Blood Warlock: Succubus Partner in the Apocalypse วอร์ล็อคแห่งเลือด - ตอนที่ 55

ตอนที่ 55: การต่อสู้สิ้นสุดลงและหนี้ได้รับการชําระ

ซ่างกวน ปิงเสว่, เหลียงเผิง และ เฉินเหอ การเผชิญหน้ากับซอมบี้ผิวสีฟ้านั้นสั้นมาก รวมๆเวลาผ่านไปเพียง 2 หรือ 3 วินาที อย่างไรก็ตาม 2 หรือ 3 วินาทีนั้นก็เพียงพอแล้วสําหรับพวกเขา แต่ละคนที่จะรู้ว่าศัตรูที่อยู่ตรงหน้านั้นแข็งแกร่งเพียงใด

อันที่จริง มีเพียงเหลียงเผิงเท่านั้นที่สามารถโจมตีซอมบี้แปลก ๆ ได้สําเร็จเพียงครั้งเดียว และเหตุผลเดียวที่เขาทําได้ก็เพราะซอมบี้อยู่ในอากาศไม่สามารถป้องกันตัวเองได้และต้องทนทุกข์กับความเจ็บปวดมากมาย

มันเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาที แต่ในช่วงเวลาอันสั้นและหายากนั้น ชีวิตของหนึ่งในนักสู้ที่วิวัฒนาการที่แข็งแกร่งที่สุดของกลุ่มนั้นใกล้จะพินาศแล้ว

มันทั้งมีแรงเยอะเกินไปและน่ากลัวเกินไป! นั่นคือความคิดทั่วไปของทั้ง 3 คน

ซอมบี้ผิวสีฟ้าเห็น ไป่เซหมิน วิ่งเข้าหามันและรีบวิ่งออกไป เห็นได้ชัดว่าสิ่งมีชีวิตที่ติดเชื้อดูเหมือนจะรู้ว่าการเผชิญหน้ากับเขาจะทําให้ตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นมันจึงพยายามใช้โอกาสที่จะหนี

สัตว์ประหลาดตัวนี้มีระดับสติปัญญาพื้นฐานอยู่แล้วหรือไม่? ไป่เซหมินรู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาลุกขึ้นยืน เมื่อนึกถึงซอมบี้ที่เร็วที่ซุ่มซ่อนในตอนกลางคืนเพื่อรอโอกาสที่จะโจมตี

“หยุดนะ! เราปล่อยให้มันหลุดมือไปจากเราไม่ได้หรอก!” ไป่เซหมินกัดฟันและเร่งความเร็วให้ถึงขีดจํากัด แม้ว่าเขาจะยังมีแต้มสถานะว่างอยู่และสามารถเพิ่มมันลงในความคล่องตัวได้ทุกเมื่อ เว้นแต่จําเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่เต็มใจที่จะเสียมันไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

ซอมบี้วิวัฒนาการที่พยายามจะหนีกําลังวิ่งไปในทิศทางที่ซ่างกวน ปิงเสว่อยู่ ดังนั้นเมื่อมันมาถึงด้านหน้าของเธอและเห็นเธอขวางทาง สิ่งมีชีวิตนั้นก็หอนอย่างแปลกประหลาดและวาดดาบฟันลงไป

ใบหน้าของ เฉินเหอ ซีดเผือด เมื่อเห็นความตั้งใจของซอมบี้ และขาของเขารู้สึกอ่อนแอ เมื่อเขาตระหนักว่าเขาไม่เพียงแต่ไม่มีเวลาตอบสนองเท่านั้น แต่ยังทําอะไรไม่ได้มากไปกว่าการเฝ้าดูชีวิตของคนที่เขารักตกอยู่ในความเสี่ยง

แม้แต่ไป่เซหมิน ซึ่งเป็นกลุ่มที่เร็วที่สุดในกลุ่มก็ไม่มีความสามารถเข้าใกล้ในระยะที่ไกลขนาดนั้น ในเวลาอันสั้นเช่นนี้ เพราะเขาต้องการเวลาอีกอย่างน้อย 1 หรือ 2 วินาที

แต่สิ่งที่ทุกคนเห็นไม่ใช่ร่างกายที่สวยงามของ ซ่างกวน ปิงเสว่ ที่ถูกตัดออกเป็น 2 ส่วน

เคร้ง!

หลังจากเสียงโลหะกระทบกับโลหะ ทุกคนก็เห็นความงามน้ําแข็งกริชโค้งเล็กๆ ขึ้นมาที่ระดับศีรษะของเธอ ใบมีดของซอมบี้ที่พัฒนาแล้วนั้นมีขนาดใหญ่ แต่จริง ๆ แล้ว ซ่างกวน ปิงเสว่ ใช้อาวุธมีดขนาดเล็กเช่นนี้เพื่อปัดป้องการโจมตีของมัน!

ยิ่งกว่านั้น จากการจับกริชของเธอและการแสดงออกที่เย็นชาบนใบหน้าของเธอ แม้แต่คนโง่ก็สามารถบอกได้ว่ามันไม่ใช่โชค และเธอก็เป็นผู้ที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีในการต่อสู้ระยะประชิดอย่างแน่นอน!

“สมบูรณ์แบบใช่างกวน ปิงเสว่จับไว้ตรงนั้น!” ไป่เซหมินอดไม่ได้ที่จะสรรเสริญเสียงดัง ในชั่วพริบตาต่อมา เขาเอื้อมมือไปหาหลังซอมบี้และยกดาบขึ้นสูงอย่างรวดเร็วก่อนที่จะฟันออกไปเป็นแนวเฉียง

ซอมบี้ที่พัฒนาแล้วพยายามหันหลังกลับ เพื่อหยุดการโจมตีของไป่เซหมิน แต่ ซ่างกวน ปิงเสว่ ไม่อนุญาตให้ทําในสิ่งที่ต้องการ เธอโน้มตัวไปข้างหน้าและใช้กําลังทั้งหมดของเธอเพื่อบังคับให้ซอมบี้ยืนนิ่ง ด้วยความแข็งแกร่งของซอมบี้ที่ไม่สูงนัก เธอจึงไม่ถูกบังคับให้ต้องล่าถอย และดูเหมือนว่าจะสามารถยืนหยัดในการต่อสู้ระยะประชิดได้

ผั๊วะ!

ในวินาทีสุดท้าย ก่อนที่จะสูญเสียศีรษะ ซอมบี้ที่วิวัฒนาการแล้วเอียงตัวไปในมุมแปลก ๆ ทําให้ไป่เซหมิน พลาดการฟันดาบออกไป อย่างไรก็ตาม สิ่งมีชีวิตนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

หูววว!

เสียงหอนดังเล็ดลอดออกมาจากปากของซอมบี้ที่วิวัฒนาการมาอย่างควบคุมไม่ได้ แขนซ้ายของมันถูกตัดออกพร้อมกับซี่โครงส่วนหนึ่ง เลือดเริ่มไหลออกมาราวกับน้ําพุที่ไม่มีที่สิ้นสุดและจากการแสดงออกที่บิดเบี้ยว เห็นได้ชัดว่าไม่เหมือนกับซอมบี้ทั่วไปที่ไม่กลัวความเจ็บปวดหรือความตาย ซอมบี้ตัวนี้สามารถรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

ซ่างกวน ปิงเสว่ ใช้โอกาสนี้เมื่อซอมบี้ที่พัฒนาแล้วบิดตัวไปมาด้วยความเจ็บปวด และด้วยมือที่ว่างของเธอ เธอใช้มานาทั้งหมดของเธอเพื่อสร้างดาบน้ําแข็ง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับผ้าปูที่นอน และเธอรู้สึกว่าโลกของเธอหมุนรอบตัวเธอ ถึงกระนั้นเธอก็กัดริมฝีปากของเธอทําให้เลือดออกและแทงไปข้างหน้า

ดาบน้ําแข็งที่สร้างขึ้นด้วยมานาทั้งหมดของเธอเจาะร่างกายของซอมบี้ที่พัฒนาแล้วได้อย่างง่ายดาย ท้องของสัตว์ประหลาดแตกออกก่อนที่มันจะแข็งจากภายในสู่ภายนอก ขัดขวางการเคลื่อนไหวของมันอย่างมาก!

สัตว์ร้ายคํารามอย่างดุเดือดพยายามจะหลุดพ้น แต่นั่นเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย

ไป่เซหมินใช้โมเมนตัมของการโจมตีครั้งก่อนของเขา เพื่อพลิกกลับเต็มที่และฟันออกไปในแนวนอน คราวนี้ต้องขอบคุณการสนับสนุนจาก ซ่างกวน ปิงเสว่ ซอมบี้ที่พัฒนาแล้วไม่มีความสามารถหรือโชคในการหลีกเลี่ยงการโจมตีครั้งนี้อีกแล้ว

หัวของซอมบี้พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่จะตกลงไปที่พื้นด้วยเสียงตุ้บๆ และกลิ้งไปมา 2 หรือ 3 ครั้ง ไม่นานหลังจากนั้น ร่างของซอมบี้ที่พัฒนาแล้วไร้หัวก็ตกลงไปด้านข้าง และเลือดสีเข้มเริ่ม พ่นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ และทําให้พื้นเป็นรอยเปื้อนจนหมดภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที

พลังงาน 4 ลูกออกมาจากร่างของซอมบี้และแต่ละลูกก็เข้าสู่ร่างกายของแต่ละคน เฉินเหอ และเหลียงเผิงมีความคล้ายคลึงกันของซ่างกวน ปิงเสว่นั้นสว่างกว่า 2 หรือ 3 เท่า และของไป่เซหมินก็สว่างกว่าพวกเขาหลายเท่า

ในที่สุด เฉินเหอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และหัวใจของเขาที่ดูเหมือนจะระเบิดออกมาจากปากของเขา แต่เขาก็สามารถสงบลงได้

เหลียงเผิงยังคงแข็งค้างจากเดิม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถตอบสนองได้ นี่เป็นเรื่องปกติเช่นกัน เมื่อพิจารณาว่าการต่อสู้ทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่า 5 วินาทีและชีวิตของเขาก็ห่างไกลจากความตาย หากไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของสมาชิกในปาร์ตี้ในเวลาที่เหมาะสม

ซ่างกวน ปิงเสว่ ยังคงดูเหมือนจะอยู่ในโหมดการต่อสู้ ในขณะที่เธอยังคงยึดติดกับกริชในมือของเธออย่างแน่นหนา กริชนี้เป็นสมบัติระดับธรรมดาที่ไป่ีเซหมิน มอบให้เธอก่อนหน้านี้ หน้าอกที่เอื้อเฟื้อของเธอลุกขึ้นและล้มลง ขณะที่เธอมองไปข้างหน้าด้วยดวงตาที่เปิดกว้างและใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ ทําให้เธอดูน่าสงสารอย่างยิ่ง

ในทางกลับกัน ในที่สุดไป่เซหมินก็สามารถคลายกล้ามเนื้อที่ตึงเครียดของเขาได้ และแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าเขาจะเหนือกว่าตลอดการต่อสู้ แต่ความจริงก็คือชีวิตของเขาอยู่ในแนวรับเสมอ เพราะความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยสําหรับเขาหมายถึงความตายขั้นสุดท้าย

แค่ก!

หลังจากปิดใช้งานทักษะการควบคุมเลือดและหยุดควบคุมกระแสเลือดของเขาเอง ไป่เซหมิน เอามือข้างหนึ่งปิดปากของเขาและพ่นเลือดสดออกมาเต็มปากบนฝ่ามือของเขา

“เฮ้” ในที่สุดช่างกวน ปิงเสว่ก็ดูเหมือนจะตื่นขึ้นและตระหนักว่าชัยชนะเป็นของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นหยดเลือดไหลออกจากรอยต่อนิ้วมือของเขา เธอไม่สามารถช่วยให้ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยได้

ไป่เซหมินกัดฟันด้วยความพยายามที่จะทนต่อความเจ็บปวดของหลอดเลือดที่สั่นไม่หยุดและมองไปที่ซ่างกวน ปิงเสว่ด้วยสายตาที่สงบ

เขาเช็ดเลือดจากมุมปากด้วยหลังมือ และดวงตาสีเข้มจ้องไปที่ดวงตาสีฟ้าของเธอ เขาพูดอย่างสงบว่า “ตอนนี้เธอกับฉันเท่าเทียมกันแล้ว ฉันไม่เป็นหนี้เธออีกแล้ว”