืนอยู่ข้างกําแพง

 

ดาร์คเอลฟ์ไม่ตอบสนองต่อโจชัว นางถอยหลังหลายก้าวและมองไปทางด้านของโจชัว ไม่มีคนอื่นมากับเขา แต่มีวิญญาณสาวกลางวันอยู่หลายตัวที่ลอยอยู่รอบตัวเขา

 

แม้ว่าพลังการต่อสู้ของวิญญาณสาวกลางวันจะไม่มากพอ กลิ่นอาบแห่งความตายที่เปล่งออกมาจากรอยประทับบนมือของโจชัวก็มากเกินพอที่จะทําให้ดาร์คเอลฟ์ยอมแพ้ต่อการต่อต้านทั้งหมด

 

“ข้าไม่ได้มาเพื่อดูภาพยนตร์”

 

อันที่จริงดาร์คเอลฟ์ไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูภาพยนตร์ แต่นางมาเพื่อขโมยผลึกออริจินั่มที่บรรจุตัวอย่าง ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ

 

นางไม่ได้โกหก อย่างไรก็ตามดวงตาของนางเลื่อนไปที่หน้าจอภาพยนตร์นอกห้องครั้งแล้วครั้งเล่า

 

โจชัวสามารถเห็นได้ว่าเอลฟ์สาวคนนี้สับสนเพียงใด ในท้ายที่สุด เขาถอนหายใจและทําท่าทาง “ได้โปรดดูไปเถอะ ไปทางนาง

 

แม้ว่าดาร์คเอลฟ์หญิงคนนี้จะเข้ามาในโรงภาพยนตร์โดยไม่ได้ซื้อตั๋ว โจชัวก็ยังถือว่านางเป็นแขกรับเชิญ

 

“… ดูภาพยนตร์เสร็จก่อนค่อยคุยกันดีไหม?” โจชัวแนะนํา

 

ดาร์คเอลฟ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย นางดูเหมือนจะมีปัญหาทางจิตบางอย่าง แต่เมื่อภาพยนตร์ไปถึงส่วนที่กองทัพบังคับใช้กฎหมาย และล้อมลีอองกับมาทิลด้า นางก็พยักหน้าเงียบๆ

 

แม้ว่านางจะยอมรับข้อเสนอของโจชัว แต่การแสดงออกที่ตึงเครียดของนางยังคงไม่เปลี่ยนแปลง โจชัวตัดสินใจยื่นเงียบๆ ข้าง ๆ และรอให้ภาพยนตร์จบ

 

เมื่อลีอองเสียชีวิต ดาร์คเอลฟ์สาวก็ดูเหมือนจะห้ามอะไรบางอย่างไว้ ดวงตาของนางกระตุกเล็กน้อย

 

ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังคงดําเนินต่อไปแม้หลังจากนั้น การเสียชีวิตของลีอองไม่ได้ส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของนักฆ่าเอลฟ์ผู้เย็นชานี้

 

หลังจากที่มาทิลด้าฝังต้นไม้ในกระถางลงบนพื้นแล้วพูดว่า “ข้าคิดว่าเราจะไม่เป็นไรที่นี่ลีออง” ดูเหมือนว่าดาร์คเอลฟ์ยังคงเก็บอะไรบางอย่างไว้ ลําคอของนางดูเหมือนจะสลักอารมณ์ออกมา

 

ในที่สุดเมื่อเมโลดี้ของ ‘Shape Of My Heart” เริ่มเล่น นางก็สูญเสียการควบคุมอารมณ์ไป ในที่สุด ดาร์คเอลฟ์สาวที่รักษาท่าทีห่างเหินตลอดเวลานับตั้งแต่โจชัวเข้ามาในห้องเริ่มน้ำตาคลอ

 

แต่เพื่อจุดประสงค์ในการแสดงความกล้าหาญ ดาร์คเอลฟ์คนนี้ใช้มือของนางเช็ดน้ำตาอย่างต่อเนื่อง น่าเสียดายที่บางทีอาจเป็นเพราะนางไม่ได้ร้องไห้มาหลายสิบปีแล้ว นางจึงร้องไห้ออกมาด้วยความโศกเศร้าทั้งหมดที่นางเก็บไว้ในใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา

 

ท่าทางที่ดูเจ็บปวดของดาร์คเอลฟ์ทําให้โจชัวตกใจชัวขณะ ความประทับใจที่โจชัวมีต่อดาร์คเอลฟ์ผู้เป็นหัวหน้าของนกพิราบดําคือนางสงวนตัว ห่างเหินและมีไหวพริบ นางดูเหมือนเป็นคนที่ไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของนางให้คนอื่นเห็น

 

บางที่นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทําไมฉายาของนางคือพันหน้า

 

ความอดทนของนางก่อนร้องไห้ต่ำกว่าที่โจชัวคาดไว้มาก หรือบางที… ภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” โดนใจนาง?

 

ความประทับใจของโจชัวที่มีต่อดาร์คเอลฟ์คนนี้หายไปอย่างสิ้นเชิงเหมือนกับความประทับใจของเขาที่มีต่อเอลฟ์น้ำแข็ง

 

“ใช้สิ่งนี้เช็ดน้ำตาของเจ้า”

 

โจชัวไม่พกผ้าเช็ดหน้าติดตัว ด้วยเหตุนี้เขาจึงหาผ้าปูโต๊ะแบบสุ่มและโยนให้ดาร์คเอลฟ์

 

โจชัวรู้สึกว่าน่าเสียดายเล็กน้อย หากเขามีผ้าเช็ดหน้า เขาน่าจะได้รับความประทับใจที่ดีจากดาร์คเอลฟ์มากขึ้น ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงจะอ่อนแอที่สุดตอนร้องไห้

 

ดาร์คเอลฟ์ไม่ได้ปฏิเสธ นางหยิบผ้าปูโต๊ะที่เขาส่งให้นาง ใช้มันเช็ดน้ำตาทั้งหมดออกจากใบหน้าของนาง

 

นางเองก็ไม่อยากร้องไห้แบบนี้เหมือนกัน นางไม่ต้องการเปิดเผยด้านที่เปราะบางของนางกับคนแปลกหน้าอย่างโจชัว

 

น่าเสียดายที่ระเบิดน้ำตาที่โจชัวโยนใส่นางที่ชื่อ ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” นั้นรุนแรงเกินไป

 

ไม่ว่าดาร์คเอลฟ์จะต่อต้านยังไง นางก็ไม่สามารถต้านทานพลังเชื้อที่มาจากเพลง ‘Shape Of My Heart” ได้ ในท้ายที่สุดนางก็จบลงด้วยการหลั่งน้ำตาที่นางพยายามเก็บเอาไว้

 

มันก็เหมือนกันสําหรับโจชัว ในครั้งแรกที่เขาดู “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” เขาไม่ได้รับผลกระทบจากภาพยนตร์ทั้งเรื่องมากนัก แต่เมื่อภาพยนตร์จบลง น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา

 

แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะทําให้ดาร์คเอลฟ์เปิดเผยจุดอ่อนของนางต่อโจชัว แต่นางก็เป็นตัวแทนข่าวกรองและนักฆ่ามืออาชีพที่ประสบความสําเร็จ ดังนั้นนางจึงรีบปรับตัวเอง

 

ผ้าปูโต๊ะนั้นเหมือนกับผ้าคลุมของนักมายากลในมือของดาร์คเอลฟ์ ก่อนหน้านี้นางร้องไห้ไม่หยุด ทว่าครูต่อมา ใบหน้าของนางก็กลับไปเป็นการแสดงออกที่เย็นเยียบเหมือนน้ำแข็งตามเดิม

 

แต่ดวงตาสีแดงของนางเป็นเครื่องพิสูจน์ว่านางเศร้ามากเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้ว

 

“นั่นเป็นชะตากรรมเดียวที่เป็นไปได้สําหรับลีอองหรอ?”

 

ก่อนที่โจชัวจะพูดอะไร จู่ๆ ดาร์คเอลฟ์ก็เปล่งเสียงถามคําถามของนาง

 

“ขอคิดก่อนนะ ในเรื่องจริงลีอองไม่ได้ตาย เขาได้ก่อตั้งโรงแรมขึ้นที่ถนนกระรอกแทน นอกจากนี้เขายังรับเลี้ยงลูกครึ่งมังกรและลูกอสูรแมวเทา ผลลัพธ์นี้ทําให้เจ้าพอใจหรือไม่?”

 

สิ่งที่โจชัวพูดถึงคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้หลอกลวงพริก นักแสดงบทลีออง

 

หลังจากได้ยินสิ่งที่โจชัวพูด ดาร์คเอลฟ์ก็ยิ้มออกมาในทันใด

 

นี่เป็นครั้งแรกที่โจชัวเห็นรอยยิ้มของนาง ท่าที่ทั้งหมดที่นางแสดงในอดีตเป็นการเสแสร้งเพื่อเจรจากับผู้อื่น แต่รอยยิ้มนี้ของนางอยู่ไม่นาน

 

นางเดินไปที่หน้าต่าง ผ่านหน้าต่าง นางสามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องคัดกรอง

 

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนอายุเพียงสิบสามหรือสิบสี่ปีพบว่าตัวร้ายของภาพยนตร์เรื่องนี้คือสแตนฟิลด์ที่นั่งอยู่ถัดจากนาง นางเลือกล้างแค้นให้ลีอองโดยไม่ลังเล และเริ่มร่ายเวทย์สายฟ้าที่อันตราย

 

โชคดีที่คนที่นั่งข้างนาง ผู้วิเศษที่ดูเหมือนครูของนางได้หยุดนาง เซอร์ไวเซนาสเช่ นักแสดงบทแตนส์ฟิลด์ทําได้แค่หลบหนีชะตากรรมอันน่าสลดใจของการมีทรงผมแบบแอฟโฟรไปขึ้นเวทีในภายหลัง

 

“ถ้าข้าเป็นนาง ข้าจะทําแบบเดียวกันเพื่อที่ข้าจะได้ระบายอารมณ์ออกมาบ้าง” ดาร์คเอลฟ์กล่าว

 

“ถ้าอย่างนั้น ข้าก็บรรลุเป้าหมายแล้ว ข้าชนะการเดิมพันของเราแล้ว”

 

โจชัวกําลังมองผู้ชมด้านล่างผ่านหน้าต่าง เมื่อฉากเครดิตสําหรับนักแสดงเริ่มฉายบนหน้าจอภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์ยังไม่เสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์

 

มาดามโครเดอร์ขึ้นไปบนเวที จากนั้นนักแสดงทุกคนในภาพยนตร์เรื่อง “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” ก็เริ่มเดินขึ้นไปบนเวทีทีละคน

 

เมื่อนักแสดงสองคนสุดท้าย ดอกไม้แห่งฟารัคซี่ที่เล่นเป็นนักแสดงนําหญิงมาทิลด้า และผู้หลอกลวงพริกซึ่งเล่นเป็นนักแสดงนําชายลีอองขึ้นเวทีพร้อมกัน ผู้ชมแทบทุกคนต่างปรบมือกัน เสียงปรบมือของพวกเขามีความกระตือรือร้นมากกว่าตอนภาพยนตร์จบลง

 

เสียงปรบมือของพวกเขาดําเนินต่อไปเป็นเวลานานมาก

 

โจชัวมองไปที่ดาร์คเอลฟ์ ดูเหมือนนางจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

 

ในเวลานี้ดาร์คเอลฟ์มั่นใจอย่างเต็มที่ว่าเสียงปรบมือนั้นมาจากปีศาจที่ยืนอยู่บนเวที!

 

มนุษย์เหล่านั้นยืนปรบมือให้ปีศาจ หลายคนรู้สึกซาบซึ้งอย่างยิ่งที่ปีศาจตัวนั้นยังมีชีวิตอยู่

 

ก่อนหน้านี้ถ้ามีคนอธิบายฉากนี้ให้ดาร์คเอลฟ์ฟัง นางคงคิดว่าคนๆ นั้นกําลังเล่าเรื่อง ตลกให้นางฟังเป็นเรื่องตลกที่ไม่ตลก

 

แต่ความจริงอยู่ต่อหน้าต่อตานาง ปีศาจยืนอยู่บนเวทีของมนุษย์ นอกจากนี้เขายังเป็น จุดสนใจของทั้งเวที

 

ในท้ายที่สุดแม้แต่ดาร์คเอลฟ์ก็ยังปรบมือ

 

แม้ว่านางรู้ว่าเรื่องราวในภาพยนตร์เป็นเรื่องสมมุติ แต่ใครก็ตามที่เพิ่งดู “ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ” จะประทับใจอย่างยิ่งเมื่อเห็นลีอองยืนเคียงข้างกับมาทิลด้า

 

หลังจากที่ดาร์คเอลฟ์ปรบมือเสร็จ นางหันไปมองโจชัว

 

คนที่ทําให้เรื่องทั้งหมดนี้เป็นจริงคือโจชัว โจชัวทําสิ่งที่นางปฏิเสธที่จะเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้สําเร็จ

 

เขาได้ทําให้มนุษย์ยอมรับปีศาจ

 

“แม้ว่าพวกเขาจะปรบมือให้กับนักฆ่าปีศาจที่สวมบทบาทในภาพยนตร์ แต่อย่างน้อยภาพยนตร์เรื่องสมมติก็มีอิทธิพลต่อโลกแห่งความเป็นจริง ใช่ไหม?” โจชัวถาม

 

นี่คือ “พลังทําลายล้าง” ของวัฒนธรรม โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นเวทมนตร์ที่สามารถสร้างความรู้สึก ค่านิยม และมุมมองของมนุษย์ได้

 

“ท่านชนะแล้ว ท่านโจชัว”

 

ดาร์คเอลฟ์ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างตรงไปตรงมาในการเดิมพันกับโจชัว

 

“ถ้าอย่างนั้น…” โจชัวเตรียมรับตัวละคร “ฮีโร่” ตัวใหม่แล้ว

 

แต่ในขณะนี้จารึกอักษรรูนปรากฏขึ้นที่ปลายนิ้วของดาร์คเอลฟ์ ทันทีที่โจชัวเห็นคาถานั้น ความง่วงก็เข้ามาทําร้ายความรู้สึกของเขา

 

วิสัยทัศน์ของโจชัวเริ่มเลือนลาง

 

ขณะที่เปลือกตาของโจชัวเริ่มหนักขึ้นและหนักขึ้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะทิ้งน้ำหนักลงบนหน้าต่างเพื่อรองรับตัวเอง

 

อืม….ดาร์คเอลฟ์ของโลกนี้ก็เจ้าเล่ห์เหมือนกัน?

 

“ขอโทษ ท่านโจชัว ข้าไม่สามารถทํางานให้ท่านได้ในตอนนี้”

 

ดาร์คเอลฟ์มองร่างกายของโจชัวที่เซไปมาก่อนทรุดตัวลง จากนั้นนางก็หันหลังเดินตรงไปยังผลึกออริจินั่ม

 

แต่ในวินาทีต่อมา มือของนางถูกใครบางคนคว้าไว้ นางหันไปมองด้วยความตกใจทันที

 

“ยังไง…”

 

นางไม่คิดว่าความต้านทานเวทมนตร์ของโจชัวจะแข็งแกร่งขนาดนั้น

 

“อย่าประมาทความสามารถของโปรแกรมเมอร์เวลาตื่นตัว”โจชัวกล่าว