Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 103

ข้อเสนอของโจชั่วทําให้ผู้หลอกลวงลังเล

 

“นั่นเป็นข้อเสนอที่ไม่เลวเลยนี่ พริก?”

 

ก่อนที่ผู้หลอกลวงจะปฏิเสธข้อเสนอของโจชัว เอลฟ์ก็ค่อยๆ เดินลงมาจากบันไดชั้นสอง ผิวสีม่วงบอกโจชัวว่านางเป็น ดาร์คเอลฟ์หายาก

 

ดาร์กเอลฟ์ที่อาศัยอยู่ใต้ดินนั้นหายากกว่าเอลฟ์ในปามาก

 

แต่โจชัวยังคงรู้สึกเหมือนว่านางกําลังแสดงความรู้สึกที่ไม่ลงลอย ราวกับว่านางถูกปกคลุมไปด้วยความลึกลับ

 

น่าเสียดายที่การรับรู้โดยกําเนิดของโจชัวดูเหมือนจะไม่มีประสิทธิภาพต่อดาร์คเอลฟ์คนนี้เขาไม่สามารถระบุตัวตนที่แท้จริงของนางโดยใช้การรับรู้ของเขาได้

 

“เราไม่ควรทําอย่างนั้น”

 

ผู้หลอกลวง ที่ชื่อพริกเริ่มพิมพํากับตัวเอง

 

“โรงแรมของเจ้าแทบไม่มีลูกค้าเลยตลอดทั้งปี นอกจากนี้เจ้ากําลังปกป้องเด็กกําพร้าเหล่านั้นเจ้าคงไม่คิดที่จะให้พวกเขากินขนมปังสีดําที่เต็มไปด้วยทรายในแต่ละวันหรอกใช่ไหม? นอกจากนี้นอร์แลนด์ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าสามารถซื้ออาหารหยาบๆได้ในปริมาณมาก”

 

ดาร์คเอลฟ์เดินมาที่โต๊ะต้อนรับ และหยิบถุงเหรียญทองที่โจชัววางไว้บนโต๊ะ หลังจากสั่งน้ําหนักถุงเหรียญด้วยมือแล้ว นางก็โยนให้ผู้หลอกลวง

ในที่สุดเมื่อดาร์คเอลฟ์ชักชวนพริกก็ตกลงตามข้อเสนอของโจชั่ว

 

หลังจากเกลี้ยกล่อมพริกแล้ว ดาร์คเอลฟ์ก็ไม่สนใจที่จะอยู่และออกจากโรงแรมไป นางเดินผ่านโจชั่วออกไป

 

“ข้ารู้สึกเหมือนเคยเห็นเอลฟ์คนนั้นที่ไหนสักแห่ง”

 

ชีริมองไปยังด้านหลังของเอลฟ์ที่เพิ่งจากไป นางรู้สึกคุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูก

 

“เราเคยเจอนางมาก่อน ในอาณาจักรปีศาจนางอาจจะเป็นอสายลับของน้องสาวหรือพี่ สาวข้า หรือที่แย่ไปกว่านั้น นางอาจจะเป็นพี่ชายของข้าหรือ สายลับของตยุคอีกสามคน”

 

โจชั่วมั่นใจว่าเขาเคยพบดาร์คเอลฟ์มาก่อนในอาณาจักรปีศาจ แต่เขาจําไม่ได้ว่าที่ไหนกันแน่

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งดาร์กเอลฟ์นั้นแอบติตตามเขาตั้งแต่ตอนที่เขายังอยู่ในอาณาจักรปีศาจ

 

ในอาณาจักรปีศาจคนที่น่าจะสั่งอะไรแบบนี้มากที่สุดคือเซชิลีพี่สาวของเขา เพราะการรักษาการณ์คืองานของนาง

 

สําหรับนอกซ์ หรือเฟย์น้องสาวคนของเขา โจชั่วแทบไม่มีปฏิสัมพันธ์กับพวกเขาเลย

 

“เราควรจับนางมา และสอบปากคํานางไหม?”

 

วิธีจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ของอิริคือ ถ้าไม่กลัวก็โจมตี

 

“เราพลาดโอกาสไปแล้ว ข้าไม่สามารถตรวจจับนางได้อีก นอกจากนั้นมันไม่จําเป็น”

 

ความสามารถของตาร์คเอลฟ์ในการปกปิดตัวเองนั้นแข็งแกร่งกว่าเอลฟ์ที่ติดตามดอกไม้แห่งฟารัคซี่ ไม่นานหลังจากที่นางออกจากโรงแรม กลิ่นอายของนางก็หายไปจากการรับรู้ของโจชั่วอย่างสมบูรณ์

 

“ตอนนี้เรามีเรื่องที่ต้องจัดการ”

 

โจตัวไม่ได้คาดหวังว่าจะมีใครบางคนในอาณาจักรปีศาจที่แผ่ขยายไปถึงนอร์แลนด์

 

การเฝ้าระวังจากดาร์คเอลฟ์นั้นเกี่ยวข้องกับการต่อสู้แย่งชิงอํานาจของอาณาจักรปีศาจ

 

เป็นไปได้ไหมว่าพี่น้องของเจ้าชายสามสงสัยว่าโจชัวกําลังพยายามจัดตั้งกองทัพในโลกมนุษย์เพื่อโจมต้อาณาจักรปีศาจไปยึดตําแหน่งราชา?

 

โจชั่วมักจะเล่นใจหินร่วมกับหัวหน้าบาทหลวงและอัศวินหญิงของโบสถ์ศาสนจักร ถ้าตาร์คเอลิฟ์คนนั้นบิดเบือนความจริงและส่งมันกลับไปให้เจ้านายของนางงั้น

 

ดี มันจะไม่เป็นปัญหามากมายนัก โจชั่วคนปัจจุบันไม่ใช่เจ้าชายสามที่อ่อนแอและอยู่ ตัวคนเดียวอีกต่อไป

 

“ลูกค้าโปรดตามข้าขึ้นไปข้างบน ข้าจะพาไปดูห้อง”

 

ดูเหมือนผู้หลอกลวงจะจงใจหลีกเลี่ยงเรื่องใดๆ เกี่ยวกับตาร์คเอลฟ์คนนั้น หลังจากบันทึกรายการลงในสมุดจดโทรมๆเสร็จแล้ว เขาก็ออกจากโต๊ะต้อนรับ และเดินแนะนําของโจชั่วและซิริ

 

“เจ้าอยู่ในเมืองนี้มานานเท่าไหร่แล้ว?”

 

ตามผู้หลอกลวงที่จงใจหลีกเลี่ยงหัวข้อของตาร์คเอลฟ์ โจชั่วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหาข้อมูลทางอ้อม

 

บุคลิกของผู้หลอกลวงคนนี้ตรงกันข้ามกับชื่อเผ่าพันธุ์ของเขาอย่างสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าเขาจะ ไม่ชอบการสนทนาและรู้ว่าเขาจะปล่อยให้ข้อมูลที่ไม่จําเป็นรั่วไหลจากการพูดมากเกินไป ด้วยเหตุนี้เขาจึงยังคงนําทางโจชัวและซิริอย่างเงียบๆ และไม่สนใจที่จะตอบคําถามใดๆ ของโจชัว

 

ทําให้โจชัวต้องหยุดถามคําถามชั่วคราว เขาเริ่มตรวจสอบโรงแรม โรงแรมใช้บันไดเรียนที่มักพบเห็นในห้องสมุด มีทั้งหมดสี่ขั้น แม้ว่าโถงต้อนรับจะไม่ใหญ่มาก แต่ภายในโรงแรมใหญ่กว่าที่โจชั่วคิดไว้มาก

 

ทั้งโรงแรมให้ความรู้สึกของความเก่า บางส่วนของพื้นจะดังเอี้ยดเมื่อเหยียบ ถ้ามีขนชั้นสูงคนใดมาที่นี้ พวกเขาจะบ่นว่าโรงแรมแห่งนี้ ไม่ต่างจากยังฉางของชาวนา!

 

นอกจาก ผู้หลอกลวง ที่เป็นผู้จัดการโรงแรม ยังมีเด็กที่ไม่ใช่มนุษย์อีกหลายคนในโรงแรมพวกเขากําลังซ่อนตัวอยู่หลังกําแพงโดยโผล่ออกมาแค่หัว และจ้องมองที่โจชั่วและซิริอย่างสงสัย

 

“เจ้ารับเด็กพวกนั้นมา เป็นลูกครึ่งมังกรและมนุษย์กึ่งสัตว์แมวเทา”

 

โจชัวโบกมือให้เด็กๆ เด็กๆ มีปฏิกิริยาราวกับหวาดกลัวและรีบถอยหลังกลับทันที ดูเห มือนว่าพวกเขาจะกลัวมนุษย์มาก

 

“ พ่อแม่ของพวกเขาทิ้งพวกเขาไว้ให้ข้าดูแล หลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย” ผู้หลอกลวงกล่าว

 

ถนนกระรอกเป็นหนึ่งในไม่กี่แห่งในโลกนี้ที่ยอมรับผู้ที่ไม่ใช่มนุษย์ แต่ถนนสายนี้มีนอกจากผู้วิเศษที่อยากรู้อยากเห็นแล้ว คนนอกไม่เคยสนใจที่จะเข้ามาใกล้ถนนสายนี้

 

สําหรับพวกคนแคระ และเอลฟ์ที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับมนุษย์ สถานการณ์ของพวกเขาไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น มนุษย์ส่วนใหญ่สามารถยอมรับพวกเขาได้สําหรับมนุษย์กึ่งสัตว์แมวเทา มนุษย์ยินดีที่จะรับพวกเขาเป็นสัตว์เลี้ยงในบ้าน แต่พวกเขาไม่สามารถยอมรับครึ่งมังกรได้

 

“นี่คือความจริงอันยากลําบากของชีวิต แต่วันหนึ่ง สิ่งต่างๆ จะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น”

 

เมื่อผู้หลอกลวงเอากุญแจห้องออกมาเปิดห้องให้โจชัวดู เขาหยุดนิ่งอยู่กลางคันเมื่อได้ยินความคิดเห็นของโจชั่ว

 

“เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เป็นไปไม่ได้…” เช่นเดียวกับเด็กที่ไม่ใช่มนุษย์ ผู้หลอกลวงก็ระมัดระวังมนุษย์เป็นอย่างมาก ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือวิธีที่เขาแสดงความระมัดระวัง

 

“เจ้าจะรู้ได้ยังไงหากยังไม่ได้ลอง? พริก ในอนาคต มนุษย์กลุ่มหนึ่งและ… ปีศาจกลุ่มหนึ่งอาจปรากฏขึ้นในโรงแรมของเจ้า เจ้าสามารถให้โรงแรมของเจ้าเป็นบ้านของปีศาจได้หรือไม่?”

 

โจชั่วไม่ลืมเรื่องสาวกล้องพิเศษของเขา พวกนางรออยู่ในปราสาทของดยุคแห่งกระดูกมานานแล้ว

 

“ปีศาจและมนุษย์?”

 

ผู้หลอกลวงกัดฟันแน่น เขารู้ว่าสิ่งที่โจชั่วกําลังวางแผนจะทําไม่ใช่เรื่องดี แต่ในเมื่อเขารับเงินแล้ว เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้า

 

“มั่นใจได้ ข้าจะไม่ยอมให้คนใดคนหนึ่งทําร้ายเด็กที่อยู่ในความดูแลของเจ้า”

 

โจชัวรู้ดีว่าผู้หลอกลวงกังวลเรื่องอะไร แต่คําปลอบโยนของเขาไม่มีผลใดๆ

 

ผู้หลอกลวงมอบกุญแจห้องอื่นๆ ให้โจชั่วแล้วจากไป

 

“เจ้าวางแผนที่จะให้ที่นี้เป็นสถานที่ถ่ายทําจริง ๆ เหรอ?”

 

สิริเดินเข้าไปในห้องและมองไปรอบๆ นางรู้สึกว่าห้องนี้คล้ายกับคําอธิบายของฉากในบทจ

 

“มีอะไรผิดปกติหรอ?”

 

“ คนในคณะละครจะยอมรับเรื่องนี้ไหม?”

 

ศิริเขียผ้าปูที่นอนด้วยไม้เท้าของนาง แม้ว่าสถานที่จะดูเก่า แต่ก็ค่อนข้างสะอาด ดูเหมีอนว่าคนงานในโรงแรมจะใส่ใจในการทําความสะอาด

 

สิ่งเดียวที่อิริรู้สึกว่าไม่ควรมีอยู่คือเห็ดที่เติบโตอยู่บนผนัง

 

ในบางเชื้อชาติ เหตบางชนิดเทียบเท่ากับดอกไม้ประดับ แต่สําหรับมนุษย์แล้ว สถาน ที่นั้นๆขึ้นราคนจะอยู่ในที่ที่มีเชื้อราได้ยังไง?

 

“คนที่ไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ก็แค่ออกไป ข้าไม่ได้บังคับใคร คณะละครห่านดําไม่ได้เป็นเพียงคณะละครเดียวในนอร์แลนด์ซะหน่อย”

 

โจตัวไม่ได้ขอให้สมาชิกของคณะละครหุ่นดํามามีส่วนร่วมในการถ่ายทําภาพยนตร์เรื่ องต่อไปของเขาเขาเป็นผู้กํากับ สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปคือ การออดิชั่น”

 

การทดสอบครั้งแรกคือว่าพวกเขาสามารถจัดการกับปัญหาได้หรือไม่ สิ่งที่โจชัวต้ องการคือนักแสดงไม่ใช่เหล่าชนชั้นสูงที่ต้องมาคอยเอาใจ

 

สิ่งเดียวที่โจชั่วต้องทําตอนนี้คือเขียนจดหมายแจ้งมาดามโครเตอร์ เพื่อที่นางจะได้ส่งคณะละครหุ่นดํามา

 

ที่พักของมาดามโครเดอร์ สถานที่ข้อมถูกสร้างขึ้นเป็นพิเศษสําหรับคณะละคร และมันอยู่ในคฤหาสน์ นอกจากนี้ยังมีพื้นที่ฝึกส่วนตัวที่เตรียมไว้สําหรับดอกไม้แห่งฟารัคซี่

 

แกลโลลี่สวมชุดเต้นรําเดินไปรอบๆ และเต้นรําในห้องที่ว่างเปล่า

 

ไม่ว่าชื่อเสียงของนางในฐานะดอกไม้แห่งฟารัคชจะโด่งดังเพียงใด นางก็ไม่ลืมเกี่ยวกับการฝึกฝน

 

นอกจากการแสดงแล้ว นักแสดงละครเวที่ยังต้องเห็นด้วย ในฐานะนักแสดงละครเวที ที่โดดเด่นท่าเต้นที่สง่างามจึงเป็นสิ่งจําเป็นอย่างยิ่ง

 

แกลโลลี่ยังเด็กมาก ร่างกายของนางยังไม่โตเต็มที่ ดังนั้นนางจึงไม่สามารถทําสิ่งต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย

 

ผู้คนจากฟารัคซี่แตกต่างจากเด็กผู้หญิงจากอิชทาร์ ประเทศแห่งน้ําแข็ง บรรดาผู้ที่มาจากอิชทาร์จะมีหุ่นเซ็กซี่โดยไม่ต้องทําอะไรเลย

 

แกลโลสี่เสร็จสิ้นการฝึกในวันนี้ ผู้คุ้มกันเอลฟ์ของนางปรากฏตัวขึ้นด้านหลังนาง และยืนผ้าเช็ดหน้าเพื่อให้นางเช็ดหน้าผากที่ทุ่มไปด้วยเหงื่อ ในเวลาเดียวกันนางใช้เวทย์มนตร์ของเผ่าเอลฟ์เพื่อช่วยให้แกลโลลี่ฟื้นคืนความแข็งแกร่ง

 

“คุณหนู เราจะไม่กลับบ้านเกิดของท่านจริง ๆ เหรอ?”

 

เพลย์เริ่มคิดถึงทัศนียภาพและวัฒนธรรมของฟารัคชีแล้ว แน่นอนว่าสิ่งที่นางศิตถึงมากที่สุดคือกลิ่นของธรรมชาติจากการได้อยู่ใกล้ปาใหญ่

 

ในขณะที่เมืองนอร์แลนด์มีข้อเสียมากมาย ข้อเสียทั้งหมดกลายเป็นจุดบอดในสายตาของเอลฟ์สาว แน่นอนปีศาจโกลาหลยังอยู่ที่นี่

 

“ข้าจะไม่กลับบ้านก่อนที่การถ่ายทําภาพยนตร์จะเสร็จสิ้น นั่นคือสิ่งที่แม่ต้องการเช่นกัน”

 

แกลโลลี่เดินไปที่ประตูแล้วผลักเปิดออก ทั้งสถานที่เตรียมพร้อมสําหรับคณะละครห่านดําเพื่อฝึกฝน ด้านนอกมีชั้นวางเสื้อผ้ามากมาย บนชั้นวางนั้นมีเสื้อผ้าแพรวพราววิบวับ

 

ร่างเล็กๆ ของแกลโลลี่ถูกเสื้อผ้าคลุมไว้ ด้วยเหตุนี้คนอื่นๆ ในคณะละครห่านดําจึงไม่สังเกตเห็นว่านางเข้าใกล้ และยังอยู่ในการฝึกหรือพูดคุยตามเดิม

 

“มาดามโครเดอร์บอกว่าเราอาจมีส่วนร่วมในการถ่ายทําภาพยนตร์”

 

“แกรนดัชเชสพบคนที่สร้างภาพยนตร์เรื่องนั้น? อย่างที่มันควรจะเป็น พวกเราคือคณะ

ละ ครที่ดีที่สุดด้วยสถานะของแกรนดัชเชส การเกลี้ยกล่อมคนสร้างภาพยนตร์ควรเป็นงานที่ง่ายมาก”

 

สมาชิกหลายคนของคณะละครท่านดําที่ฝึกเสร็จมารวมตัวกัน และพูดคุยกัน

 

ข่าวของภาพยนตร์เรื่องต่อไปที่สมาชิกของคณะละครห่านจะได้แสดงแพรก ระจายไปทั่วทั้งคณะละคร

 

แกลโลไม่กังวลว่าบทนางเอกหลักจะถูกคนอื่นแย่งชิงไป ในคณะละครทั้งหมดนางยังคงเป็นหนต่ําที่สะดุดตาที่สุด

 

“เจ้าคิดว่าเราจะถ่ายทําภาพยนตร์ในปราสาทหรือเปล่า? หรืออาจเป็นสถานที่ที่สง่างามราวกับคฤหาสน์ฟารัคซี่? เราอาจจะได้พบกับนักแสดงอย่างเบลล์และเจ้าชายปีศาจด้วยซ้ํา”

 

“บางที่อาจจะเป็นวังผลึกของนอร์แลนด์ ถ้าเพียงแต่เราสามารถแต่งตัวในชุดเต้น รําแบบเดียวกับเบลล์และเต้นรํากับเจ้าชายอสูรคนนั้นได้ แต่ข้าไม่ขอบเจ้าชายอสูรคนนั้นจริงๆ”

 

“อะไร?! ไม่อยากแตะกุ้งเท้าเหรอ?!”

 

แกลโลลี่เงียบฟังการสนทนาของสาวๆ ที่นางแสดงควยมานานหลายปี นางไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจากการสนทนาของพวกนาง

 

เมื่อคณะละครห่านตําก่อตั้งขึ้นมีทั้งชนชั้นสูงและสามัญชน เมื่อมาดามโครเดอร์และผู้ร่วมก่อตั้งคนอื่นๆ กําลังเลือกสมาชิกของคณะละคร พวกเขาเลือกนักเรียนที่โดดเด่นที่สุดในสถาบันศิลปะฟารัคซี่ แน่นอนว่าหลายคนเป็นชนชั้นสูงรุ่นเด็ก

 

ที่กล่าวก็คือไม่ว่าพวกเขาจะเกิดมาเป็นชนชั้นสูงหรือสามัญชน พวกเขาก็ประสบความสําเร็จในการทําให้คณะละครห่านดําเป็นคณะละครที่ดีที่สุดของฟารัคซี่ แม้ว่าชื่อเสียงของนักแสดงคนอื่นๆ จะไม่โด่งดังเท่าแกลโล แต่พวกเขาก็ยังเป็นคู่รักในฝันของชายหนุ่มและหญิงสาวหลายคนของฟารัคซี

 

ด้วยเหตุนี้สมาชิกของคณะละครท่านดําจึงมีความเย่อหยิ่ง

 

“เฟลย์คิดว่ายังไง?” เมื่อได้ยินการสนทนาของสาวๆ แกลโลลี่ก็ถามเอลฟ์ข้างๆ นางอย่างเงียบๆ

 

“ข้า ข้าคิดว่าพวกเขาจะโยนเราลงไปในแอ่งลาวา หรือปากของสัตว์ประหลาด”

 

เอลฟ์สาวตอบแกลโลลอย่างตรงไปตรงมา ความประทับใจของนางที่มีต่อโจชั่วแตกต่างจากผู้กํากับภาพยนตร์อย่างสิ้นเชิง สําหรับนางเขาเป็นปีศาจที่อันตรายอย่างมาก

 

นั่นคือเหตุผลที่นางต่อต้านแกลโลไม่ให้ติดต่อกับโจชัวอย่างหนัก น่าเสียดายที่แม่ ของแกลโลลี่ดูเหมือนจะตัดสินใจร่วมงานกับปีศาจตนนั้น

 

“เรื่องคงไม่เลวร้ายขนาดนั้น”

 

จริงๆ แล้วแกลโลลี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง นางไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับ
การถ่ายทําภาพยนตร์มาก่อน

 

เมื่อแสดงบนเวที เจ้าของโรงละครทุกคนจะพยายามสร้างความบันเทิงให้กับคณะละครห่านดํา ท้ายที่สุดพวกเขาคือไข่มุกที่แวววาวที่สุดในฟารัคซี่ ไม่มีเจ้าของโรงละครคนไหนกล้าแสดงความละเลยต่อพวกเขา

 

ห้องพักที่ดีที่สุด บริการที่ดีที่สุด และเวทีที่โดดเด่นที่สุด สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งฟุ่มเฟือยโดยทั่วไปที่คณะละครหุ่นดําได้รับ

 

การแสดงบนเวที่เต็มไปด้วยความสง่างาม และบรรยากาศที่โรแมนติก

 

แต่จากสิ่งที่โจชัวต้องการให้แกลโลลี่ฝึกฝน เนื้อหาของภาพยนตร์เรื่องต่อไปของเขาดูเหมือนจะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงจากบรรยากาศโรแมนติกของละครเวที

 

ด้วยเหตุนี้ ในขณะที่นักแสดงหญิงของคณะละครห่านดํากําลังตั้งตารอที่จะอยู่ในปราสาทอันหรูหรา และพบกับเจ้าชาย เฝ้ารอฉากโรแมนติก แกลโลลี่ที่ได้เห็นสิ่งที่ กําลังจะเกิดขึ้นก็จะตะโกนอย่างใจเย็นและมั่นใจว่า บ้าจริง!”

 

บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาค่อยๆ เงียบลงเมื่อพ่อบ้านวัยกลางคนรีบวิ่งเข้ามาในสนามซ้อมของคณะละครหุ่นดํา

 

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี กรุณาจัดของให้เรียบร้อยในวันนี้ พรุ่งนี้ภายใต้การจัด การของนายหญิงแกรนดัชเชส

 

พวกท่านทุกคนจะไปที่เวทีต่อไป”

 

ทันใดนั้น พ่อบ้านวัยกลางคนก็หยุดพูด เขาค้นพบว่ามันผิดที่จะอธิบายเวทีต่อไป ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนคําพูดของเขา

 

“ หรืออาจจะเป็นสถานที่ถ่ายทํา”

 

“มันเป็นเรื่องจริงหรอ” เมื่อได้ยินคําพูดเหล่านั้น สมาชิกของคณะละครห่านดําก็ส่งเสียงเชียร์อย่างเงียบ ๆ

 

“พ่อบ้าน! เราขอทราบได้ไหมว่าสถานที่ถ่ายทําอยู่ที่ไหน?!” สมาชิกที่กล้าหาญยกมือถามพ่อบ้านวัยกลางคน

 

เมื่อเผชิญกับคําถามนั้น พ่อบ้านก็เงียบไปชั่วขณะ เขาอ่านคําแนะนําที่มาตามโครเดอร์เขียนอีกครั้ง และพูดชื่อสถานที่นั้นเบาๆ

 

“ถนนกระรอก”